คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 8
บทที่ 8
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
“ได้แล้ว!” หญิงสาวลิงโลด
“รอยนิ้วมืออาจารย์เบซิล ใช่ป๊ะ” อันนาชูลูกกระสุนจนจะทิ่มลูกกะตาของคริสตอฟอยู่รอมร่อ
“รอยนิ้วมืออาจารย์ดอว์สันต่างหาก ไปวิ่งเลย โก!” อาจารย์ดอว์สันเป็นอาจารย์ชีววิทยา เพื่อนสนิทอาจารย์เบซิลเค้า
“ไม่ไป นายไม่ใช่อาจารย์หรือพี่สาวฉันที่จะมาบังคับฉันได้” “อ๋อ ถ้าเป็นพี่สาวเธอก็บอกให้ไปวิ่งได้สินะ” ชายหนุ่มพูดพร้อมวิ่งออกไปจากห้องเคมีอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ย! อย่าบอกเอลซ่านะ” อันนารีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
บันไดขึ้นไปชั้นปี 3
ทั้งสองยื้อยุดฉุดกระชากไปเรื่อยๆจนถึงบันไดขั้นสุดท้าย
“อันนาเดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก”
“ฉันจะปล่อย ถ้านายไม่ไปบอกพี่สาวฉัน”
“ถ้าข้อนั้นชาติหน้าตอนบ่ายๆเถอะ” ทันใดนั้นรองเท้าผ้าใบเจ้ากรรมของอันนาดันพลิก (ยังอุตส่าห์พลิกเนอะ)
“ว้าย!”
“อันนา!”
หญิงสาวหลับตาปี๋เตรียมตัวรับแรงกระแทก ไม่เจ็บ... อันนาลืมตาขึ้นเห็นคริสตอฟคว้าเอวเธอไว้ทัน
“เป็นไงบ้าง”
“ฉะ ฉันไม่เป็นไร ปล่อยได้แล้ว”
“ไม่เป็นไรแน่นะหน้าแดงมากเลยไม่สบายหรือเปล่า”
“มะ...ไม่เป็นไรหรอกน่า” อันนารีบวิ่งลงบันไดไปอย่างรวดเร็ว
“แล้วเธอจะไปไหนอ่ะ” “ไปวิ่งไง” “เดี๋ยวก็เป็นลมแดดหรอก” “ยุ่งน่าฉันไม่เป็นไรหรอก” พูดจบหญิงสาวก็รีบวิ่งลงบันไดไปที่สนามใหญ่อย่างรวดเร็ว
สุสาน
ชายหนุ่มเดินไปตามหินอ่อนสีขาวที่ปูอยู่บนพื้นภายในมือมีช่อดอกลิลลี่สีขาวตรงไปที่ป้ายหลุมศพหลุมหนึ่ง
“ไงเอ็มม่า พี่เอาดอกไม้มาฝาก น่าเสียดายถ้าเธอไม่โดนไอชั่วนั่นฆ่าไปก่อนละก็คงอยู่เกรด 8 แล้วมั้ง วันนี้พ่อกับแม่ไม่ว่างพี่เลยมาแทน”
ชายหนุ่มวางช่อดอกไม้ลงก็เพิ่งสังเกตเห็นช่อดอกกุหลาบสีดำวางอยู่หลังป้ายหลุมศพ มีการ์ดใบเล็กๆเขียนไว้ว่า
‘สุขสันต์วันครบรอบวันตาย ขอให้มีความสุขกับการกลัว พิชท์ แบล็ค’
หลังชายหนุ่มอ่านการ์ดจบก็ขยำมันแล้วโยนทิ้งไปทันที “พิชท์ แบล็ค ฉันจะทำให้แกไปนอนในคุกให้ได้!”
คฤหาสน์ทมิฬ
“หวังว่านายคงจะชอบของขวัญที่ส่งไปให้เอ็มม่านะแจ็ค ฮึฮึ ข้อมูลที่ให้ไปหามาเรียบร้อยหรือยัง"
“ครับนาย ผู้หญิงคนนั้นชื่อ เอลซ่า แอเรนเดลครับ”
“แอเรนเดลคุ้นๆ” ชายหนุ่มแตะคางอย่างครุ่นคิด
“หุ้นส่วนรายใหญ่ของบริษัทเราไงครับ”
“จริงด้วย ว่าต่อ” “เธอมีน้องสาวหนึ่งคนชื่ออันนาอายุห่างกันสองปี เธอได้ที่หนึ่งของอันดับชั้นมาตลอดครับ”
“ไปสืบมาให้รู้มากกว่านี้อีก!”
