คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ ๙ (๑oo%) หึหึ
อนที่ ๙
ุหิีฮเยร้อไห้นแทบาใ เมื่อเห็นศพอียอน ยูฮยอนเอ็็อับสิ่ที่เิึ้นนทำอะไรไม่ถู ุหิฮันฮยอนึเ้ามาำับลูาย้วยวามลัวว่ายูฮยอนะใอ่อนให้อมิน
“แม่เ้าในะลูยู เรื่อนี้มันยา่อารัสินใ เพราะผู้ายนนั้นเป็นเพื่อน แล้ว็เย…เอ่อ..เป็นแฟนเ่าอยู แ่แม่อยาให้ลูิให้ีว่าวามถู้อมันืออะไร แม่รู้ว่าแม่ไม่วรพูันลู แ่มันือวามริที่เรา้อเผิ”
ยูฮยอนนิ่เียบ เยหน้ามอฮันฮยอน
“ผมรู้แล้วรับแม่ว่าผมวระทำยัไ ในเมื่อผมเยรัเาไ้ผม็เลียเาไ้เหมือนัน ผมไม่มีวันยอมให้น้อียอนายฟรีๆหรอรับ”
เ้าวันรุ่ึ้น มาอึมื่นมาเห็นอมินหน้าาบวม้ำเพราะผ่านารร้อไห้มาอย่าหนั็ใพยายามเ้าไปถาม อมินึยอมเล่าวามริทั้หม โยโหมาอึมว่าัวเอเป็นนับรถนียอนเอ
“เิเรื่อให่นานี้ทำไมไม่ปรึษาป้า”
“มินนี่อโทษฮะ มิน…มินนี่ำลัสับสนอยู่น่ะฮะป้า มินนี่ทำอะไรไม่ถู มันเิึ้นเร็วมา”
“เฮ้อ…ยูเารู้เรื่อแล้วใ่มั้ย”
“มินนี่ไม่อยาให้มันเิึ้นเลยฮะป้า มินนี่ไม่อยาใหุ้ียอนาย ทำไมมัน้อเป็นอย่านี้้วย”
มาอึมึอมินเ้ามาอ้วยวามสสาร
“มินนี่้อมีสินะลู อย่าเพิ่ฟูมฟาย ทุปัหามีทาออเสมอ ใเย็นๆนะลูนะ”
อมินพยัหน้า ทันในั้นอฮยอน็เปิประูเ้ามาสีหน้านิ่มาราวับว่าไม่มีอะไรเิึ้นนน่าลัว
“อ้าว…ป้าอยู่้วยเหรอ่ะวันนี้แไปทำานไม่ไหวใ่มั้ยั้นันไป่อนนะ”
อฮยอนเินออไป อมินอึ้ับท่าทาออฮยอนที่ไม่สะทสะท้านอะไรเลย
“ยัยอนี่็เหลือเิน น้อเิเรื่อนานี้แล้ว ยัไม่มีแ่ใเป็นห่วอี”
อมินไม่ยอมไปทำานแ่เรียมัวะไปานศพอียอนแทน ีวอนแวะมารับอมินที่บ้านามที่นัันเอาไว้ แล้วึ้นรถไป้วยัน เพื่อมุ่หน้าไปยัานศพ
“มินนี่…ลมินนี่บอเราไ้หรือยัว่าทำไมมินนี่ถึับรถไปนุียอนเาไ้”
อมินะันิ่ไป
“เอ่อ…ืออนนั้นทุอย่ามันเิึ้นเร็วมาน่ะีวอน มินนี่็ไม่รู้เหมือนัน แ่มินนี่ไม่ไ้ั้ในะไม่ไ้ั้ใริๆ”
อมินพูแล้ว็ร้อไห้ออมาอี ีวอนมออมินอย่าเห็นใ ับมืออมินแน่น
“เราอโทษนะที่ ทำให้มินนี่ไม่สบายใ”
อมินนิ่เียบ ปาน้ำาทั้สอ้า
“ไม่้อลัวนนะมินนี่ ยัไเราะหาทาทำให้มินนี่พ้นวามผิให้ไ้”
แววาอีวอนเ็มเปี่ยมไป้วยวามมุ่มั่น
ีวอนับรถพาอมินมาถึานศพ เมื่อยูฮยอนมาเห็น ็รรี่เ้ามาหาวาใส่อมินทันที
“มาทำไม าร!!”
ีวอนับอมินสะุ้
“ันับมินนี่ะมารน้ำศพุียอน”
ยูฮยอนไม่สนใีวอน แ่เา้อไปที่อมินาร้าว
“ุไม่มีสิทธิ์…ออไปะ าร!”
ีวอนเ้ามาวาระหว่ายูฮยอนับอมิน
“เฮ้ยไอ้ยู…มินนี่เามา้วยวามั้ในะเว้ย”
“แ่เาทำให้น้อียอน้อาย เาไม่มีสิทธิ์ที่ะเหยียบที่นี่ ลับไป!!”
“มินนี่อแ่เ้าไปเารพศพุียอน แล้วมินนี่็ะลับ”
ยูฮยอนมออมินำมือแน่น้วยวามแ้น
“ไม่!!!”
