[Yaoi]Kuroko no Basuke!....รักได้ไหม นายจืดจาง?

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 :: เจ้าหญิงจอมเเก่น1 (100)

''มาเอลัส...มาเอลลัส...มาเอลัสส!!!!!!!''

''ครับๆ...มาเเล้วครับคุณหนู^ ^''

''มาช้าจังเลยนะ...ฉันอยากออกไปข้างนอกเเล้วน๊าาา -3-''

''ไม่ได้นะขอรับ...เสด็จพ่อท่านสั่งว่า...ห้ามคุณหนูออกไปไหนนะขอรับ...''

''ชั่งสิ!''

''ชั่งไม่ได้นะครับ!!''

''อืมๆ...ก็ได้ๆงั้นนายช่วยไปหยิบสมุดของฉันหน่อยได้ไหม?=______=''

''ได้ขอรับ^ ^''

''อืม....รีบไปรีบมาน๊าาา คิกๆๆๆ''เมื่อพ่อบ้านหนุ่มเดินออกไป เจ้าตัวก็รีบยัดพายที่เพิ่งทำเสร็จใหม่ๆใส่ถุง เเล้วยัดลงกระเป๋าเป้สีชมพูใบโปรดของตนเอง เขาเหลือบมองไปรอบๆอย่างระเเวงเล็กน้อยก่อนจะรีบคว้ากระเป๋าคลานเข้าไปในประตูทางลับที่ตนเองเป็นคนสร้างขึ้น
____________________________________________________________________
อีกด้านหนึ่ง.....

ผลัก!ตุบ!

ผมผลักเจ้าร่างบางลงเตียงเเล้วขึ้นคร่อม หลายๆคนคงจะงงสินะครับ ว่าผมทำอะไรอยู่เเล้วเหตุฉะไหนถึงกลายมาเป็นเเบบนี้ วันนี้ผมตัดสินใจเเล้วครับว่าผมจะต้องรู้ความจริงให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเจ้าคนตรงหน้าต้องหนีหน้าผมด้วย ไม่เข้าใจเลยจริงๆ(เเละปัจจัยอีกหลายๆอย่างอ่ะนะ)ซึ่งพอถามไปตรงๆฝ่ายนั้นก็วิ่งหนีผมลูกเดียวตลอดเลยละครับ น่าสงสัยตะหงิดๆ-*-

''ตอบมาสิคุโรโกะ!!!!ทำไมเเกต้องหลบหน้าฉันด้วย!!!''ผมตะคอกใส่คนตรงหน้าตรงๆ เจ้านั่นหยุดดิ้นทันใดเเต่กลับเบือนหน้านหนีผมเเทน

''....''

''ตอบมาสิ!!!คุโรโกะ!!''ผมตะโกนใส่อีกครั้งเเล้วโน้มหน้าเข้าไปใกล้กว่าเดิม เจ้าตัวพยายามเอามือดันผมออก เลยโดนจับรวบมือไว้บนหัวซะเลยนี่ -*-

ผมบีบข้อมือของคนตรงหน้าเเน่น จนเจ้าตัวออกอาการเจ็บปวดจนเห็นได้ชัดทางสีหน้า

''ตกลงจะตอบมาได้รึยังห้ะ!!!''

''ค...คางามิคุงจะให้ผมตอบอะไรล่ะครับ!!!"

''ทำไมนายถึงต้องหลบหน้าฉันไงเล่า!!!!''

''ก็...คางามิคุง...''

''???''

''คางามิคุง...''

''-*-???''

''ผมรู้นะว่าคางามิคุงเเอบฉกหมูของผมตอนไปกินราเมงด้วยกันน่ะ!!!!''

''ห้ะ O[]O!?''

คางามิคุง???

ฉกหมูในราเมง???

เลยโกรธ???

เลยหลบหน้า???

เลยไม่คุยด้วย???

