คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : TEST 1 Acquaint
TEST 1 Acquaint
“สามีขาาาา เมื่อไหร่จะคืนเงินภรรยาผู้น่ารักคนนี้ล่ะค้าาาา” โอ๊ยอีพุดดิ้ง! กูไม่ใช่สามีมึงงงง
ผมส่ายหน้ารัวๆ ปฏิเสธมันไป อีพุดดิ้งจากที่ยิ้มหวานกลับกลายเป็นยิ้มนางมารให้ผม (ซะงั้น!) “อิเตี้ยนิว! ถึงมึงเป็นผัวกูแต่กูก็ไม่ยอมนะคะ! คืนเงินกูมา” มันปั้นหน้าโหดเป็นเจ้าหนี้หน้าเลือดทวงเงินจากผมยิกๆ หลายๆ คนอาจสงสัยว่าผมจนขนาดนั้นถึงไปยืมเงินคนอื่นอย่างนี้ มันมีประวัติความเป็นมาครับ เอาไว้เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง อย่าลืมเตือนผมนะ!
“กูไม่มีตอนนี้เงินกูช็อต! ผลัดไปก่อนไปป่ะพุดดิ้งงงงง” ผมกุมมือมันแล้วใช้แก้มลูบๆ มือมันแบบอ้อนๆ (ขอบอกไว้ก่อนว่าถึงสยองก็ต้องทำครับ)
“มึงผลัดกูมากี่ครั้งล่ะ ตั้งแต่ม.สี่เทอมสอง ตอนนี้ม.ห้าและมึงยังไม่คืนกูเลย!” มันทำท่าเหมือนจะจิกหัวผม แต่มันก็วางมือลง “กูจะกลับไปคิดก่อนแล้วกันว่าจะจัดการยังไงกับมึงดี อีสามีสุดตีน!!” มันเชิดหน้าสะบัดตูดหันกลับบ้าน คือช่วงที่มันทวงเงินผมมันเป็นตอนเลิกเรียนแล้วครับ ก็ดีนะที่มันไม่ทวงต่อหน้าเพื่อนๆ ผมอาย
“กลับมาแล้วครับม๊าาาาาา” ผมสวัสดีหม่าม๊าตอนถึงบ้าน เห็นหม่าม๊ากำลังจัดเตรียมอาหารอยู่ หอมหวานน่ากินนนนนนน “แนตอยู่ไหนล่ะครับ?” ผมถามถึงน้องสาวตัวดีของผมที่อายุห่างหันเพียงสองปี เจ้าแนตน่ะอยู่โรงเรียนหญิงล้วนแถวๆ อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ม๊าผมคะยั้นคะยอให้เรียนคอนแวนต์ก็ไม่เอา เพราะตระกูลผมอยู่พวกโรงเรียนคาทอลิกทั้งนั้น แต่แนตมันบอกว่าอยากไม่เหมือนใครในตระกูลและโรงเรียนนี้ใช่ว่าจะไม่ดีนี่ ผมว่ามันก็จริงนะครับเด็กโรงเรียนนี้ออกจะดี ทั้งเรียนเก่ง ทั้งน่ารัก หุๆๆๆ
“มาแล้วๆ พี่นิวอย่าพูดมาก” พูดปุ๊บก็มาปั๊บเลยนะยัยน้องตัวดี “เออพี่นิวรีบกินเลยนะมีคนมาหา” ใครมาหาผมครับเนี่ย?? “เห็นว่าชื่อพุดมั้ง น่ารักนะคนนี้ :] ” น่ารักเชี่ยไรล่ะครับแนตตต ชื่อพุดมันเป็นชื่อก่อนที่มันจะกลายร่างเป็น ‘พุดดิ้ง’ ตุ๊ดสวยซ่าขาโหดประจำชั้น?? (ยอมรับครับว่ามันสวยซ่าที่สุดในชั้นจริงๆ) มันยิ่งเป็นพวกที่อดทนต่ำอยู่ด้วย นี่ถ้าผมไปช้ามันจะไม่โขกหัวผมเหรอเนี่ย!
