คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : △▼ Dimensions 0.1
△▼ Dimensions 0.1
หลังจากสอบเสร็จก็เป็นช่วงปิดภาคเรียน...................
“หวัดดีครับแม่ มีอะไรกินบ้าง ผมหิวมากเลย” คยองซูถามด้วยความหิว
“มีหลายอย่างเลย ของที่ลูกชอบทั้งนั้น”
“จริงเหรอ งั้นผมขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อนนะครับ” คยองซูยิ้มอย่างดีใจ
“เดี๋ยว! คือบนห้องของลูกแม่พึ่งจะ...” ไม่ทันที่ผู้เป็นแม่จะพูดจบ คยองซูก็วิ่งขึ้นไปแล้ว
.
.
“เฮ้อ!!! ทำไมวันนี้มันถึงเหนื่อยขนาดนี้เนี้ยยยย” คยองซูบ่นพร้อมกับเอนกายนอนลงบนเตียง เขาเหลือบไปเห็นตู้ใบหนึ่งคล้ายๆกับตู้เก็บของธรรมดาทั่วไป ถึงแม้ว่ามันจะเก่าแต่มันก็ยังดีอยู่ และเขาก็รู้สึกชอบมัน
“ว้าวววว เจ้าตู้แกขึ้นมาอยู่บนห้องฉันได้ยังไง” คยองซูพูดพร้อมกับสำรวจไปรอบๆ แต่เมื่อเขาเดินมาหยุดอยู่ข้างหน้าตู้ เขาก็ได้ยินเสียงแปลกๆจากข้างในตู้ “กึก กึกๆ กึกๆกึกๆๆๆๆ”
“เฮ้ย!เสียงไรว่ะ”เขาร้องด้วยความตกใจ คยองซูเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อที่จะดูว่ามีอะไรข้างใน มันอาจจะเป็นหนูสู้อยู่กับแมลงสาบก็ได้ เขาเอื้มมือจะเปิดประตู
“คยองซู”เสียงผู้เป็นแม่เรียกเขา
“ครับ แม่”เขาขานรับด้วยความตกใจ และเหงื่อแตกทั่วใบหน้า
“ลงมากินข้าวได้แล้วจ๊ะ”
“ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”
.
.
.
“เอ่อ...แม่ครับ ตู้บนห้องของผมแม่ซื้อมันมาเหรอครับ” คยองซูถาม
“ใช่แล้วจ๊ะ แม่จะบอกลูกตั้งแต่ลูกกลับมาแล้วนะ แต่ลูกขึ้นห้องไปก่อน”
“แล้วมันมาจากไหน แม่ไปได้จากที่ไหนมาครับ?”
“แม่ก็ไปซื้อจากลุงคนนึง เห็นว่ามันยังดีก็เลยซื้อมา”
“เหรอครับ” คยองซูทำหน้าอึน
“ทำไมเหรอ หรือว่าลูกไม่ชอบมัน” ผู้เป็นแม่ถามด้วยความกังวล
“อ้อ เปล่าครับ ผมชอบมันและห้องของผมจะได้ไม่รกด้วย ดีออก” คยองซูยิ้มบางๆแต่ที่จริงแล้วเขาเริ่มรู้สึกกลัวไอ้ตู้บ้านั่นตั้งแต่มันมีเสียงแปลกๆแล้ว
“ผมอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ” คยองซูพูดพร้อมกับหยิบจานไปล้าง สักพักเขาก็ขึ้นมาในห้องนอนและไม่คิดสงสัยกับตู้ที่อยู่ปลายเตียง ด้วยความเหนื่อยเขาจึงเผลอหลับไป
“กึก กึกๆๆๆ กึก กึก กึกๆๆๆ” คยองซูลืมตาขึ้นเมื่อเขาเมื่เขาได้ยินเสียง
“อะ...อะไร...นะอะไรอยู่ในนั้น” เขาถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
คยองซูเดินเข้าไปใกล้ๆตู้อย่างช้าๆแล้วเขาก็เปิดประตูออกมา
“ตุ๊บ....”