“ไอ้ยู…ถือะว่าเห็นแ่วามเป็นเพื่อนเถอะว่ะ”
“ผู้ายนนี้ไม่ใ่เพื่อนันนับั้แ่วันที่น้อียอนายแล้ว”
อมินมอยูฮยอนอึ้ น้ำาไหลรวมมาลอาสวย
“ถ้าุไม่ออไปีๆ ผม…ะ้อใ้ำลั”
อมินยัยืนนิ่ ยูอยอนเ้าไปลาอมินให้ออไป ีวอนใ
“ยู…ปล่อยมินนี่นะ…อมินนี่เ้าไปเารพศพุียอน้วยเถอะ…ยู…”
ยูฮยอนไม่พูลาอมินมาามทา ีวอนรีบเินเ้ามาวา
“ไอ้ยู…ปล่อยมินนี่สิ”
ีวอนเ้ามาว้าัวยูฮยอน ยูฮยอนผลัีวอนระเ็นไปับพื้น ยูฮยอนลาอมินไปามทาทำให้อมินสะุล้ม ยูฮยอน็ยัลา่อไป
“ยู…ให้มินนี่เ้าไปเถอะ”
ยูฮยอนไม่สนใลาอมินไถไปับพื้น ีวอนโรธสุๆ รีบลุเินามไปึยูฮยอนให้ันมาแล้วัาร่อยยูฮยอนอย่าแร ยูฮยอนปล่อยอมิน เ็เลือที่มุมปา ีวอนรีบเ้าไปูอมิน
“มินนี่เป็นยัไบ้า?”
ีวอนเห็นอมินแนาถลอปอเปิเลือไหล
“แทำเินไปแล้วนะไอ้ยู”
“แ่นี้มันยัน้อยไป้วย้ำ ับวามายอน้อียอน ำไว้นะ อย่าให้ันเห็นแับไอ้ารมาที่นี่อี”
ยูฮยอนหันหลัเินลับไปอมินแทบทรุัวล้วยวามเสียใ ีวอนประออมินไว้ในอ้อมอแน่น
“เราลับันเถอะมินนี่”
เมื่ออมินับีวอนลับไป อฮยอน็มาปราัวในานพร้อมับแสวามเสียใ ุหิฮันฮยอนเห็นอฮยอนเ้า็ใ ิะไล่ให้ลับแ่ยูฮยอนเ้ามาห้าม แล้วเิอฮยอนเ้าไปเารพศพียอน
“ลูให้มันเ้าไปไ้ยัไ น้อายมันทำให้หนูียอนายนะ”
“็ใ่รับแม่ อมินทำให้น้อียอนาย ไม่ใุ่อฮยอน เรา้อแยแยะนะรับ เี๋ยวผมอัวไปรับแ่อน”
ยูฮยอนเินออไป ฮันฮยอนหันไปมออฮยอน้วยสีหน้าไม่พอใแล้ว็เินามยูฮยอนออไป อฮยอนุเ่า้าๆศพียอน มอเห็นแหวนหมั้นที่สวมนิ้วียอนอยู่ อฮยอนหันไปมอไม่เห็นใรแอบถอแหวนออมาแล้วยิ้มร้าย
“ัน่าหาที่สมวระไ้ใส่แหวนวนี้ ไม่ใ่แ!!!”
อฮยอนใส่แหวนหมั้นอียอนในนิ้วัวเอ พลามอ้วยวามพอใ
ระหว่าที่านศพอียอนำลัำเนินอยู่ ยูฮยอน็ลับมาทำานเหมือนเิม แ่ลายเป็นนเศร้าสร้อย อฮยอนึถือโอาสเ้ามาีสนิท แสน้ำใในานะเพื่อนแท้ับยูฮยอน
“อเ้าในะะว่าเรื่อแบบนี้มันยาที่ะลืม แ่ีวิมัน้อำเนิน่อไป เฮ้อ…มินนี่นะมินนี่ ไม่น่าประมาททำให้น้อียอนายเลย”
ยูฮยอนไม่อยาฟัรีบเปลี่ยนเรื่อ
“ุอฮยอนมาหาผมมีอะไรเหรอรับ?”
“อิมาลอเลยนะะว่าะทำยัไใหุ้หายเศร้า และในที่สุอ็หาทาออนเอ”
อฮยอนลุึ้นมาหายูฮยอน…โน้มัวลมามอยูฮยอน้วยสายาที่ยั่วยวน เอื้อมมือมาับที่้นายูฮยอน แล้ว็ยื่นหน้าเ้ามาเหมือนว่าำลัะูบ ยูฮยอนใรีบผละออมายืน
“เอ่อ…ุอฮยอน…ผมว่าทำแบบนี้ไม่ีหรอนะรับ”
“ุนึว่าอะทำอะไรุหรือ่ะ อแ่ะบอว่าุมินโฮยอม่อสัาับเราแล้วนะะ ลอทั้ปีเราะไ้ทำหนัโษา 13 เรื่อ รวมทั้วามีเียแพลนให้เา้วย ทำใหุ้อารม์ีึ้นนะะ”
ยูฮยอนโล่อ…ยิ้มให้อฮยอน
“อบุมานะรับุอฮยอน”
อฮยอนเ้ามาุมมือยูฮยอนหลวมๆแล้ว็ยิ้ม
“ไม่้ออบุอหรอ่ะ มันเป็นหน้าที่อออยู่แล้ว”
“ุเป็นนีริๆ เรื่อเมื่อวานที่านศพ ผม้ออโทษแทนุแม่ผม้วย”
“ไม่เป็นไร่ะ อเ้าใ อออไปทำาน่อนนะ่ะ”
อฮยอนบมือยูฮยอนเบาๆ ยูฮยอนยิ้ม อฮยอนเินออไป
ความคิดเห็น