ผมกินแบบสปีดที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วรีบวิ่งไปยังข้างบนทันที โอ๊ยจุก! แต่ว่า….
มันอยู่ที่ไหนล่ะ!!
อย่านะ! อย่าเป็นอย่างที่ผมคิดนะ!
ผมเดินช้าๆ ไปทางห้องนอนตัวเอง พุดดิ้งมึงอย่าอยู่ในห้องนอนกูนะ กูสยองงงงง เมื่อผมมาถึงห้องนอนตัวเองผมก็ค่อยๆ เอื้อมมือจับลูกบิดประตู
“เซอร์ไพรส์ค่ะดาร์ลิ้งค์~~ ”
ดาร์ลิ้งค์พ่อง!!!!
เมื่อผมเปิดประตูเข้าไป อีพุดดิ้งก็กระโดดจะเอ๋ใส่ผม ทำเอาผมหัวใจแทบวาย ถ้ากูช็อคตายมึงจะรับผิดชอบกูยังไงหา??
“ดาร์ลิ้งค์เป็นไงบ้างคะ??” พุดดิ้งถามไถ่ผม มึงน่าจะรู้ดีนะ! “ดาร์ลิ้งค์พุดดิ้งขอโทษนะ” เออดี! แต่
มึงจะกอดปลอบกูทำมายยย หายใจไม่ออกโว้ยยยย
“ปล่อยกูนะสัส มึงมามีธุระอะไร?” มันปล่อยผมออกจากอ้อมกอดอันน่าสยิว “ของดีๆ ไม่เอานะคะ
นิว” ดีตรงไหน?
“นิวลืมไปแล้วเหรอว่ามีอะไรค้างคากับดิ้งอยู่?” กูจำได้แม่นเลยล่ะ! “ดิ้งกลับไปคิดมาแล้วนะคะว่าต้องทำยังไงกับนิวดี ผลออกมาคือนิวไม่ต้องคืนเงินดิ้งแล้วนะ แต่นิวต้องทำอะไรสักอย่างทดแทนดิ้ง” เยสสสสสส แต่จะให้กูทำอะไร ยอมทุกอย่างงงงงง “นิวจะต้องทำแบบทดสอบรักกับท็อปค่ะ” พรวดเหอะอ้วกกู! ทดสอบรักอะไรนะ? ได้ยินไม่ถนัด
“อะไรนะมึง” ผมถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจมันทำหน้าเซ็งๆ เล็กน้อยก่อนจะรีเพลย์พูดอีกครั้ง “นิวจะต้องทำแบบทดสอบรักกับท็อป เด็กห้องวิทย์ที่เก่งที่สุด ที่เป็นประธานชมรมดนตรีสากลน่ะค่ะ” ทดสอบรักเชี่ยอารายยยย “ทดสอบโดยการไปทำให้ท็อปหลงรักนิวให้ได้ ง่ายดีใช่มั้ยล้า~” ง่ายตรงไหนของมึง? ทำให้ผู้ชายมารักผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ มันใกล้ๆ เคียงๆ กับคำว่าเกย์เลยนะ!
