ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : *-3-*เลี้ยงหน่อย /// ฉลองวันเกิดไดจังย้อนหลังจ้า
(Yamada Talks)
โรงเรียนกวดวิชานากาจิม่า เวลา 08.00 น.
ผมเดินเอ้อระเหยลอยมาจนถึงที่นี่ แม่นะแม่ แค่ผมคะเเนนไม่ดีแค่เนี๊ย ถึงกับต้องมาเรียนบ้าบออะไรก็ไม่รู้ ผมอยากกรีดร้องเป็นภาษาอาริบิก (12345678999999 ผมรู้แค่ตัวเลข ToT)
ผมเดินเข้าห้องที่จะเรียน หรูชะมัด ที่นี่หรูมากๆๆๆ มีคนมาเรียนกันตรึมเลย โอ้โห คนนั้นเเต่งตัวซะเหมือนจะไปเดินบนเเคตวอล์ค ไม่เวอร์ไปหน่อยเหรอย่ะ (ย่ะ?)
"เอาล่ะ วันนี้ครูจะแนะนำนักเรียนคนใหม่นะ"
หลังจากที่ผมเข้าห้องนี้มาได้ประมาณยี่สิบนาที อาจารย์สอนภาษาอังกฤษก็เข้าห้องมา รู้สึกว่าน่าจะชื่อ โอคาโมโตะ เคนอิจิมั้งน่ะ ไม่แน่ใจ
"เอ้า ยามะคุง มาหน้าห้องซิ"
"ฮะ" ผมตอบ
"สวัสดีฮะ ผม ยามาดะ เรียวสุเกะฮะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยฮะ" ผมพูดต่อจากประโยคเมื่อกี้
"อ๊าย คนนั้นหล่อนะเธอ"
"ผู้ชายเหรอวะ เห็นทีแรกนึกว่าผู้หญิง น่าจีบว่ะ"
"น่ารักกระชากม้ามมาก - -"
เสียงพึมพำดังระงมทั่วห้อง มันจะอะไรกันนักกันหนานะ - -*
"พอๆๆ วันนี้อาจารย์จะให้ทำชีทก่อน มียี่สิบข้อ เป็นข้อสอบก่อนเรียนน่ะ"
ว่าแล้วอาจารย์แกก็เริ่มแจกชีทให้เด็กๆ
"ลืมไปๆ ยามะคุงไปนั่งตรงโต๊ะข้างหลังนะ มีว่างโต๊ะเดียว"
"ฮะ" ผมตอบ คนอื่นเขานั่งเป็นคู่ แต่ผมต้องโดดเดี่ยวเดียวดาย (ในท้องเล - -// ต่อให้)
"ให้เวลาครึ่งชั่วโมง เริ่ม!"
อะไรเนี่ย ข้อเเรกก็ทำผมค้าง เหงื่อเริ่มแตกซิกๆๆ นี่ไปเอาข้อสอบมาจากดาวไหนเนี่ย ทำไมนะ ทำไมเขาไม่เอาภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาสากลนะ ผมจะได้ไม่ต้องเรียนอังกฤษ~
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
"เอาล่ะ หมดเวลา"
หมดเวลาสักที ดีนะที่ผมทำเสร็จแล้วอ่ะ ผมจะไม่แปลกใจใจเลยถ้าผมได้ไม่ถึงครึ่งอ่ะ
จากนั้นอาจารย์แกก็เฉลยไปทีละข้อๆ ผมก็นั่งฟังไปจดไป แต่มันก็งงอยู่ดีอ่ะ
"เอาล่ะ อาจารย์เฉลยหมดแล้ว ดูซิว่าแต่ละคนได้เท่าไหร่กัน"
"ใครได้ยี่สิบเต็ม" อาจารย์ถาม
พรึบ
เสียงใครบางคนยกมือ เอ๊ย สองคนยกมือ ได้เต็มหรอ เก่งง่ะ
"อ้าว โอคาโมโตะ เคย์โตะลูกฉันก็ได้เต็มรึนี่ นับว่าโอเค นากาจิม่า ยูโตะ ลูกเจ้าของสถาบัน ก็ได้เต็มรึ เก่งมากๆ"
อ๋า ไอ้เด็กหัวเม่นคนนั้นคงจะได้เป็นลูกอาจารย์สินะ หน้าตาคือๆ กัน ส่วนไม้คนนั้นก็เป็นลูกเจ้าของสถาบันหรอ หล่อเหมือนกันแฮะ ริมฝีปากชมพูๆ น่าจุ๊บจัง แอร๊ย >< (อิยามะมันทำให้ภาษาวิบัติ!)
