มัจจุราชเล่ห์รัก

ความทรงจำ  ภาพชายหนุ่มร่างกายกำยำ กำลังถูกชายสองคนจับแขนเอาไว้ทั้งสองข้าง ด้านหน้าของเขามีชายวัยกลางคนกำลังยืนถือปืนชี้มาทางเขานิ่ง ดวงตาคู่นั้นที่มองชายหนุ่มดูน่ากลัว ด้านข้างมีหญิงสาวสองคนยืนกอดกันด้วยท่าทีหวาดกลัว เสียงของชายที่ถือปืนดังขึ้นมาด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น “ แกกล้ามากไอ้โจรชั้นต่ำ ! บังอาจหลอกจับตัวลูกสาวข้ามา คิดหรือว่าคนอย่างแกจะได้แตะต้องลูกสาวข้า” ชายคนนั้นเดินเข้ามาชกหน้าชายหนุ่มที่ถูกคนของเขาจับตัวเอาไว้อย่างเเรงด้วยความโมโห ใบหน้านั้นเซไปตามแรงหมัด “โอ้ย ”เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นก่อนแววตาของเขาจะมองไปที่หญิงสาวสองคนที่ยืนอยู่ด้วยความหวาดกลัวนั่น “ แกไอ้โจรไม่เจียมกะลาหัว” ชายคนนั้นผลักหัวของชายหนุ่มให้หันไปเต็มแรง ก่อนจะชกเข้าไปอีกครั้งที่มุมปากของชายหนุ่ม จนมีเลือดสีแดงสดไหลซึมออกมา ชายคนนั้นที่ยังคงจ้องมองหญิงสาวที่ยืนอยู่เป็นพักๆ ด้วยดวงตาอ้อนวอนแห่งความรัก เมื่อมีโอกาสก่อนชายผู้ที่อ้างตัวว่าเป็นพ่อจะชักปืนขึ้นมาจ่อที่ใบหน้าของชายหนุ่ม

 “ กูขอให้ความอับอายนี้ให้มันจบสิ้นไปตรงนี้เถอะไอ้โจรชั้นต่ำ !” 

เสี่ยงปืนดังขึ้นมาหนึ่งนัดทำให้ร่างชายหนุ่มแน่นิ่งไปทันทีก่อนที่คนทั้งหมดจะทิ้งร่างที่จมกองเลือดนั้นเอาไว้เพียงลำพังคนเดียว  ปูซิเด็กหนุ่มที่แอบดูรีบวิ่งเข้าไปหาชายที่นอนแน่นิ่งคนนั้นทั้งน้ำตา ด้วยความเสียใจที่ไม่สามารถช่วยเหลือพี่ชายตนเองได้ และก่อนสิ้นใจคำพูดของพี่ชายที่ดังออกมาเบาๆ ด้วยลมสุดท้ายให้ได้ยินก็คือคำว่า

“ กิ่งผกา… ”