คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Room 10
รุ่นพี่ไม่ยอมปล่อยมือเลย ทำยังไงดีเหงื่อเริ่มออกแล้วอ่ะ > < จะบอกก็ไม่กล้า เฮ้อ อายจังมือเปียกชุ่มไปหมดแล้ว รุ่นพี่ซึงรีไม่รู้สึกตัวรึไงนะ อ้าก ฉันต้องบอกให้เขาปล่อยมือเดี๋ยวนี้เลย
“ ปลาสวยดีนะซอลลี่ ^^ “
“ เอ่อ รุ่นพี่คะ... “
“ หือ? “ ใจร่มๆไว้ซอลลี่ ร่มๆไว้ หายใจเข้าลึกๆแล้วพูดออกไปเลย
“ ปะ ปล่อยมือก็ได้นะคะ “
“ ทำไมล่ะ เราเดทกันไม่ใช่เหรอ จูงมือเดินไม่เห็นแปลก ^^ “
อ้าก รุ่นพี่ซึงรีเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว แต่เดทเหรอ ฟรึ่บ! จู่ๆหน้าฉันก็แดงขึ้นมาซะเฉยๆ แหม ก็คำว่าเดทเนี่ยมันใช้กับคู่รักไม่ใช่เหรอ แต่เมื่อครู่เราตกใจตอนเห็นแทมินเลยสะบัดออก จะได้ไหมนะว่ารุ่นพี่หึงเรา ...แต่คงไม่มั้ง = =^
“ ไปชั้นสองกันมั้ย เขาว่าข้างบนปลาสวยกว่านี้อีกนะ ^^ “
“ ค่ะ “
สุดท้ายเราก็ไม่ได้ปล่อยมือจากกัน และเดินขึ้นบันไดเลื่อนเพื่อไปยังชั้นสองที่ว่านั่นกัน ฉันมองไปรอบๆด้านล่างขณะขึ้นบันไดเลื่อน อ๊ะ นั่นแทมินนี่นาเจอกันอีกแล้ว เขาคุยกับใครน่ะเมื่อกี้มากันแค่สองคนไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้เป็นสี่ล่ะ!
“ ปล่าว ยัยนี่ไม่ใช่แฟนฉันหรอก “
“ หา? จริงดิ่ งั้นมาจอยกับเราไหม ครบคู่พอดีเลย “
ฉันตั้งใจมองว่าพวกเขาพูดอะไรกัน อ๊ะ ผู้หญิงคนนั้นจับแขนเขาทำไมน่ะ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ อย่าบอกนะว่าโดนสาวจีบน่ะ แต่ก็ครบคู่พอดีเลย แทมินกับผู้หญิงครนั้นและโซฮยอนกับผู้ชายที่มาใหม่ด้วยอีกคน นี่โซฮยอนก็เป็นไปกับเขาด้วยรึเนี่ย
“ ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ล่ะ เอาไว้คราวหน้าละกันนะ ^^ “ อะไรน่ะหัวเราะได้ไง ไหนบอกเป็นห่วงฉันไงล่ะยะ
“ ว้า งั้นเอาไว้คราวหน้าก็ได้ ขอแอดเดรสนายหน่อยสิ นะๆๆ “ ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเขย่าแขนเขาเบาๆเหมือนจะอ้อน แล้วทั้งสองก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดอะไรซักอย่าง แล้วก็แยกย้ายกันไป
อ๊ะ เขามองมาทางนี้ด้วย ฉันรีบเบือนหน้าหนี แต่ก็แอบมองเขานิดๆ ภาพที่ฉันเห็นในตอนนี้ก็คือ แทมินที่ทำท่าโบกไม้โบกมือแล้วส่งยิ้มมาให้ นี่เขารู้รึเนี่ยว่าฉันแอบมองเขาอยู่ ฮึ่ม บ้าจริงๆเลยฉันเนี่ย!!
“ สนใจมากเหรอ “
“ หา? “
“ เห็นจ้องอยู่นาน “ หา นี่ฉันจ้องแทมินเหรอ ตายจริงทั้งๆที่อยู่กับรุ่นพี่ซึงรีแท้ๆ ทำยังไงดีรุ่นพี่จะเข้าใจฉันผิดไหมนะ “ ถามหน่อยสิ เขาเป็นญาติจริงเหรอ? “
“ เอ่อ จริงสิคะ O _O^ “
“ ไม่มีเบื้องหน้าเบื้องหลัง แต่ก็ได้ยินมาบ่อยนะ เรื่องญาติแต่งงานกันเองน่ะ “
“ แหม ไม่ดีหรอกค่ะ~ “ อึ๋ย ทำไมอยู่ๆรุ่นพี่ถึงได้พูดเรื่องนี้ขึ้นมา
“ เธอคบกับเขาอยู่รึเปล่า? “ หะ หา!? แทมินน่ะเหรอ!
“ มะ ไม่มีทาง “ ก็เราชอบรุ่นพี่นี่นา จะไปคบกับชายอื่นหรือแทมินได้ไง
“ งั้นฉันคิดว่า น่าจะพอมีที่ว่างสำหรับฉันนะ “
“ หา เอ่อ อ่า “
เดี๋ยวๆๆ เมื่อกี้รุ่นพี่พูดว่าอะไรน่ะ เหมือนกำลังบอกรักฉันเลย รึว่าไม่ใช่ แต่ความหมายมันก็น่าจะแปลว่าอย่างนี้นี้นา แล้วฉันควรตอบพี่เขาออกไปว่ายังไงดีล่ะ อ้าก ฉันงงไปหมดแล้วเนี่ย
“ ไม่ต้องรีบตัดสินใจหรอก ค่อยๆคิดก็ได้ ^^ “
รุ่นพี่จูงมือฉันเดินไปแล้ว แต่ตัวฉันเหมือนจะหยุดยืนอยู่ตรงหน้าบันไดเลื่อน ค่อยๆคิดงั้นเหรอหมายความว่าไงน่ะ จะให้เข้าใจว่ารุ่นพี่ซึงรีเองก็มีใจกับเราเหรอ?
