(hey say jump) ลองดูไหมล่ะ ลองมารักกัน

ลำดับตอนที่ #7 : *-6-*เอาของกินมาล่อ (นากายาม่า 70% โอคาริว 30%)

ยังเป็นวันแรกของวันเปิดเทอมอยู่นะเออ
เที่ยงแล้วจ้า~ เที่ยงแล้วจ้า~

(Yamada Talks)
ช่วงเวลานี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดเลยล่ะ ไปหาอะไรกินเพิ่มพลังกันเต๊อะ~ (เมื่อเช้ายังไม่พออีกเหรอ//-*-)
"ชี่จัง กินข้าวๆ"
"เรียวจัง ฉันยังไม่หิวอ่ะ"
"เพราะกินน้อยแบบนี้ ชี่จังเลยไม่ยอมโตสักทีไง" รู้มั้ย? มันแทงใจชี่น้า~
"เฮ้อ จะไปก็ไป"
แน่นอนว่าเรียวจังได้ลากชี่จงไปโรงอาหารเรียบร้อยแล้ว = =

"กินไรดีอ่ะ" ผมถามชี่จัง
"เอาเหมือนเรียวจังแหละ เดี๋ยวไปจองโต๊ะให้นะ"
"อืม"
ผมถือจานทั้งสองมาหาชี่จัง อาหารได้แล้วน้า~
"ได้แล้วจ้า ชี่จัง"
อ๊ะ อีตายูโตะมาได้ไงฟระเนี่ย
ตั้งแต่ที่ไอ้สูงนี่มันให้ผมเลี้ยงข้าว (ที่ร้านผม -*-) ผมก็ไม่ได้คุยกับไอ้สูงนี่เลย เซ็ง เซ็งมาก!
"ฉันอยู่ห้องเอ ได้ข่าวว่าพวกนายอยู่ห้องบี?"
"ใช่ ทำไม?" ผมถาม
"ก็แค่ดีใจที่พวกนายอยู่ ร.ร. เดียวกัน" อะไรกันไอ้หมอนี่ ยังจะมายอ้มให้ผมอีก = =!
"ชี่จังรีบกินเหอะ จะได้รีบไป เบื่อคนแถวนี้" ผมพูดพลางปรายตามองไปยังส่วนเกิน - + -
ผ่านไปสิบนาที
"ฉันไปเข้าห้องนำ้ำก่อนนะเรียวจัง นายอยู่กับยูโตะคุงไปก่อนนะ"
ทำไม...
"เดี๋ยวฉันจะรีบมานะ ไปล่ะ"
ทำไมชี่ต้องมาปวดตอนเน้้~!

"นายไม่คุยกับฉันเลยนะ"
"ก็ฉันไม่อยากคุยอ่ะ" ผมไม่อยากคุย ผิดป่ะ?
"นายเนี่ยน้า ทำไมไม่อยากคุยกับฉันล่ะ"
"ก็ไม่อยาก ไม่อยากก็คือไม่อยาก!"
"เอางี้ ถ้านายคุยกันฉัน ฉันจะซื้อขนมเค้กให้!"
อย่าเอาของกินมาล่อสิ....เพราะฉันจะตกหลุมพรางเอาง่ายๆ กร๊ากกกก!!
"คุยก็คุย" (//เห็นแก่กิน - -*/*)
"ยามะจังเกิดวันที่อะไรอ่ะ"
"9 พฤษภา"
"ยามะจังกรุ๊ปเลือดอะไรอ่ะ"
"B"
"ยามะจังชอบอะไรมากที่สุดอ่ะ"
"ของกิน -*-"
"แล้วชอบกินอะไรอ่ะ"
"เนื้อย่าง -.,-"
"แล้วนายเกิดวันที่?" ผมถามบ้าง
"10 สิงหาคมคร้าบบ"
"- -*/ แล้วกรุ๊ปเลือดอ่ะ"
"A"
"ชอบสี?"
"เหลือง แต่ส้มก็ดีนะ"
"อ่อ"
":)"
"นายสูงจัง ชั้นอยากสูงเหมือนนายบ้างอ่ะ มีเคล็ดลับป่ะ"
"ความลับ ^^?"
"ใจร้าย T^T"
":P"

ย้อนกลับไปตอนเที่ยงอีกครั้ง
(Keito Talks)
"ไดจัง วันนี้ไปกินข้าวกันเต๊อะ"
"ไปสิ"
ผมชวนไดจังมากินข้าวเที่ยงด้วยกัน แต่ดูเหมือนว่าเราจะไม่ได้กินข้าวเที่ยงด้วยกันนะ เพราะว่าผมเจอ....
"ไดจัง ชั้นขอโทษนะ ฉันคงไปกินกับนายไม่ได้แล้วง่ะ"
"ทำไมอ่ะ" ไดจังถามผมพร้อมกับส่งสายตาที่ใครหลายๆ คนเห็นแล้วจะละลายมาให้
"เอ่อ ขอโทษละกัน" พูดจบผมก็รีบใช้เกียร์หมาทันที ขอโทษจริงๆนะไดจัง เพราะว่าผมเจอ น้องแฮมสเตอร์คนนั้น > <

"หวัีดดี อยู่โรงเรียนนี้ด้วยหรอ จำฉันได้ไหม โอคาโมโตะ เคย์โตะ"
"อ้อ พี่นั้นเอง ผมก็นึกซะตั้งนาน"
"อิอิ งั้นเราไปกินข้าวกัน"
"อ่อ ฮะ"

"ริวชอบกินอะไรหรอ"
"อะไรก็ได้ฮะ ไม่้เรื่องมาก"
"ลองกินนี่ดูมั้ยล่ะ"
"โอเคฮะ"
ริวพูดพร้อมกับยิ้มมาให้ผม อ๊ากกก ใจละลาย
ผมมองไปยังแก้มของริว มันดูนุ่ม จนผมอยากจะจับให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่กลัวน้องเค้าจะตกใจซะนี่
'จับเลยๆ มันไม่เสียหายหรอกน่า แล้วจะทำมากกว่านี้ก็ทำเลย กร๊าก' จิตมืดผมยุ
'ไม่ได้นะ ถ้ารู้สึกดีกับน้องเค้าจริงๆ ก็รอเวลาก่อนดีกว่านะ' จิตดีผมบอก
เอาเป็นว่ารอไปก่อนแล้วกันนะ~