หอพักหญิง ห้อง 218
“ไงเอลซ่า” ทูธโบกมือทักทาย
“ตอนนี้ทางหอออกกฎใหม่แล้วนะ ให้เอาสัตว์เลี้ยงเข้ามาเลี้ยงในหอได้”
“จริงอ่ะ เดี๋ยวคงต้องกลับไปเอาโอลาฟที่บ้านแล้ว” โอลาฟเป็นสุนัขพันธุ์ปอมปอมเปอเรเนียน ขนสีขาวนิสัยขี้เล่น และมันรักอ้อมกอดอุ่น
“ฉันก็กะจะเอาแฟรี่มาเหมือนกัน” แฟรี่เป็นนกฮัมมิ่งเบิร์ด ทูธเก็บมันได้ที่สวนหลังบ้าน ขนของมันสวยมากๆ จนมีคนขอซื้อไปเลี้ยงด้วยราคาล้านอัพ แต่นางก็ปฏิเสธไป
“แล้วเรื่องงานกีฬาสีล่ะอีกสี่เดือนเองนะ” แม็คการ่า
“อ๋อ ตอนนี้ทุกกำลังรับสมัครเชียร์หลีดเดอร์อยู่นะ สีเขียวเป็นไงบ้างล่ะ”
“หลีดแต่ละคนก็โอเคนะ เออใช่ อันนาน้องสาวเธอติดหลีดด้วยนะ”
“จริงดิ แล้วสีม่วงล่ะแม็ก” เอลซ่าหันไปถามแม็คการ่า
“หาได้แค่สองคนเอง แต่ละคนน่าปวดหัวทั้งนั้น” เอลซ่ายิ้มแหยๆให้
“แล้วสีฟ้าล่ะ” “มาสมัครกันหรอมเหร็ม ปีนี้คงต้องชวดชนะเลิศหลีดแน่เลย” จูลพูด
“แล้วคอนเซ็ปสีล่ะ”
“สีม่วงรู้สึกจะเป็น เดอะ โอลิมปัส”
“สีฟ้าตอนนี้กำลังเถียงอยู่ว่า แอตแลนติกา หรือ แอตแลนตีส”
“สีเขียว เดอะ จังเกิล” เอลซ่าพยักหน้าอย่างรับรู้
“เออ ใช่ ใกล้จะไปเอาท์ติ้งของมหาลัยที่ภูเขาหิมะแล้วนะ เตรียมตัวเตรียมของได้แล้วจะสาวๆ อย่าลืมเตรียมกิจกรรมให้น้องปีหนึ่งด้วยล่ะ” “รับทราบค่ะท่านประธาน” จูลตะแบ๊ะแบบล้อๆ แล้วสี่สาวก็คุยกันไปค่อนคืนเรื่องงานกีฬาสี งานชมรม เอาท์ติ้งของมหาวิทยาลัย
วันต่อมา พักกลางวัน โรงอาหาร
“อันนาอยู่ไหนนะ” หญิงสาวผมสีบบลอนด์สอดส่ายสายตาหาน้องสาวของเธอ “ก็ไหนบอกว่ามีเรื่องสำคัญ” เอลซ่าพึมพำ ทันใดนั้นก็มีมือมาคว้าหมับที่ต้นแขน หญิงสาวสะดุ้งพอหันไปก็เจอกับ...
"โธ่อันนานี่เองพี่ก็นึกว่าใคร มาให้ซุ่มให้เสียงหน่อยก็ได้” “เซอร์ไพรซ์ไงพี่เซอร์ไพรซ์” อันนายิ้ม
“พี่เซอร์ไพรซ์มากอันนา แล้วไอธุระสำคัญที่ว่าเนี่ยคือ?”
