ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 4 (Rewrite)
บทที่ 4
หลังงานเลิก
หลังจากทั้งหมดแยกย้ายกันแล้วเอลซ่าก็เริ่มตั้งประเด็นคำถาม "นี่แจ็คพิชท์ แบล็คเนี่ย เป็นเป็นคนที่มีคดีเรื่องทำร้ายเด็กเกรด 5 ชื่ออะไรนะ..." "เอ็มม่า...เอ็มม่า ฟรอสท์" แจ็คพูดด้วยเสียงที่เศร้าสลด "ใช่! แต่ฟรอสท์นั่นมัน..." เอลซ่ามองหน้าแจ็คอย่างต้องการคำตอบ
"น้องสาวคนเดียวของฉันเอง วันนั้นฉันพาเอ็มม่าไปเที่ยวห้างแล้วระหว่างที่กำลังจะกลับกันแล้วแต่ฉันลืมกุญแจรถกับกระเป๋าไว้ที่ที่ฝากของจึงบอกให้น้องสาวฉันไปรอที่ลานจอดรถพอฉันออกมาอีกทีก็เห็นเอ็มม่านอนกระอักเลือดอยู่ข้างๆรถเฟอร์รารี่สีดำโดยมีเจ้านั่นยืนเตะเอ็มม่าอย่างสะใจแล้วแต่พอเห็นฉันเดินมามันก็ขับรถหนีไป" ตอนประโยคสุดท้ายชายหนุ่มกัดฟันอย่างเคียดแค้น
"แล้วเอ็มม่่า..." แจ็คกัดฟันแรงยิ่งกว่าเดิม "เอ็มม่ากระดูกซี่โครงหักทิ่มปอดแถมเลือดคั่งที่สมอง เอ็มม่าฝืนอยู่ไปห้าวันจน...จน"
น้ำตาเริ่มออกมาจากหัวตาของชายหนุ่ม "เจ้านั้นน่ะตอนมาที่ศาลมันเดินมาแบบไม่รู้สึกผิดสักนิด แถมมันก็ไม่ยอมรับความผิดอะไรด้วยแต่ฉันเห็นเต็มสองตา แถมพยานที่ฉันหามาก็โดนเจ้านั่นใช้เงินฟาด เจ้านั่นเลยโดนแค่คดีทำร้ายเด็กและเยาวชน ถ้าวันงานศพมันมาฉันก็จะพอยกโทษได้ แต่มันไม่โพล่แม้แต่เงา! แล้วมันก็ไม่โพล่มาที่เมืองนี้อีกเลยจนวันนี้"
ชายหนุ่มหันหน้าไปหาหญิงสาว "พรุ่งนี้เป็นวันที่เอ็มม่าเสีย ฝากบอกอาจารย์ด้วยว่าพรุ่งนี้จะเข้าชมรมช้าหน่อย" "ทำไมหล่ะ" เอลซ่าถาม "พรุ่งนี้เป็นวันครบรอบวันตายเอ็มม่า จะเอาดอกไม้ไปวางซะหน่อย เธอพักหอใช่ไหม เดี๋ยวไปส่ง" "จะดีหรอ หอชายกับหอหญิงห่างกันเป็นกิโลเลยนะ" ชายหนุ่มยิ้ม "ไม่เป็นไรหรอกเดินจากหอเข้าตึกเรียนก็พอๆกันเหละ อีกอย่างผู้หญิงกลับหอคนเดียวตอนดึกๆอันตรายจะตายไป"
เมื่อเหตุผลข้อนี้ทำให้เธอแย้งไม่ถูก เพราะว่ามันก็อันตรายจริงๆ ระหว่างทางกลับหอมีผับอยู่สองแห่ง แต่ว่าเธอก็เกรงใจชายหนุ่มอยู่ดีเพราะระหว่างหอชายกับหอหญิงห่างกันประมาณสองกิโลเมตรครึ่ง แถมต้องเดินย้อนกลับไปรวมแล้วก็ประมาณห้ากิโลเมตร "ไหวแน่หรอมันไกลนะ เดินที่เมื่อยตายเลย" ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปาก "แล้วใครว่าจะเดินไปล่ะ"
