คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter 01 -------- ʕ´• ᴥ •`ʔ (Re-write)
“ แต่พี่อยากเล่นกับอูจินนะ” พูดจบก็ทำหน้ากรุ้มกริ่ม เอ..ก็ผมบอกไม่อยากเล่นด้วยนี่หว่า
“
จะจีบกันก็ไปนอกรอบเว้ย คนอยู่นี่เหม็นความรัก”
ใครจีบ..ไม่มี
“
เดี๋ยวพี่จะบอกกติกานะครับ เราจะแข่งกัน3ยก ชนะ2ใน3
คือผู้ชนะ คนชนะไม่ได้อะไร คนแพ้ก็ไม่ได้อะไรแต่คนดูได้ฟินจ้า
เราจะให้แต่ละคู่กัดเปเปโร่คนละฝั่งจนหมด คู่ไหนทานได้เหลือแท่งเล็กที่สุดจะชนะไป
อยากเห็นยังคะ ขอเสียงหน่อย ”
คนดูได้ฟิน........จ้ะ ฟินมากสินะ ʕ╯• ⊱ •╰ʔ
“
อยากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
ประสานเสียงกันพร้อมเพรียงเชียวนะ
เจ้าแซม แดฮวี เซอุนก็เอากับเข้าด้วยเว้ย
“
ปรบมือ 1 ครั้ง ”
แปะ
“
ปรบมือ 2 ครั้ง ”
แปะ แปะ
“
ปรบมือ 3 ครั้ง ”
แปะ แปะ แปะ
“
ปรบมือ 5 ครั้ง ”
แปะ แปะ แปะ แปะ แปะ
“ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
Game on!”
เปเปโร่แท่งแรกถูกส่งมาทีมผมกับโซฮเย
ผมอาสาเป็นคนคาบไว้พอได้ยินเสียงนกหวีด การแข่งขันก็เริ่มขึ้น พี่หมีค่อยๆกัด ค่อยๆ
กัด เข้ามาเรื่อยๆ ส่วนผมเล็มได้นิดหน่อยก็อยู่นิ่งเกร็งอยู่อย่างนั้น
ไอ้บ้าโคตรใกล้เลย อยากจะกัดให้ขาดเสียตอนนี้เลย ใครก็ได้ช่วยอูจินด้วย
ʕ•ᴥ•ʔ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ʕ•ᴥ•ʔ
เมื่อถึงตอนกลางวัน พรรคพวกของผมที่ผูกมิตรเอาไว้ตอนเช้าก็โบกมือหย่อยๆ
เรียกให้ไปนั่งกินข้าวด้วย เมนูวันนี้ก็คือ....แท่ม แท่ม แทม..... ข้าวผัดไก่ครับ
มีข้าวผัดไก่กับกระเพราไก่ ผมที่ไม่ชอบกินเผ็ดเลยเลือกข้าวผัดไก่
ตอนนี้หิวมากเลยน้ำย่อยให้ท้องมันก็เริ่มทำงานแล้วด้วยสิ
ผมเป็นประเภทไม่ชอบกินข้าวเช้าเลยหิวเป็นพิเศษทุกเที่ยง
“
เดี๋ยวให้พี่ๆลงไปทานข้าวร่วมกับน้องๆนะคะ ส่วนน้องคนไหนไม่อิ่มมาขอเบิ้ลได้ค่า”
“ ได้การล่ะ
เข้าทางฉันเลย” เพื่อนใหม่ที่ชื่อซอนโฮพูดขึ้นมาอย่างร่าเริง
แต่ก็โดนเพื่อนสนิทตัวเองตบให้เข้าให้ ซอนโฮลูบหัวตัวเองเบาๆ ถลึงตาใส่เพื่อนสนิท
“
ตะกละไม่เลิกๆ”
“
เดี๋ยวพวกพี่นั่งด้วยนะน้อง” เราทั้งหมดหันขวับไปตามเสียง
