คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ++ตอนที่ 1 ตามหาหัวใจ++
ณ กรุงโซล
ก๊อกๆๆ
“พ่อครับนี่ภาคย์เองนะครับ”
“อืมเข้ามาสิ”
“พ่อครับ ผมทำงานที่พ่อสั่งไว้เสร็จแล้วนะครับ”
“อืม กี่ปีแล้วนะที่ชั้นเลี้ยงแกมา”
“20 ปีครับพ่อ”
“อืมแล้วแกมาหาชั้นมีอะไรอีกรึเปล่า”
“ภาคย์ขอไปตามหาคนๆหนึ่งได้ไหมครับเค้าขโมยของสำคัญของผมไป”
“ใครกันนะที่กล้าขโมยของแก มันขโมยอะไรไปฮะ”
“หัวใจครับพ่อ พ่อชะงักแล้วยิ้มออกมา”
“เค้าขโมยหัวใจของผมไปครับ พูดไปก็อมยิ้ม”
“แล้วจะไปตามที่ไหนหล่ะ”
“ประเทศไทยครับ”
“จะเอาลูกน้องไปกี่คน”
“ผมขอแค่นายคนเดียวครับ”
“นี่แกจะบ้ารึไง แกพึ่งฝึกน้องแค่5ปีเองนะ”
“แต่น้องเป็นมือขวาของผมนะครับ”
“พ่อรู้ แต่ภาคย์ไปกับนายสองคน ถ้าไปเจอศัตรู จะทำยังไง”
“ผมพอมีลูกน้องอยู่ที่ไทยสัก1000คนครับ”
“อืมก็ดี จะไปกันวันไหนหล่ะ”
“อาทิตย์หน้าครับ”
“ทำไมหล่ะ”
“ภาคย์ขอออกแบบงานไว้ให้เดวิดก่อนครับ”
“แกนี่นะจะไปเที่ยวทั้งทียังห่วงงานอีก”
“ก็เหมือนพ่อแหละครับ”
“หึๆ แกจะพักที่บริษัทไหม”
“ไม่ครับผมจะไปพักกับรตี”
“หืม?”
“เพื่อนตอนเรียนออกแบบหน่ะครับ”
“ถ้าแกไปพักกับเพื่อน แล้วนายจะพักกับใครหล่ะ”
“นายพักกับนารีครับ พ่อส่งผมเรียนที่เดียวกับน้องนะครับ”
“เฮ้อนี่ฉันแก่แล้วจริงๆหรอเนี่ย จากมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่กลายเปนตาแก่ขี้ลืม 55555”
“พ่อของผมยังไม่แก่สักหน่อย” หัวเราะเฮฮา
ก๊อกๆๆ
“พ่อครับนี่น้องนายเองนะครับ”
“อืมเข้ามาสิ”
“อ้าวคุณภาคย์ สวัสดีครับ”
“นายพี่บอกเรากี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกพี่ภาคย์เวลาอยู่กับครอบครัว”
“ครับพี่ภาคย์ พ่อครับน้องนายขอไปเมืองไทยกับพี่ภาคย์ได้ไหมครับ”
“ไม่ได้!”
“หอมแก้มพ่อก่อนเดี๋ยวให้ไป”
“หึ!”
“โอเคครับ จุ๊บ”
“เดินทางดีๆหล่ะ”
“ครับพ่อ”
ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
สะกิดๆ
เห้ย! ด้วยความเคยชิน ผมเลยหันไปล็อกคอคนที่มาสะกิดผม แต่ก็ต้องตกใจ
‘นี่สินะคนที่ขโมยหัวใจของฉันไปเมื่อ20ปีที่แล้ว’
“คุณครับ คุณครับปล่อยผมได้แล้ว”
“คุณเป็นใคร”
“ผมชื่อชานนท์หรือเรียกว่าชายก็ได้ครับ”
“คุณมีธุรระอะไรกับผม”
“คุณรตีเธอติดประชุมมารับคุณไม่ได้ ผมเป็นเจ้าของโรงเเรมที่คุณจะไปเข้าพักครับ”
“โอเคแล้วผมจะพักที่ไหน”
“ที่ so wow ครับ ส่งนามบัตร หยิบมาดู 'ประธานบริษัท So Wow”
“นายทำธุรกิจอะไรบ้าง” ทำหน้าประมาณว่าถามทำไม
“ผมทำเฟอนิเจอส่งออกหน่ะ”
“อ๋อนอกจากโรงแรมก็มี โรงเรียน โรงพยาบาล หมู่บ้าน และก็ผับ”
“นายดูแลทั่วถึงได้ยังไง”
“ผมก็ให้ลูกน้องแทนสิ ส่วนมากก็จะอยู่ที่ผับ”
อยากโดนใครเป็นเจ้าของ
“มีอะไรฮะไอ้เก้า ดาร์ก ไซด์มาตีกันที่ผับอีกแล้วหรอ” ดาร์ก ไซด์งั้นหรอ
“อยากจะเจอลูกพี่พวกมันจริงๆเลย” นี่ไงก็ยืนอยู่ข้างหน้าและ
“ฮะ! ให้ชั้นไปรับคุณนาย โอเค ส่งรูปมาให้ด้วย ได้แล้วเจอกัน” …
“คุณภาคย์ครับคือว่า คุณนาย สวัสดีครับ ครับ ผมชื่อ...”
“ครับผม แล้วพี่เก้าไม่มาหรอ”
“ทำไมน้องนายเรียกพี่เก้าหล่ะครับ”
“พี่เก้าเคยช่วยน้องนายไปส่งเค้กที่บ้านของนารีครับ”
“คุณเอ่อนายครับคือเดี๋ยวผม….”