ชายหนุ่มชี้ไปทางบิกไบท์สีน้ำตาลไม้มีลายน้ำแข็งเกาะหน่อยๆพร้อมหมวกกันน็อคสีน้ำเงินกับสีฟ้าอ่อนอยู่อย่างละใบ แจ็คโยนหมวกกันน็อคสีฟ้าให้หญิงสาว "รีบขึ้นมาสิ" ชายหนุ่มตบเบาะนั่งข้างหลังตนพร้อมเลื่อนแว่นกันลมลงมาครอบตา เมื่อชายหนุ่มเห็นหญิงสาวลังเลจึงเปรยๆออกมาว่า "หอพักนักศึกษาเนี่ยห้ามเข้าหอหลังสามทุ่มนี่ ถ้าเดินไปก็ประมาณสองชั่วโมงตอนนี้ก็สองทุ่มแล้วกลับไปไม่ทันเข้าหอแน่"
เอลซ่าได้ยินอย่างนั้นจึงใส่หมวกกันน็อคแล้วโดดขึ้นซ้อนท้ายทันที "งั้นไปเลยนะ" ชายหนุ่มสตาร์ทเครื่องยนต์ก่อนจะเริ่มออกตัว "มันเร็วไปไหมเนี่ย แจ็ค!" "แหมแม่คู้นนี่มันสองทุ่มครึ่งแล้วนะ ไม่อยากเข้าหอพักหรือไง" เอลซ่าเถียงไม่ออกจึงนั่งซ้อนท้ายไปเงียบๆ
หน้าหอพักหญิง 20:45
เอลซ่าเดินลงมาจากมอเตอร์ไซค์คันยักษ์ในสภาพที่จะล้มไปได้ทุกเมื่อ "เมารถหรอ" หญิงสาวพยักหน้า ชายหนุ่มเปิดกระเป๋าพร้อมหยิบยาหนึ่งแผงกับน้ำหนึ่งขวด "นี่ยาแก้เมารถ" เอลซ่าแกะยาออกมาโยนเข้าปากแล้วดื่มน้ำตามทันที "เป็นไงมั่ง" "ดีข้ึนหน่อย" หญิงสาวยื่นยาคืนแต่ชายหนุ่มกลับยัดใส่มือตามเดิม "เก็บไว้เหอะ ของแค่เนี๊ยะที่ห้องมีอีกเยอะ ไปก่อนนะจะสองทุ่มห้าสิบแล้ว หลังจากนั้นชายหนุ่มโดดขึ้นบิกไบท์คันเก่งแล้วบึ่งออกไป
หอพักหญิง
หอพักหญิงห้อง 218
หลังจากทั้งหมดแยกย้ายกันแล้วเอลซ่าก็เริ่มตั้งประเด็นคำถาม "นี่แจ็คพิชท์ แบล็คเนี่ย เป็นเป็นคนที่มีคดีเรื่องทำร้ายเด็กเกรด 5 ชื่ออะไรนะ..." "เอ็มม่า...เอ็มม่า ฟรอสท์" แจ็คพูดด้วยเสียงที่เศร้าสลด "ใช่! แต่ฟรอสท์นั่นมัน..." เอลซ่ามองหน้าแจ็คอย่างต้องการคำตอบ
"น้องสาวคนเดียวของฉันเอง วันนั้นฉันพาเอ็มม่าไปเที่ยวห้างแล้วระหว่างที่กำลังจะกลับกันแล้วแต่ฉันลืมกุญแจรถกับกระเป๋าไว้ที่ที่ฝากของจึงบอกให้น้องสาวฉันไปรอที่ลานจอดรถพอฉันออกมาอีกทีก็เห็นเอ็มม่านอนกระอักเลือดอยู่ข้างๆรถเฟอร์รารี่สีดำโดยมีเจ้านั่นยืนเตะเอ็มม่าอย่างสะใจแล้วแต่พอเห็นฉันเดินมามันก็ขับรถหนีไป" ตอนประโยคสุดท้ายชายหนุ่มกัดฟันอย่างเคียดแค้น