ไอ้พี่หัวชมพูกับเพื่อนนี่หว่า
“ นี่ให้เพื่อนนั่งกินข้าวด้วย”
พี่หัวชมพูว่าจบก็ดันตัวเพื่อนใหม่มานั่งระหว่างเซอุนกับผมทันที
“ สวัสดีเราคิมแจฮวานนะ
ฝากเนื้อฝากตัวฝากหัวใจไว้ด้วย” เพื่อนใหม่แนะนำตัว แอบสังเกตุเห็นสายตามองเซอุนเยิ้มเชียว
แหนะๆ มีอะไรกันหรือเปล่า
ส่วนผมแทบจะอยากหน้าแทรกแผ่นดินหนี
ไม่อยากเห็นหน้าพี่หมีอีกแล้วก็เพราะว่า... ตอนเล่นเกม ปากเราแอบโดนกันด้วย ผมก็พยายามเซฟแล้วนะ
แต่รอบสุดท้ายพี่อ๋งวิ่งมาชนหลังพี่หมีน่ะสิ เลยจุ๊บกันเต็มๆเลย นี่ต้องไปล้างปากด้วยน้ำก๊อกอยู่ตั้งหลายรอบ
ผมคิดถึงเรื่องที่ผ่านมารู้ตัวอีกทีพี่หมีก็แทรกตัวมานั่งข้างๆ ผมซะแล้ว ที่ว่างเยอะแยะคุณพี่ไม่นั่ง
แต่มานั่งข้างผมเนี่ยนะ ทุกคนก็ดูอึ้ง ๆ จากนั้นก็แซวกันใหญ่
เล่นเอาผมที่ถูกแซวไปไม่เป็นเลยนะได้แต่ก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียว
“
เจอกันอีกแล้วนะ อูจิน” คนบ้าหน้าหมีหันมาคุยด้วย
“
อย่าจีบกันดิพี่ พวกผมอิจฉานะ” ซอนโฮแซว
“
เงียบไปเลยซอนโฮ” ผมส่งสายตาค้อน
“
พักเรื่องจีบกันไปก่อนนะพี่ว่า ไหนน้องๆชื่ออะไรกันบ้าง พี่ชื่ออ๋งนะ”
เพื่อนพี่หมีแนะนำตัว ไฝใต้ตา3จุดของพี่เขาโคตรจะมีเสน่ห์เลย ยิ้มทีสาวคงใจละลายน่าดู “ ส่วนนี่ไอ้หมี”
พี่หมีพยักหน้ารับ มียักคิ้วหลิ่วตาให้ด้วยทีนึง โปรยเสน่ห์จังนะ หมั่นไส้
“ ผมจัสตินฮะ”
เพื่อนหน้าหวานท่าทางอ้อนแอ้นแนะนำตัวก่อน
“
ผมจองเซอุนครับ” เซอุนแนะนำตัวเรียบๆ ตามสไตล์ของเขา แล้วสะกดซอนโฮที่กำลังซัดข้าวเข้าปากอย่างใหญ่
ซอนโฮตกใจก็พูดทั้งที่มีข้าวเต็มปากอย่างนั้น “ อ๋มอือเอี้ยบ เอ๊ย อูออนโอ
(ผมชื่อเจี้ยบ เอ๊ย ยูซอนโฮ)”
“
กินข้าวก่อนค่อยพูดก็ได้มั้งน้อง เคี้ยวให้เสร็จก่อนสิ”
“
คือมันจะบอกว่ามันชื่อเจี้ยบ เอ๊ย ยูซอนโฮ” ควานลินพูดแทน
ซอนโฮก็พยักหน้ารับแกมเห็นด้วย
พี่อ๋งทำหน้าเหวอ
คิ้วขมวดเป็นปม “ เจี้ยบเหรอ ตกลงชื่อเจี้ยบหรือซอนโฮ” เอ่ยถามด้วยความงงก่งก๊ง
“ ซอนโฮเฉยๆพี่
เจี้ยบคือฉายา”
“ อ๋อ
ชื่อแปลกนะ ซอนโฮเฉยๆ ทำไมแม่ตั้งชื่อนี้”
“ ซอนโฮพี่
ซอนโฮ ไม่ใช่ซอนโฮเฉยๆ” ซอนโฮหัวเสียใหญ่ พยายามจะอธิบายให้พี่อ๋งเข้าใจ
