คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Room 11
“ ทะ แทมิน! เดี๋ยว! “
หลังจากที่ฉันวิ่งตามแทมินมาไม่รู้กี่กิโลเมตรแล้ว (แต่ฉันว่าเราก็น่าจะยังอยู่ในสวนน้ำนะ) จึงเริ่มรู้สึกล้าและเจ็บขาสุดๆจนทนไหว ฉันจึงตะโกนบอกให้โลกและอีตาบ้าแทมินรับรู้ว่าฉันปวดขา หยุดวิ่งได้แล้วโว้ย!!
“ แฮ่กๆ ทำอะไรน่ะ นะ นาย แฮ่กๆ ทำแบบนี้เพื่ออะไร? มาจูงมือฉันต่อหน้ารุ่นพี่ คราวก่อนก็ทำบ้าๆ ฉันดีใจนะที่เธอเป็นห่วงแต่ฉันไม่เข้าใจ! “
“ ...ผมมีเหตุผลที่ไม่อยากให้คุณใกล้ชิดกับเขา “
“ ฉันไม่สนหรอก บอกแล้วไงว่าฉันแอบปลื้มเขาน่ะ! ...และฉันอาจจะ คบกับรุ่นพี่ก็ได้ “ พอนึกถึงคำพูดของรุ่นพี่ ใบหน้าของฉันก็ร้อนวูบขึ้นมาทันที
“ ...เขาพูดแบบนั้นแล้วเหรอ “
“ ยังหรอกแต่... เขาถามว่ายังพอมีที่ว่างให้เขาใช่มั้ย ค่อยๆคิดก็ได้ ...แบบ แบบนี้เขาเรียก’บอกรัก’รึเปล่าล่ะ? “
-เงียบ-
แทมินไม่พูดอะไรเลย ทำไงดีเริ่มรู้สึกอึดอัดแล้วสิ ปกติเขาน่าจะตอบมาว่าล้อเล่นน่า รึไม่ก็ไม่ต้องซีเรียสถึงขนาดนั้นก็ได้ไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมวันนี้ถึง...
“ ...ถ้างั้น ทำไมคราวก่อนไม่คิดว่า’ผมชอบซอลลี่’ล่ะ? “
หา? พูดอะไรน่ะ แล้วความรู้สึกเจ็บแปล๊บที่หน้าอกมันอะไรกัน เจ็บ เจ็บมาก!
“ ซอลลี่อาจไม่เข้าใจแม้กระทั่งตัวเองก็ได้นะ ...อาจลังเลเรื่องผมก็ได้ “
เขาพูดไปและค่อยเดินเข้ามาหาฉัน มือของเขาค่อยๆสัมผัสที่แก้มของฉันเบาๆ จากแก้มที่แดงอยู่แล้วก็แดงขึ้นกว่าเดิมขึ้นอีก
“ มะ ไม่มีทาง ความรักของฉันไม่เกี่ยวกับแทมินซะหน่อย! “ ฉันเบือนหน้าหนี ก็ในตาของเขาตอนนี้มันทำให้ฉันอึดอัดและทำอะไรไม่ถูกนี่นา อันตรายๆ! “ นายก็เป็นแค่รูมเมทท้ๆ!! “
อุ๊บ! นี่ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย! ทำไมเราพูดแบบนี้เหมือนไม่เห็นความสำคัญของเขา ทั้งๆที่...
“ ...เข้าใจล่ะ “ ฟึ่บ!
“ โอ๊ย! > < “ เขาเข้ามาจับแขนและกระชากตัวฉันเข้าไปหา นี่เขากำลังทำอะไรน่ะ เจ็บนะ!
“ ถ้าไม่ใช่แค่รูมเมทธรรมดาล่ะ? “
“ หา? อื้ม~ “
ริมฝีปากของเขาฉกวูบลงมาอย่างเร็ว จนฉันไม่ทันได้ตั้งตัว จูบ? นี่เขารักฉันจริงๆงั้นเหรอ แปลกจริงทั้งๆที่ฉันควรจะขัดขืนแต่กลับปล่อยให้เขาทำตามใจชอบอยู่ได้ เราจูบกันนานมาก จนฉันจำไม่ได้ว่าตอนนี้เรากำลังทำอะไร รึอยู่ที่ไหน รู้แค่ว่าแทมินกำลังกุมมือฉันอยู่ แต่จะว่าไปแล้ว ...หวานจังนะ จูบเนี่ย!
“ ถ้าทำแบบนี้ล่ะ จะเปลี่ยนไปมั้ย? ผมจะดึงดูดใจขึ้นรึเปล่า? คราวนี้ในสมองของคุณจะมีแต่ผมรึเปล่า!! “
ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ
หัวใจของฉันเต้นรัวจนแทบระเบิด แทมินรูมเมทรุ่นน้อง แถมขี้แกล้งจู่ๆก็มาพูดบอกรักฉันและโขมยจูบของฉันไปพร้อมกัน แม้ในตอนนี้เวลาจะผ่านมาถึงสองวันแล้วถาพของแทมินที่กำลังจูบเรา ก็ยังคอยวนเวียนอยู่ในสมอง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า...