“พี่ชายครับเรียกนายว่าน้องนายเถอะนะครับ น้องนายอยากมีพี่ที่หน้าหวานบ้างไม่ใช่หน้าโหดๆ อย่างพี่ภาคย์” หึอยากมีพี่สาวก็บอกมาเหอะ
“โอเคครับน้องนายพี่ชายจะพาไปห้องไอ้พี่เก้านะครับ”
“ไปทำไมไหนบอกพักกับนารี”
“ขอโทษครับพี่ภาคย์นารีบอกว่าคุณพ่อนารีต้องรับท่านทูตที่มาจากอังกฤษเลยไม่มีห้องให้ผม”
“แล้วทำไมไม่บอกพี่ เดี๋ยวนี้ทำอะไรไม่ต้องบอกพี่แล้วใช่ไหม” ดุๆ
“ฮึก ขอโทษครับ ฮึก พี่ภาคย์ ฮึก น้องนาย ฮึก เห็นเห็น ฮึก พี่ภาคย์งานยุ่ง ฮึก น้องนายไม่อยากให้พี่ภาคย์ ครียด ฮึก ละ แล้วน้องนายก็อยาก...”
“อยากอะไรฮะ” ตะคอกอีก
“ฮือน้องนายอยากอยู่กับพี่เก้าครับ”
ผมมองคนหน้าหวานกำลังปลอบใจน้องชายตัวดีของผม ความจริงผมรู้ก่อนหน้านี้แล้วหล่ะ นารีบอกผมในไลน์กลุ่ม
Narisa9:ภาคย์เราให้นายไปพักกับเก้านะ
Pakapong:ใครคือเก้า
Ratikan_Raty:คนที่ช่วยนายเรื่องการเรียนตอนอยู่เมืองไทยหน่ะภาคย์
Pakapong:เราขอข้อมูลแล้วก็รูปถ่ายเค้าหน่อยสิรตี
Narisa9:แหม่ภาคย์นี่มันเพื่อนสนิทของนายนะ ไม่ใช่แฟน
Pakapong:ก็ไม่แน่
Ratikan_Raty:เค้าเป็นลูกน้องร้านที่ชั้นไปออกแบบให้ เเต่ภาคย์ไม่ต้องกลัวเรื่องแฟนหรอกนะ ได้ข่าวว่าเป็นคู่นอนของเจ้าของร้าน
Narisa9:ไม่จริงหรอกเรารู้จักเก้ามาตั้ง10กว่าปีแล้ว เก้าเป็นคนดีนะภายค์
Pakapong:โอเคเราจะเชื่อพวกเธอก็แล้วกัน
กลับมาปัจจุบัน
“นี่พอได้แล้ว เห็นไหม น้องนายร้องไห้แล้วนะ จะอะไรนักหนาฮะ ผมมองคนหน้าสวยดุผม ในใจผมขำมาก”
“ไปครับน้องนาย นารีรออยู่หน้าสนามบินแล้ว ทะเบียนรถ กน xxxx รถเฟอร์รารี่สีขาวนะครับ”
“แล้ว..ฮึกพี่ภาคย์ ฮึกจะไม่โกรธ ฮึก..น้องนาย ฮึก หรอครับ”
“ไม่ครับพี่ไม่โกรธแล้ว”
“ขอบคุณครับพี่ภาคย์”
“น้องนายไปหา ไอ้ เอ่อ...พี่เก้าเถอะ เดี๋ยวพี่ขอคุยกับพี่ชายก่อน”
“ฮะ บ๊ายบายฮะพี่ชาย พี่ภาคย์” ผมมองน้องชายหน้าหวานของผมเดินลากกระเป๋าไปยังหน้าสนามบินจนลับตา
“นายเป็นใคร มีสิทธิอะไรมาสักน้องชายฉัน
“ผมก็มีสิทธิเป็นพี่ชายของนายไงหล่ะ
“แล้วนายจะรับรองความปลอดภัยของน้องฉันหล่ะ”
“ไอ้เก้ามันเป็นคนดีมันเป็นเพื่อนของผมเอง อุ๊บ” ความลับงั้นหรอ?
“อะไร” ปากผมไวเท่าความคิด
“เอาหล่ะไหนๆคุณก็รู้ว่าผมเป็นเพื่อนกับเก้าแล้ว คุณก็อย่าบอกใครนะ”
“ทำไมหล่ะ” ไม่ได้อยากรู้เลยนะจริงๆ
“เพราะชีวิตผมมีอันตรายอยู่มากจนเกินกว่าที่เก้ามันจะได้เจอ”
“เหมือนฉันเลย..” นั่นผมหลุดไปแล้วหล่ะ
“หืม?ยังไงครับ” เอาโทรโข่งมาพูดใส่หน้าเลยดีไหม
“ยังไงคืออะไร”
“ก็ผมบอกความลับคุณ1อย่าง คุณก็น่าจะบอกผมบ้างสิ” ประโยคหลังเสียงเบาลงหน่อยละ
“แล้วเราจะคุยกันตรงนี้หรอ?”
“เอ่อขอโทษครับ งั้นเชิญที่ทำงานผมครับ”
“ไม่เอาอ่ะ ไปที่ห้องผมดีกว่า”
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
จบแล้ว 1 ตอน ไม่มีไรมาก อีกสักนิด สักนิดนั่นแหละ 5555555 รอตอนที่ 2 ก่อนนะค้าๆ
ช่วงนี้งานเพียบทั้งงานใหม่งานเก่างานกลุ่มงานเดียวโอ๊ยสารพัดงาน ยังไงก็เม้นเพื่อกำลังใจนิดนึงนะคะ ^___^
ตอนหน้าจเะป็นเรื่องของ 'พี่เก้ากับน้องนาย' ค่ะ
ความคิดเห็น