“ ผม ไลควานลินฮะ
คนใต้หวันนะ”
“ผม อีแดฮวีฮะ”
“ อะไรนะ
หวีเหรอน้อง ” พี่อ๋งแขวะ
“ เปล่าพี่
ผมชื่อ แด-ฮวี
อ่านปากนะ แด-ฮวี ” คนหน้าแฮมทาโร่สะกดให้พี่อ๋งฟังช้า ๆ ย้ำ
ๆ
“
อย่าซีเรียสน่าหวี พี่เขาแซวเล่นนิดเดียว ” จัสตินก็ร่วมวงกับเขาด้วย ให้ตาย ! ส่วนแดฮวีก็ส่งตายค้อนๆ
ให้กับจัสตินคาดโทษไว้หน่อย สงสัยมีเคลียร์กันนอกรอบแหง ๆ
“ ผมคิมซามูเอล
เพื่อนอูจินตัวเล็ก” เจ้าแซมเอือมมือมากอดคอผม “ถ้าพี่จะจีบเพื่อนผม ผมโอเค
เชิญจีบตามสบาย ขาดเหลืออะไรบอก ใจ ๆ อยู่แล้วพี่”
ก่อนจะยื่นมาไปเช็คแฮนด์กับพี่หมีเป็นอันว่าตกลง ถามผมยังว่าผมโอเคมั้ย ʕ – ᴥ – ʔ
“ พวกมึงนี่ก็ดีลกันไม่สนใจน้องอูจินเลยนะ
ดูดิน้องกินข้าวไม่ลงแล้วเว้ย ”
ใช่พี่โคตรถูก ผมเห็นด้วยกับพี่อ๋ง
เป็นการกินข้าวไม่มีความสุขเลยครับ ตลอดเวลาพี่เขาแกล้งตลอด ผมอุตส่าห์ขยับไปเบียดซามูเอลแล้ว
พี่เขาก็ขยับมาตาม แถมยังมาแย่งไก่จากข้าวของผมอีก
โดยให้เหตุผลว่าเป็นเด็กอย่ากินไก่เยอะ เดี๋ยวเป็นเก๊า
เหตุผลพี่ฟังขึ้นที่ไหนล่ะครับ..... หลังจากกินข้าวเสร็จพี่เอ็มซีก็ให้ทุกคนไปเปิดดูซองจดหมายที่ห้อยไว้
เผื่อพี่รหัสจะส่งโน๊ต ส่งขนมมาเทคบ้าง ผมกับเพื่อน ๆ ก็รีบเดินจ้ำอ้าวไปดูเลยครับ
ก็แหม..เผื่อจะได้ขนมมากินสักลังเหมือนที่เคยเห็นในทวิตเตอร์บ้าง
ผมได้แต่อิจฉาพี่ๆพวกนั้นตั้งแต่ม.ปลายแล้วครับ
ผมไล่นิ้วหาชื่อไปเรื่อยๆ กล่องถูกวางไว้เรียงตามรหัสครับ ตั้งแต่ 0001 ไปเรื่อยๆ นี่ไงเจอแล้ว ‘อีอูจิน รหัส 0014’
ผมเอามือล้วงๆ
เข้าไปในซอง ว่างเปล่าครับ ในขณะที่เจ้าแซมและเพื่อนต่างมีกระดาษโน๊ตเขียนไว้
ทำไมของผมไม่มีล่ะ.. ʕ•̠͡•ʔ
“ อ้าว
อูจินไม่ได้โน๊ตเลยเหรอ ” ซอนโฮถามผม
“ ไม่ได้อะ
ไม่มีอะไรในซองเลย ” ผมตอบหน้าจ๋อยๆ
“ จริงเหรอ
ไหนเดี๋ยวฉันดูให้ เผื่ออูจินดูไม่ดี ” ว่าแล้วควานลินก็ล้วงๆ หาโน๊ตในซองของผม
ไม่ล้วงอย่างเดียว สะบัดๆซองด้วย เผื่อว่าจะมีอะไรออกมา แต่ก็ว่างเปล่า.. โฮ
“
ท่าทางจะไม่มีจริงๆ อูจิน ไม่เป็นไรนะ ” แดฮวีพูดให้กำลังใจ พร้อมตบบ่าผมเบาๆ
“ ไหนน้องอูจิน
รหัส 0014 คะ พี่รหัสฝากขนมมาให้ ” เสียงจากพี่เอ็มซี
