ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Just be Friend ?....บทนำ
''แฮ่ก...แฮ่ก...อะ...อ๊า คางามิคุง''ร่างบางหอบแผ่วเบา เมื่อร่างสูงกำลังหยอกล้อกับยอดอกสีชมพูของเขาอย่างสนุกสนาน
''อือ...อืม...''ร่างสูงเเสยะยิ้มกว้างเเละจับพลิกคนด้านล่างให้อยู่ในท่าคลาน
''อ...อย่านะ...คางามิคุง...อะ...อ๊าาาาาา''ร่างบางครางออกมาอย่างสุดเสียง เมื่อร่างสูงสอดแก่นกายเข้ามาในช่องทางรักของตน เเละบรรเลงบทเพลงรักยามค่ำคืน
____________________________________________________________________
เช้าวันต่อมา....
แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านทางหน้าต่าง กระทบร่างบางที่นอนหลับพริ้มอยู่บนเตียง
''อ...อืม..''ร่างบางค่อยๆปลือตาขึ้นช้าๆ เขารู้สึกได้ถึงลมหายใจแผ่วๆที่เป่ารดต้นคอด้านหลังของเขา
''อึก...''ร่างบางรู้สึกได้ถึงความเจ็บที่สะโพกเมื่อขยับตัว เขาจึงต้องค่อยๆยันกายลุกขึ้นช้าๆ และพยุงตัวเองไปใส่เสื้อผ้าของตนที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นห้อง
____________________________________________________________________
Rrrrrrrrrrr.....
สาวร่างเล็กหยิบโทรศัพท์ของตนขึ้นมาดู เเละต้องขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อปรากฏชื่อเจ้อของเบอร์ เธอจึงกดรับ
ติ๊ด..
''โมชิโมชิ...ริโกะพูดสายค่ะ.....อื้ม...โอเค...แค่นี้ละ พักผ่อนเยอะๆนะ''
ติ๊ด....
ชิ้งงงง..
ทุกสายตาจับจ้องมองมาที่โค้ชทีมเซย์รินที่กำลังขมวดคิ้วเเละถอนหายใจออกมาเบาๆ
''วันนี้คุโรโกะลาป่วย...ไม่ได้มาซ้อม....''
''อื้ม....''
''.....''
''หาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!''
''จะมาหามาเหอทำไมเล่า...แยกย้ายกันไปซ้อมได้เเล้วไปๆๆๆ= =''ริโกะทำท่าปัดมือไล่ก่อนจะต้องกุมขมับกับหน้าตาของแต่ละคน
____________________________________________________________________
อีกด้านหนึ่ง....
ติ๊ด....
''เฮ้อ...''อีกแล้วสินะที่ต้องโกหกโค้ชว่าป่วย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมมีอะไรกับคางามิคุง แต่ผมก็ชินเเล้วละครับ เพราะมันมักจะเกิดขึ้นหลายๆครั้งหลังจากที่ผม คางามิคุง เเละทุกๆคนในทีมไปเลี้ยงฉลองกัน
ตือดืด....ตืดดืด...
'คุณได้รับ 1 ข้อความ'
ติ๊ด...
'เป็นอะไรมากรึเปล่า เห็นโค้ชบอกว่านายป่วยมาซ้อมไม่ได้'
''....''
'ไม่เป็นอะไร...หรอกครับ| '
ติ๊ด...
''คุโรโกจจิ...ฉันทำข้าวต้มหมูมาให้แล้ว นี่ไงๆร้อนๆเลย >.<''คิเสะเดินออกมาจากห้องครัว ในมือถือถ้วยข้าวต้มร้อนๆชามใหญ่
''ขอบคุณครับ...คางามิคุง''คุโรโกะฝืนยิ้มบางๆ แล้วเผลอเหม่อมองไปที่มือถือ
''เฮ้อ...คางามิจจิส่งข้อความมาสินะ''คิเสะมองหน้าร่างบางเหมือนรู้ทาง ในขณะที่กำลังวางถ้วยข้าวต้มลงบนโต๊ะข้างๆและนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง ร่างบางพยักหน้าตอบรับ
''เหมือนเดิมเลยหรอ?''คิเสะถามต่อ คุโรโกะพยักหน้ารับอีกเช่นเคย
''ไม่เป็นไรหรอกน้า...คุโรโกจจิ มากินข้าวต้มร้อนๆกันเถอะ ฉันอุตส่าห์ทำเองเลยน้าา^w^''คิเสะใช้ช้อนตักข้าวต้มเเละเป่าเบาๆให้คุโรโกะ
''ขอบคุณนะครับ...คิเสะคุง ขอโทษที่รบกวนตอนวันหยุดนะครับ''คุโรโกะยิ้มบางๆแล้วกินข้าวต้มที่คิเสะตักป้อนให้
''ไม่เป็นไรหรอกคุโรโกจจิ ไม่ต้องคิดมากๆ >///<''คิเสะจิ้มแก้มคุโรโกะเบาๆก่อนจะตักข้าวต้มคำต่อไปมาให้
ไม่เป็นอะไร....สินะ....