"แล้วเอ็มม่่า..." แจ็คกัดฟันแรงยิ่งกว่าเดิม "เอ็มม่ากระดูกซี่โครงหักทิ่มปอดแถมเลือดคั่งที่สมอง เอ็มม่าฝืนอยู่ไปห้าวันจน...จน"
น้ำตาเริ่มออกมาจากหัวตาของชายหนุ่ม "เจ้านั้นน่ะตอนมาที่ศาลมันเดินมาแบบไม่รู้สึกผิดสักนิด แถมมันก็ไม่ยอมรับความผิดอะไรด้วยแต่ฉันเห็นเต็มสองตา แถมพยานที่ฉันหามาก็โดนเจ้านั่นใช้เงินฟาด เจ้านั่นเลยโดนแค่คดีทำร้ายเด็กและเยาวชน ถ้าวันงานศพมันมาฉันก็จะพอยกโทษได้ แต่มันไม่โพล่แม้แต่เงา! แล้วมันก็ไม่โพล่มาที่เมืองนี้อีกเลยจนวันนี้"
ชายหนุ่มหันหน้าไปหาหญิงสาว "พรุ่งนี้เป็นวันที่เอ็มม่าเสีย ฝากบอกอาจารย์ด้วยว่าพรุ่งนี้จะเข้าชมรมช้าหน่อย" "ทำไมหล่ะ" เอลซ่าถาม "พรุ่งนี้เป็นวันครบรอบวันตายเอ็มม่า จะเอาดอกไม้ไปวางซะหน่อย เธอพักหอใช่ไหม เดี๋ยวไปส่ง" "จะดีหรอ หอชายกับหอหญิงห่างกันเป็นกิโลเลยนะ" ชายหนุ่มยิ้ม "ไม่เป็นไรหรอกเดินจากหอเข้าตึกเรียนก็พอๆกันเหละ อีกอย่างผู้หญิงกลับหอคนเดียวตอนดึกๆอันตรายจะตายไป"
เมื่อเหตุผลข้อนี้ทำให้เธอแย้งไม่ถูก เพราะว่ามันก็อันตรายจริงๆ ระหว่างทางกลับหอมีผับอยู่สองแห่ง แต่ว่าเธอก็เกรงใจชายหนุ่มอยู่ดีเพราะระหว่างหอชายกับหอหญิงห่างกันประมาณสองกิโลเมตรครึ่ง แถมต้องเดินย้อนกลับไปรวมแล้วก็ประมาณห้ากิโลเมตร "ไหวแน่หรอมันไกลนะ เดินที่เมื่อยตายเลย" ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปาก "แล้วใครว่าจะเดินไปล่ะ"
ชายหนุ่มชี้ไปทางบิกไบท์สีน้ำตาลไม้มีลายน้ำแข็งเกาะหน่อยๆพร้อมหมวกกันน็อคสีน้ำเงินกับสีฟ้าอ่อนอยู่อย่างละใบ แจ็คโยนหมวกกันน็อคสีฟ้าให้หญิงสาว "รีบขึ้นมาสิ" ชายหนุ่มตบเบาะนั่งข้างหลังตนพร้อมเลื่อนแว่นกันลมลงมาครอบตา เมื่อชายหนุ่มเห็นหญิงสาวลังเลจึงเปรยๆออกมาว่า "หอพักนักศึกษาเนี่ยห้ามเข้าหอหลังสามทุ่มนี่ ถ้าเดินไปก็ประมาณสองชั่วโมงตอนนี้ก็สองทุ่มแล้วกลับไปไม่ทันเข้าหอแน่"
เอลซ่าได้ยินอย่างนั้นจึงใส่หมวกกันน็อคแล้วโดดขึ้นซ้อนท้ายทันที "งั้นไปเลยนะ" ชายหนุ่มสตาร์ทเครื่องยนต์ก่อนจะเริ่มออกตัว "มันเร็วไปไหมเนี่ย แจ็ค!" "แหมแม่คู้นนี่มันสองทุ่มครึ่งแล้วนะ ไม่อยากเข้าหอพักหรือไง" เอลซ่าเถียงไม่ออกจึงนั่งซ้อนท้ายไปเงียบๆ