ทำให้ผมรีบวิ่งไปเลยครับ ว้านึกว่าจะไม่ได้ของจากพี่รหัสซะแล้ว
“ ผม อูจินครับ
”
“ เอานี่... พี่รหัสเราฝากมาให้ ” พี่เอ็มซียื่นขนมถุงใหญ่ให้ผม
ผมโค้งให้ก่อนจะกล่าวขอบคุณ
แล้วเพื่อนๆก็เดินมาล้อมผมกันใหญ่ ผมแกะถุงด้วยหน้าตายิ้มแย้ม
ข้างในมีแต่เจลลี่แบร์อย่างเดียวเลยครับ พี่เขารู้ได้ไงเนี่ยว่าผมชอบมาก ๆ ❤
พี่รหัสครับ...ขอบคุณนะครับ ผมจะทานให้อร่อยเลย ʕ灬￫ᴥ￩灬ʔ
[ Kang Daniel ]
ไลน์
เสียงไลน์จากโทรศัพท์ของผมดังขึ้น
ผมล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงมาดู เป็นข้อความจากดงโฮเพื่อนสนิทผมเอง
ก่อนที่จะเปิดอ่าน
DongHo : ขอบใจมากเว้ยแดน
ที่เทคน้องให้กู
* สติ๊กเกอร์หมีส่งจูบ*
เป็นสติ๊กเกอร์ที่ช่างไม่เหมาะกับคังดงโฮเพื่อนที่พร้อมบวกตลอดเวลาเลยว่ะ
ไอ้โหดสายแบ๊วเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย ผมส่งแค่สติ๊กเกอร์กลับไปเชิงรับทราบ
ทุกคนก็คงสงสัยใช่มั้ย ทำไมไอ้ดงโฮไม่เทคน้องของมันเอง คือไอ้ดงโฮปีนี้มันเป็นพี่ว๊าก
ส่วนผมเป็นพี่สันทนาการ (พอดีว่าถูกไอ้ซองอูมันลากไปสมัครพอดี
ความจริงผมก็กะจะเป็นพี่ว๊ากเหมือนกันนะ ลุคจะได้เหี้ยมๆบ้าง)
มันมีกฎว่าห้ามพี่ว๊ากทำตัวสนิทกับน้อง
แถมห้ามมาสนิทสนมกับเพื่อนอย่างผมด้วย
สงสัยกลัวว่ามาดที่เก๊กไว้มันจะหลุดกระมังครับ ที่จริงเรารู้กันแล้วครับว่าน้องรหัสเราคือคนไหนตั้งแต่วันที่น้องมารายงานตัวที่คณะก็จะมีคนให้น้องถ่ายรูปพร้อมกับถือรหัสประจำตัวไว้ด้วย
ผมกับดงโฮก็เห็นหน้าน้องตั้งแต่วันนั้นแล้วครับ
พอวันรับน้องจริงผมก็พยายามสอดส่ายสายตามองหาทั้งน้องผมทั้งน้องของไอ้เพื่อน
เจอครับ...น้องของผมนี่เป็นผู้ชาย น้องของไอ้ดงโฮก็เป็นผู้ชาย เอ๊ะหรือเปล่า
ผมเห็นน้องครั้งแรกตอนที่นั่งวิ่งมากับเพื่อนสนิทหน้าฝรั่ง ผมนึกว่าทอมนะเนี่ย
แต่พอไปแกล้งก็รู้เลยว่านี่ผู้ชาย ผู้ชายอะไรวะตัวเล็กเกินผู้ชาย
ออกจะหน้าหวานเหมือนผู้หญิงไปซะอีก นี่ก็ว่าจะจีบอยู่หรอก
แต่รองานรับน้องจบก่อนก็แล้วกันถึงจะเดินหน้าจีบเต็มกำลัง ตอนนี้ก็กวน ๆ หยอด ๆ เด็กนี่ไปก่อนแล้วกัน
เผื่อจะใจอ่อนบ้าง อิอิ...
