{,hey ! teacher มาเป็นแม่ผมมั้ย ?? (:

ลำดับตอนที่ #1 : unit' one ♥

บทที่ ๑ ; คุณแม่คนที่สอง  !

open:-) 22/08/10 ,,  23:09

 

“รีบหน่อยๆ เร็วหน่อยๆ  ~” เสียงเพลงใสๆน่ารักเปิดขึ้นในเช้าวันเริ่มต้นสัปดาห์ของโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง  

“เอาเด็กๆเพลงขึ้นแล้วจ๊ะ มาเข้าแถวเร็ว!” ร่างบางเดินเข้าห้องนู้นทีออกห้องนี้ทีเพื่อเรียกให้เด็กๆออกไปเข้าแถวหน้าห้อง เพื่อความสะดวกในเช็ดชื่อและจำนวนเด็ก หลังจากความวุ่นวายในตอนเช้าจบลง ก็ได้เวลาวุ่นวายในห้องใครห้องมันต่อ

 “หนูแถวนี้ตามคุณครูมานะจ๊ะ”  ฮยอกแจตะโกนเรียกให้เด็กในแถวที่เขาคุมหันมาสนใจตนเอง  เสียงขานรับเจือแจ้วของเด็กน้อยตอบรับคุณครูมาอย่างร่าเริงปนงัวเงีย ดีนะที่เด็กห้องเขาไม่งอแงเหมือนเด็กห้องอื่นๆ ไม่งั้นเหนื่อยตายแน่ๆ ฮยอกแจเบ้หน้าเล็กน้อย นี่แค่คิดนะ??

“พี่ .. ผมพาเด็กๆเขาห้องก่อนนะ” ร่างบางหันไปบอกรุ่นพี่หน้าหวาน อีทึกหันมามองรุ่นน้องก่อนจะพยักหน้าเป็นอันเข้าใจก่อนจะหันไปสนใจเด็กคนหนึ่งในห้องที่ร้องไห้อยู่ ฮยอกแจมองก่อนจะหันไปสนใจเด็กในห้องตัวเองต่อ

“ทุกคน ตามคุณครูมานะจ๊ะ” ฮยอกแจเดินจูงมือเด็กคู่หน้าสุดไป ก่อนจะจับมือเด็กแกว่งไปแกว่งมาเป็นเด็กๆ ทำให้เด็กๆหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจ

“นี่ๆ ห้องเราคือห้องนี้นะจ๊ะ ชื่อห้องคุณกล้วย” ฮยอกแจชี้นิ้วไปที่ป้ายหน้าห้องก่อนจะยิ้มหวานให้นักเรียน นักเรียนเดินเข้าห้องเรียนของตนเองทันที่ แหม~มันเมื่อยหนิเนอะ

ฮยอกแจเดินยิ้มตามเด็กๆ กับนิสัยที่เขาจะต้องเจอทุกๆ3ปี เด็กส่วนใหญ่จะไม่ค่อยมีความอดทนแน่หล่ะ ! ที่เขาพูดแนะนำห้องเมื่อกี้มันจะมีเด็กซักกี่คนที่ฟังเขากันอ่ะ

“ทุกคนจ๊ะ ฟังพี่นะ” ไม่อยากให้ดูแก่ขอเรียกตัวเองว่าพี่หล่ะกัน .. ฮี่ฮี่  เด็กๆทุกวันหันมาตั้งใจฟังเขา

..เอ่อ  มองอย่างนี้เขินเหมือนกันนะเนี่ย ..

“ห้องที่พวกเราจะอยู่ด้วยกันตลอด3ปีเนี่ย คือ ห้องนี่นะจ๊ะ ! ห้องชื่อห้อง คุณกล้วยนะจ๊ะ โอเคมั้ยจ๊ะ ฟังทันกันหรือเปล่า ??” ฮยอกแจถามเมื่อเห็นเด็กๆนั่งตาแป๋ว ฟังไม่ทันชัวร์ !  แต่เด็กส่วนใหญ่กับพยักหน้ารัวๆมาให้เขา ทำให้อดจะขำไม่ได้

“ฮ่ะฮ่ะ โอเคจ๊ะๆ ฟังทันนะ เอาหล่ะ พี่ชื่อ ฮยอกแจนะ  รู้มั้ยว่า วันนี้คุณครูฮยอกแจจะมาสอน น้องๆร้องเพลงกันนะ “ ฮยอกแจเลือกที่จะทำให้วันเปิดเทอมวันแรกคึกคักเพราะมันจะได้ทำให้วันรุ่งขึ้นเด็กๆจะอยากมาเรียน  แทนที่จะมานั่งร้องไห้อยู่หน้าโรงเรียน

“เพลง??”  เด็กในห้องถามเสียงแจ๋ว ทำให้ฮยอกแจหันไปยิ้มให้ ก่อนจะไปนั่งยอๆที่หน้าโต๊ะของเด็กผู้หญิงคนนั้น

“ใช่จ๊ะ เพลงนี้ร้องง่ายมากมาก” ฮยอกแจยิ้มร่าให้เด็กน้อยที่เริ่มจะสนใจเขากันมากขึ้น

..ฮี่ฮี่ สำเร็จ ! ..

“ร้องยังไงหรอจ๊ะ”  เด็กหญิงคนเดิมถามแต่กลับมีหางเสียงเพิ่มขึ้นมาที่ได้มาจากหางเสียงของคุณครูสุดสวยที่มักใช้ลงท้ายเสมอๆ

“อื้มมม พี่จะเป็นคนร้องนะจ๊ะ เวลาที่พี่ทำสัญลักษณ์มือเป็นรูปหัวใจให้น้องๆพูดคำว่า “คุณพ่อ ! คุณแม่ !” อย่างนี้นะ”  ฮยอกแจนำมือทั้งสองข้างมาโค้งประกบกันเป็นรูปหัวใจ เพื่อบอกรูปร่างหน้าตาของสัญลักษณ์

“ถ้าน้องเข้าใจให้พูดคำว่า “อ๋อ” แต่ถ้าใครไม่เข้าใจให้พูดคำว่า “เอ๊ะ” นะค่ะ” ฮยอกแจเอามือบังหูเพื่อให้เด็กๆตอบเขากลับมา

“อ๋อออออออ” เสียงแหลมของเด็กวัยอนุบาลตอบดังลั่น ทำให้ฮยอกแจพอใจและเริ่มร้องเพลงที่เขาจะสอน

“ใครหนอ ใครกันให้เราขี่คอ (คุณพ่อ! คุณแม่!) “ เสียงเด็กที่ตอบอย่างสนุกสนานทำให้ฮยอกแจยิ้มสนุก ท่าทางปีนี้จะสนุกแหะ!

“น้องๆรู้ใช่มั้ยว่า คำว่า คุณพ่อ คุณแม่ หมายถึงอะไร ??” ฮยอกแจค่อยๆให้ความรู้แก่เด็กๆด้วยความเนียนเพื่อไม่ให้เด็กเบื่อจนเกินไป

“ค่ะ/ครับ !”

“จ๊ะ แล้วมันแปลว่าอะไรอ่ะ พี่ไม่รู้~” ฮยอกแจแกล้งทำหน้าใสซื่อ จนเด็กบางคนหัวเราะคิกคักจนฮยอกแจต้องหันไปแหย่

“หัวเราะอะไรหน่ะเรา ตอบคำถามพี่ได้มั้ย??” ฮยอกแจเดินไปหาเด็กที่หัวเราะเยาะเขาจนเด็กหน้าซีดเหมือนจะร้องไห้ทำให้ฮยอกแจตาโตรีบเขาไปปลอบทันที

“พี่พูดเล่นนะ โอ๋ๆ อย่างร้องนะๆ”

“ฮึก คุณพ่อ คุณแม่ คือ คนที่อยู่ที่บ้านเรา ฮึก ไง ครับ” เด็กน้อยคนนั้นตอบคำถามของฮยอกแจทำให้ฮยอกแจพยักหน้าก่อนจะควักลูกอมให้เด็กคนนั้นไปหนึ่งเม็ดเป็นการปลอบขวัญและให้รางวัล

“ได้ยินที่เพื่อนพูดมั้ยจ๊ะ ?? เอ๊ะ หรือ อ๋อ”  ฮยอกแจลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะเดินไปหน้าห้องอีกครั้ง 

