คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : หวานรัก
หิสาววาระาษแผ่นนั้นล
แล้วเรียมัวลับไปเผิโลแห่วามริ เมื่อเาไม่้อาร
ใยเล่าเธอะหน้า้านอยู่่อ ผู้หิอย่าเธอยัะมีศัิ์ศรีอะไรหลเหลืออยู่อี เมื่อล้าเ้ามาเสนอัวให้เาถึห้อแ่เายัไม่้อาร็สู้ลับไปสูุ่เิมเสียีว่า
“พราว...อย่าไปเลยนะ”
เาว้าร่านั้นเ้ามาสวมอ “อย่าไป” น้ำเสียทุ้มโหยหาเรียร้อ
วาเว้าวอนอ่อนหวาน
“ผม้อารุ...พราว”
เธอยิ้มให้เาอ่อนบา ายหนุ่มูบปลอบวัอย่าอ่อนโยนทะนุถนอม ราวับลัวเรียวลีบุหลาบามะบอบ้ำ แรโหยหาภายในถาโถม ปลุเร้าอารม์ให้ำิ่สู้อารม์หวามไหวร่าสมส่วนอวบอิ่มอยู่ในอ้อมแนแร่นั้นอย่า่ายาย
เาพรมูบ้วยวามโหยหาะรุมะราม่อนวาร่าแน่น้อยลบนที่นอนนุ่ม
ุอโรพยาบาลถูมือหนาระาหลุปลิวหล่นไปอยู่มุมใมุมหนึ่อห้อเพราะนถอไม่ไ้ใส่ใทิศทา
อเพียไ้เห็นเรือนายามโยเร็วที่สุ มือให่เรียวเลื่อน่ำลไปยัล้ามเนื้อสะโพอวบอิ่มเ็มมือแล้วบีบลึ
“ุสวยเหลือเินพราว” เาระิบเสียพร่า พลาะล่อมูบไปามเนินเนื้ออวบอิ่มอย่าเื่อ้าอ้อยอิ่
ื่ม่ำับผิวสาวเนียนละเอียราวผ้าแพรเนื้อี
ส่วนสัรัรึสะโพผายลมลึสมส่วนเย้ายวน่อแรปรารถนาในายาย
“ผมรอเวลานี้มานานแล้วพราว...รอมานานแล้ว”
++++++++++
ปล. บา่วอนอาไม่เหมาะสมสำหรับเว็บเ็ี ออนุาล้ามเนื้อวามนิหน่อยนะะ
+++++++++
ลาึหิสาวรู้สึัวื่นแล้วใ้เวลานั่มอเาอย่าเ็มาอีรั้
นึย้อนถึเหุาร์เมื่อ่ว่ำืนที่ผ่านมา ปลอบใัวเอว่า รั้หนึ่อารสูเสียอลูผู้หิ
็อเสียให้ับผู้ายนที่รั และอเป็นรัแร รัเียวไปนวันาย
ผู้หิอย่าเธอะไม่อมีผู้ายนไหนอีในีวิ เาะเป็นนแร
และนสุท้ายสำหรับเธอ หิสาวแะริมฝีปาลบนแ้มสานั้นแผ่วเบาเนิ่นนาน
เหมือนเป็นาราลา ...
หยาน้ำาหยย้อยลเปียแ้มอิ่มที่เมื่ออนหัว่ำเายัูบ้ำหนัหน่วหลายรั้
เธอปาน้ำานั้นนมั่นใว่าสิ่ที่เธอใร่รวไว้ไม่ใ่รอยแผลารึที่เธอ้อเ็บปวไปลอีวิ
แ่มันือวามทรำอันามที่เธอะไม่มีวันลืม ไม่มีวันลืมเลือนผู้ายนนี้
ผู้ายนแร และนสุท้ายในีวิอเธอ!
“ลา่อน่ะแม็์
ันะำุไว้ลอไป” หิสาวพยายามเ็บเสียสะอื้นอัวเอไว้แล้วาเามาเียบ
ๆ
++++++++++++
หาใรสนใอ่าน่อแวะไปอุหนุนไรท์ไ้ามลิ์้านล่านะะ
 |
|
ความคิดเห็น