“ถ้านิวทำได้ดิ้งจะยกหนี้ให้ทั้งหมดเลยเอ้า! ตกลงป่ะ?” มันดีตรงที่หนี้จะหายนี่แหละ แต่ร้ายตรงให้ชายมารักกันเอง! “กูไม่แน่ใจ” ผมตอบเลี่ยงๆ มัน เผื่อมันจะกรุณาเปลี่ยนเป็นให้ผมทำอย่างอื่นแทน
“มึงต้องทำ! กูบังคับมึงในฐานะเจ้าหนี้ อย่างแรกมึงต้องไปทำความรู้จักกับท็อปซะ เดี๋บงกูจะรอดู จำไว้กูจับตาดูมึงทุกก้าว โชคดีนะยะดาร์ลิ้งค์” มันส่งจูบหลังจากพูดจบ แล้วออกจากห้องผมทันที
เฮ้ออออออ เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตผมเนี่ย
หมีแพนด้า หมีแพนด้า หมีๆ แพนด้า~
อ๊ะ นี่ไม่ใช่เสียงริงโทนของผมนะครับ มันเป็นเพลงที่ตรงกับผมตอนนี้ต่างหาก เมื่อคืนผมนอนคิดทั้งคืนว่าจะเอาไงดี สุดท้ายจึงไม่ได้หลับไม่ได้นอน ขอบตาเลยดำปิ๊ดอย่างนี้ น่าเกลียดมากกกก หมดหล่อเลยครับเนี่ย
“มึงไปทำไรมาวะ ตาแม่งอย่างกับแพนด้า” เมื่อรองเท้าหนังของผมกระทบกับพื้นห้องเรียน เสียงไอ้เจเพื่อนรักก็ทักมาทันที เหอๆ มึงนี่ประสาทสัมผัสไวดีแท้
“นอนไม่หลับ” ผมตอบสั้นๆ มันหัวเราะก่อนจะตะโกนทั่วห้องเป็นเพลงอันน่าเตะว่า ”เชี่ยนนิวเป็นหมีแพนด้า นิวแพนด้า นิวแพนด้า นิวๆ แพนด้า ฮ่าๆๆๆๆๆ” เชี่ยเจกูขอเตะมึงทีเหอะ ผมเตะไปที่ตูดมันที่นึงด้วยความหมั่นไส้ วันนี้ผมเลยได้ฉายาใหม่เลยครับ ว่า ‘นิวแพนด้า’ (ฉายาเก่า ‘ไอ้เตี้ยเพลียแรง’ ผมก็สูงร้อยเจ็ดสิบห้านะแต่มันเตี้ยกว่าเพื่อนในห้องอยู่ดี เพราะมันร้อยแปดสิบอัพกันทั้งนั้น ส่วนเพลียแรงนี่มันมีไว้ให้คล้องจองกันเฉยๆ ครับ ฮ่าๆ) ฉายาใหม่มันก็ดีนะ ไม่ซ้ำใคร (ผมว่ามันไม่มีใครอยากซ้ำมากกว่า!)
คาบแรกเป็นคาบเคมีของมิสวันดี น่าเบื่อมากครับขอบอก ฮ้าววว ง่วงแต่เช้าเลยกู
ป๊าบ!
เอ๊ะอะไรโดนหัวผม? ผมก้มดูวัตถุประหลาดที่มันบังอาจมาตกใส่หัวผม และพบว่ามันไม่ใช่วัตถุประหลาดอะไรหรอกครับ มันคือกระดาษที่ขยำเป็นก้อนต่างหาก ผมคลี่กระดาษออกมาดูมันเป็นลายมือที่โคตรคุ้นตาเลยครับ เพราะเจ้าของลายมือนี้มันประกาศเลยว่าลายมือมันสวยที่สุด เหอะๆ
สามีขาอย่าลืมเรื่องที่ตกลงกันไว้นะคะ
ทำให้ท็อปรักท็อปหลงให้ได้
สู้ๆ จุ๊บๆๆๆๆ
มันจะโอกว่านี้ถ้าไม่มีจุ๊บๆ อะไรนั่นต่อท้าย ผมจำใจรับสภาพตอนนี้ของตัวเองก่อนจะไปเป็นเด็กเรียนตั้งใจฟังมิสวันดีสอน ถึงแม้มันจะไม่เข้าหัวเลยก็ตาม
พักเที่ยงนี้ผมปฏิเสธเพื่อนๆ ทุกคนในกลุ่มว่าจะไม่ไปกินข้าวด้วย เพราะผมมีภารกิจที่จะต้องปฏิบัติ? ก้เรื่องทดสอบรักอะไรนั่นแหละครับ มันบอกให้ผมไปทำความรู้จักกับท็อป ผมก็จะเริ่มโดยการแกล้งทำเป็นแล้วขอโทษและไถ่โทษโดยการเลี้ยงข้าว โอ๊ะ! มันดูซีรี่ย์เกาหลีจังเนอะ (บัตรแคนทีนผมตังค์เยอะครับไม่ต้องห่วง)
แต่ปัญหาคือมันอยู่ไหนล่ะเนี่ย
ผมกวาดสายตาทั่วแคนทีน ผมพอจะจำหน้ามันได้ลางๆ ตัวสูงๆ หน้าตี๋ๆ หล่อๆ (ยอมรับอีกครั้งว่ามันหล่อกว่าผม) แต่ผมก็ยังไม่เจอเลย แม่งหาตัวยากว่ะ
โอ๊ย!
