(hey say jump) ลองดูไหมล่ะ ลองมารักกัน

ลำดับตอนที่ #6 : *-5-*เปิดเทอม พร้อมกับความรักครั้งยิ่งใหญ่ (บุฮิค80% ทาคาชี่ 20%)

ชี้แจง! ฮิค บุ ยูยัง เคย์ อยู่ห้องเอ ไดจัง เม่นอยู่ห้องเอ เรียวจัง ชี่ อยู่ห้องบี (เรียวจังตกอังกฤษ ชี่จังตกวิทย์ -*-) โตะอยู่ห้องเอ แฮมคุงอยู่ห้อบี (แฮมคุงตกอังกฤษ เม่นช่วยด่วนนนน) ที่ชี้แจงเพราะว่าขี้เกียจบอกอีก ไปและ บาย
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(Hikaru Talks)
วันนี้เป็นวันเปิดเทอม ผมล่ะดีใจจริงๆ เลย จะได้เจอเพื่อนๆ แว้ว
อ๊ะ นั่นไดจังของไอ้เคย์มันนี่ ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย
"นี่ใช่พี่ฮิครึปล่าวฮะ?" ไดจังเดินมาถามผม
"ใช่แล้วล่ะน้อง หล่อๆ อย่างนี้มีพี่คนเดียว" - / - (หลงตัวเอง) -*-
"กล้าพูดจริงๆ นะเออ ฮ่าๆๆ"
"ไอ้เหลี่ยมบ้า นายมาว่าชั้นได้ไง"
"หวัดดีฮะ พี่ยาบุใช่ไหมเอ่ย" ไดจังทัก
"ใช่แล้วล่ะ" บุตอบไดจังด้วยสีหน้า...โคตรร่าเริง!!
"พูดมากนะนาย ระวังเหลี่ยมจะไปโดนน้องเขาล่ะ" ผมพูดกัดเขา
"เอ่อ งั้นผมไม่กวนดีกว่าฮะ ไปล่ะฮะ" น้องไดจังขอตัวไปอย่างรวดเร็ว..เร็ว....เร็วโคตร!!

"ไอ้ยูยะมันยังไม่มาอีกหรือไง" ผมขึ้นห้อง (เรียน) มาพร้อมกับไอ้เหลี่ยมนี่ เห็นเคย์อยู่บนห้องแล้ว ประโยคเมื่อกี้ไอ้เคย์มันพูดนะ *//*
"ถ้ามาก็เห็นแล้..."
"มาแล้วโว้ยยย" ผมยังไม่ทันได้พูดจบ ไอ้ยูยะก็มาซะพอดิบพอดี
"ทำไมช้า" เคย์ถาม
"ถามได้ ถ้ามันไม่ตื่นสาย ก็จราจรติดขัด แต่ไม่ใช่รถ แต่เป็นผู้หญิง ฮ่าๆๆ" ไอ้เหลี่ยมตอบแทน ถามหน่อยเหอะ แกชื่อยูยะรึไงฟะ? - -
"สองอย่าง!" ยูยะตอบ
"แต่..มันมีอะัไรที่มากกว่านั้น อิอิ" ยูยะพูดตอบ
"เฮ้ย ไรอ่ะ" ที่เหลือพากันตาโต นอกจากเหตุผลข้างบนนี้ มันมาสายเพราะไรอ่ะ? มะเข้าจาย
แล้วยูยะก็เฉลยว่า...."ไปเหล่เด็กมาโว้ย >.<"

หากย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน
(Takaki Talks)
โธ่เว้ย! เปิดเทอมทั้งทีกะว่าจะตื่นเช้าซะหน่อย ดันสายอีกจนได้ เซ็งๆๆ
ผมรีบอาบน้ำอย่างรวดเร็ว จัดการธุระเรียบร้อยแล้วรีบฟ้าวมาโรงเรียน
แล้วมันก็มาติดตรงนี้จนได้
"พี่ยูยะคะ เมื่อไหร่พี่จะรับรักหนูละค่ะ"
"พี่ยูยะคะ ชั้นรักพี่"
"พี่ยูยะ...."
"พี่ยูยะ บลาๆๆ"
ผมเบื่อ~~
"ยามะจัง มันจะสายเเล้วนะ มัวแต่กินอยู่ได้"
ผมได้ยินเสียงแหลมๆ เพราะๆ ของใครบางคน แล้วผมก็หาต้นกำเนิดเสียงจนได้ ผมมองไปยังตรงนั้นแล้วถึงกับ..
เพื้อ~
คนๆ นั้นไงที่ผมนึกว่าเป็นผู้หญิงอ่ะ น่ารักได้อีก >o<
"ก็.. ถ้าฉันกินไม่เต็มที่ฉันจะไม่มีสมาธินะสิ"
"มาสาย กับของกิน ยามะจังจะเลือกอะไรล่ะ"
"ของกิน -.,-" ความจริงแล้วสองคนนี้ก็น่ารักทั้งคู่นะ อีกคนดูบอบบาง อีกคนดูอ้วนๆ (เค้าเรียกอวบเฟ้ย//เรียวจัง) แต่เสป็คผมอ่ะ ผมชอบบอบบาง~ ผมไม่ชอบอ้วน~ (เอ๊ะ! ก็บอกแล้วไงว่าเรียกอวบ//เรียวจัง)
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเหล่เด็ก ผมต้องรีบไปเรียนนนนน