ส่วนน้องรหัสผมเหรอ
สูงชะลูดเชียวเหมือนพี่รหัสมันแหล่ะครับ แล้วก็อิมพอร์ตมาจากไต้หวันด้วย ไอ้ดงโฮน่าจะชอบนะ
วันนี้ที่ผมไปนั่งทานข้าวด้วยมาเห็นนิ่ง ๆ เงียบ ๆ ไม่กล้าคุยกับมันมากด้วย
เดี๋ยวจะสงสัย ก็มีแต่เพื่อนสนิทที่ชื่อเจี๊ยบแหล่ะ พูดเป็นต่อยหอยเลยคนนี้
แถมแดรกซะผมอายเลย เบิ้ลไป3กล่องเอาสิครับ
นี่เหรอคนแดรกเยอะ ทำไมมันผอมดีจังวะ มีการมาบอกอีกนะครับว่าผมทาน5มื้อนะครับ คือตอนพักเบรคก็ต้องจัดขนมให้น้องสัก3เท่า
ระหว่างทำกิจกรรมตอนบ่ายผมก็แอบมองน้องอูจินเรื่อย
ๆ อยากจะลากน้องออกมาเต้นด้วยกันตอนเล่นเกม แต่ไม่กล้าครับ
ด้วยความที่ว่าน้องชอบมองค้อนผมตลอดเวลากับตอนที่เผลอจุ๊บน้องเขาไปเมื่อตอนเช้าน้องคงจะอายมาก
ผมก็ได้แต่ลากคนอื่นออกมา แล้วก็มักจะมีน้องผู้หญิงมาเต้นใกล้ ๆ ผมบ้างล่ะ
ลากผมมาร่วมวงบ้างล่ะ แหมก็..คนมันฮอตฉ่าๆ
พอมองกลับไปที่น้องอูจิน น้องเขามองบนใส่ผมตลอดครับ เลยสะกิดไอ้อ๋งให้มันมาเต้นกับน้องผู้หญิงคนนี้แทน
แล้วผมก็รวบรวมความกล้าแหวกฝูงน้องไปหาอูจิน
“ รหัส 0014 อีอูจิน พี่รหัสบอกให้ออกไปเต้นข้างหน้าด้วยครับ ” ผมก็อ้างพี่รหัสไปงั้นแหล่ะ
ก็พี่รหัสน้องเป็นพี่ว๊ากจะบอกให้ไปเต้นได้ไงเล่า บอกให้ไปแทงปลาไหลก็ว่าไปอย่าง คนตัวเล็กที่นั่งอยู่มองค้อนให้ผม
“
ไม่เอาพี่ ผมไม่ชอบเต้น แซมออกไปแทนฉันที ” คนตัวเล็กปฏิเสธ
พร้อมสะกิดเพื่อนให้ไปแทน
แต่ผมก็ไม่สนครับ
ลากน้องออกไปข้างหน้าเลย พวกเด็ก ๆ ก็ส่งเสียงโฮกันใหญ่รวมทั้งเพื่อนๆผมด้วย
ทุกคนรู้กันหมดครับนี่เป็นน้องรหัสไอ้ดงโฮประกอบกับเรื่องเกมเปเปโร่เมื่อเช้าด้ว
ก็ร่วมด้วยช่วยกันโฮอย่างสามัคคี
“
ไม่ต้องแนะนำตัวแล้วเนอะ ”
“
ฉันเพิ่งมาตอนบ่ายยังไม่รู้จักน้องเลย ไหนน้องชื่ออะไรคะ” โซมีที่รับหน้าที่เป็นเอ็มซียื่นไมค์ไปให้น้อง
น้องผลักไมค์ออกพร้อมกับถอยมาระยะหนึ่ง “ ไม่ต้องอายหรอกน้อง ไหนน้องชื่ออะไร
มิวสิคมา ”
เอ้า
น้องชื่ออะไร น้องชื่ออะไร น้องชื่อ....
เราช่วยกันปรบมือร้องเพลง
ก่อนที่โซมีจะยื่นไมค์ไปให้น้องอีกครั้ง
“
อูจินครับ ”
น้องชื่อ...
