ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : \\ Bi - a ry ชีวิตบัดซบ // ตอนที่ 1
\\\ Bi - a – ry ชีวิตบัดซบ ///
= 1 =
START
>>> วันศุกร์ที่ 5 มกราคม 2549
“ พุ...เราลองห่างกันดูมั้ย ? ”
“ .....หมายความว่าไงแฮม ”
“ แฮมรู้พุเข้าใจ ”
“ ทำไม ทำไม....ทำไมอะ แฮมไม่รักพุแล้วเหรอ ? ”
............................
ดอกไม้ที่เห็นว่ามันดูสวยเมื่อใส่แจกัน ได้ถามมันไหมว่าโดนบังคับหรือสมัครใจ
มีคนที่พรากมันมา อำลากิ่งก้านใบ แล้วสุดท้ายมาร้องไห้บนแจกัน
และฉันก็รู้ว่าเธอก็รักก็ห่วงเท่าไร ให้หันทางไหนก็มีเธอชี้คอยบอกกับฉัน
ใจจริงก็รักเธอ ทั้งรักและผูกพัน แต่ว่าใจมันทนทำตามต่อไปไม่ไหว
แค่อยากเป็นตัวเอง อยากเป็นตัวฉันคนเดิม อย่าเติมอะไรลงไป
ฉันเคยเหนื่อย ใช้ชีวิตหนักๆ มีรักก็อยากให้ผ่อนคลาย
อยากให้รักฉัน แต่ที่เป็นฉันจริงๆ อย่าทำให้เป็นใครๆ
รักเธอมาก รักเธอมากที่สุด แต่มันก็ต้องเปลี่ยนไป
วันนี้ฉันจะจากไป ฉันขอไปเป็นตัวเอง
อย่าคิดว่าฉันไม่แคร์ไม่รักไม่ห่วงใยใคร แค่ขอไปใช้ไปมองชีวิตในแบบลำพัง
วันนึงหากพบตัวเอง วังเวงหมดหนทาง และวันนั้นดอกไม้จะกลับมาหาแจกัน
..........................
วันนี้เป็นวันที่ผมบอกเลิกคนที่ผมรัก การใช้คำว่า...ห่างกันซักพัก....มันดูสวยดี แต่ในความหมายแล้วมันเจ็บปวดจัง นี่ผมทำให้ตัวเองเจ็บ..แล้วยังทำให้อีกคนเจ็บอีก....แต่ในความเจ็บปวดผมก็ได้ลืมตา บ่อยครั้งที่ผมต้องตาบอดแล้วเดินคลำทาง มันไม่เห็นอะไรข้างหน้าเลย มีเค้าคอยนำทาง ซึ่งมีแต่ทางที่เค้าอยากให้เดิน แต่ไม่เคยถามผมเลยว่าทางนั้นผมอยากไปมั้ย วันนี้ชีวิตคงไร้ทิศทางหากขาดเค้าไป.....แล้ววันนี้อีกเช่นกันที่ผมจะได้ลืมตา
มองไปรอบ ๆ และมองดูตัวเองในกระจกให้ชัด ๆ ช่วงที่เราไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง ตอนนั้นเราเป็นใครแล้วตอนนี้เราเป็นใคร…..ผมยิ้มให้ตัวเองในกระจก วันนี้ความเสียใจและความสุขมันมาพร้อมกัน....นี่ใช่มั้ยคือสิ่งที่ผมต้องการ ? .....ตอนนี้ผมบอกได้เลยว่าใช่แล้ว....ทำเพื่อตัวเองบ้าง รักตัวเองบ้าง มันคงดีไม่น้อยเลย....
แนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อแฮมครับจบแล้วทำงานแล้วด้วย ผมเป็นเด็กบ้านนอกจากเมืองเหนือที่เข้ามาสู่เมืองกรุง ผมจบด้านด้านบริหาร และได้มีโอกาสมาทำงานกับแฟน แฟนผมชื่อพุ จบวิศวะครับเราเจอกันที่สนามบาสในมหาลัย แล้วก็สปาร์คกันที่นั่น จวบจนได้กันในที่สุด......
