คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ ๑๑(๑oo%)
อนที่ 11
ยูฮยอนััอมินเอาไว้ที่บ้านแล้วให้อีทึับัอินอยูแลแ่ทัู้่็ใอ่อนสสาร ยอมแ้มัให้อมิน เพื่อให้ิน้าวไ้ถนัแ่ลับทำให้ยูฮยอนโมโห และประาศไล่ให้ทั้สอลับไปอยู่ที่บ้านอัวเอั่วราว เพื่อที่เ้าะไู้แลอมิน้วยัวเอ
เวลาผ่านไปหลายวัน อฮยอนเริ่มระสับระส่ายที่เห็นยูฮยอนไม่มาทำาน ึไปัรอพบฮันฮยอนที่หน้าห้อทำาน
“เอ่อ…เี๋ยว่อน่ะ”
ฮันฮยอนเห็นอฮยอนเินาม็ะัหยุุย้วย
“มีอะไรเหรอ?”
“ไ้ยินว่าุยูฮยอนไปสัมมนาไม่ทราบว่าไปที่ไหนเหรอ่ะ?”
“เาะเู”
ฮันฮยอนพูบะเินออไปอฮยอนนึไ้ รีบามไปอี
“เี๋ยว่ะ”
“อะไรอีห๊ะ”
“ิันะอามุยูฮยอนไปไ้มั้ย่ะ?”
“เธอะามเ้าไปทำไม ัน้าเธอมาเป็นเออี ไม่ใ่ปลิูเลือะมาอยลูายัน้อยๆไป ไปทำานไ้แล้ว”
ฮันฮยอนบเท้าเินออไป้วยวามรำาอฮยอน อฮยอนเบ้หน้าล้อเลียนมอามอย่าไม่พอใ
“หึ ิเหรอว่าันะามไปไม่ไ้”
ที่เาะส่วนัวอยูฮยอน(เาะวาว) อมินถูยูฮยอนับมัไว้ที่้นมะพร้าวนอ่อนแร ่อนะถูยูฮยอนใ้านให้ทำับ้าว อมินรู้สึเหนื่อยและิที่ะหนี ึวาแผนอ้าับยูฮยอนว่าปวท้ออยาเ้าห้อน้ำ ยูฮยอนหลลยอมแ้เือให้อมินแล้วพาไปที่ห้อน้ำ โยัวเายัยืนเฝ้าอยู่
“รอเี๋ยวนะยู มินนี่ยัไม่เสร็”
“เร็วๆสิ ั้าริ”
อมิน่อยๆปีนหน้า่าห้อน้ำ
“รู้แล้วๆ”
อมิน้มลมอพื้นที่อยู่้านนออย่ามีวามหวั ่อนะระโลไป
อมินแอบหนีออาห้อน้ำแล้วเ็นเรือยน์ลทะเล ยูฮยอนรู้ัวึรีบวิ่ามพลาร้อเรียให้อมินหยุ
“ลับมาเี๋ยวนี้นะมินนี่ ไม่ไ้ยินรึไบอให้ลับมา”
“ันไม่ลับไปให้นายทรมานหรอยู”
“ลับมาเี๋ยวนี้มินนี่!!”
อมินยิ้ม่อนะโบมือให้ยูฮยอนอย่าสะใ
“ลา่อนยู”
ยูฮยอนวิ่ามมานเหนื่อย หยุมอเรือ่อยๆแล่นออไปในทะเลอย่าสะใ ่อนะป้อปาะโน
“นายหนีันไปไหนไม่ไ้หรอมินนี่”
“นายหมายวามว่ายัไ”
“็เรือที่นายนั่มันรั่วอยู่นะสิ”
อมินที่อยู่บนเรือไ้ยิน็ใ
“ว่าไนะ?”