เพื่ออันไรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร!!!!!!?? ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ!!!? -*-

''เอิ่ม....-0-''ผมเงิบสักเเปปเมื่อรู้เหตุผลที่เเท้จริง มันทำให้ผมได้รู้ว่า...เหตุผลที่ถ่องเเท้นั้น ไม่จำเป็นต้องมีสาระก็ได้!!!  = = อารมณ์ประมาณข้าว่าตรัสรู้เเล้ว!!! คำถามที่รอคอยมานาน!!!เเต่มันไม่ได้อะไรขึ้นมาเลย!!!ประมาณนั้น

''รู้เเล้วทีนี้ปล่อยผมได้รึยังครับ???''เจ้าตัวท้วง

ผมปล่อยมือจากคุโรโกะเเล้วเขยิบมานั่งกุมขมับอยู่ปลายเตียง เฮ้อออ...ฉันคิดมากเพื่ออะไร

''อ่า...เป็นอะไรรึเปล่าครับ' ' ''เจ้าตัวหันมามองผมตาปริบๆ ซื่อซะไม่มี = =

''เปล่าๆ...ในเมื่อไม่มีอะไรเเล้ววันนี้ไปเดินเล่นกันไหมละ?''

''  '  '?  ''

''ก็วันนี้โค้ชอนุญาตให้ให้พักวันนึงนี้...ป...ไปเที่ยวกันไหมละ''ผมรีบเบือนหน้าหนีเเล้วยิ้มนิดๆก็ไอ้เเก้มของผมมันดันเเดงขึ้นมาเฉยเลยน่ะสิ =/////=

''ครับ....''

____________________________________________________________________
กลับไปอีกด้านนึง....

''หยุดเดี๋ยวนี้นะเฟ้ยยยยย!!!!....ไอ้กอริล่าาาา!!!!''

''หยุดให้โง่เด้....เเบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...เเล้วฉันก็ไม่ใช่กอริล่าย่ะ!!''

''คุณหนูคร๊าบบบบบ!!!...รีบขึ้นรถเร็วคร๊าบบบบ....!!!!"

''ม่ายว้อออยยยยยยยยย!!!....ถ้าจะให้กลับไปในห้องน่าเบื่อๆเเบบนั้นละก็...ขอฉันตายดีกว่าาา!!!!''

''คุณหนูจะตายไม่ได้นะคร๊าบบบบบบบบบ!!!''

''หนวกหูเฟ้ยยย!!!!...พวกเเกจะตะโกนอีกนานไหมวะฟะห๊าา!!!!!''


''กรี๊ดดดดดดดดดดดดด~อย่ามาเเตะน๊าาาาา!!!!''

ตุบ!

ผลัก!

โคร้ง!

เคร้ง!

ตู้มมมมมม!!!!

''เอือกกกก...~~~~''

''เเฮ่กๆๆๆๆ''

__________________________________________________________________________________________________

คางามิเเละคุโรโกะต่างเดินเที่ยวชมนกชมไม้กันอย่างเพลิดเพลินๆ นานๆทีจะได้พักกันบ้าง เเถมยังได้อยู่ด้วยกันสองคนอีกตะหาก ทั้งสองเเวะร้านต่างๆนะ เเละเดินต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่ง.....

''อะจ๊ากกกกก!!!!!!''คางามิร้องขึ้นมา

''มีอะไรหรอครับ....คางามิคุง?''คุโรโกะมองคางามินิ่งๆ

''ด....ดูนั่นสิ...''คางามิปิดตาตัวเองเเล้วชี้ไปข้างหน้า คุโรโกะหันมองตามนิ้วของคางามิไปเรื่อยๆ

''อ้ะ!...''เขาร้องออกมาเหมือนตกใจเล็กน้อยเเล้วก็เดินไปที่สิ่งตรงหน้า ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้หญิงนอนหมดสติอยู่ คุโรโกะลองเอาหูเเนบฟังหัวใจของเธอดู เเละเเน่นอนว่า....เธอยังไม่ตาย

''คางามิคุงครับ....ช่วยเรียกรถพยาบาลที...''

''อ...อืม....''

