ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    คุณชาย&มาเฟีย

    ลำดับตอนที่ #8 : คุณชาย&มาเฟีย::7

    • อัปเดตล่าสุด 26 เม.ย. 59




    JJ Part

    “คงไม่เหมือนที่ผ่านมาหรอกน่า”

    ผมมองไปยังร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง พี่คชาแพ้ปลาหมึกทำไมผมจะไม่รู้ ผมเข้ามาตอนที่พี่คชาลุกขึ้นไปขอยาแก้แพ้แต่มันก็ไม่ทันแล้ว พี่คชาล้มลงไปนอนกับพื้น เนื้อตัวเต็มไปด้วยผื่นเล็กๆขึ้นเต็มไปหมด

    เหตุการณ์นี้เหมือนกับเมื่อหลายปีก่อนเลย ตอนนั้นผมชวนพี่คชาไปงานวัดแถวบ้าน ด้วยความที่เป็นเด็ก ผมเลยแกล้งพี่คชาด้วยการเอาปลาหมึกไปใส่ปากพี่เค้าแล้วทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แต่พอหันไปอีกทีพี่คชาก็เป็นลมอยู่ข้างๆผมแล้ว

    ตอนนั้นผมตกใจมาก ทำอะไรไม่ถูกก็เลยลาก(คือลากจริงๆ)พี่คชาไปหาตำรวจแถวนั้น สุดท้ายพี่คชาก็นอนโรงพยาบาลเป็นอาทิตย์ ส่วนผมหน่ะหรอ โดนแม่บ่นจนหูชาแล้วก็ตีไปตามระเบียบครับ แถมยังโดนสั่งงดไม่ให้ไปเล่นกับพี่คชาด้วย (เพิ่งมาเข้าใจทีหลังว่าที่ทำอย่างนั้นเพราะไม่อยากให้ผมไปชวนพี่คชาเล่นที่โรงพยาบาลเดี๋ยวจะไม่หายกันพอดี)

    ผ่านไปสักพักพ่อผมก็กลับมาทำงานให้นายท่านตามปกติ จริงๆพ่อมาทำงานกับคุณป๋าเพราะนายท่านส่งให้มาสืบเรื่องเพื่อนบ้านที่เป็นคนค้าไม้เถื่อน พอทำงานเสร็จแม่ผมเลยขอตามไปด้วย นายท่านก็ใจดีนะครับให้ที่อยู่ผม ให้งานแม่ทำ แล้วก็ให้ผมเข้าไปเล่นกับนายน้อยในตึกด้วย

    คุณคิดดูดิ ผมไปโดยไม่ได้ลาพี่คชาสักคำ คนเคยเล่นด้วยกันอยู่ทุกวัน จะไม่รู้สึกอะไรก็คงไม่ใช่ ผมนั่งซึมไปหลายวัน กว่าจะกลับมาสดใสก็ตอนไปโรงเรียนนี่แหละ ไม่คิดว่าจะกลับมาเจอพี่คชาอีกทีให้ตำแหน่ง นายหญิงของกลุ่ม นายน้อยส่งรูปพี่คชามาให้แล้วบอกให้ผมมารับกลับบ้าน นายน้อยบอกว่า ดูแลให้ดี เพราะนี่คือนายหญิงของนาย

    “แฮ่ก แฮ่ก น้ำ ขอน้ำ” พี่คชาฟื้นแล้ว

    “นี่ครับ” ผมยื่นน้ำใส่หลอดให้พี่คชา พี่คชาเค้าดูเป็นคุณชายแต่เด็ก จะดื่มน้ำทีก็ต้องมีหลอด เวลาไปเล่นที่บ้านผม แม่จะต้องเตรียมหลอดไว้ให้พี่คชาประจำ

    “พี่เต๋าหล่ะ เจเจ” อื้อหือ ตื่นขึ้นมาก็ถามหาเลยนะครับ

    “ไม่ทราบเหมือนกันครับ” ไม่รู้จริงๆนะคุณ นายน้อยไม่ได้บอกอะไรผมไว้เลย บอกแค่ฝากดูแลพี่คชาแค่นั้น

    “พี่เต๋ายังไม่กลับมาหรอ”

    “...” ผมไม่กล้าตอบอะไรพี่คชามาก

    “พี่ขอคุยกับพี่เต๋าได้ไหม” ผมส่งโทรศัพท์ให้พี่คชา

    หมายเลขที่ท่านเรยกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่..

    “พรุ่งนี้พี่จะกลับบ้านไปส่งพี่ด้วยนะ”

    “แต่นายน้อยสั่งให้ผมดูแลพี่นะครับ”

    “แล้วไหนหล่ะ นายน้อย?” พี่คชาไม่เคยพูเสียงเย็นชากับผมแบบนี้มาก่อน

    เฮือก! ทำไมผมสัมผัสได้กับคำว่า นายหญิงของผมแล้วหล่ะครับ?

    -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.- 

    เจเจลูกกกกก งานนี้เจเจดูเป็นคนที่รู้ใจคชาไปหมดทุกอย่างเลยค่ะ จะว่าไปเจเจก็รู้ใจอิพ่อเหมือนกันนะคะ เพราะเจเจโตมากับทั้งคู่ แค่โตมากับคชาช่วง 3 ถึง 7 ปี ที่เหลือก็ไปอยู่บ้านอิพ่อค่ะ อีกสักพักก็จะเปิดเทอมแล้ว เห้อมมรู้สึกได้ถึงความห่างในการอัพแต่ละครั้ง ยังไงก็แนะนำติชมกันได้นะคะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาค่ะ #คุณชายมาเฟีย

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×