ยูฮยอนเท้าเอวมออย่าสะใ
“เรือ-มัน-รั่ว รูเบ้อเริ่มเลยที่ท้อเรือนะ ไม่เห็นรึไ”
อมินมอไปที่ท้อเรือไม่เห็นรอยรั่วแ่เห็นน้ำำลัึมเ้ามาใ้ถัน้ำพลาสิที่ว่ำอยู่บนเรือ อมินรีบหยิบถัออ เห็นรูรั่วให่มา และน้ำำลัเ้ามาในเรือ อมินพยายามวิน้ำออแ่ไม่ทัน น้ำยิ่รั่วเ้ามาะหาอะไรมาอุ็ไม่ไ้น้ำเ้ามาในเรือนเ็ม
“่วย้วยฮะ!!! ่วย้วย!!!”
ยูฮยอนมอเรือและอมินที่่อยๆ มลไปในทะเลอย่าเบื่อหน่าย เรือออมินมลเรื่อยๆ อมินะเียะาย้วยวามใ ่อนะ่อยๆมลไปในน้ำ
ยูฮยอนยืนมอเห็นอมินมหายไปในน้ำ็ใ รีบว่ายน้ำเ้าไป่วยอมินทันที แล้วพาอมินึ้นมานอนบนายหา ยูฮยอนเหนื่อยหอบ ะที่อมินนอนนิ่ไม่ไ้สิ ยูฮยอนพยายามเรีย
“มินนี่…มินนี่…”
อมินไม่ฟื้น ยูฮยอนเริ่มใเสีย ่อนะเริ่มผายปอ ยูฮยอนทำไปไ้2-3รั้ แ่อมิน็ไม่ฟื้น ยูฮยอนเริ่มลัวรีบผายปออีรั้ และประบริมฝีปาเป่าปาอมินนอมินเริ่มมีสิและสำลัน้ำออมา
“เป็นยัไบ้ามินนี่?”
อมินเริ่ม่อยยัั่ว สามารถยันัวเอลุึ้นนั่ไ้
“ไม่เป็นไรแล้ว…นี่นาย่วยันเหรอ…ันนึว่านายะปล่อยให้ันายะอี”
ยูฮยอนเมื่อไ้ยินอมินพู็รีบเปลี่ยนสีหน้าทำหน้าึ ปั้นปึ่ใส่ทันที
“ผม็อยาปล่อยใหุ้ายไปเหมือนัน แ่ว่ามัน่ายเินไป”
อมินใับท่าทีอยูฮยอนที่เปลี่ยนไป
“แล้วนายมา่วยันทำไม ทำไมไม่ปล่อยให้ันายๆไปะ”
“ัน็อยาเ็บนายไวู้เป็นอเล่นแ้เ็่อนนะสิ”
“ันะหนีแน่”
“ถ้านายิว่านายะหนีพ้น็ามใ นี่นายิว่าันะโ่เอาเรือีๆมาอรอให้นายหนีไป่ายๆแบบนั้นเหรอ”
“นายแล้ัน”
“ันอบูเวลานพยายามเอาัวรอ มันน่าลีนิ ฮ่าๆๆๆ”
ยูฮยอนหัวเราะอย่าสะใ
อมินโรธยูฮยอนะเ้าไปบหน้า แ่ยูฮยอนับแนเอาไว้
“นายไม่มีทาหนีพ้นหรอเว้นะว่าถ้านายะมีปีบินเท่านั้นแหละ ฮ่าๆๆๆ”
ยูฮยอนหัวเราะสะใ ่อนะเินออไป อมินมอาม้วยวามโรธ ่อนะทรุัวลนั่บนพื้นทราย้วยวามเ็บใ
อฮยอนยัามหายูฮยอน่อไปอย่าไม่ลละ นระทั่ัสินใโทร.เ้ามือถืออยูฮยอนอีรั้ อมินถูยูฮยอนบัับให้ผ่าฟืนแอบไ้ยินยูฮยอนพูื่อพี่สาว็รีบร้อะโนอวาม่วยเหลือ
“พี่อฮะ ่วยมินนี่้วย พี่อ มินนี่อยู่ที่นี่”
ยูฮยอนเินออห่าาเสียอมินไม่ยอมแพ้รีบไปะโนใล้ๆ
“เ้าับมินนี่มาั พี่อให้นมา่วยมินนี่ที”
ยูฮยอนเอามือปิเสียโทรศัพท์่อนะหันไปมอหน้าอมินอย่าเอาเรื่อแ่อมินไม่ยอมหยุ
“พี่อฮะ…พี่อ”
อฮยอนไ้ยินเสียอมินเบาๆ็แปลใ
“เสียอะไรเหรอ่ะ?”