หน้าหอพักหญิง 20:45
เอลซ่าเดินลงมาจากมอเตอร์ไซค์คันยักษ์ในสภาพที่จะล้มไปได้ทุกเมื่อ "เมารถหรอ" หญิงสาวพยักหน้า ชายหนุ่มเปิดกระเป๋าพร้อมหยิบยาหนึ่งแผงกับน้ำหนึ่งขวด "นี่ยาแก้เมารถ" เอลซ่าแกะยาออกมาโยนเข้าปากแล้วดื่มน้ำตามทันที "เป็นไงมั่ง" "ดีข้ึนหน่อย" หญิงสาวยื่นยาคืนแต่ชายหนุ่มกลับยัดใส่มือตามเดิม "เก็บไว้เหอะ ของแค่เนี๊ยะที่ห้องมีอีกเยอะ ไปก่อนนะจะสองทุ่มห้าสิบแล้ว หลังจากนั้นชายหนุ่มโดดขึ้นบิกไบท์คันเก่งแล้วบึ่งออกไป
หอพักหญิง
หอพักหญิงห้อง 218
หญิงสาวเปิดประตูเข้ามาโดยเห็นเพื่อนทั้งสามมองด้วยความสงสัยเพราะเธอไม่เคยเข้าหอช้าเกินหนึ่งทุ่ม "เอลซ่าวันนี้ทำไมกลับช้าล่ะ แล้วหนุ่มหัวขาวที่ฉันเห็นหน้าหอนั่นใครแล้ว ในมือแผงยาอะไร ตอบมาเร็วๆสิ" แม็กการ่ายิงคำถามมาแบบเร็ปเปอร์ พอถามเสร็จก็นั่งหอบแฮกๆรอคำตอบ
"แม็กค่อยๆถามก็ได้พักหายใจบ้าง เธอไม่ได้หายใจทางผิวหนังนะ" จูลแหย่เพื่อนเล็กๆ "เอาหล่ะ ข้อหนึ่ง วันนี้ที่งานวันเกิดเจมี่มีเรื่องนิดหน่อย ข้อสอง หนุ่มหัวขาวนั่นแจ็คเขาแค่มาส่ง ส่วนข้อสามนี่ยาแก้เมารถ โอเค จบนะ" "แล้วที่งานวันเกิดเจมี่มีเรื่อง เรื่องอะไรหรอ" ทูธถามอย่างเป็นห่วง
"พิทช์ แบล็คมาที่งาน"
"พิทช์ แบล็คไปที่งานหรอ" ทูธพูดด้วยเสียงตกใจ "รู้งี้ไปที่งานดีกว่าจะได้ตั๊นหน้าสักเปรี้ยงสองเปรี้ยง โทษฐานฆ่าน้องรักฉัน" สาวเสื้อเขียวพูดพลางต่อยลม "เด็กที่ตายชื่อ เอ็มม่า ฟรอสท์ ไม่ใช่หรอ คนละนามสกุลกันเลยนะ" แม็กการ่าถาม "น้องเพื่อนน่ะ เราสนิทกันมาก เด็กคนนั้นน่ะบอกว่าโตขึ้นอยากเป็นหมอฟันเวลาเจอที่ไรก็ถามแต่เรื่องพวกฟัน ช่องปาก จบประเด็นเหอะยิ่งพูดยิ่งคิดถึงเอ็มม่า" ทูธตัดจบประเด็นได้อย่างง่ายดาย
เช้าวันต่อมา ณ อาคารดิสนีย์
หญิงสาวผมสีบลอนด์แพล็ตตินัมเดินเข้ามาตึกเรียนพร้อมหญิงสาวชาวจีนผมประบ่าและหญิงสาวผมสีขาว "คิด้า มู่หลาน แยกกันตรงนี้นะ" "เจอกันตอนพักกลางวันนะ" ทั้งสามแยกย้ายกันเข้าห้องเรียนไป
