[Yaoi]Kuroko no Basuke!....รักได้ไหม นายจืดจาง?

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7 :: เจ้าหญิงจอมเเก่น2 (100)

ณ คฤหาสน์เเห่งหนึ่ง

''เเฮ่กๆๆๆ....เกิดเรื่องใหญ่เเล้วครับคุณท่าน''

''มีอะไรรึ?''

''คุณหนู.....คุณหนู....''

''อะไร....หนูเข้าบ้านรึไง??- -''

''ม...ไม่ใช่ครับ...คุณหนู...คุณหนูหนีไปเเล้วครับ!!!!''

''อ๋อ....อื้ม......ห้ะ!!!...อะไรนะ ลูกสาวข้าหนีไปเเล้วเรอะ!!!"

''ค...ครับ''

''เเล้วหนีไปไหน....มีใครรู้ไหม!!!''

''ไม่มีใครทราบเลยขอรับ...''

''ออกตามหาเดี๋ยวนี้เลย!!!!!มาเอลัส ฝากจัดการด้วย..''

''รับทราบขอรับ!!!''

____________________________________________________________________
ณ โรงพยาบาล

''ได้เวลาทานอาหารเเล้วนะคะ^ ^''พยาบาลสาวเข็นโต๊ะที่วางอาหารไว้เข้ามาให้ก่อนจะเดินออกไป

''ว้าว!นี่มันอะไรน่ะ ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย OwO''ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงคนนั้นรีบลุกพรวดขึ้นมาเเล้วก้มมองอาหารตาเป็นมัน ยังไม่พอ!น้ำลายค่อยๆหยดติ๋งๆใส่อาหารอีกตะหาก เธอเป็นใครกันะ -_-

''นี่ๆๆๆๆพวกเจ้าสองคนน่ะ อันนี้กินได้ใช่ป่ะ OwO''เธอหันมามองผมเเละเจ้าคุโรโกะ ผมส่งสายตาไปหาเจ้าคนข้าง เเละผลที่ตอบมานั่นก็คือสายตาซื่อๆเหมือนอย่างเคย โอย...ไม่ไหวจริงๆ-_-

''อื้ม!...กิน-ได้-สิ^ ^*''ผมฝืนยิ้มให้เธอ เเต่เธอดันยิ้ม(เเบบเต็มใจ)กลับมาให้ผมเเล้วลงมือกินอย่างเอร็ดอร่อย ตกลงเธอเป็นใครกันนะ

''นี่?...เธอเป็นใครกันน่ะ??-_-''เมื่อคิดเสร็จผมจริงออกปากถามเธอไปตรงๆ เธอเคี้ยวตุ๋ยๆเเล้วหันมามองผม เธอทำท่าคิดอยู่สักพัก เดี๋ยวสิๆ...ชื่อเสียงเรียนนามของตัวเองยังจำไม่ได้อีกหรอ หรือเธอจะความจำเสื่อมเหมือนในหนังหลายๆเรื่อง เเต่ก็ไม่เเน่...เธออาจะเป็นญาติ(ห่างๆ)ของคุโรโกะที่ไม่ได้เจอกันมา 10กว่าปีก็ได้มั้ง ก็ทั้งหน้าตา สีผม รูปร่างเหมือนกันซะขนาดเนี๊ยะ-_-''

ผมหยิบเเก้วน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆเตียงเธอมายกดื่มเพื่อรอคำตอบ

''เจ้าหญิง...เอ้ย!...ข้าชื่อ...เอ่อ....ชือ...''

''-_-?''

'' ' '?? ''

''คาราเมล...ใช่ๆข้าชื่อคาราเมล ^ w ^''เธอยิ้มเเห้งมาให้เเล้วหันไปสนใจของกินตรงหน้าของเธอต่อ อื้มๆคาราเมล -_-

____________________________________________________________________

หลายวันผ่านไป....

หลังจากที่ผมกับคุโรโกะพาเธอออกจากโรง'บาลเเละจัดการด้านต่างๆเรียบร้อยเเล้ว เธอบอกว่า ความจริงเธอมีเงินที่พอจะจ่ายค่ารักษาพยาบาล เเต่ไม่ได้เอากระเป๋าตังค์มาด้วย เดี่ยวจะคืนให้ทีหลัง ไอ้ผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าที่เธอพูดจริงหรือเปล่า เเต่ที่ผมรู้คือ.....ผมเเละคุโรโกะต้องมานั่งกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอีกนานเลยละครับ นี่ขนาดผมหารกับคุโรโกะเเล้ว ยังเเทบไม่พอจ่าย หมดกัน....เงินของผม เบอเกอร์ของผมมมมมม!!! T-T

''คางามิคุงเป็นอะไรไปครับ....' ' ''เจ้าหัวฟ้าสะกิดเรียกผมให้สติกลับคืนมา

''อ่าๆ....เปล่าๆ''

''จริงหรอครับ?ผมเห้นคุณเหม่อๆเเล้วทำหน้ายังกะจะร้องไห้ยังไงยังงั้นเลยครับ' ' ''ก็เออสิฟระ....ตังค์ตรู หมดตูด TwT //เรื่องมันเศร้า

''ผมเป็น'ห่วง'ก็เลยถามเฉยๆนะครับ...ถ้าไม่ได้เป็นอะไรก็ดีเเล้ว'' O o!? ห้ะ อะไรนะ ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม เจ้านี้ก็เป็นห่วงผมเหมือนกันเเฮะ -///////-

''เปล่าๆ...เเล้วยัยนั้นหายไปไหนเเล้วล่ะ...?''

