คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : △▼ Dimensions 0.3
△▼ Dimensions 0.3
Outdoor
“เอ่อ...ฉันลืมไปเลยว่าฉันมาหาคยองซู” ลู่หานพูดขึ้น
“แล้วนายมีเรื่องอะไรเหรอ” เซฮุนถามอย่างสงสัย
“อืม...ไม่มีอ่ะ แค่เหงาเฉยๆก็เลยมาหาคยองซู แต่ว่ามาเจอนายก็ดีเหมือนกันนะ นายคุยสนุกมากๆเลย”
“ฉันชอบนายมากเลย” เซฮุนจ้องตาลู่หาน
“ห๊ะ...อะไรนะ” ลู่หานอึน
“ฉันพูดว่า ฉันชอบนาย และฉันก็จะจีบนาย” เซฮุนพูดจริงจัง
“เอ่อ…” ลู่หานอึ้งไปพักใหญ่ “นายพูดอะไรของนาย บ้าเหรอ” ลู่หานพูดอย่างเขินๆ
“นายหน้าแดงนะ ลู่หาน” เซฮุนแซว
“ฉันคิดว่าฉันต้องกลับแล้วละ ฝากบอกลาคยองซูด้วยนะ” เมื่อลู่หานพูดจบ เขาก็ลุกขึ้นแล้วรีบเดิน แต่มีมือหนาฉุดมือของเขาไว้ก่อน
“ฉันชอบนายจริงๆนะลู่หาน” เซฮุนพูดท่าทางจริงจัง
“อื้ม” ลู่หานยิ้มอย่างอายๆแล้วเดินจากไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนข้างหลังที่ยืนมองเขาอยู่นั้น ตอนนี้หัวใจของเขามันเต้นแรงมากแค่ไหน
“แล้วฉันจะรอฟังคำๆนั้นจากปากของนายน่ะ ลู่หาน” เซฮุนพูดหลังจากที่ร่างเล็กเดินจากไปไม่นาน
.
.
.
คยองซูหลับอยู่ในอ้อมแขนของจงอิน เขาลืมตาขึ้นมา มองใบหน้าของจงอินแล้วพยายามผละตัวเองออกจากอ้อมกอดนั้น แต่มันทำให้จงอินตื่นขึ้นมา
“นี่คยองซู นายจะรีบไปไหน” จงอินถามทั้งที่ยังกอดคยองซูไว้แน่น
“ฉันแค่จะลงไปอาบน้ำ แล้วก็ลงไปหาเซฮุนน่ะ” คยองซูตอบจงอินโดยที่ไม่มองหน้าของเขา
“นายเป็นอะไรมากรึเปล่า เจ็บตรงไหนมั้ย” จงอินถามด้วยความเป็นห่วง
“นิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรหรอก” คยองซูยังคงหลบหน้า
“ฉันขอโทษ คือฉัน...”