“ขอโทษครับๆ” อยู่ๆ ก็มีใครไม่รู้มาชนผม ผมล้มก้นตั้งป้อด เจ็บตูดดด “เป็นอะไรมากป่าวครับ” คนที่ชนผมถาม ผมโบกมือบอกประมาณว่าไม่เป็นไร ผมมองไปยังหน้าคนชนแล้วต้องอึ้ง
ท็อปนี่หว่า…
“ผมขอโทษจริงๆ น้า เอางี้เดี๋ยวผมเลี้ยงข้าวขอโทษแล้วกัน” ม่ายยยย เหตุการณ์กลับตาลปัตรแล้ววว ความจริงต้องเป็นผมไม่ใช่เหรอที่ต้องเลี้ยงข้าวมันอ่ะะะะะะ
แต่คิดอีกทีก็ดีเหมือนกันได้ของฟรี (อ้าว?) ผมเดินตามตูดมันมานั่งรอที่โต๊ะอาหาร ผมสั่งมันไปว่าเอาผัดพระเพราหมูสองจาน (ฟรีทั้งทีต้องเอาให้คุ้มครับ) มันก็ทำตามอย่างว่าง่าย เชื่องครับเชื่อง
“ได้แล้วคร้าบบบนิว” มันวางจานบริการผม แน้ยังจะซื้อน้ำเผื่อมาให้ด้วยอีก “ผมนี่แย่จริงๆ ไปชนนิวได้ยังไงเนี่ย เดี๋ยวตอนเย็นไปสยามกัน ผมจะป๋าให้นิววันนึง” ไอ้ห่าเวอร์ไปและ ผมส่ายหน้าปฏิเสธ แต่มันคะยั้นคะยอให้ผมไปกับมัน เอๆ ไปก็ไป ของฟรีก็ต้องเอาใช่ไหมเนี่ย
เรากินข้าวกันเงียบๆ หลังจากที่ผมตกลงจะไปสยามกับมัน บรรยากาศมันเงียบไปและ อึดอัดอ่ะ ว่าแต่มันรู้ชื่อผมได้ไงเนี่ย ผมสาบานได้เลยนะว่าผมไม่โด่งดังอะไรเลย
“นิวขอเบอร์หน่อยสิ” พรวดดด ข้างไปปากของผมกระเด็นไปตกลงอยู่บนเสื้อไอ้ท็อปมันทันที กูขอโทษษษษ ก็กูตกจายยยย “ซอร์รี่ๆ กูไม่ได้ตั้งใจนะ” ผมยกมือขอโทษขอโพยมัน มันก็ยิ้มๆ แบบว่าไม่เป็นไร ขอหมั่นไส้หน่อยเหอะไอ้พระเอก!! “ตกลงขอเบอร์ให้ไหม”
“มึงจะเอาไปทำอะไร?”