“ บรือ~ ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี... “
ซานดราร่าที่เดินเข้ามาในห้องตะโกนถามฉันอย่างตกใจ ทำนองว่าฉันเป็นบ้าอะไรมานั่งบ่นพึมพำคนเดียวในบ้านของคนอื่น และอีกอย่างสภาพของฉันตอนนี้เหมือนคนที่ว่ายน้ำข้ามมหาสมุทรแอทแลนติก ไปตกปลาปีรันญ่าที่ป่าอเมซอน และไปวิ่งเล่นแถวเทือกเขาเอลท์ซัก 10 รอบ แล้วยังมีชีวิตกลับมาได้อย่างปาฏิหารอะไรทำนองนั้น
“ ซอลลี่! จะคร่ำครอญไปถึงเมื่อไรเนี่ย!! ฉันหลอนนะยะ! “
“ แง้~ ซานดราร่า เรื่องเมื่อวานฉันจะแก้ตัวกับรุ่นพี่ยังไงดี T^T “
“ คิดมากไปได้ ก็แค่จูบน่า - -^ “
“ แหม แต่มันเป็นจูบแรกของฉันนะ! “
ครืด~ ครืด~ เสียงโทรศัพท์มือถือของฉันสั่นเตือนว่ามีคนโทรเข้า ไฟกระพิบบอกชื่อผู้โทรเข้าว่า ‘แทมิน’ นี่เขาโทรหาฉันรอบที่ล้านแปดแล้วได้มั้ง แต่ฉันก็ยังไม่ยอมรับสายเขาเลยสักครั้ง แหม ก็ฉันไม่รู้จะเผชิญหน้ากับเขายังไงดีนี่นา T^T
“ ...แทมินเขาเป็นห่วงเธอมากนะ ดูสิโทรมาตั้งหลายรอบแล้วเนี่ย เอ้า รับสิ! “
ซานดราร่าพูดพลางยื่นมือถือที่กำลังสั่นอยู่มาให้ ฉันรับมาแต่โดยดีแต่ในขณะที่กำลังจะกดรับก็ดันไปกดปิดเครื่องซะได้ อ้าก นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย!
“ อ้าว เอ้ย ปิดเครื่องทำไมเล่า!! “
“ ก็ ก็ฉันกลัวนี่นา แล้วตอนนี้ฉันก็ยังไม่อยากเจอกับเขาด้วย T^T “
“ พูดออกมาได้ แล้วที่ร.ร.ล่ะ ยังไงๆก็เจออย่ดีแหล่ะน่า - -^ “
ถึงจะพุดอย่างนั้นก็เถอะ แต่ที่เขาทำแบบนั้นเคงไม่กล้าอยู่ร่วมห้องกับเขาหรอก แล้วเราก็คงมองหน้ารุ่นพี่ไม่สนิทใจเหมือนเคย ก็เลยหนีกลับมากลางคันโดยทิ้งรุ่นพี่และแทมินไว้ที่นั่น เราในตอนนั้นคิดได้แค่นี้...
“ ...เดทแรกกับรุ่นพี่แท้ๆ เขาต้องคิดว่าฉันแปลกแหงๆ T^T “
“ เอางี้สิ ส่งข้อความไปขอโทษเขาแล้วพรุ่งนี้ค่อยไปอธิบาย รุ่นพี่ซึงรีคงไม่ถือหรอก ^^ “
ซานดราร่าพูดให้กำลังใจและตบไหล่ฉันเบาๆ ฮือ ขอบใจนะซานดราร่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ T^T
“ ตะ แต่ฉันไม่มั่นใจเลย เรื่องแทมินทำให้ฉันมองหน้ารุ่นพี่ไม่ติด... “
“ ...นี่ซอลลี่? “
“ หืม... “
“ อย่าบอกนะว่าเธอชอบแทมินน่ะ? “
หา? จะบ้าเหรอซานดราร่านี่เธอพูดอะไรออกมาเนี่ย! ไม่มีทางหรอกเรื่องแบบนั้นน่ะ ก็ฉันกับแทมินน่ะ...
“ หา? ไม่มีทาง! เขาเป็นแค่รูมเมทเฉยๆ! O////O “
“..... “ ซานดราร่านั่งนิ่งเหมือนกำลังจับผิดกับท่าทางลุกรนของฉัน ...แล้วทำไมฉันต้องลุกรนด้วยล่ะ ก็ฉันน่ะไม่ได้ชอบเขาซะหน่อย!
“ เอ่อ คือ... ไม่มีอะไรในก่อไผ่แน่นอนจ้า “
“ แล้วถ้าไม่ใช่รูมเมทล่ะ? “
“ หะ หา? “
ความคิดเห็น