อมินพยายามะเ้ามาะโนใล้ๆ ยูฮยอนพยายามเินหนีแล้วรีบทำเสียยุยิ
“ไม่รู้สิรับ สัามันไม่่อยี แ่นี้นะรับ…”พูเสร็ยูฮยอน็รีบัสายทันที ยูฮยอนรีบหันไปเอาเรื่ออมิน
“ฤทธิ์เยอะมานัใ่มั้ย ิว่าทำอย่านี้แล้วะมีนมา่วยนายั้นเหรอ อย่าหวัเลย นายยั้ออยู่ให้ันทรมานไปอีนานลับไปทำานอนายไ้แล้ว”
อมินมอยูฮยอนโรธๆ ่อนะเินลับไปผ่าฟืน้วยวามโรธ
ยูฮยอนแอบถอนหายใโล่อ่อนะรีบปิโทรศัพท์ แล้วเ็บไว้ในระเป๋าาเทันที อมินแอบมอโทรศัพท์ที่อยู่ในระเป๋ายูฮยอนอย่ามีวามหวั
วันรุ่ึ้นอฮยอนมาทำานที่บริษัทแล้วัสินใมุ่หน้าไปหาฮันฮยอนเป็นนแร เพื่อถามเรื่อยูฮยอน
“ิันอยาะทราบว่าุยูฮยอนไปไหน เพราะเ้าไม่ไ้ไปประุมที่เาะเู”
ฮันฮยอนแปลในิหน่อย แ่ยัีหน้านิ่ มออฮยอนเหยียๆ
“ไม่ใ่หน้าที่ที่ันะ้ออบเธอเรื่อนี้ และเธอเอ็ไม่ำเป็น้อรู้้วยว่าลูายอันะไปไหน”
“แ่ิันมีธุระสำั้อปรึษาุยูฮยอน”
ฮันฮยอนลุึ้นมออฮยอนั้แ่หัวรเท้าอย่ารู้ทัน
“ิว่าันูนอย่าเธอไม่ออเหรอว่า้อารอะไร เธอไม่มีวันไ้สิ่ที่้อารหรอ ลูายันไม่มีวันสนใผู้หิอย่าเธอ”
อฮยอนมอฮันฮยอน ัฟัน ำมือแน่น้วยวามโรธ ฮันฮยอนมออฮยอนอย่าเหนือว่า
“ลับไปทำาน แล้ว็เลิวุ่นวายับเรื่อลูายันะถ้าอยาะทำานัน่อไปอียาวๆ”
“นีุู่่ันเหรอ่ะ?”
“็แล้วแ่เธอะิ นลาอย่าเธอน่าะรู้ว่าถ้าันะเอาเรื่อเธอริๆ น้ำหน้าอย่าเธอไม่มีทาไปทำานที่ไหนไ้แน่ๆ”
ฮันฮยอนมออฮยอนยิ้มร้ายและเอาริ อฮยอนโรธหันหลัเินปึปัออาห้อไป ฮันฮยอนมอามส่ายหน้า ่อนะเินไปโทรศัพท์บนโ๊ะ
“่อไปถ้าแม่นี่มาอพบันไม่้อให้เ้ามานะ เ้าใมั้ย”
ไรเอร์มือใหม่หัวใเ๊าาาเ่า =..=
สำนวนโบรามว๊าาา 5555
พรุ่นี้พี่อไรเอร์(พี่มาย์ะมาอัพฟิอัวเอ)อีแล้ว= =''
ความคิดเห็น