แล้วก็มาถึงปัจจุบัน
(Hikaru Talks)
เบรคแล้ว~ เบรคแล้ว~
ไปเดินเล่นกัน~
ผมชวนก๊วนผม (เคย์ ยูยัง เหลี่ยม และผม) มาเดินเล่น ไม่ใช่หรอก ความจริงผมจะมาหาไดจังต่างหาก รุ่นน้องที่น่ารัก >U<
จึงไม่แปลกใจที่ไอ้เคย์มันจะหน้าตาชื่นบาน - -;'
แต่ไปๆ มาๆ เคย์อยากจะ(แอบมอง)ไปคนเดียวซะงั้น ส่วนยูยังจะไปหาร่องรอยของคนที่มันเพื้อ ดังนั้นจึงเหลือผมกับเหลี่ยม

เหลี่ยมพาผมไปยังสวนของโรงเรียน มันเป็นสวนที่สวยมากๆๆๆๆ มากจริงๆ
แต่...ได้ข่าวว่านี่มันสถานที่ส่วนตัวของผู้อำนวยการไม่ใช่เรอะ!!
ฉันไม่อยากโดนทำโทษน้า~~
"นายกลัวถูกทำโทษรึไง"
"กลัว...มากกกกกกกก" ผมลากเสียงยาวมากๆๆๆ
"ฮ่าๆ ไม่ต้องกลัวหรอกน่า ไม่มีอะไรต้องกลัว"
"นายแน่ใจ?"
"ก็..แน่นะ" ยาบุตอบพลางยักไหล่
"ฉันจะเชื่อได้ไหมเนี่ย"
"หึ ช่างเถอะ ที่ฉันพานายมาเนี่ย มีเรื่องอยากจะระบาย จะฟังไหมล่ะ"
"ไม่!" ผมตอบทันที
"แต่นายต้องฟัง!"
ผมเบ้ปากให้ "จะเล่าก็เล่ามา" ผมมองไปยังยาบุ แล้วเขาก็เริ่มเล่า
"..ฉันได้เจอกับคนๆ หนึ่ง น่ารักมาก มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ร่าเริงแจ่มใส ออกจะต๊องนิดๆ นะ เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ คนๆ นั้นชอบสร้างความเดือดร้อนให้กับฉัน แต่ฉันคิดว่ามันทำให้เราสนิทกันมากยิ่งขึ้น พ่อแม่ของพวกเราต่างส่งพวกเราไปเรียนประถมโรงเรียนเดียวกัน พอมัธยมก็สอบเข้าได้ที่เดียวกัน แม้เราจะทะเลาะกันอยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่มีอะไรมากหรอก พรุ่งนี้ก็คืนดีกัน นายรู้ไหมว่าคนๆ นั้นคือใคร?..."
"(- - ) ( - -)(- - ) ( - -)" ผมส่ายหน้าไป เป็นใครกันนะ ทำไมถึงรู้สึกเจ็บปวดแปลกๆ เป็นอะไรเนี่ยฮิค
"ฉันตัดสินใจแล้วนะ ฮิค ฉันว่าเรามาเป็นแฟนกันเถอะ" O///O พ..พูดอะไรเนี่ย!!
"คนๆ นั้นก็คือนายไง ฉันหลงรักนายมาตั้งแต่ที่เราเจอกันครั้งแรกแล้ว เวลาผ่านไป ฉันก็มั่นใจยิ่งขึ้น ว่าฉัน...รักนาย"
>///< หน้าแดงแล้วโว้ย
"นายจะรับรักฉันมั้ย" คำพูดไม่พอ ไอ้เหลี่ยมก็จับมือผมขึ้นมากุมไว้ แล้วส่งสายตามายังผมด้วยสีหน้าเว้าวอน
แต่จะว่าไปแล้ว ผมก็รู้สึกพิเศษๆ กับคนๆ นี้นะ
"นายไม่เข้าใจความรู้สึกของฉันหรอ" ว่าแล้วก็นำมือของผมไปวางไว้บนอก ผมสัมผัสได้ถึงเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเค้า
โฮกกกกกกกกกกกกก~ ฮิคจะละลาย
"ว่าไงอ่ะ?" มองตาแป๋ว O*O >> บุจจี้
"ชั้น...ก็รักนายเหมือนกัน" โฮกกกกกก ผมพูดไปได้เยี่ยงไรกันนี้!
เหลี่ยมมองผมแล้วก็ยิ้มให้ มันเป็นรอยยิ้มที่น่ารักมาก มันทำให้ผมใจเต้นเพิ่มไปอีกสี่เท่า
"ตกลงเราเป็นแฟนกันแล้วนะ นายต้องเรียกฉันว่าบุจจี้ เรียกเหลี่ยมไม่เห็นเข้าท่าเลย"
"แต่ฉันว่าเรียกด้วยฉายาจะน่ารักกว่านะ"
"ตกลงจะเรียกไม่เรียก"
"แน่ใจนะ??"
"แน่!!"
จุ๊บ >  <!!!!~
บุจจี้จูบผมโดยที่ผมยังไม่ทันตั้งตัว มันไม่ใช่จูบที่ดูดดื่ม แต่มันทำให้ผมหน้าแดงยิ่งกว่าใช้สีตราม้าซะอีก (อะไรของแก -  -;;)
"ถ้าไม่เรียกบุจจี้จะต้องโดนอย่างนี้ เข้าใจแล้วนะ"
ก็เรียกอยู่ในใจไงไอ้บ้า =O=
แต่ถ้าลงโทษอย่างนี้น่ะ...
ฉันจะเรียกผิดทุึกๆ วันเลย >D<