"แม็กค่อยๆถามก็ได้พักหายใจบ้าง เธอไม่ได้หายใจทางผิวหนังนะ" จูลแหย่เพื่อนเล็กๆ "เอาหล่ะ ข้อหนึ่ง วันนี้ที่งานวันเกิดเจมี่มีเรื่องนิดหน่อย ข้อสอง หนุ่มหัวขาวนั่นแจ็คเขาแค่มาส่ง ส่วนข้อสามนี่ยาแก้เมารถ โอเค จบนะ" "แล้วที่งานวันเกิดเจมี่มีเรื่อง เรื่องอะไรหรอ" ทูธถามอย่างเป็นห่วง
"พิทช์ แบล็คมาที่งาน"
"พิทช์ แบล็คไปที่งานหรอ" ทูธพูดด้วยเสียงตกใจ "รู้งี้ไปที่งานดีกว่าจะได้ตั๊นหน้าสักเปรี้ยงสองเปรี้ยง โทษฐานฆ่าน้องรักฉัน" สาวเสื้อเขียวพูดพลางต่อยลม "เด็กที่ตายชื่อ เอ็มม่า ฟรอสท์ ไม่ใช่หรอ คนละนามสกุลกันเลยนะ" แม็กการ่าถาม "น้องเพื่อนน่ะ เราสนิทกันมาก เด็กคนนั้นน่ะบอกว่าโตขึ้นอยากเป็นหมอฟันเวลาเจอที่ไรก็ถามแต่เรื่องพวกฟัน ช่องปาก จบประเด็นเหอะยิ่งพูดยิ่งคิดถึงเอ็มม่า" ทูธตัดจบประเด็นได้อย่างง่ายดาย
เช้าวันต่อมา ณ อาคารดิสนีย์
หญิงสาวผมสีบลอนด์แพล็ตตินัมเดินเข้ามาตึกเรียนพร้อมหญิงสาวชาวจีนผมประบ่าและหญิงสาวผมสีขาว "คิด้า มู่หลาน แยกกันตรงนี้นะ" "เจอกันตอนพักกลางวันนะ" ทั้งสามแยกย้ายกันเข้าห้องเรียนไป
ปีสามห้องหนึ่ง
เอลซ่าเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูดูเพื่อนที่กำลังร้องเพลงอย่างหงุดหงิดที่ถูกตามจีบโดยไม่รู้ว่ามีคนมองอยู่
"มาดามแกสต็อง เธอลองนึกภาพสิ
มาดามแกสต็อง ภรรยาแสนดี
นายนั่นบ้าไปแล้วหรือไงผู้หญิงไม่สนยังตื้ออยู่ได้น่ารำคาญ"
เอลซ่ายิ้ม "เบลล์ โดนแกสต็องจีบแต่เช้าเลยหรอ" เบลล์พยักหน้า "ใช่ นายนั้นตื้อชะมัด สาวๆในคลังก็มีตั้งเยอะ ไม่รู้จะมาจีบฉันเพิ่มทำไม" หญิงสาวเบ้ปากอย่างหงุดหงิด "ถ้าอดัมรู้จะเป็นไงเนี่ย" เอลซ่าพูดขึ้นพร้อมเหล่ตาไปทางแฟนของเบลล์นั่งฟุบหน้าหลับอยู่อยู่โต๊ะข้างๆ ที่เธอเห็นว่าตอนคุยเรื่องแกสต็องชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาแล้วเอียงหูฟังแล้วแกล้งลงไปฟุบต่อ "อดัมฉันรู้นะว่าเธอตื่นอยู่น่ะ" หญิงสาวผมสีน้ำตาลพูดขึ้นพร้อมเหน็บต่อว่า "เป็นเจ้าชายอสูรไม่พอยังจะเป็นเจ้าชายนิทราด้วยหรอ" เจ้าของฉายาเจ้าชายอสูรเงยหน้าขึ้นพร้อมพูดขึ้นว่า "อย่าเอาเรื่องเก่าๆมาเหน็บได้ไหมเนี่ย" ที่มาของฉายาเจ้าชายอสูรของอดัมได้มาจากก่อนหน้านี้ชายหนุ่มได้มีใบหน้าหลุมพระจันทร์เต็มหน้าเลยชอบโดนล้อบ่อยๆ และคนที่ล้อบ่อยๆคือแกสต็อง แล้วพอโดนล้อบ่อยเข้าชายหนุ่มจึงได้หายหน้าไปสามเดือนเต็มแล้วกลับมาด้วยใบน้าใสกิ๊ก และข่าวที่เป็น ทอล์ค อ็อฟ เดอะ ทาวน์ ของช่วงนั้นคือ อดัมได้ไปสารภาพรักกับเบลล์ต่อหน้าคนทั้งชั้น แต่แกสตองก็ยังคงตื้อเบลล์ไม่เลิก จนทำให้เบลล์ต้องอยู่ในสายตาของอดัมตลอดเวลา แต่เหตุที่เมื่อเช้าไม่ได้ตามติดเบลล์เพราะว่าเมื่อคืนชายหนุ่มซ้อมอเมริกันฟุตบอลดึกไปหน่อยเลยมาฟุบต่อที่นี่ "แต่ที่เอลซ่าบอกจริงหรอที่เจ้าแกสอะไรนั่นตื้อเธอน่ะ" ชายหนุ่มทำหน้าเรียบๆแต่ดูก็รู้ว่ามีคำว่า 'หึง' ตัวโตๆอยู่ในสายตา "มาตื้อปุ๊บวิ่งหนีมาที่นี่ปั๊บรับรองไม่กล้าวิ่งมาแน่..." "เบลล์!" "นอน" เสียงของแกสตองเข้ามาขัดจังหวะการสนทนา "ฉันวิ่งหาเธอทั้งชั้นเลยวันนี้ตอนเย็นว่างไหม" "ก็ไม่มีธุระอะไรนี่ ทำไมหล่ะ" แกสตองทำเหมือนอดัมที่มองด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรอย่างมาก "งั้นเย็นนี้ไปดูหนังกันนะ" "ไม่หล่ะเพราะว่่า..." "เย็นนี้ฉันกับเบลล์มีนัดไปดินเนอร์กันสองต่อสอง" เบลล์เห็นอย่างนั้นจึงเออออห่อหมกไปตามน้ำ "ชะ ใช่วันนี้ฉันมีนัดแล้วกับอดัม" "งั้นเดี๋ยวฉันไปรับ..." "เดี๋ยววันนี้ฉันไปส่งเบลล์เอง นายน่ะพอแค่นั้นแฟนฉัน ฉันดูแลได้" เอลซ่ายิ้มเมื่อเห็นอดัมหึงเพื่อนของเธออย่างเต็มที่ "ใช่พอเถอะอย่าตื้อเบลล์เลยผู้หญิงเขาไม่สนน่ะ แล้วผู้หญิงที่อยากไปเที่ยวกับนายจนตัวสั่นก็มีอีกตั้งหลายคน" เสียงๆเข้ามาแย้ง "นายเป็นใคร มายุ่งอะไรกับเรื่องของชาวบ้านเขา" แกสตองตะคอกใส่ผู้มาใหม่ "ก็นายมาหลีแฟนเพื่อนฉันก็ต้องมาแย้งเป็นธรรมดาสิ" แจ็คพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ "นายนี่มัน" ตัวต้นเหตุทำท่าจะหาเรื่องชายหนุ่มผมขาว "มีเรื่องอะไรน่ะ!" เสียงที่ทรงอำนาจดังขึ้น พร้อมกับร่างของ
~~~~~~~~~~~
ตาแจ็คของเจ๊ชีวิตรันทดจริงจริ๊ง T-T เจ้าบิกไบท์คงรู้นะว่าแทนอะไร เจ้ของแก้อาการของเอ็มม่านะคะเพราะมันไม่น่าถึงตายอ่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น