เขาล้มลงไปบนพื้น เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาเขาก็พบกับผู้ชายคนหนึ่งกำลังนอนทับร่างเขาอยู่
“เฮ้ย! นายเป็นใคร แล้วเข้าไปทำอะไรในตู้” คยองซูถามด้วยความตกใจสุดขีด
“โอ๊ย! ที่นี่ที่ไหนใครรู้บ้าง” ชายแปลกหน้าลุกขึ้นแล้วขยี้หัวตัวเองเบาๆ
“นาย...เป็น...ใคร” คยองซูถามจริงจัง
“ฉันหรอ ฉันคือไค” เขาตอบ
“นายเป็นใครนายยังไม่รู้แล้วฉันจะรู้เหรอ” คยองซูตวาดลั่น
“ฉันหมายถึงฉันชื่อ คิม จงอิน หรือไค สระไอไม้มลาย ค.ควาย ไม่ใช่สระใอไม้ม้วน ค.ควายแล้วมี ร.เรือ เป็นสก๊อยตามหลัง”
“อ้าว...แล้วนายมาอยู่ในตู้ได้ยังไง”
“ฉันเหรอ? อืม...ไม่รู้สิว่าแต่นี่ค.ศ.ไรหรอ”
“2012 ค.ศ.2012” คยองซูตอบแบบงงๆ
“โอ้พ่อเจ้าแม่เจ้า ฉันย้อนอดีตเหรอเนี่ย” จงอินพูดลอยๆ
“นายหมายความว่ายังไง” คยองซูสงสัย
“ฉันหมายความว่า ฉันมาจากโลกอนาคตไง” จงอินตอบ
“ห๊าาาา...โลกอนาคต ไม่จริงหรอกนายต้องเป็นผีแน่ๆเลย” คยองซูพูดพร้อมกับก้าวถอยหลัง
“จริงๆนะ ฉันจำได้ว่าฉันกำลังทดลองรูหนอนอยู่ แล้วฉันก็เผลอก้าวเข้าไป จากนั้นก้มาโผล่อยู่ในตู้ใบนี้” จงอินสาธยาย
“นี่...นี่นายหายตัวได้ด้วยเหรอ”
“ใช่ ฉันสามารถTelepoteได้น่ะ”
“งั้นก็ได้ ฉันเชื่อแล้ว แต่อตนนี้นายช่วยเอาหน้าไปห่างๆหน้าฉันก่อนได้มั้ย”
“โอ้!I’m sorry ฉันลืมตัวไป” จงอินหันหลังกลับไปส่วนคยองซูก็กำลังตั้งสติอยู่
“ว่าแต่นายช่ะ...” เมื่อจงอินหันมา ริมฝีปากของเขาก็ประกบกับริมฝีปากของคยองซู ทั้งสองนิ่งไปสักพักก่อนที่คยองซูจะผลักจงอินออกไป”เอ่อ...ฉันแค่จะถามนายว่านายชื่ออะไร” จงอินจ้องหน้าถามคยองซู
“ฉะ...ฉันชื่อโด คยองซู หรือดีโอ” คยองซูตอบด้วยท่าทางเขินอาย
วาป...“นี่นายหน้าแดง นายเขินเหรอ” จงอินยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ
“เปล่าเว้ยยยยย แค่ตกใจ อึ้ง อึน มึน งง”
“งั้นเหรอ แต่เมื่อกี้เนี้ยนายน่ารักมากเลยนะ” จงอินยิ้ม
“นี่จงอิน นายช่วยเอาหน้าออกไปห่างๆหน่อยได้มั้ย แล้วก็ไม่ต้องหายตัวด้วย น่าขนลุกชะมัด” คยองซูพูดพร้อมกับดันตัวจงอินไปเบาๆก่อนที่จะไปนอนที่เตียง
“อ้าว นายจะนอนแล้วเหรอคยองซู”
“อืม ใช่ ฉันจะนอนแล้ว”
“แล้ว...ฉันละ” จงอินถาม
“นั่นมันก็เรื่องของนาย นายมาจากตู้ก็นอนในตู้สิ”
“นี่ๆ ฉันไม่ใช่โดเรม่อนนะคยองซู” จงอินพูดลั่น
“นั่นมันก็เรื่องของนายอีกนั่นแหละ” คยองซูหันมามองด้วยสายตาอาฆาต”ฉันไปนอนก่อน Goodnight” จงอินมองตามหลังคยองซูอย่างอึ้งๆ
“นี่ คยองซู...คยองซู...คยองซู” จงอินสะกิดตัวคยองซูเบาๆแต่เหมือนว่าเขาจะหลับสนิทแล้ว “คยองซู งั้นคืนนี้ฉันขอนอนที่นี่กับนายก็แล้วกันนะ” ว่าจบ จงอินก็เดินอ้อมอีกฝั่งนึงของเตียงแล้วนอนลงข้างๆคนที่หลับเป็นตาย
.
.
.
