นางฟ้าตัวน้อยกะนายซาตาน

ลำดับตอนที่ #3 : เพราะตื่นสาย

"ปังๆๆๆๆ พี่ฮาร่า พี่ฮาร่า ไป รรได้แล้วสายแล้ววว"
เสียงน้องชายสุดหล่อของฉันเรียกปลุก
กวนจิงๆๆๆเลยกำลังฝัหวานพอดี

7.45 น. ว้ากกกกก สายแล้วจิงๆๆต้องโดนเช็คสายแน่นอนเลย
" เอออ  ขอเวลา2นาที  อาบน้ำก่อน"

"โอ้ย ยังไม่ตื่นอีก เหรอ โอ้ยสายจิงๆๆทำให้เราช้าทุกวันเลย"
แนะ ยังมีบ่นกระปอดกระแปดอีก


"ตึ้งตั้งตึ้งตั้งๆๆๆ   เสร็จแล้ว"
เสียงวิ่งลงบันไดพร้อมทั้งตะโกนบอกน้อง

"อ้าวลูกไม่กินข้าวเหรอ   ไม่หรอกคะแม่  สายมากแล้ว"

"เรวๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้พี่ขี้เซา"

"เออ  แฮกๆๆๆๆๆ"
โอ้ยเหนื่อยวิ่งลงบ้านแล้วยังวิ่งกระโดดขึ้นรถอีก

"ป๊า  ไปให้เรวที่สุดในโลกเลย"

"สายตั้งแต่วันแรกเลยนะ  ตัวเองสายเอง มาทำเป็นเร่งคนอื่นนะเราเป็นสาวแล้วหัดตื่นแต่เช้ามั่งดิเดี๋ยวมีคัยมาหลงชอบเขาต้องซวยแน่เลย"



"เอ้าป๊า ก้อ ไม่มีหรอกน่าหน้าตายังกะแมว"

"อ่าว  ไอ้น้องเวร  ถึงแวก้อแมวน่ารักนะเว้ย"

"เอ่อยอมม  นั่นเหนไม๊ เขาเข้าห้องเรียนกันหมดแล้ว ป๊าหวัดดีครับ"

"หวัดดีคะ"

พอลงรถได้ก้อใส่เกียสุนัขเลยเดียวอาจานเช็คขาดโฮมรูมกันพอดีเช็คขาดก้อมากไปแล้ววันนี้ยิ่งเปิดเทอมวันแรกอยู่ด้วย


"ตึ้ง...  ขออนุญาตเข้าห้องคะ แฮกๆๆๆ"
ว้ากๆๆๆๆๆ อาจานที่เป็นที่ปรึกษาหน้าโหดชะมัดเลยจะทำโทดเราไรอะป่าวอะ
ว้ากอย่ากินหนูนะคะอาจาน  สาธุสาธุ

"มานี่สิ เราชื่ออะไร"
 จื้ย  เสียงยังกับแม่มด  อย่าจ้องอย่างงั้นสิคะอาจาน

"เอ่อ  ชิโนฮาร่าคะ"

"เหรอทำไมเธอมาสายวันนี้เป็นวันแรกนะเทอรู้ไม"
จะบอกไงหว่าตื่นสายเหรอ  ไม่เอาโดนด่ากันพอดี

"เอ่อ เอ่อ คะคือพอดี  มะ เมื่อคืนไปธุระกับแม่ที่ชลบุรีแล้วกลับมาตีหนึ่งคะละแล้ว ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ มันตายคะเลยตื่นไม่ทัน"
......

"เหรอ เหตุผลดีนี่ รอดตัวไปเข้าไปนั่งได้"

เฮ้อๆๆๆๆๆ รอด

"ฮาร่าทางนี้" เสียงยัยนิกกี้กวักมือเรียกดีมากเพื่อนที่จองที่ไว้ไห้

เฮ้ย ที่นั่งที่เหลือนี่มันข้างนายบี้นี่หว่าอ้าย ไม่เอานะไม่เอาแล้วยัยต้าหละ
อ้อลงไปนั่งข้างนิกกี้เหรอ อะแง้ๆๆๆๆ

เอ่อไม่เป็นไรวันนี้วันแรกนี่หว่าคงยังไม่ฟิกนะ
พรุ่งนี้ขอเปลี่ยนไปนั่งอีกข้างของนิกกี้แทนท้อปก้อได้

"เอ่อ เพื่อนๆๆขาโทดนะที่มาสาย"


"พูดคะขาเป็นกับเค้าด้วยเหรอ"
บี้พูดปนหัวเราะ

"อ่าว ฉันไม่ได้พูดกับนายนะ"