----------------------โปรดติดตามชมตอนต่อไป------------------------------------------------
''อือ...อืม...''ร่างสูงเเสยะยิ้มกว้างเเละจับพลิกคนด้านล่างให้อยู่ในท่าคลาน
''อ...อย่านะ...คางามิคุง...อะ...อ๊าาาาาา''ร่างบางครางออกมาอย่างสุดเสียง เมื่อร่างสูงสอดแก่นกายเข้ามาในช่องทางรักของตน เเละบรรเลงบทเพลงรักยามค่ำคืน
____________________________________________________________________
เช้าวันต่อมา....
แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านทางหน้าต่าง กระทบร่างบางที่นอนหลับพริ้มอยู่บนเตียง
''อ...อืม..''ร่างบางค่อยๆปลือตาขึ้นช้าๆ เขารู้สึกได้ถึงลมหายใจแผ่วๆที่เป่ารดต้นคอด้านหลังของเขา
''อึก...''ร่างบางรู้สึกได้ถึงความเจ็บที่สะโพกเมื่อขยับตัว เขาจึงต้องค่อยๆยันกายลุกขึ้นช้าๆ และพยุงตัวเองไปใส่เสื้อผ้าของตนที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นห้อง
____________________________________________________________________
Rrrrrrrrrrr.....
สาวร่างเล็กหยิบโทรศัพท์ของตนขึ้นมาดู เเละต้องขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อปรากฏชื่อเจ้อของเบอร์ เธอจึงกดรับ
ติ๊ด..
''โมชิโมชิ...ริโกะพูดสายค่ะ.....อื้ม...โอเค...แค่นี้ละ พักผ่อนเยอะๆนะ''
ติ๊ด....
ชิ้งงงง..
ทุกสายตาจับจ้องมองมาที่โค้ชทีมเซย์รินที่กำลังขมวดคิ้วเเละถอนหายใจออกมาเบาๆ
''วันนี้คุโรโกะลาป่วย...ไม่ได้มาซ้อม....''
''อื้ม....''
''.....''
''หาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!''
''จะมาหามาเหอทำไมเล่า...แยกย้ายกันไปซ้อมได้เเล้วไปๆๆๆ= =''ริโกะทำท่าปัดมือไล่ก่อนจะต้องกุมขมับกับหน้าตาของแต่ละคน
____________________________________________________________________
อีกด้านหนึ่ง....
ติ๊ด....
''เฮ้อ...''อีกแล้วสินะที่ต้องโกหกโค้ชว่าป่วย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมมีอะไรกับคางามิคุง แต่ผมก็ชินเเล้วละครับ เพราะมันมักจะเกิดขึ้นหลายๆครั้งหลังจากที่ผม คางามิคุง เเละทุกๆคนในทีมไปเลี้ยงฉลองกัน
ตือดืด....ตืดดืด...
'คุณได้รับ 1 ข้อความ'
ติ๊ด...
'เป็นอะไรมากรึเปล่า เห็นโค้ชบอกว่านายป่วยมาซ้อมไม่ได้'
''....''
'ไม่เป็นอะไร...หรอกครับ| '
ติ๊ด...
''คุโรโกจจิ...ฉันทำข้าวต้มหมูมาให้แล้ว นี่ไงๆร้อนๆเลย >.<''คิเสะเดินออกมาจากห้องครัว ในมือถือถ้วยข้าวต้มร้อนๆชามใหญ่
''ขอบคุณครับ...คางามิคุง''คุโรโกะฝืนยิ้มบางๆ แล้วเผลอเหม่อมองไปที่มือถือ
''เฮ้อ...คางามิจจิส่งข้อความมาสินะ''คิเสะมองหน้าร่างบางเหมือนรู้ทาง ในขณะที่กำลังวางถ้วยข้าวต้มลงบนโต๊ะข้างๆและนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง ร่างบางพยักหน้าตอบรับ
''เหมือนเดิมเลยหรอ?''คิเสะถามต่อ คุโรโกะพยักหน้ารับอีกเช่นเคย
''ไม่เป็นไรหรอกน้า...คุโรโกจจิ มากินข้าวต้มร้อนๆกันเถอะ ฉันอุตส่าห์ทำเองเลยน้าา^w^''คิเสะใช้ช้อนตักข้าวต้มเเละเป่าเบาๆให้คุโรโกะ
''ขอบคุณนะครับ...คิเสะคุง ขอโทษที่รบกวนตอนวันหยุดนะครับ''คุโรโกะยิ้มบางๆแล้วกินข้าวต้มที่คิเสะตักป้อนให้
''ไม่เป็นไรหรอกคุโรโกจจิ ไม่ต้องคิดมากๆ >///<''คิเสะจิ้มแก้มคุโรโกะเบาๆก่อนจะตักข้าวต้มคำต่อไปมาให้
ไม่เป็นอะไร....สินะ....
----------------------โปรดติดตามชมตอนต่อไป------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น