เช้าวันรุ่งขึ้น
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง เสียงนาฬิกาปลุกดังจนทำให้คยองซูตื่นลืมตาขึ้นมา แต่มื่อเขาลืมตาขึ้นมาเขาก็ได้พบกับบางอย่าง
“เฮ้ย!!! ไอ้จงอินนายมาทำอะไรบนเตียงฉานนนนนน”
“หือ อารายยยย หยอออ นายปู๊ดรายยยยอ่า”
“ฉันถามว่า ทำไมนายถึงขึ้นมานอนกับฉัน บนนี้!!!”คยองซูตวาดลั่น
“ฉันก็...มานอนไง คนมันง่วงมันก็ต้องนอนสิ” จงอินตอบอย่างงัวเงีย
“งั้นนายลุกขึ้นมาได้แล้ว คิม จงอิน”
“อืมๆ ลุกแล้วๆ”
“ลุกบ้าบออะไรละ นายยังนอนอยู่เลย”
“แล้วทำมนายต้องให้ฉันลุกด้วยละ ฉันง่วงนะ”
“ก็ถ้านายไม่ลุก แล้วฉันจะลุกได้ไง ในเมื่อนายนอนกอดฉันอยู่เนี่ยยยยยย” คยองซูลากเสียงยาว
“ห๊ะ...จริงหรอ” จงอินตาสว่าง เมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนเอาแขนกอด ขาก่ายคยองซูอยู่ “ฉันขอโทษนะ ฉันไม่รู้ตัวอ่า” จงอินพูอย่างรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไร ฉันก็ไม่ได้โกรธอะไรนายนิ” คยองซูตอบ
“ขอบใจนะ” จงอินพูดอย่างดีใจจนโผเข้ากอดใส่คยองซู
“นี่...จงอิน อื้อ ปล่อยได้แล้ว ฉันหายใจไม่...ออก”
“อ้อ ฉันลืมตัวอีกแล้ว นายไม่เป็นไรใช่มะ”
“อื้ม ทีหลังก็อย่าลืมตัวบ่อยนักละ”
“คร้าบบบบบ ท่านคยองซู” จงอินพูดล้อเลียน
“ชิ ไอ้จงอิน” คยองซูกระโจนจะบีบคอจงอิน
“โอ๊ยๆ ยอมแล้ว ยอมแล้ว”
“หึ หึ...งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ” ว่าเสร็จคยองซูก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
.
.
.
ผ่านไป10นาที
“นี่จงอิน นายจะอาบน้ำเลย...มั้ย” คยองซูอึ้งกับภาพที่เห็นตรงหน้า เมื่อคนตัวสูงกำลังถอดเสื้อ ทำให้เห็นซิกแพ็กเซ็กซี่
“คยองซู นายอาบไวจัง งั้นฉันอาบบ้างนะ”
“อื้ม ได้สิๆใช้ได้เลย” คยองซูพูดพร้อมหกับมองตามคนตัวสูงตาไม่กระพริบ เกิดอะไรขึ้นกับเขาเนี่ย
.
.
.
10.00 am
คยองซูเดินลงมาข้างล่าง”แม่จะไปไหนครับ” คยองซูถาม เมื่อเห็นแม่ขนกระเป๋าใบใหญ่
“อ้อ ตื่นแล้วเหรอจ๊ะคยองซู”
“ครับ แล้วนั่นแม่จะไปไหน”
“แม่ต้องกลับแล้วละ ต้องรีบไปดูกิจการที่ญี่ปุ่น”
“แต่แม่พึ่งมายังไม่ถึง 2อาทิตย์ เลยนะครับ” คยองซูมีสีหน้าตกใจ
“เอาน่า แม่ไม่ให้ลูกอยู่คนเดียวหรอกนะ พรุ่งนี้จะมีคนมาอยู่เป็นเพื่อนลูก”
“แล้วเค้าเป็นใคร จะมาอยู่กี่วันครับ”
“จะมาอยู่ทั้งชีวิตเลยจ๊ะ” ผู้เป็นแม่พูดด้วยสีหน้าสดใส
“อะ...อะไรน่ะ ทั้งชีวิต” แค่จงอินก็ทำฉันผวาแล้ว คยองซูนึกในใจ
“แม่ไปก่อนนะลูก บ๊ายบาย”
“ครับ โชคดีนะครับ” คยองซูกอดแม่ก่อนจะเรียกรถให้ผู้เป็นแม่
“เฮ้อ.....................” คยองซูถอนหายใจ
.
.
.
ความคิดเห็น