“
อูจินครับ ”
ชอบทำท่า
“
อย่างงี้ๆ ” น้องยกมือขึ้นสองนิ้วโบกไปมาอย่างอายๆ โอ๊ย ช็อตนี้กูตายว่ะ ʕ♡˙ᴥ˙♡ʔ
ชอบทำท่า
“
อย่างงี้ๆ ”
ทำแล้วสบายใจดี
อย่างงี้ๆ สบายใจจัง
พวกผมร้องเพลงโดยมีน้องปี1ปรบมือประกอบพร้อมทำท่าเลียนแบบเจ้าตัวที่อายม้วนไปหมดแล้ว
“
พี่จะให้เราเต้น แต่ไม่ต้องกลัว นี่พี่กับเพื่อนจะเต้นด้วย ” โซมีบอก
“
ไม่เอาได้มั้ยพี่ ผมไม่ชอบเต้นอะ ” น้องบอกเสียงอ่อยๆ
“
เอาน่า เดี๋ยวพี่จะให้เต้นเพลงที่ซอฟๆที่สุดแล้วกันนะ เอาเพลง...แมงมุมแล้วกัน ไอ้หมีเต้นกับน้องด้วย” ผมกับน้องมองหน้ากัน เบิกตากว้าง โห
ก็เพลงแมงมุงท่ามันเรท18+มากนะครับ
แหมถึงผมจะชอบน้องเขาแต่ก็ไม่อยากจะไปทำให้มัวหมองนะ รอให้ถึงเวลาก่อน
ก็น้องยังไม่ถึง18เลย เดี๋ยวจะหาว่าพรากผู้เยาว์เอานะครับ
ผมยกมือขึ้นเป็นกากบาทเชิงห้าม
โซมีเลยเปลี่ยนใจ ให้น้องเต้นไก่ย่างก็พอ
น้องก็ดูเหมือนจะโล่งใจอยู่เห็นถอนหายใจด้วย มันต้องค่อยเป็นค่อยไปครับจะแกล้งอะไร
เดี๋ยวไอ้ดงโฮจะมาเล่นงานได้ว่าแกล้งน้องมันหนักเกินไป ผมจะซวยเอาน่ะ
หลังจากเสร็จกิจกรรมรับน้อง
พวกเราต้องไปส่งน้องตามหอพักครับ โดยแบ่งกันไปตามระแวกที่น้องอยู่ ผม อ๋งหรือองซองอู
กับยุนจีซองได้ไปด้วยกัน จับสลากได้ซอย 5 พอดีครับ ซอยเดียวกันกับที่ผมอยู่พอดีก็ไม่ต้องเดินกลับซอยตัวเองไกล
แต่ก็ต้องแวะมาเอามอไซต์ที่คณะอีกเหมือนเดิม มันก็แทบไม่ต่างกันเลย ผมเองก็แอบหวังว่าน้องอูจินกับเพื่อนจะอยู่ซอยเดียวกันกับผมบ้างนะครับ
เราจะได้สานสัมพันธ์กันง่ายๆหน่อย ผมยืนถือป้ายซอย 5 ให้น้องๆมาต่อแถวกัน น้องอูจินไปไหนวะ
“ น้องคนไหนอยู่ซอย 5
เชิญทางนี้เลยครับ ” จีซองตะโกนบอกน้อง
ก็เริ่มมีน้องมาต่อแถวเรื่อยๆ แต่ผมก็ยังหาน้องอูจินไม่เจอ
“ ไงมึง มองหาน้องอยู่เหรอ ” ไอ้อ๋งแซว
พร้อมกับทำลอยหน้าลอยตา ประมาณว่ามึงไม่เจอน้องเขาหรอก
“ อะไรกูก็มองไปเรื่อยแหล่ะ ” ผมตอบ
“ เหรออออออออออ ”
จีซองหันมาเบะปากใส่ผม
ผมก็มองหาน้องจนคอแทบเคล็ด แล้วก็เจอน้องกับเพื่อนมีน้องรหัสผมอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย รีบวิ่งมาที่แถวกัน น้องเจี๊ยบกับน้องควานลินน้องรหัสผมอยู่ซอย7 ส่วนน้องอูจินกับเด็กฝรั่งอยู่ซอย5 แจ่มแมวมากครับ เด็กฝรั่งสะกิดให้น้องมองมาทางผม น้องก็หันมามองจังหวะเดียวกับที่ผมส่งยิ้มไป แต่น้องกลับมองบนกลับมา ไอ้อ๋งกับจีซองก็หัวเราะกันใหญ่แล้วก็แซวว่านกๆ เฮ่ย กูไม่นกเว้ย กูแดเนียล
เดี๋ยวกูนี่แหล่ะจะจีบน้องให้ติดให้ดู แล้วมึงจะมาเรียกกูว่า ‘ God Daniel ’
กันแทบไม่ทัน
ʕ•ᴥ•ʔ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ʕ•ᴥ•ʔ
ความคิดเห็น