คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Room 3
ทั้งที่คิดว่าเขาเอาแต่ใจ พอคุยด้วยก็สนุกดีและเขาก็อ่อนโยนผิดคาด เราเริ่มคุ้นเคยกันอย่างรวดเร็ว กับผู้ชายแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จัก จนเราคิดว่าแทมินก็คงเป็นรูมเมทที่ไม่เลวร้ายอะไร...
“ ไชโยชนะอีกแล้ว~ “
หลังจากที่เรากินข้าวเสร็จแทมินก็ชวนเล่นไพ่กัน และฉันก็ชนะรวดอีกแล้ว เย้ > o<//
อา จู่ๆก็รู้สึกง่วงแฮะ =. =
“ ซอลลี่ขออีกตานะ !! เฮ้ ซอลลี่ “
ฟึ่บ!? โอ๊ะ หลับงั้นรึ ผมคิดว่าควรอุ้มซอลลี่ที่หลับไม่รู้เรื่องไปนอนบนเตียง
“ ผมสวยชะมัด “ ผมลูบเรือนผมของซอลลี่เล่นอยู่พักนึง “ ราตรีสวัสดิ์ซอลลี่ จุ๊บ!? “ ผมจูบเบาๆที่เรือนผมของเธอ ช้าๆและจ้องมองไปยังดวงหน้าแสนหวานอยู่อย่างนั้น จนอยากให้เวลาได้หยุดอยู่ที่ตรงนี้ไม่ไปไหน ...อยู่กับเธอ
“ อืม หนาวจัง “
ฉันพยายามคลำหาอะไรซักอย่างมาห่มตัวไว้ อ๊ะ เจอแล้ว ฮิฮิ อุ่นจัง ^^~
หือ!? อะไรลื่นๆ
“ หึ หึ จั๊กจี๋นะพอที!! “ หา!! แทมิน!! “ ลูบแบบนี้ชักยังไง “
ว้าย นี่ฉันกำลังลูบท้องเขาอยู่รึเนี่ย ถึงว่าทำไมลื่นๆแข็งๆ >////<
“ เชิญชวนแต่เช้าเลยเหรอ ^^ “
“ เปล่านะ!? ฉันคิดว่าเป็นตุ๊กตาหมาน่ะ >////< “
ตกใจหมด จริงสิเราย้ายมาเป็นรูมเมทของแทมิน งั้นเมื่อคืน อย่าบอกนะว่าเรานอนอยู่ข้างๆชายแปลกหน้า ( ลูบเขาด้วย = = ) อร๊าย~ >////<
“ ได้นอนกับผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันรู้สึกไงบ้าง? “
“ หะ หา “
“ ทำสีหน้าตลกแต่เช้า อ่านง่ายจริงๆเลย ^^ “
จิ้มๆ จิ้มๆ อ้าก~ นายมีสิทธิ์อะไรมาจิ้มหน้าฉันแบบนี้หา!? )>O<
“ นี่!! อย่ามามั่วแต่เช้านะ นี่แน่ะ!! “
ฉันใช้กลยุทธเดิมอีกครั้ง โดยการปาหมอนที่ใกล้มือที่สุด อัดใส่หน้าเขาอย่างจัง แทมินชอบแกล้งเราเรื่อย หลงคิดว่าเป็นคนดีแล้วแท้ๆแต่คงประมาทไม่ได้อยู่ดี !!
“ หา!? รูมเมทเป็นผู้ชาย? หล่อรึว่าหน้าเยินล่ะ “ ซานดราร่าบ้าตะโกนซะดัง ฉันอายนะยะ >////<
“ จุ๊ๆ อย่าเสียงดังสิ! “
“ ขอโทษๆ เธอไม่เคยโทรคุยกับเขาโดยตรงก่อนหน้านี้เหรอ? ว่าแต่ถ้ารุ่นพี่ชีบะรู้ว่าเธออยู่กับผู้ล่ะ เธอก็แย่สิ!! “
“ หา~ เขาคงไม่สนหรอก Oo O// “
“ ปีนี้เธอเป็นหัวหน้าห้องน่าจะมีโอกาสนะ เพราะรุ่นพี่เขาก็เป็นประธานนักเรียนนี่ “
อา จริงด้วยๆ แต่...
“ ใช่แต่... ถ้าไม่มีงานสำคัญก็ไม่ค่อยได้เจอเขาหรอก U_U “
“ แต่พรุ่งนี้มีงานนิทรรศการ เธอก็อาสาไปช่วยสิ~ “
“ อย่ามายุให้เสียเวลาเลย “ ที่ปฏิเสธไม่ใช่เพราะฉันไม่อยากไปนะ แต่ฉันไม่กล้าไปต่างหาก T^T
ตั้งแต่วันนั้นแล้วยังไม่ได้เจอรุ่นพี่อีกเลย เขาจะยังจำเราได้เหรอ?
แอ๊ด~ ( เสียงเปิดประตู )
กรี๊ด~ กรี๊ด~ กรี๊ด~
“ หา อะไรน่ะ “ นั่นสิจู่ๆก็กรี๊ดกันลั่นเลย
“ อะ ซอล ซอลลี่!! “
อ้าก พอแล้วๆหยุดเขย่าตัวฉันได้แล้ว จะอ้วกแล้วเนี่ย อุ๊บ >x<
“ หัวหน้าห้อง 2-C ล่ะ? “
เสียงนี้มัน!! กรี๊ด~ รุ่นพี่ซึงรีนี่นา O////O
“ ค่ะ อยู่นี่ค่ะ!! “ พรวด~ ฉันรีบลุกจากเก้าอี้อย่างเร็ว โอกาสทองมาถึงแล้ว!?