“นายก็แค่เผลอลืมตัวเท่านั้นเอง ฉันเข้าใจ” ยังไม่ทันที่จงอินจะได้พูด คยองซูก็พูดแทรกขึ้นแล้วผลักจงอินห่างออกจากร่างของเขา
“ใช่ ฉันเผลอไป เผลอไปรักนายตอนไหนก็ไม่รู้” จงอินพูดหลังจากที่คยองซูลุกขึ้นจากเตียง
“นายว่าอะไรนะ จงอิน” คยองซูถามเพื่อความแน่ใจ
“ฉันบอกว่า ฉันรักนาย นายทำให้ฉันรักนายเข้าแล้วละ คยองซู” จงอินกระซิบเบาๆข้างหูของคยองซู แล้วกอดคยองซูแน่น
“นายทำฉันตกใจอีกแล้วนะจงอิน ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ให้นายหายตัว ไอ้จงอินบ้า” คยองซูยิ้มทั้งน้ำตา
“ถ้าฉันไม่ทำอย่างนี้ แล้วนายจะฟังฉันเหรอ”
“ไม่ต้องมทำเป็นพูดเลย ยังไงฉันก็ไม่มีวันรักนายหรอก ไอ้โรคจิต” คยองซูพูดกวนๆ
“นายแน่ใจนะ ว่านายจะไม่รักฉัน” จงอินจับใบหน้าของคยองซูเชิดขึ้น จากนั้นริมฝีปากของเขาก็ประกบกับริมฝีปากของคยองซูอย่างอ่อนโยน
“ฉัน...เอ่อ...ฉัน” คยองซูพูดะกุถกตะกักหลังจากที่จงอินถอนริมฝีปากออกจากริมฝีปากของเขา
“ฉันอยากให้นายรู้ไว้นะ ว่าฉันจะทำแบบนี้กับนายคนเดียวเท่านั้น คยองซู” จงอินพูดจริงจัง
“อืม ฉันรู้แล้ว” คยองซูอมยิ้ม “แต่ฉันยังไม่ได้บอกนะว่าฉันจะรักนายรึป่าว” คยองซูทำหน้ากวน
“หงะ - -* ฉันงอนนายแล้วนะคยองซู” จงอินทำหน้างอนๆ
“ก็ฉันยังให้คำตอบไม่ได้หนินายมันเจ้าเล่ห์” คยองซูหยิกแก้มจงอินเบาๆ
“นี่นายหาว่าฉันเจ้าเล่ห์หรอ คยองซู” จงอินทำหน้ามุ่ย
“ก็ใช่นะสิ” คยองซูหัวเราะ
“แล้วนายอยากรู้มั้ยละ ว่าฉันเจ้าเล่ห์ขนาดไหน” จงอินทำหน้าหื่นใส่คยองซู
“นายคิดจะทำอะไรจงอิน อย่าเชียวนะ” คยองซูก้าวถอยหลัง
“ฉันก็แค่จะให้นายอาบน้ำให้ก็เท่านั้น” หลังจากจงอินพูดจบ เค้าก็อุ้มคยองซูเข้าห้องน้ำไป
.
.
.
“นี่ดูที่นายทำกับฉันสิ” คยองซูชี้นิ้วไปตามซอกคอและร่างกายของตัวเองหลังจากอาบน้ำเสร็จ
“ไม่เห็นว่ามันจะแปลกตรงไหนเลย ก็นายมันน่ากินหนิ”
“โหๆๆ นายช่างกล้าพูด ฉันเป็นฝ่ายโดนกระทำนะ นายลองมาเป็นฉันมะ คนอะไรบ้ากามชะมัด” คยองซูพูดแบบงอนๆ
“ใครบอกว่าฉันไม่เป็นอะไร นี่ดูนนี่นายข่วนหลังฉันเป็นรอยไปหมดเลย” จงอินพูดพร้อมกับหันหลังให้คยองซูดู
“นายเจ็บมากรึเปล่า” คยองซูเข้าไปถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่หรอกแค่นี้เอง ฉันทำนายเจ็บกว่าตั้งเยอะ” จงอินพูดยิ้มชอบใจในผลงานของตัวเอง
“ชิ ก็งั้นๆแหละ” คยองซูพูดใส่จงอิน
“โอ้โห ดูถูกๆ เดี๋ยวก็จับปล้ำอีกหรอก” จงอินทำท่าจะปล้ำคยองซู
“เฮ้ยๆ พอแล้วๆ ฉันก็แค่พูดเล่นน่ะ”
“5555++++” จงอินหัวเราะเมื่อเห็นคยองซูทำท่าทางเขินอาย แล้วทั้งสองก็นั่งหยอกกันอย่างสนุกสนาน
.
.
.