จากนั้นอาจารย์ก็เริ่มถามคะเเนนลงมาเรื่อยๆ จนถึง...
"ใครได้แปด"
พรึบ
มียกมือมาแค่คนเดียว เพราะว่าเหลืออยู่คนเดียว คือ.........ผมเอง TwT
"ยามะคุงได้แปด ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวครูจะสอนเธอให้ได้เต็มเลย"
"ขอบคุณฮะ" ผมตอบไปตามมารยาท
จากนั้นอาจารย์ก็พล่ามไปสอนไป บลาๆๆ พอหมดเวลาสอนก็มีอาจารย์มาสอนต่อ เป็นเช่นนี้ไปเรื่อยๆๆๆ จนกระทั่ง......
12.00 น.
หมดเวลาสอน กลับบ้านได้จ้า
นักเรียนเริ่มทยอยออกจากห้องทีละคน ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น ผมหยิบขนมเค้กที่ชี่จังให้ผมมาเป็นรางวัลปลอบใจ ("สู้ๆ นะ ยามะจัง อ่ะนี่ฉันให้คาสซาต้าเป็นรางวัลปลอบใจละกันนะ เป็นเค้กอิตาลีรสดีเชียวล่ะ") เอามากิน กิน และกินให้หนำใจ
"เอ่อ ขอโทษนะยามาคุง" จู่ๆ ก็มีเสียงมารบกวนเวลากินของผม เซ้ง
"ทำไม"
"ฉันชื่อนากาจิม่า ยูโตะนะ ส่วนนี่คือโอคาโมโตะ เคย์โตะ เราอยากกินข้าวเที่ยงกับนายน่ะ" เสียงนั่นตอบ ผมเงยหน้าออกจากเค้กช้าๆ และพบกับ.... ไอ้หัวเม่นโอคาโมโตะ เคย์โตะ และ....นากาจิม่า ยูโตะ !
มาทำไมล่ะนี่ แต่เมื่อกี้พูดถึงกินข้าวเที่ยง..
"เอาสิ" ผมเลยตอบทันควัน อิอิ เรื่องกินนี่หน่า
ณ ร้านอาหารยามาดะ
มันร้านบ้านผม!
มาทำไมฟ่ะ?
"เรารู้นะว่าร้านนี้เป็นของพ่อแม่นาย เราเลยคิดว่านายน่าจะเลี้ยงเราได้" นากาจิม่าคุงบอก
ทุเรศมาก อื๋อ
"โธ่เอ๊ย ฉันนึกว่านายจะพาไปที่อื่น แล้วนายเลี้ยง" ผมตอบ
"แหะๆ ขอโทษนะ วันนี้ฉันจ่ายให้ก็ได้ แต่วันหน้า...ว่ากันอีกทีก็แล้วกันนะ"
(Keito Talks)
สวัสดีฮะ ผมคือไอ้เจ้าหัวเม่นของใครๆ ที่เรียกผม ก็แค่ผมมีผมตั้งชี้โด่โด่แค่นี้ ทำมาแซว เหอะ (อิเม่น อย่าทำเคะ! เรื่องนี้แกเมะนะโว้ย อย่าริวโอคานะเฟ้ย!)