“ทำคุณไสยมั้งครับ ขอเบอร์ก็ต้องเอาไว้ติดต่อกันน่ะสิ” เออครับกูโง่เองที่ถาม “เออๆ เอามาให้กูมาเดี๋ยวเมมให้” มันยื่นไอโฟนให้ผม ผมก็จัดการเมมเบอร์ตัวเองให้มัน พอเมมเสร็จก็คืนไอโฟนมันไป มันก็ยิงมาหาผมทดสอบว่าผมให้เบอร์จริงไปรึปล่าว ฉลาดนะมึงน่ะ
“เย็นนี้เจอกัน” มันยิ้มตาหยีให้ หัวใจผมกระตุกวูบหนึ่ง เชี่ยแม่งหล่อเจ้าเล่ห์อ่ะะะะะ
ก่อนจะแยกย้ายกันไปเรียน ผมลากมันมาที่ห้องน้ำ อย่าครับ อย่าคิดไกล ผมจะมารับผิดชอบสิ่งที่ผมทำนี่แหละ ผมเปิดก๊อกน้ำเอามือรองน้ำและนำไปป้ายเสื้อส่วนที่มันเปื้อน มันมองผมยิ้มๆ อะไรครับอะไรของมึงงงงง
“ยิ้มอะไรครับไอ้คุณท็อป”
“ก็นิวน่ารัก” กูก็เขินเป็นเหมือนกันนะเว้ยยยย
“สัสกูบอกว่ากูหล่อไอ้นี่สอนไม่จำ”
“คำว่าหล่อสร้างขึ้นมาสำหรับผม ส่วนคำว่าน่ารักสร้างขึ้นมาสำหรับนิวนะ” โอเคกูเขินยอมแพ้ ขออีกครั้ง…
ผมเขินนนนนนนนนนน
“แหมไอ้นิวมึงไม่มากินข้าวกับเพื่อนเพราะไปสวีทกับท็อปประธานชมรมดนตรีสากลเหรอว่ะ ฮิ้ววววว” ไอ้ดิวเพื่อนในกลุ่มที่ปากหมาที่สุดแซวผม แถมยังโห่บ้าๆ อะไรอีกก็ไม่รู้ แต่ที่รำคาญที่สุดคือเพื่อนๆ ในห้องยังรับมุขโห่รับอีก “ฮิ้ววววววววววววว” โห่ยาวซะด้วยมึง!
“กูป่าวสวีท มันแค่เลี้ยงข้าวกู แค่นั้นอ่ะ”
“แค่นั้น??” ไอ้เชี่ยดิวทำเสียงล้อ “กูรู้แล้วไอ้ท็อปแม่งเป็นป๋าของไอ้เชี่ยนิวว่ะ แม่งแอบเลี้ยงต้อยกันใช่ป่ะ ฮ่าๆๆๆ” มันกับเพื่อนๆ ในห้องหัวเราะกันครืน เออผมว่ามันก็ขำดีนะ ฮ่าๆๆ
“มิสสุภาวีช่วยผมด้วย เพื่อนในห้องมันล้อผมอ่าาาา” มิสสุภาวีที่จะมาสอนคาบต่อไปของห้องผมมาพอดี ได้โอกาสแก้แค้นแล้วโว้ยยย
“ล้อเรื่องอะไรนายนันทิพัฒน์” นันทิพัฒน์ชื่อผมเองครับ “มันล้อว่าผมชอบผู้ชายอ่ะครับ”
มิสสุภาวียิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะตอบมาทำเอาผมแทบลมจับ “การรักผู้ชายด้วยกันไม่ผิดหรอกนะลูก” ทั้งห้องหัวเราะกันเหมือนคนบ้า มิสครับจะไปเล่นกับมันทำไมเนี่ย “พอๆ มาเรียนกันต่อได้แล้ว” มิสเริ่มสอนต่อจากครั้งที่แล้ว ผมยังงงๆ อยู่นะเนี่ยให้ตายเหอะ เรียนก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องแถมยังอยากตื๊บไอ้พวกเพื่อนตัวดีสักสิบที แม่งงงง
สยามคือแหล่งปลดปล่อยของผมมมมมมม
เมื่อออดเลิกเรียนดังขึ้นท็อปก็โทรตามผมทันที สงสัยกลัวผมจะหนีมั้งนะ คนอย่างผมไม่หนีหรอกของฟรีซะอย่าง หุๆ