ผมมีพี่น้องสองคนครับ ผมเป็นน้อง พี่ผมชื่อชีส ตอนท้องแม่คงอยากกินแซนด์วิชมาก เลยเอามาตั้งเป็นชื่อลูก
ไอ้ชีสมันจบที่มหาลัยเดียวกับผมครับ แล้วมันก็ทำงานที่กรุงเทพฯด้วย แล้วผมก็พักอยู่กับมันด้วย
ชีสมันทำงานเกี่ยวกับพวก organize นาน ๆ จะเจอมันที ชีสนี่เป็นชายแท้นะ แล้วมันก็รู้เรื่องผมด้วย
มันรับได้อย่างน่าประหลาดใจ ตอนแรกแม่งตกใจฉิบหาย มันเห็นหนังโป๊ผมในคอมฯอะ
“ มึงเป็นเกย์เหรอวะ ” เวนแล้วไง ความซวยบังเกิด เอาไงดีวะ
“ โหลดผิดหวะ แหะ ๆ เหตุผลพอได้ปะ ”
“ โหลดผิดบ้านมึงมีเป็นสิบเรื่องเหรอวะ ”
“ เหรอวะ งั้นของเพื่อนก็ได้ ”
“ อยากแดกตีนกูเหรอไง ”
สรุปผมก็ต้องบอกมันไป แล้วมันมันก็เข้าใจนี่ดิวะ พี่น้องอะเน๊อะ
หลังจากที่บอกเลิกเสร็จ ก็กลับบ้านรถติดได้อีกแต่กูนั่งรถไฟฟ้านี่หว่าจะติดได้ไงวะ 555+ บ้าไปละกู
ใจมันโหวง ๆ หวะ แปลก ๆ ที่วันพรุ่งนี้กูจะต้องอยู่คนเดียวแล้ว ความโสดมาเยือนอย่าปล่อยให้ความแรดบังตา
มิฉะนั้นอาจได้ผัวโดยมิได้ตั้งใจ 555+ แล้วก็ถึงบ้าน ไอ้ชีสไม่อยู่อีกละ แต่มันก็ปกตินี่หว่าถ้าอยู่นั่นแหละน่าจะผิดปกติ บ้านผมอยู่ใจกลางเมือง ใกล้กับรถไฟใต้ดิน ในบ้านไม่ค่อยมีไรหรอก ตู้เย็นกูก็เป็นคนซื้อของมาใส่เอง
.....อาบน้ำเสร็จก็ห้าทุ่มกว่าละ แบบว่ายังไม่ง่วงหวะ เลยมาเล่นเอ็ม แต่คอมแม่งเต่าโคตร ในเครื่องมีแต่หนังโป๊ของไอ้ชีสมัน บางวันเหงา ๆ เปลี่ยว ๆ ก็เอาของมันมาดู 555+ ......เวลา 23.48 น. ก็ได้เวลานอน แต่ก็นอนไม่หลับหวะน้ำตามันไหล เรื่องเก่า ๆ ระหว่างผมกับพุก็ประทุขึ้นมาในหัว.....คืนนี้ขอร้องไห้อย่างนี้ไปก่อนละกัน.....คงไม่มีอะไรดีไปกว่านี้.....กูเลือกเองแล้วนี่หว่า ต้องสู้ดิวะเน๊อะ
>>> วันเสาร์ที่ 6 มกราคม 2549
สาดดดดสายแล้ว......แต่มันวันหยุดนี่หว่า ถึงวันหยุดกูก็ไม่เคยตื่นสายขนาดนี้ ตื่นมาทำหน้างงแล้วก็ลุกไปอาบน้ำ มีนัดกับไอ้โดม ชื่อแม่งเหมือนจะหล่อเนอะแต่มันก็หล่อจริง ๆ อะ -*- ยอมจำนนต่อหลักฐานบนใบหน้า
ไอ้โดมเนี่ยเป็นชายแท้ครับ หล่อของแท้ด้วย แล้วก็ยังรวยของแท้อีก จะดูดีไปถึงไหนวะ มันเป็นคนบ้านเดียวกับผม มันเรียนมหาลัยที่กรุงเทพฯ แต่มันกลับบ้านนอกบ่อยมาก เฉกเช่นที่บ้านทำธุรกิจสายการบิน สาดดด ตอนนี้มันก็ช่วยงานที่บ้าน ช่วยใช้ตังค์นะ 555+ไอ้เชี่ยนี่ถึงมันรวยแต่มันไม่ทำตัวรวยเลยหวะ มันก็ยังขึ้นรถเมล์ นั่งรถไฟฟ้า กับผมปกติ วันนี้มันนัดผมที่สยาม อีกแล้วเหรอเนี่ย บ้านกูจะเป็นสยามอยู่แล้ว ตอนมันรู้ว่าผมจะลงมาทำงานที่กรุงเทพฯ มันแม่งโคตรดีใจเลยหวะ มันมารับกูถึงบ้านเลยนะเว่ย ลงทุนออกค่าเครื่องให้กูด้วย สบายกู 555+
“ ไอ้แฮมมึงมีไรปะ ”
“ แล้วกูมีไรวะ ”
“ เหมือนมึงมีเรื่องไรอะไรในใจ ”