หลังจากที่ผมกินข้าวเที่ยงเสร็จแล้ว ผมก็เดินกลับบ้านมา เดินมา แล้วก็เดินมา บ้านผมนะเปิดสอนดนตรี ผมเลยเล่นดนตรีได้หลายอย่าง แถมพ่อผมก็ส่งผมไปอังกฤษตั้งแต่เด็กๆ ผมเลยสปีกอิงลิชฟุดฟิดฟอไฟได้ดี ซึ่งนับว่าผมเพอร์เฟ็ค (อิเม่นมันหลงตัวเอง -_-)
เฮ้ยย่ะ ตัวอะไรฟ่ะ??
แฮมสเตอร์นี่หว่า น่ารักมากอ่ะตัวนี้
ผมหยิบมันขึ้นมาดูเบาๆ ตาแป๋วแหววมาก
"ขอโทษนะฮะ นี่แฮมสเตอร์ผม" จู่ๆ ก็มีเด็กคนหนึ่งมาพูดกับผม เป็นเด็กผู้ชาย หน้าตาหน้ารักเชียวล่ะ ตาก็แป๋วปิ๊งเหมือนเจ้าเเฮมสเตอร์นี่เลย น่าร้ากกกกกกกก เม่นใจละลาย ^^+
"อ้าว นี่แฮมสเตอร์นายหรอ" ผมยื่นแฮมสเตอร์คืนให้เจ้าของ
"ใช่ฮะ"
"สวัสดีนะ ฉันชื่อว่า โอคาโมโตะ เคย์โตะ"
"ผมโมริโมโตะ ริวทาโร่ฮะ ยินดีที่ได้รู้จัก"
ชะว้า ผมจะมีคนน่ารักๆ เพิ่มเข้ามาในชีวิตอีกแล้วสินะ ปลื้มมม (- -**//)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฮัลโหล โอล่ะ ไรเตอร์เองเน้อ ตอนนี้จัมพ์ออกมาครบทุกคนแล้วเน้อ (มั้ง?) น้องริวพึ่งออกตอนนี้นะจ๊ะ
มาบอกแค่นี้แหละเน้อ
ไดจังๆๆ 20 แล้วเน้อ น่ารักมากกกกก อยากเป็นแฟนไดจัง (เพื้อ)
ไม่เอาดีกว่า กลัวชายเคย์ตบ อิอิ 555+
โรงเรียนกวดวิชานากาจิม่า เวลา 08.00 น.
ผมเดินเอ้อระเหยลอยมาจนถึงที่นี่ แม่นะแม่ แค่ผมคะเเนนไม่ดีแค่เนี๊ย ถึงกับต้องมาเรียนบ้าบออะไรก็ไม่รู้ ผมอยากกรีดร้องเป็นภาษาอาริบิก (12345678999999 ผมรู้แค่ตัวเลข ToT)
ผมเดินเข้าห้องที่จะเรียน หรูชะมัด ที่นี่หรูมากๆๆๆ มีคนมาเรียนกันตรึมเลย โอ้โห คนนั้นเเต่งตัวซะเหมือนจะไปเดินบนเเคตวอล์ค ไม่เวอร์ไปหน่อยเหรอย่ะ (ย่ะ?)
"เอาล่ะ วันนี้ครูจะแนะนำนักเรียนคนใหม่นะ"
หลังจากที่ผมเข้าห้องนี้มาได้ประมาณยี่สิบนาที อาจารย์สอนภาษาอังกฤษก็เข้าห้องมา รู้สึกว่าน่าจะชื่อ โอคาโมโตะ เคนอิจิมั้งน่ะ ไม่แน่ใจ
"เอ้า ยามะคุง มาหน้าห้องซิ"
"ฮะ" ผมตอบ
"สวัสดีฮะ ผม ยามาดะ เรียวสุเกะฮะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยฮะ" ผมพูดต่อจากประโยคเมื่อกี้
"อ๊าย คนนั้นหล่อนะเธอ"
"ผู้ชายเหรอวะ เห็นทีแรกนึกว่าผู้หญิง น่าจีบว่ะ"
"น่ารักกระชากม้ามมาก - -"
เสียงพึมพำดังระงมทั่วห้อง มันจะอะไรกันนักกันหนานะ - -*
"พอๆๆ วันนี้อาจารย์จะให้ทำชีทก่อน มียี่สิบข้อ เป็นข้อสอบก่อนเรียนน่ะ"
ว่าแล้วอาจารย์แกก็เริ่มแจกชีทให้เด็กๆ
"ลืมไปๆ ยามะคุงไปนั่งตรงโต๊ะข้างหลังนะ มีว่างโต๊ะเดียว"
"ฮะ" ผมตอบ คนอื่นเขานั่งเป็นคู่ แต่ผมต้องโดดเดี่ยวเดียวดาย (ในท้องเล - -// ต่อให้)
"ให้เวลาครึ่งชั่วโมง เริ่ม!"