“ เฉพาะกรรมการนักเรียนคนไม่พอน่ะ อยากขอแรงหัวหน้าไปช่วยกันด้วย เรียกเพื่อนไปอีกคนก็ดีนะ ^^ “
“ ด้วยความเต็มใจค่ะ/ ได้เลยค่ะ “
กรี๊ด~ เป็นบุญชะมัดได้เดินและคุยกันกับรุ่นพี่แบบสนิทสนมเนี่ย แอร๊ย~ ถ้าฝันล่ะก็อย่าเพิ่งรีบตื่นเลยนะ ^^
“ อ๊ะ จริงสิ ขอบใจมากนะซอลลี่ “
“ เอ่อ ค่ะ “
ดีใจจังรุ่นพี่จำชื่อฉันได้ด้วย ถึงขั้นนี้แล้วตายก็ยอมจ้า >////<
“ ซึงรี!! เดี๋ยวมาประชุมแบ่งงานหน่อยนะ!! “
“ รู้แล้ว ฝากช่วยงานทางนี้ก่อนนะ ต้องเข้าประชุมน่ะ ^^ “
หา~ โธ่เอ๊ย ทำไมฝันมันช่างโหดร้ายอย่างนี้นะ น่าจะนานกว่านี้อีกนิดก็ยังดี T^T
“ อืม ช่วยขนเครื่องมือไปก่อนนะ เดี๋ยวจะมีอีก 5-6 คนมาช่วย ฝากด้วยนะ มีอะไรก็ไปตามได้ “ พูดจบปั๊บ พี่เขาก็วิ่งหายไปกับสายหมอกปุ๊บ แง้~ T^T
อุตส่าห์ได้คุยด้วยแท้ๆ ทำไมเวลามันสั้นแบบนี้ อยากอยู่กับเขานานๆ แต่เอ๊ะ! นั่นมัน! แทมินนี่!!
“ ซอลลี่ยังมีโอกาสอย่าเพิ่ง... อ้าว ซอลลี่!! “
ฉันรีบวิ่งตรงดิ่งไปหาแทมินที่เดินคุยกับเพื่อนด้วยความเร็วแสง ทำไมแทมินถึงมาอยู่ที่โรงเรียนได้!!
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
“ อ้อ ซอลลี่หวัดดะ... อึ๋ย!! ”
“ เฮ้ย แทมิน! / ทำอะไรน่ะซอลลี่! “
เรื่องที่เราอยู่กับแทมิน รุ่นพี่ซึงรีจะรู้ไม่ได้เด็ดขาด!!
ณ ห้องประชุม
เคร้ง!!
“ อ๊ะ จริงสิ ลืมให้กุญแจห้องเครื่องมือ “
“ อ้าว ซึงรี!! จะไปไหน? “
“ เดี๋ยวมานะ “
“ ทำไมไม่บอกล่ะว่าอยู่โรงเรียนเดียวกัน!! “
“ ตอนแรกไม่รู้นี่นา “
“ โกหก! เมื่อเช้าเห็นชุดฉันก็น่าจะทักสิ!! “
“ แหมรู้ทัน? แค่อยากเซอร์ไพรส์น่ะ ^^ “
ว้าก เด็กบ้าแทมิน แล้วนี่ฉันจะทำยังไงดีล่ะนี่ T^T
“ ขอร้องล่ะแทมิน ...เรื่องเราเป็นรูมเมทอย่าบอกใครนะ (>/ \< )”
“ ทำไมล่ะ? เรื่องเราอาจเป็นพรหมลิขิตก็ได้ ^^ “
“ ไม่ใช่เวลาพูดเล่นนะ ถ้าเรื่องนี้มีคนในโรงเรียนรู้เข้าคงแย่แน่ และถ้าคนที่ฉันปลื้มรู้เข้า ฉันคงอยู่ไม่ได้ !! “
ฉันขอโทษนะคะรุ่นพี่ แต่มันไร้ที่ไปจริงๆ T^T
“ อ๋อ เข้าใจแล้ว มีคนที่เธอไม่อยากให้รู้ “
อุ๊ย!? เราดันเผลอพูดไปจนได้ ให้ตายสิ กลัวเขายิ่งแซว
“ หา เอ่อ คือฉันแค่แอบปลื้มเขาอยู่น่ะ ( o////o) “
“ แอบรักข้างเดียว? “
“ ยะ ยังไงก็ไม่เกี่ยวกับแทมินนี่! “
ใช่แล้ว!! ดังนั้นเลิกถามได้แล้วตาบ้า เอ๊ะ ทำไมจู่ๆก็เงียบไปล่ะ O O?
“ แล้วถ้าบอกว่าเกี่ยวล่ะ! “
ตุบ ตุบ ตุบ
หา!? หมายความว่าไง แล้วเสียงหัวใจนี่มันอะไรกัน ขอร้องล่ะอย่าเอาหน้าเข้ามาใกล้กว่านี้จะได้มั้ย หัวใจจะวายแล้วนะ แทมิน!!
“ แท แทมิน!? “
“ ล้อเล่นน่ะคิดมากไปได้ ^^ “
หา!?
“ ฮ่าฮ่าฮ่า ทำหน้าตลกตามเคย ^^ “
“ หนอย คนบ้า “ เด็กบ้าหลอกกันได้ ฉันกระหน่ำตีเขาไม่ยั้ง ...แต่ความรู้สึกเมื่อกี้คืออะไรนะ? เฮ้อ เพราะนายคนเดียวเลยแทมิน นี่แน่ะ! นี่แน่ะ!
“ โชคดีหาเจอพอดีเลย ลืมเอากุญแจห้องเครื่องมือให้น่ะ “
หา!? ซวยแล้ว!! รุ่นพี่ซึงรี!!
ความคิดเห็น