คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ผมเข้าใจแล้ว
ัสินพาหิสาวับรถออมาไลมาทำเอาหลิน้อหันไปถามเา้วยวามสสัย
"ุะพาันไปไหน?"
"ผมะพาุไปที่อเรา"
หลินมีวามัวลเล็น้อยเธอแอบำเลือมอใบหน้า้าน้าอเา ูเาะมีรอยยิ้มบนใบหน้าลอารเินทานมาถึบ้านริมหาที่สวยามแห่หนึ่
ายหนุ่มอรถบริเวหน้าบ้านหลัสวย่อนะเปิประูรถออแล้ว้าวเินมาเปิประูให้เธอ "เิรับุผู้หิ"
ัสินยื่นมือออไปรอรับมืออเธอหลินูลัเล่อนะยื่นมือส่ให้ายหนุ่มับ
ัสินยิ้มออมาใบหน้านั้นเพิ่มวามหล่อเหลาึ้นไปอี เาพาเธอเินรเ้าไปในบ้านหลัให่
ที่รายล้อม้วยอไม้แสนสวยเมื่อประูเปิออหิสาว็้ออ่าปา้าพร้อมับวาที่เบิว้าทันทีเธอมอเห็นภาพวาอัวเธอิเือบทั่วห้อว้าัสินหันมามอหิสาวแล้วยับมือึเธอเามาแนบิอว้า้าๆสายาอเา้อมอใบหน้าามอย่าหลไหล่อนเาะระิบถามเธอ้วยน้ำเสียแผ่วเบาใบหน้านั้น้มลมาเือบแนบิใบหน้าาม
"ผมรัุ รัุมานะหลิน"
อยู่ๆใอหลิน็อ่อนยวบแทบไม่มีแรยืนเพราะแววาู่นี้่ามีอำนา่อิใอเธอเหลือเินหิสาวยมือึ้นประรอใบหน้าอายหนุ่มรหน้าพร้อมหยาน้ำาที่ไหลออมา
"ัน็รัุ่ะ"
ัสินยิ้มออมา่อนะ้มลมามอบูบให้ับเธออย่านุ่มนวลหลินไม่สามารถห้าม
วามรู้สึที่มีไ้เลยเพราะอนนี้หัวใอเธอำลัพอโเหมือนมันถูปลปล่อยออมาทั้หมเธอลืมวามิัแย้ในใที่มีทั้หมอนนี้เธออมีแ่ายหนุ่มที่เธอรั็พอเธอปล่อยให้เานำพา้วยหัวใอเาเเละเธอ
ส้มเินไปเินมาภายในร้าน่อนะหันมาถามอรที่นั่อยู่
" นี้ยัยอรเธอรู้มั้ยว่าทำไมหลินไม่มาทำาน?"
อรหันมามอหน้านถาม่อนะยิ้มน้อยๆ
"เธอ็ถามเหมือนันอยู่บ้านเียวับหลินยัั้นเหละ"
อรหันไปพับผ้า่อทำไมเธอะไม่รู้ล่ะว่าหลินไปับใรเพราะเรื่อนี้เธอเป็นนำเนินเรื่อเอับัสินายหนุ่มที่รัหลินที่สุถึนายอมไปับส้มเพื่อะไ้่าวอหลินแ่สุท้าย็ไม่มีวามืบหน้านอรยื่นมือเ้ามาเาึยิ้มออมาไ้อรนั่นึแล้ว็้ออมยิ้มับวามรัอเา ูเาั่อทนริๆ
ายหนุ่มที่นอนอยู่บนเียเาำลัอหิสาวในอ้อมแนอนนี้เาำลัยมืออเธอึ้นมาูบเบาๆ
"ผมำลัฝันไปหรือเปล่า?"
หลินแหนมอใบหน้าที่ำลั้ม่ำลมาหิสาวยมือบัใบหน้าอเา้วยมืออี้า่อนะยิ้มออมา
"ุไม่ไ้ฝันหรอ่ะแ่ันั้หาที่ำลัฝันอยู่"
เธอเอามือออาใบนั้นแล้วลูบแ้มอเาแทน "ลอเวลาที่เเม่สั่ห้ามัน็แอบิเล็ๆเสมอว่าันไม่มีโอาสที่ะไ้เห็นหน้าุหรือแม้แ่อยู่ในอ้อมออุสัรั้เลยหรือ"
หิสาวหลบสายาอายหนุ่มเล็น้อย
"แ่อนนี้ันำลัทำผิ่อแม่.."
"หลินแุ่ำลัทำามหัวใอุนะ"
"ใ่่ะแ่มันผิหาแม่รู้ัน้อไ้ออาที่นั่นแล้ว้อไ้แ่านับผู้ายที่แม่เลือให้"
"ผมเ้าใแล้วหลิน ผมะไม่ให้ใรรู้เรื่ออเราเราะสู้นว่าเเม่อุะยอมรับผมให้ไ้"
หลินสบาู่นั้นเธอ็อายหนุ่มเอาไว้แน่นัสิน้มลมามอบูบอันแสนหวานให้เธออีรั้่อนะถอนูบออ้าๆ
"ผมะไปที่นั้นโยที่ะใ้บริารุส้มผมะไม่ให้ใรสสัยเ็าเื่อใผมนะหลิน
เเล้วเรา่อยหาโอาสมาอยู่้วยัน"
หลินแทบะไม่าิว่าายหนุ่มะรัเธอมานานี้เธอหลับาลในอ้อมออเา้วยวามสุที่เธอฝันถึลอเวลา
หลินเินเ้าอยมาในอนเย็นเมื่อใล้ะถึบ้านเธอ็มอเห็นส้มยืนอยู่ที่หน้าบ้านเธอ
"พึ่เลิานเหรอหลิน?"
"!?" หลินหลบสายาส้มเล็น้อย่อนะยิ้ม
"พอีเราไปธุระมา ส้มมีอะไรเหรอ?"
ส้มมอหลินที่ถือถุระาษใบเล็มา้วย
"เปล่า ถามเยๆ"
"ั้นเราอัว่อนนะ"
หลินยิ้ม่อนะรีบเินึ้นไปบนบ้าน
ความคิดเห็น