อะไรเนี่ย ข้อเเรกก็ทำผมค้าง เหงื่อเริ่มแตกซิกๆๆ นี่ไปเอาข้อสอบมาจากดาวไหนเนี่ย ทำไมนะ ทำไมเขาไม่เอาภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาสากลนะ ผมจะได้ไม่ต้องเรียนอังกฤษ~
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
"เอาล่ะ หมดเวลา"
หมดเวลาสักที ดีนะที่ผมทำเสร็จแล้วอ่ะ ผมจะไม่แปลกใจใจเลยถ้าผมได้ไม่ถึงครึ่งอ่ะ
จากนั้นอาจารย์แกก็เฉลยไปทีละข้อๆ ผมก็นั่งฟังไปจดไป แต่มันก็งงอยู่ดีอ่ะ
"เอาล่ะ อาจารย์เฉลยหมดแล้ว ดูซิว่าแต่ละคนได้เท่าไหร่กัน"
"ใครได้ยี่สิบเต็ม" อาจารย์ถาม
พรึบ
เสียงใครบางคนยกมือ เอ๊ย สองคนยกมือ ได้เต็มหรอ เก่งง่ะ
"อ้าว โอคาโมโตะ เคย์โตะลูกฉันก็ได้เต็มรึนี่ นับว่าโอเค นากาจิม่า ยูโตะ ลูกเจ้าของสถาบัน ก็ได้เต็มรึ เก่งมากๆ"
อ๋า ไอ้เด็กหัวเม่นคนนั้นคงจะได้เป็นลูกอาจารย์สินะ หน้าตาคือๆ กัน ส่วนไม้คนนั้นก็เป็นลูกเจ้าของสถาบันหรอ หล่อเหมือนกันแฮะ ริมฝีปากชมพูๆ น่าจุ๊บจัง แอร๊ย >< (อิยามะมันทำให้ภาษาวิบัติ!)
จากนั้นอาจารย์ก็เริ่มถามคะเเนนลงมาเรื่อยๆ จนถึง...
"ใครได้แปด"
พรึบ
มียกมือมาแค่คนเดียว เพราะว่าเหลืออยู่คนเดียว คือ.........ผมเอง TwT
"ยามะคุงได้แปด ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวครูจะสอนเธอให้ได้เต็มเลย"
"ขอบคุณฮะ" ผมตอบไปตามมารยาท
จากนั้นอาจารย์ก็พล่ามไปสอนไป บลาๆๆ พอหมดเวลาสอนก็มีอาจารย์มาสอนต่อ เป็นเช่นนี้ไปเรื่อยๆๆๆ จนกระทั่ง......
12.00 น.
หมดเวลาสอน กลับบ้านได้จ้า
นักเรียนเริ่มทยอยออกจากห้องทีละคน ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น ผมหยิบขนมเค้กที่ชี่จังให้ผมมาเป็นรางวัลปลอบใจ ("สู้ๆ นะ ยามะจัง อ่ะนี่ฉันให้คาสซาต้าเป็นรางวัลปลอบใจละกันนะ เป็นเค้กอิตาลีรสดีเชียวล่ะ") เอามากิน กิน และกินให้หนำใจ
"เอ่อ ขอโทษนะยามาคุง" จู่ๆ ก็มีเสียงมารบกวนเวลากินของผม เซ้ง
"ทำไม"
"ฉันชื่อนากาจิม่า ยูโตะนะ ส่วนนี่คือโอคาโมโตะ เคย์โตะ เราอยากกินข้าวเที่ยงกับนายน่ะ" เสียงนั่นตอบ ผมเงยหน้าออกจากเค้กช้าๆ และพบกับ.... ไอ้หัวเม่นโอคาโมโตะ เคย์โตะ และ....นากาจิม่า ยูโตะ !