“นี่ นายสองคนน่ะ วันนี้เข้าไปทำอะไรในห้องกัน ไม่โผล่หัวออกมาเลยนะ” เซฮุนถามเมื่อคยองซูและจงอินลงมานั่งเล่นที่โซฟากับเซฮุน
“ป่าวววววววว” คยองซูลากเสียงยาว
“ใช่ๆไม่ได้ทำอะไรหนิ แค่นั่งดูหนังด้วยกันเฉยๆ” จงอินรีบเสริมทันที
“อ้อเหรออออ ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย” เซฮุนทำหน้าเจ้าเล่ห์ “อ้อ วันนี้ลู่หานมาหานายด้วยแหละ แต่เขานั่งคุยกับฉันหน้าบ้านเพราะว่า นายไม่ออกมาจากห้องเลย” เซฮุนหันไปจ้องหน้าคยองซูแล้วยิ้มกวนๆ
“หรอ แล้วลู่หานเป็นไงบ้างฝากอะไรไว้ป่าว” คยองซูถาม
“น่ารักมากเลย” เซฮุนอมยิ้ม
“นี่แกชอบเพื่อนฉันหรอ ไอ้เซฮุน” คยองซูทำหน้าเหวอ
“ทำไมล่ะ ชอบไม่ได้ไง อย่านึกว่าฉันไม่รู้ของพวกนายสองคนนะ” เซฮุนหันไปมองจงอิน
“อึก....” จงอินกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เมื่อเซฮุนหันมาจ้องที่หน้าเขา
“เออๆแล้วไงอ่ะ เรื่องของฉัน นายจะรู้ตอนนี้หรือตอนไหนยังไงก็ต้องรู้อยู่ดี ไม่ต่างกันเลย ชิ” คยองซูทำหน้าเจื่อนๆ
“หึๆหึๆหึๆ” เซฮุนขำพร้อมกับส่ายหน้า
.
.
.
“ยะฮู้...” จงอินส่งเสียงร้องดีใจ เมื่อเล่นเกมชนะเซฮุน
“โห...ฉันแพ้อีกละ” เซฮุนทำหน้าเซ็งๆ
“55555 นายต้องมีเทคนิคในการเล่นสิ” จงอินแนะนำ
“แหม! ชนะแค่ไม่กี่ครั้งทำเป็นพูด เดี๋ยวฉันจะชนะนายให้ดู คิม จงอิน”
ทั้งสองนั่งเล่นเกมด้วยกันอย่างสนุกสนานและกลายเป็นเพื่อนสนิทกันโดยปริยาย โดยที่มีคยองซูนั่งหมั่นไส้อยู่ข้างๆโดยที่เขาได้แต่นั่งมองสองคนนั้นแข่งเล่นเกมกันอย่างเบื่อหน่าย
“นี่ จงอินนายเล่นเสร็จยังอ่ะ” คยองซูถามหน่าย
“แปบนึง ฉันกำลังสนุกอยู่เลย” จงอินตอบ แต่เขายังคงม่วนกับการเล่นเกมอยู่
“แต่ฉันง่วงแล้วนะ” คยองซูพูดแบบไม่พอใจ
“รอแปบนึง น่ะๆ” จงอินตอบ
“งั้นฉันไปนอนก่อนแล้วกัน นายอยากจะเล่นก็เล่นไปเลยแล้วไม่ต้องขึ้นไปนอนนะ นอนแม่งตรงนี้แหละอยากเล่นดีนักเล่นให้ได้ถ้วยไปเลย” คยองซูพูดแบบไม่พอใจ เขาเดินขึ้นไปบนห้องแล้วล็อคประตู
“ฉันว่านายทำให้คยองซูอารมณ์เสียแล้วล่ะ” เซฮุนหันไปพูดกับจงอิน
“นั่นสิ ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้คยองซูโกรธนะ” จงอินพูดอย่างรู้สึกผิด
“คยองซูมันเริ่มหึงนายแล้วละ ฉันว่านายรีบขึ้นไปดีกว่า” เซฮุนยิ้ม
.
.
.