____________________________________________________________________
ณ โรงพยาบาล

คุโรโกะเเละคางามินั่งมองเด็กสาวหมดสติตรงหน้าอยู่ที่โซฟา ทั้งสองนั่งรอมาได้สักพักนึงเเล้ว หมอบอกว่าเธอไม่เป็นอะไรมาก เดี๋ยวก็คงฝื้น คางามิหันมองคุโรโกะเงียบๆเละเขาก็รู้สึกได้เเล้วว่าบรรยากาศเริ่มจะมาคุขึ้นเรื่อยๆ

''อ...อ่า...คุโรโกะ...''เขาเอ่ยชื่อคนข้างๆเพื่อทำลายบรรยากาศมาคุ

''ครับ''เเละเเน่นอน คุโรโกะตอบกลับเเบบเดิมๆ

''จะว่าไป.....ผู้หญิงคนนั้นน่ะ....หน้าเหมือนนายเลย...''คางามิหันไปมองร่างที่หมดสติอยู่บนเตียง

''เอ๋?''คุโรโกะมองตาม

''จริงไหมล่ะ....ทั้งผมสีฟ้า...ผิวขาว....ตัวบางๆ...เหมือนนายเลย เเค่ผมยาวกว่าอ่ะนะ....''(เเถมเตี้ยด้วย//โดนเอกชัยตรบปลิว)

''อ่า....ครับ ' ' ''

''จูบหน่อยสิ....''

''อ้ะ!''คุโรโกะตกใจเมื่อฝ่ายตรงข้ามพูดอะไรออกมาก็ไม่รู้ >/////.,////<

''ขอ....จูบ...หน่อย.....''คางามิเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้เเล้วจับคนตรงหน้ามากอดไว้เเน่น เขาค่อยๆบรรจงจูบลงบนซอกคอขาวของฝ่ายตรงข้ามเบาๆ

''เป็นอะไรของคุณน่ะครับ....O/////O''คุโรโกะพยายามผลักอีกฝ่ายออก เเต่ด้วยเรี่ยวเเรงอันน้อยนิดทำให้คนตรงหน้าเขาไม่สะทกสะท้านเลยเเม้เเต่น้อย

''จูบ....ฉันสิ....อยากให้จูบ...นะ..''คางามิเลื่อนขึ้นไปกระซิบข้างหนูร่างบางเเล้วขบเบาๆ ทำเอาอีกฝ่ายสะดุ้งโหยง

''อย่า...สิครับ...อ..อื้อ...~~''

''หยุดนะเฟ้ย!!!!!!!!''

''เเอรฟ!!!!!''เเล้วคางามิก็ถูกจูบโดยรองเท้าของใครบางคน...ที่ลอยมาจากไหนไม่รู้อ่านะ= =''

''ถ้าเเกจะห้ามฉันละก็...ไม่มีทาง!!!!''คุโรโกะหันมองคนที่ถีบคางามิเข้าเต็มหน้าเเล้วอยู่ดีๆก็สบถอะไรออกมาไม่รู้ จากนั้นเธอก็สลบไปโดยปริยาย ทำเอาคนนั่งมองงงนิดๆ(สรุปก็คือละเมอสินะ = ='')

''โอ้ย!!!เจ็บๆๆๆๆ...''คางามิสบถเเล้วเอามือลูบๆเเถวๆหน้า 

''ค.......คางามิคุง...''


''ZzZzZzZ''

''เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!!!''คางามิสบถ มือก็ยังคงลูบๆเเถวหน้าอยู่เหมือนเดิม

''อ....เอ๋?''คุโรโกะทำหน้างง

''คางามิคุง....จะไม่ได้หรอครับว่าทำอะไรเมื่อกี้นี้น่ะ...''

''ก็เออสิ....ว่าเเต่...ฉันทำอะไรหรอ???''คางามิทำหน้างงใส่คนข้างๆ

''อ้ะ O//////O ป...เปล่านิครับ....ไม่มีอะไรหรอกครับ...ผ....ผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ''คุโรโกะรีบลุกไปเข้าห้องน้ำ

''อืม....น่าสงสัย - -+''คางามิก้มมองคนที่นองกองก้น(?)อยู่ที่พื้นนิ่งๆ

-----------------โปรดติดตามชมตอนต่อไป-----------------------------------------------------

ปล.ชื่อตอนก็ไม่เข้ากับเนื้อเรื่องเหมือนเดิม...ขออภัยด้วยครับ เเล้วก็ขอขอบคุณทุกคนมากๆนะครับที่คอยเป็นกำลังใจให้ ช่วยกรุณาติดตามต่อด้วยนะครับ ขอบคุณคร๊าบบบ >w<