“เอาน่า ตามมาเดี๋ยวก็รู้เอง” อันนาพาพี่สาวของเธอไปที่โต๊ะของธอที่มีผู้ชายหน้ามนคนหนึ่งนั่งอยู่ หญิงสาวผละออกจากเอลซ่าพร้อมนั่งลงข้างๆผู้ชายคนนั้น เอลซ่านั่งลงไปในที่นั่งฝั่งตรงกันข้าม
“เอลซ่านี่ฮานส์” “สวัสดี” เอลซ่าทักทายตามมารยาท
“อันนาเขาเป็นใครหรอ” คนถูกถามยิ้มพร้อมกอดแขนฮานส์ไว้แน่น
“แฟนฉันเอง” “หา! เอ่อเมื่อกี้พี่คงฟังผิดบอกอีกทีสิอันนาว่าพี่ไม่ได้ฟังผิด” หญิงสาวผมน้ำตาลยิ้มก่อนจะพูดออกมาช้าๆชัดว่า
“ฮานส์ เป็น แฟน ฉัน เอง!”
ปีสามห้องหนึ่ง
เอลซ่านั่งฟุบหน้าอยู่บนโต๊ะเรียนพลางนึกย้อนไปเรื่องตอนพักกลางวัน
'เธอบอกพี่ว่าเขาเป็นแฟนเธอหรอ'
'ใช่'
'แล้วเจอกันเมื่อไหร่ล่ะ'
'เมื่อวาน'
'เมื่อวาน! ธะ...เธอจะบอกพี่ว่าเธอคบกับคนที่เพิ่งเจอกันเมือวานเนี่ยนะ'
'แล้วมันจะเป็นอะไรล่ะ ในเมื่อมันเป็นรักแท้'
'อันนาเธอเข้าใจคำว่า 'รักแท้' แล้วหรอ'
'อย่างน้อยก็รู้มากกว่าพี่ที่เอาแต่เรียนหรอก...บอกว่ารู้อย่างนั้นอย่างนี้ แต่จริงๆแล้วน่ะ คนอย่างพี่ไม่รู้จักคำว่ารักแท้หรอก!'
“เอลซ่าเป็นอะไร” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเห็นชายหนุ่มผมสีขาวยืนค้ำหัวอยู่
“ไม่มีอะไร”
“ไม่หรอกฉันรู้ว่าเธอไม่สบายใจ”
“พอดีทะเลาะกับอันนา”
“เออใช่ที่มาหาเนี่ย พอดีจะชวนไปกินข้าวเย็นที่ร้านลุงซานต้า” เอลซ่าส่ายหน้า
“ไม่เอาอ่ะ”
“ว้า น่าเสียดาย วันนี้วันเกิดลุงแก ลุงเค้าบ่นนะว่าอยากเจอลูกศิทย์คนโปรด”
“วันนี้วันเกิดอาจารย์หรอ งั้นไป”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
สวัสดีชาวโลกทั้งหลายแหล่ไรท์มาแล้วจ้าาาา เก้าขอโทษที่มาอัพช้ามากๆเลย T^T
งานเยอะจริงๆ แล้วช่วงนี้ก็ใกล้สอบแล้วด้วยเดส
จิบอกว่า 27-3 มี.ค. เราจิไปเที่ยวแดนกิมจิเด้อค่ะ แต่ตอนไปเราจะเอาไอแพดไปนั่งแต่งด้วย
เดี๋ยวมีตอนพิเศษวันวาเลนไทน์แน่เบย
อันนี้ของแถม
สวนจุงเบยยยยยยยยยยย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดฟินนาเล่
นางเท่ห์มากค่ะบอกตรงๆ
นางมีชื่อใหม่ค่ะ ชื่อแอนดรูว์
เล็ท อิท โกวววววววววววววววววววววววววววว
แฟนใครหว่า
5555555555
โอลาฟหน้าเคะมากกกกกกก
เหยื่องของผู้ที่โดนทูธแหกปากรายที่สอง
อันนาหล่ออีแล้วววววววววววววว
ฮานส์หล่อนสวยไปปแล้ว
การินนนนนนน
พยายามหารูปสวยๆแต่บางรูปเนี่ยแบบ อือหืม พรึบพรับ 555* หายโกรธเขาน้าาาาาา (สามารถเซฟได้ตามต้องการ)
ที่นารูปล่างสุดเพจ Sakimichan
ความคิดเห็น