จงอินขึ้นไปข้างบนห้อง แต่ประตูห้องดันล็อคคงจะเป็นเพราะคยองซูคงจะโกรธเขากับเรื่องเมื่อกี้ แต่เขาไม่ได้คิดอะไรกับใครเกินเลยนอกจากคยองซู จงอินตัดสินใจหายตัวเข้าไปในห้องเพื่อที่จะง้อคยองซู
“คยองซู” เขาเรียกชื่อคนที่นอนอยู่บนเตียง
“นายเข้ามาได้ยังไงเนี่ย” คยองซูลุกขึ้นนั่งถามจงอิน
“ฉันก็หายตัวมาหานายไง” จงอินเข้าไปนั่งข้างๆคยองซู
“นายจะไปไหนก็ไปเลย กลับไปนอนกับเกมของนายไป” คยองซูเบือนหน้าหนีอย่างงอนๆ
“นาย...หึงฉันหรอ” จงอินกระซิบที่ข้างหูคยองซู
“เปล่า ฉันไม่ได้สนใจเรื่องของนายอยู่แล้ว”
“แล้วทำไมนายถึงไม่มองหน้าฉันล่ะ ทำอย่างนี้ฉันเสียใจนะ” จงอินกอดคยองซู
“ฉันก็แค่ไม่อยากเป็นส่วนเกินของนายสองคน”
“นั่นไง นายหึงฉันจริงๆด้วย” จงอินเขยิบหน้าเข้าไปใกล้ๆคยองซู
“ก็ได้ๆฉันหึงนาย พอใจยัง” คยองซูหันมาตอบจงอิน
“โอ๋ๆไม่เอาน่าอย่าหึงน้า ไม่งอนน้า คยองซูของผม” จงอินง้อคยองซูและมันก็ทำให้คยองซูหายงอนเขา
“ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว เลิกกอดได้แล้ว ฉันอึดอัด” เมื่อจงอินปล่อย คยองซูก็เดินเข้าห้องน้ำไป
คยองซูอาบน้ำอยู่คนเดียวในอ่างอย่างสบายใจ เขาเล่นฟองสบู่ที่ลอยขึ้นมาเหมือนกับว่าเขายังเป็นเด็กอยู่ มันเป็นสิ่งที่ทำให้เขามีความสุข แต่ไม่นานเขาก็รู้สึกว่าไม่ได้มีเขาอยู่ในอ่างแค่เพียงลำพัง ทันใดนั้นจงอินก็โผล่หัวขึ้นมาจากในอ่างอาบน้ำ
“เฮ้ย!!! จงอินนายมาทำบ้าอะไรของนายเนี่ย” คยองซูถามด้วยความตกใจ
“ฉันก็มาอาบน้ำกับนายไง” จงอินเอาจมูกไปใกล้กับจมูกของคยองซู
“นายหื่นอีกแล้วนะจงอิน!” คยองซูทำเสียงแข็ง แล้วจ้องเขม็งไปที่จงอิน
“ฉันไม่ได้หื่นนะ นายนั่นแหละยั่วฉันเอง” จงอินพูดกวนๆ
“หนอย!!! ไอ้จงอิน ฉันไปยั่วนายตอนไหนห๊า...มีแต่นายนั่นแหละที่มาออดอ้อนฉัน” คยองซูพูดแบบหมั่นไส้
“แต่นายก็ยอมนี่” จงอินพูดกวนประสาท
“ไอ้...คิม จงอิน” คยองซูเรียกชื่อแล้วปาสบู่ไปที่จงอิน
“เฮ้ยๆคยองซูฉันแค่แหย่นายเล่นน่ะ จงอินรักคยองซูน้า” จงอินทำท่าง้อ
“ไม่ต้องเลย...ไปไกลๆเลย” คยองซูงอนแต่ก็แอบอมยิ้ม
แล้วทั้งสองก็นั่งเถียงกันอยู่ในอ่างโดยที่คยองซูยังไม่หายงอนจงอิน แต่จงอินก็ไม่เลิกง้อคนข้างหน้าแม้ว่าเค้าจะตั้งใจทำให้คยองซูงอนก็เถอะ เพราะเมื่อคยองซูงอนเขามันทำให้คยองซูดูน่ารักในสายตาของเขาเสมอ…
.
.
.
ความคิดเห็น