"ก้อได้ยินเลยถาม แค่สงสัย"

"เอะไม่ได้อยากให้นายได้ยินเลย"

"แล้วพูดทำไม"

"ฉํนพูดกับเพื่อนฉัน"

"อ่าวหรือว่าผมไม่ใช่เพื่อน  แฟนอะดิ เอ่อเข้าใจ "

"อ้าก หยุดนะไม่งั้นฉันจะต่อยนะตรงนี้"
ฉันพูดพร้อมยกกำปั้นขึ้นมา

"ชิโนฮาร่า เทอจะนั่งได้ยัง"
สิ้นเสียงอาจาน ก้อตามด้วยเสียงหัวเราะเพื่อนๆๆ

ฉันเลยค่อยๆนั่งลง  บนเก้าอี้ ไม่อยากนั่งตรงนี้เลยไม่เป็นไรแค่แป็บเดียวเอง

" อืม มาครบแล้วสินะ เอ่อครูว่าเราล๊อคที่นั่งเลยดีไม๊เพราะมันลงตัวดีแล้ว คนตัวเล็กนั่งหน้า ตัวโตนั่งหลังจะได้เหนชัดทุกคน"

"ดีคร้าบบบบบ/ดีค่ะ"

อ่า ฟิกเหรอ ไม่เอานะไม่เอาน้าไม่อยากนั่งข้างนายน่าลิง

"สรุปเอาเป็นว่านั่งอย่างนี้ตามที่นักเรียนนะจะได้เป็นการรับผิดชอบโต๊ะตัวเองด้วยเพราะโต๊ะเนี่ยเพิ่งมาใหม่รุ่นที่แล้วมันสกปรกไปหมด เอาเป็นว่ารักษาโต๊ะของตัวเองที่ได้รับผิดชอบด้วยนะ"

โห เล่นงี้เลยเหรอคะอาจาน แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"วันนี้รับตารางเรียนแล้วกลับบ้านได้ แล้วเริ่มทำการเรียนการสอนพรุ่งนี้นะ"

"นิกกี้ ทำไมฉันได้นั่งตรงนี้"
ฉันหันหน้าไปถามอย่างรวดเร็ว
"เราก้อมาสายมันเหลือแต่ตรงนั้นอะ"
นิกกี้ตอบพร้อมทำสายตาน่าสงสาร

"เอ่อท็อปนายมานั่งข้างบี้ไม่ได้เหรอ แล้วฉันจะไปนั่งข้างกี้"
ฉันหันไปขอร้องท้อป

"ไม่เอาอะ"

"นี่ฮาร่าเทอนั่งตรงนั้นจะเป็นไรไป  สองคนนี้หนะ ห่างกันไม่ได้หรอก เรียนไม่รู้เรื่อง" ยัยต้าช่วยเสริมเหตุผลที่น่าฟังมากเพราะสองคนนี้ตัวติดกันยังกับอะไรดีเราจะแยกเขาก้อคงไม่ได้ 

"ฮือๆๆๆ "
เริ่มจะงอแงแล้ว

"ก้อตัวเองมาสายเองโทดใครไม่ได้  นั่งตรงนี้ไม่เหนจะเป็นไรเลย
รึว่ากลัวผม"
เฮ้ยไม่ได้กลัวเว้ย

"ไม่ได้กลัว"
"แล้วทำไมไม่นั่ง"
"ก้อ...."
"ไม่กล้านั่งแสดงว่ากลัว"

ยอมไม่ได้นะ  มาหมิ่นประมาทกัน
นายไม่รู้จักฉันสะแล้ว

"เอ้อ นั่งก้อได้ จะนั่งข้างนายตลอดเลยคอยดูแล้วกัน"

"ให้ได้อย่างนี้สิคนสวย"
บี้ยิ้มอย่างผู้ชนะ

อ่าวเห้ย เราตกหลุมกับดักนี่หว่า ได้ไงงงงงงงงง

"เอ่อคือไม่เอานะ  ไม่เอา ไม่นั่ง"

"นี่ยิ่งกลัวไปใหญ่ กลัวจนหัวหด"
ท้าอีกละ  ก้อได้วะ นั่งแล้วไม่เหนตาย

"ไม่ได้กลัว  นั่งก้อนั่ง"

แล้ว ต้า กี้ ท้อป แล้วก้อนายน่าลิง หัวเราะออกมาพร้อมกัน

เหอๆๆๆๆๆๆๆๆหาเรื่องใส่ตัวแท้ๆๆเลย  ฮืออออออ