‘อย่าไว้ใจหมอนั่นเด็ดขาดนะ’
ทำไมใบหน้าและคำพูดของแทมินก็ลอยมา ไม่มีทางยังไงเราก็เชื่อใจรุ่นพี่!
“ ปีนี้ในวันงานโรงเรียนจะจัดแคมป์ที่โรงเรียนด้วยนะ ^^ “
“ ฮ้า จริงเหรอคะ น่าสนุกจัง~ “
“ งานนี้ใครจะร่วมมือด้วยหรือไม่ ไม่บังคับ ...แต่ถ้าเป็นไปได้อยากให้ซอลลี่ไปด้วยน่ะ “
หะ หา!? รึว่ารุ่นพี่อยากอยู่กับฉันงั้นเหรอ เอ่อ น่ฉันแอบคิดเข้าข้างตัวเองเกินไปมั้ยเนี่ย คงไม่มั้ง ^^
“ ค่ะ แน่นอน ^^ “
กรี๊ด!~ มู้ดดีสุดๆ ช่างเป็นอะไรที่สุดยอดจริงๆที่ฉันคนนี้ได้มาอยู่และคุยกับรุ่นพี่ตามลำพังแบบนี้ อย่างนี้ต้องหาโอกาสโทรไปอวดซานดราร่าแล้วสิ ฮ้า ผู้หญิงทั้งโลกคงต้องอิจฉาฉันจนกระอักเลือดตายแน่ เฮ้อ ฉันนี่ช่างโชคดีจริงๆเล้ย~
...แต่ลืมไปอันความโชคดีและความสุขมักไม่ยั่งยืน เพราะมักมีมารพจนมาคอยขวางอยู่ร่ำไป อยากถามว่านายมายืนอยู่ข้างๆฉันตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย! แทมิน!
“ รุ่นพี่ซึงรีชอบปลาอะไรครับ? “
“ หวา โผล่มาอีกแล้ว อ๊ะ อะ อะ ทะ แทมิน // “
ในขณะที่ฉันกำลังจะเอ่ยปากเพื่อตำหนิเขาแต่ก็หุบปากลงทันใด ก็อยู่ๆนายนี่ก็มาจับมือฉันเฉยเลย ถ้ารุ่นพี่เห็นเข้าจะทำยังไงยะ! ฉันล่ะอยากจะบ้าตายใครไม่บ้าก็สุดยอดแล้ว ก็ดูสิข้างหนึ่งก็มือรุ่นพี่ซึงรี!อีกข้างก็มือของแทมิน! แง้~ ทุกๆท่านที่เดินผ่านมาอย่าได้เข้าใจผิดว่าฉันเป็นผู้หญิงหลายใจนะคะ เรื่องนี้ดิฉันไม่รู้เรื่องจริงจริ๊ง T^T~
“ ไม่รู้สิ ฉันไม่ค่อยรู้ชื่อปลาหรอก... “ อึ๋ย รุ่นพี่ตอบเสียงเย็นชาชะมัดเลย - -^
“ เหรอครับ? คิดว่ามาเดทที่นี่บ่อยๆ น่าจะรู้ดีซะอีก ^^ “
นี่ตาบ้ามันจะมากเกินไปแล้วนะ รุ่นพี่เขาเสียหายนะนายพูดแบบนี้ เดี๋ยวเหอะ! ในขณะที่ฉันกำลังจะเอ่ยปากพูด รุ่นพี่ก็ชิงพูดซะก่อน ฮึ่ย! นี่ทุกคนคิดจะแย่งบทพูดฉันรึไงเนี่ย!
“ ...ขอโทษทีฉันไม่ค่อยได้มาหรอก วันนี้เป็นกรณีพิเศษน่ะ! “
อ๊ะ คราวนี้เป็นทีของแทมินที่นิ่งบ้าง ฮ่าฮ่าฮ่า แค่นี้ก็รู้ผลแพ้ชนะแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะแทมิน~
“ พิเศษ ชิ! “ หะ นายพูดว่าอะไรนะ ไม่ได้ยินเลย อุ๊ย! เขาค่อยๆบีบมือของฉันแรงขึ้นจนตอนนี้ฉันรู้สึกเจ็บไปหมด รึว่าเขาโกรธงั้นเหรอ? “ แต่... ช่วงเวลาพิเศษๆเนี่ยมักไม่ค่อยนานนะครับ “
หืม คำพูดนี้นี่มันคุ้นๆอยู่นะ เอ นึกไม่ออกแฮะ ...แต่เดี๋ยว! แล้วนายจะพาฉันวิ่งไปไหนเนี่ย แทมินที่จู่ๆก็ลากฉันออกมาจากรุ่นพี่วิ่งไปโดยไม่ฟังเสียงของรุ่นพี่ที่ตะโกนตามหลังมาแม้แต่นิด ฉันเหลือบไปมองรุ่นพี่ที่กำลังตะโกนอะไรซักอย่างและพยายามจะวิ่งตามพวกเรามาแต่ก็ถูกโซฮยอนที่ดึงแขนอยู่ยั้งเอาไว้ซะก่อน
" เฮ้ ทำอะไรน่ะกลับมานะ!! “
“ อุ๊ย! รุ่นพี่ค่ะ ปลาตัวนั้นสวยดีนะคะ ^^ “
“ ปล่อยน่า!! “ ฟึ่บ! “ ชิ ประมาทไปหน่อย! “
ความคิดเห็น