มาทำไมล่ะนี่ แต่เมื่อกี้พูดถึงกินข้าวเที่ยง..
"เอาสิ" ผมเลยตอบทันควัน อิอิ เรื่องกินนี่หน่า
ณ ร้านอาหารยามาดะ
มันร้านบ้านผม!
มาทำไมฟ่ะ?
"เรารู้นะว่าร้านนี้เป็นของพ่อแม่นาย เราเลยคิดว่านายน่าจะเลี้ยงเราได้" นากาจิม่าคุงบอก
ทุเรศมาก อื๋อ
"โธ่เอ๊ย ฉันนึกว่านายจะพาไปที่อื่น แล้วนายเลี้ยง" ผมตอบ
"แหะๆ ขอโทษนะ วันนี้ฉันจ่ายให้ก็ได้ แต่วันหน้า...ว่ากันอีกทีก็แล้วกันนะ"
(Keito Talks)
สวัสดีฮะ ผมคือไอ้เจ้าหัวเม่นของใครๆ ที่เรียกผม ก็แค่ผมมีผมตั้งชี้โด่โด่แค่นี้ ทำมาแซว เหอะ (อิเม่น อย่าทำเคะ! เรื่องนี้แกเมะนะโว้ย อย่าริวโอคานะเฟ้ย!)
หลังจากที่ผมกินข้าวเที่ยงเสร็จแล้ว ผมก็เดินกลับบ้านมา เดินมา แล้วก็เดินมา บ้านผมนะเปิดสอนดนตรี ผมเลยเล่นดนตรีได้หลายอย่าง แถมพ่อผมก็ส่งผมไปอังกฤษตั้งแต่เด็กๆ ผมเลยสปีกอิงลิชฟุดฟิดฟอไฟได้ดี ซึ่งนับว่าผมเพอร์เฟ็ค (อิเม่นมันหลงตัวเอง -_-)
เฮ้ยย่ะ ตัวอะไรฟ่ะ??
แฮมสเตอร์นี่หว่า น่ารักมากอ่ะตัวนี้
ผมหยิบมันขึ้นมาดูเบาๆ ตาแป๋วแหววมาก
"ขอโทษนะฮะ นี่แฮมสเตอร์ผม" จู่ๆ ก็มีเด็กคนหนึ่งมาพูดกับผม เป็นเด็กผู้ชาย หน้าตาหน้ารักเชียวล่ะ ตาก็แป๋วปิ๊งเหมือนเจ้าเเฮมสเตอร์นี่เลย น่าร้ากกกกกกกก เม่นใจละลาย ^^+
"อ้าว นี่แฮมสเตอร์นายหรอ" ผมยื่นแฮมสเตอร์คืนให้เจ้าของ
"ใช่ฮะ"
"สวัสดีนะ ฉันชื่อว่า โอคาโมโตะ เคย์โตะ"
"ผมโมริโมโตะ ริวทาโร่ฮะ ยินดีที่ได้รู้จัก"
ชะว้า ผมจะมีคนน่ารักๆ เพิ่มเข้ามาในชีวิตอีกแล้วสินะ ปลื้มมม (- -**//)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฮัลโหล โอล่ะ ไรเตอร์เองเน้อ ตอนนี้จัมพ์ออกมาครบทุกคนแล้วเน้อ (มั้ง?) น้องริวพึ่งออกตอนนี้นะจ๊ะ
มาบอกแค่นี้แหละเน้อ
ไดจังๆๆ 20 แล้วเน้อ น่ารักมากกกกก อยากเป็นแฟนไดจัง (เพื้อ)
ไม่เอาดีกว่า กลัวชายเคย์ตบ อิอิ 555+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น