ผมกับมันนั่งแท็กซี่มาสยามกันครับ แวบแรกที่ผมจะทำคืออะไรให้ทาย คงจะทายว่าหาอะไรกินใช่ไหมครับ ผมป่าวตะกละน้าาา (แต่ผมกินมาแล้วครับ) ผมอยากเดินดูของไปเรื่อยๆ ต่างหาก ถูกใจอันไหนเดี๋ยวค่อยเบิกคุณชายท็อปอีกทีครับ ก็มันบอกจะเป็นป๋าผมทุกอย่างนี่นา
“นิวชอบเส้นนี้ป่าว” เมื่อผมกับมันมายืนหน้าหน้าขายของกุ๊กกิ๊กๆ ของผู้หญิง มันก็จัดการเลือกอาของมาให้ผมเลือกเลยครับ ขอโทษเหอะกูไม่ใช่ผู้หญิงนะ ผมส่ายหน้าตอบมันไป “แล้วเส้นนี้ล่ะ” มันถามอีก
“กูเป็นผู้ชายนะคร้าบบบบ” ท็อปสตั้นไปสามวินาที มันเม้มปากก่อนที่จะค่อยๆ เขยิบตัวออกห่างไปทางข้างหลังผม เป็นอะไรอีกง่ะ
ผมเม้มปากตามมันแล้วเดินออกไปร้านอื่น แม่งเกลียดร้านนี้ว่ะ ผมเดินไปหยุดตรงร้านขายหนังสือ ไม่ใช่ว่ามารักการอ่านอะไรตอนนี้หรอกนะครับ แต่นั่น....!
น้องหมวยหน้าหมวยสาวคอนแวนต์ข้างโรงเรียนผม!
น่ารักอย่าบอกใครรรรรร
น้องเค้ารู้จักชื่อผมด้วยแหละไม่อยากอวด (?) แต่กลับไม่มีข้อมูลติดต่อของกันและกันเลย วันนี้แหละต้องขอให้ได้!
“อ้าว นั่นพี่นิวใช่ไหมคะ” น้องหมวยทักเมื่อเห็นผม “ครับน้องหมวย” คนข้างหลังมันจะหน้าบูดหน้าเบี้ยวอะไรกูไม่สนแล้ว สนน้องหมวยคนเดียวววววว
“น้องหมวยมาคนเดียวเหรอครับ” ผมถามต่อ “ค่ะเพื่อนของหมวยไม่ว่างหมวยเลยมาคนเดียว” น้องหมวยยิ้มให้ผม โฮ่ๆ น่ารักจริงหนอ
“อะแฮ่มๆ” เสียงกระแอมดังมาจากข้างหลัง ไอ้สัสนี่เรียกร้องความสนใจ “เป็นไรครับมึง” มันทำหน้าบูดยิ่งกว่าเดิมเมื่อผมถามมันแล้วก็หันไปสนใจน้องหมวยต่อ ก็คนมันน่ารักอะ
“เดี๋ยวหมวยขอตัวก่อนนะคะ เออใช่หมวยยังไม่มีเบอร์ของพี่นิวเลย”
“08x-xxx-xxxx ครับ!” ผมตอบทันที น้องหมวยหัวเราะเบาๆ ก่อนจะทวนเบอร์ผมแล้วค่อยๆ เมม
“โอเคหมวยได้เบอร์พี่นิวและเดี๋ยวคืนนี้หมวยโทรหานะ” น้องหมวยยิ้มลาก่อนจะหันหลังกลับไป ร้อยยิ้มนั้นมันช่างตรึงใจผมเหลือเกิน
“ทีผมขอเบอร์นะอิดออดเกือบจะไม่ยอมให้ ที่น้องหมวยนั้นให้แทบจะไม่รีรอ”
มึงเป็นอะไรเนี่ยคุณชายท็อป???
-------------------------------------------------
โย่! หวัดดีจ้า ขอขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะ เม้นด้วยอะไรด้วยจะขอบคุณมากๆ
หวังว่าคงจะสนุกไม่มากก็น้อยนะคะ >O< (พูดซะเหมือนคำนำในรายงาน ฮ่าๆๆ)
ความคิดเห็น