“ อ่าวเหรอวะ มึงดูออกขนาดนั้นเลย ”
“ อารมณ์มึงออกทางหนังหน้าอยู่แล้วหวะ แล้วอีกอย่างมึงลืมแล้วเหรอวะ กูเป็นเพื่อนมึงมา 13 ปีแล้วนะเว่ย ”
“ อ่าวเหรอวะ 55+ แสนรู้นะเมิง ”
ตอนนี้ยังไม่พร้อมจะเล่าอะไรให้มันฟัง โทษทีเว่ยเพื่อน แต่ไอ้โดมมันรู้นะว่าผมมีแฟนแล้วแล้วมันก็รู้ว่าผมเป็นเกย์ มันไม่ได้สนใจตรงจุดนี้เลย ผมจำได้ประโยคแรกที่มันพูดหลังรู้ว่าผมเป็นเกย์ “ เกย์มันไม่ใช่คนเหรอวะ ”
แค่นี้ก็พอแล้วหวะ ขอบคุณมาก ตอนผมมีแฟนมันก็ยังวนเวียนรอบตัวผม จนแฟนผมคิดว่ามันเป็นกิ๊กผมก็มีเม้ง ๆ กันบ้าง แต่ยังไงไอ้โดมมันก็ไม่ยอมห่างจากผมแน่นอน แฟนผมเลยปล่อย ๆ ไป 555+
ที่มันชวนผมมาสยามมันมีเหตุผลหวะ มันนัดสาวไว้ คงจะเป็นคนที่มันจีบอยู่
“ แล้วทำไมต้องพากูมาเจอด้วยวะ ”
“ ถ้าคนที่กูจะคบเข้ากับเพื่อนที่กูรักไม่ได้ กูก็ไม่คบหวะ ”
“ ถ้าแฟนเมิงเข้ากับกูไม่ได้เมิงจะไม่เสียใจเหรอวะ ”
“ เสียเมิงไปน่าจะเสียใจมากกว่านะ ”
แล้วก็ถึงร้านฟูจิ ณ มาบุญครอง ไหนว่าจะไปสยามแต่มันก็คือ ๆ กันอะเน๊อะ สักพักสาวที่ไอ้โดมนัดก็มา
ไม่ได้มาคนเดียวหวะมาพร้อมกับผู้ชายคนนึง แมร่งตี๋ได้ใจแถมหน้าโหดอีก แหนะเสือกมองกูอีก เดี๋ยวเอานิ้วจิ้มตาซะหรอกแต่หน้าคุ้น ๆ หวะ - -“ เหมือนเคยเจอที่ไหน ช่างแม่งปล่อยผ่านไม่สนเว่ย สาวของไอ้โดมไม่สวยแต่น่ารักดีครับเป็นกันเองดี เรียนอยู่ปี 4 แล้วไอ้ตี๋หน้าโหดที่มาด้วยเป็นเพื่อนของพี่ชายที่มาเป็นเพื่อน มีคนมาคุมด้วยเหรอวะ งั้นกูก็มาคุมไอ้โดมด้วย 555+ คุยกับกินไปอย่างหนุกหนานกูไม่ค่อยได้คุยหรอก ส่วนมากไอ้โดมคุยกับสาวมัน กูไม่แคร์อยู่แล้วกูสนแต่อาหารตรงหน้า 555+ เอิ๊ก ๆ กินเสร็จก็ตามสเต็ป...ไปดูหนัง เป็นปกติที่มากับไอ้โดมมันไม่เคยให้ผมจ่ายเลย ไม่ว่าจะค่าอะไรก็ตาม มันจะออกให้ผมตลอด มันเคยจะซื้อมือถือให้ด้วย ผมต้องห้ามมันไว้ ผมบอกมันว่า “ ถ้าซื้อโทรศัพท์ให้ กูเลิกคบ ” จนมันต้องยอมครับ สรุปคือสาวมันสอบผ่านในขั้นต้นครับ เย็น ๆ ก็แยกกันครับ
“ มึงไปไหนต่อวะ ” โดมถามผม
“ กูว่าจะไปซื้อของเข้าบ้านหวะ เมิงหละไปไหนต่อ ”
“ ไม่รู้หวะ งั้นกูไปซื้อของมึงได้ปะ ”
“ แล้วแต่มึงดิ ”
สรุปก็ไปซื้อของด้วยกันที่ห้างรถสี่คันแถว ๆ บ้านผม ซื้อไปซื้อมาแล้วไอ้โดมก็ให้ซื้อของสดมาทำที่บ้านผม
แล้วมันก็มีข้ออ้างที่จะจ่ายเงินค่าของให้กู 555+ เอามึงว่าละกัน Dinner กันสองคนใต้แสงไฟนีออน
โรแมนติกสาดดดด
“ มึงไม่กลัวคนอื่นจะมองว่ามึงเป็นอะไรกับกูเหรอวะ ”
“ สุขกูใครจะทำไมวะ ”
“ ครับเพ่ ”
ประมาณ 4 ทุ่มกว่ามันก็กลับ .....แล้วกูก็หลับเป็นตาย
=-=-= TBC. =-=-=
ปล. ตัวเรื่องอาจจะมั่ว ๆ นะครับ มันคือไดอารี่ที่อยากเขียนไรก็เขียน ไม่มีแบบแผน
2ความคิดเห็น