''ก็...เห็นไปวิ่งเล่นเเถวๆน้ำพุน่ะครับ''

อ่า....ใช่ ผมลืมบอกไปนอกจากตังค์ผมจะหมดเเล้ว....เธอยังร่าเริง(จนเกินไป)อีกตะหาก T^T กินได้ทุกอย่างที่ขวางหน้า ชอบเที่ยว ทำตัวงอเเง เหมือนเด็กไม่มีผิดเลย โธ่ๆ...ตั้งเเต่เธอออกจากโรง'บาลมาผมกับคุโรโกะก็ต้องพาเธอเที่ยวๆตลอดๆเลย เธอบอกว่าถ้าไม่พาเที่ยวจะยิงทิ้งบ้างละ ต่อยบ้างละ อะไรบ้างละ....เเต่เรื่องนั้นชั่งมันเถอะ เพราะสุดท้ายเธอบอกว่าถ้าไม่พาเธฮเที่ยวเธอจะไม่จ่ายเงินคืนให้ ฮืออออ วันนี้ผมก็เลยต้องมานั่งอยู่ที่สวนสาธารณะเเห่งนี้ละครับ

''เย้ๆ...ข้าชอบที่นี่จังเลย ^w^''ยัยนั้นวิ่งมายิ้มเเล้วโดดไปมา

''ครับ''คุโรโกะตอบนิ่งๆ

''ข้านะ....ไม่อยากกลับไปที่นั่นเลย...''ที่นั่นเเล้วที่ไหนละฟระ!!ตรูจะรู้ม้ายย อยู่ดีๆก็ตีหน้าเศร้า หมายความว่างายยยย!!!! 

เธอวิ่งกลับไปเล่นที่เดิมอย่างสนุกสนาน[อีกตามเคย] ปล่อยให้ผมกับคุโรโกะนั่งหน้ามุ้ย[?]อยู่ เห็นเเล้วเพลีย =_=

''เห้ย!นั่นไง''

''หืม?''ผมหันไปตามต้นเสียง ปรากฏเป็นภาพชายสามคนใส่ชุดสูทดำ ตัวสูงบึ้ก คล้ายๆพวกบอดี้การ์ดหรือมือปืน     อ้ะ!เดี๋ยวนะมือปืน เเละที่สำคัญกำลังเดินมาทางนี้ด้วย ตรงนี้นอกจากผมกับคุโรโกะก็ไม่มีใครเเล้วนี่!!!!!!

เเล้วอยู่ๆหนึ่งในชายสามคนก็ชี้นิ้วมาที่ผมกับคุโรโกะ เเล้วที่เหลือก็พยักหน้ากัน จากนั้นก็คุยอะไรกันก็ไม่รู้ เเต่รู้เเค่ว่าไอ้สองคนนั้นดำลังวิ่งมาทางเราเเละอีกคนวิ่งไปทางยัยนั่นที่กำลังร่าเริงอยู่ คุโรโกะสกิดผมเบาๆ เหอะๆหมอนั่นก็รูึกถึงลางเหมือนกันสินะเนี่ย

ผมกับคุโรโกะกำลังทำท่าจะใส่เกียร์หมาเเละเผ่นโล้ด เเต่รู้สึกว่ามันไม่ทันซะเเล้ว ก็เพราะสองคนนั้นหอมล้อมเราอยู่นะสิ

''พวกเเกเป็นใคร''ผมถามออกไปด้วยเสียงเรียบปนโมโหนิดๆเจ้าร่างบางถอยมาหลบหลังผมเหมือนรู้ทัน

พวกมันมองหน้ากันก็ยิ้มเเสยะออกมา อะไรฟระ!!รอยยิ้มนั้น =-=+

''กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด~~~~'' นั่นมันเสียงคาราเมลนิ เเล้วเธอก็สลบไปเเล้ว เเล้วก็โดนไอ้ผู้ชายคนนั้อุ้มไปเเล้วด้วย 

พรึบ!

เห้ยย!!!อะไรกัน คุโรดกะสลบไปเเล้ว เจ้าพวกนี้มัน....อุ๊บ...

อยู่ดีๆภาพตรงหน้าของผมก็กลายเป็นภาพสลัวๆ....เเล้วก็...ค่อยๆดำลง ดำลง...เเละมืดไปในที่สุด....

---------------------------โปรดติดตามชมตอนต่อไป-------------------------------------------
Writer Taik:

สวัสดีจ้า!ทุกๆท่าน
เป็นอย่างไรกันบ้างเอ่ย~สำหรับตอนที่ 7 นี้ เริ่มตื้นเต้นๆกันบ้างรึยังจ้ะ >w<

ช่วงนี้ทุกคนก็ค่อยๆทยอยเปิดเทอมกันเเล้วสินะจ้ะ ก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนสู้ๆนะจ้ะ >w<

อนึ่ง...ไรเตอร์เองก็ใกล้จะเปิดเเล้ว ดีใจนิดๆเเต่ก็ไม่อยากไปด้วยนะเเหละ QwQ 
ก็เลยนึกได้ว่า...ยังไม่ได้อัพเลย เพราะเปิดเทอมไปคงนานอัพที่ ก็เลยอยากจะทยอยๆอัพในช่วงที่กำลังจะเปิดนี้ TwT //ถึงเเม้จะไม่ค่อยได้ดีเท่าไหร่

ยังไงก็ขอขอบคุณทุกคำติชม ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ เเละกำลังใจจากทุกคนนะจ้ะ ช่วยกรุณาติดตามเเละเม้นเป็นกำลังใจด้วยนะจ้ะ ขอขอบคุณมากจ้า~~~

ปล.เนื่องจากไม่ได้เเจกรูปมานาน เพื่อเป็นการขอบคุณก็เลยอยากจะเเปะรูปให้ทุกๆคนได้ชื่นใจกันหน่อยนะจ้ะ >w< 

-------------------------------------------------------------------------------------------------