“อ๋อออออออ “ เสียงตอบยังคงฟังชัดเหมือนเดิม

“แล้วหนูรู้มั้ย ว่าพี่ก็เป็นคุณพ่อ คุณแม่ของหนูเหมือนกันนะจ๊ะ” ฮยอกแจชี้นิ้วเข้าหาตัวเองก่อนจะอธิบาย

“เอ๊ะ ??” เด็กคนหนึ่งที่ไม่เข้าใจจึงเอ๊ะ ออกมาตามที่เขาสอน ทำให้ฮยอกแจยิ้มบางๆ

“คุณพ่อคุณแม่หน่ะ คือ คนที่สั่งสอนเราใช่ม้า~ แล้วพี่ๆในโรงเรียนก็สั่งสอนเราเหมือนกัน เพราะฉะนั้นพี่ๆในโรงเรียนก็เป็นพ่อแม่คนที่สองของเราเหมือนกันจริงมั้ย??”

“..อื้มม จริงก็ได้” เด็กกลางห้องตอบมาทำให้ฮยอกแจเดินไปลูบหัวเด็กคนนั้นอย่างเอ็นดูปนหมั่นเขี้ยว

“คึคึ เราหนิท่าจะดื้อนะ”   ฮยอกแจเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ และ มองเด็กๆที่เริ่มออกมาวิ่งเล่นข้างนอก และเด็กบางกลุ่มที่มารอเพื่อนหน้าห้องเรียนของเขา

“เอ๊า ถึงเวลาพักแล้ว ! จะพักกันรึยังเอ่ยยย”

“พักจ๊ะๆ” เด็กพากันตอบยกใหญ่จนฮยอกกแจอดจะยิ้มไม่ได้

“ใครอยู่ห้อง คุณกล้วยยกมือ” ฮยอกแจยกมือขึ้นหลังจบประโยคพร้อมกับมองเด็กๆที่ยกมือกันเกือบจะทั้งห้อง

“ดีมาก ! ป่ะ เราไปกินนมกันดีกว่านะ “ ฮยอกแจพาเด็กในห้องเข้าแถวก่อนจะส่งนมให้เด็กแต่ละคนทางประตู  เมื่อฮยอกแจตรวจนมในถังว่านักเรียนได้ครบหมดแล้วจึงเดินไปที่ห้ององุ่นเพื่อหารุ่นพี่หน้าหวานของเขา

“พี่ !” ฮยอกแจตะโกนเรียกรุ่นพี่หน้าหวานที่กำลังนั่งหัวเราะอยู่กับเด็กๆภายในห้อง

“อ้าว ฮยอกแจ เดี๋ยวชอนซามานะ” อีทึกบอกเด็กๆก่อนจะเดินมาหาฮยอกแจ คำที่อีทึกใช่เรียกตัวเองมันฟังแล้วขำสะไม่มี ชอนซา ! ที่แปลว่า นางฟ้าเนี่ยนะ !

“ฮ่าๆๆ” ฮยอกแจที่คิดเองขำเองนั่นกุมท้องหัวเราะอยู่หน้าห้องทำให้เด็กๆบางคนเริ่มมอง

“หัวเราะอะไร?!” อีทึกถามหน้าแดง

“เปล่าครับๆ ฮ่าๆๆ ชอนซา~” ฮยอกแจล้อรุ่นพี่อย่างสนุกสนาน จนโดนรุ่นพี่ที่เคารพรักตบไหล่ไปดังป้าบ!

“โอ้ย พี่ เดี๋ยวมาดนางฟ้าก็หลุดหมดหรอก” ฮยอกแจลูบแขนตัวเองปรอยๆ

“เหอะ! มาหาทำไมมีอะไรก็ว่ามา” อีทึกพูดเสียงดังแข่งกับเสียงหัวเราะและวิ่งเล่นของเด็กๆที่ดังอื้ออึ้งไปหมด

“ไม่มีอะไรก็แค่อยากมา” ฮยอกแจพูดก่อนจะยักไหล่

“แทนที่จะไปอยู่กับลูกในห้อง ??”  นิ้วเรียวของอีทึกจิ้มไปที่กลางหน้าผากของรุ่นน้องหน้าสวย อย่างหมั่นไส้

“ชิ! ไปก็ได้ อันที่จริงผมมาล้อพี่ที่ว่า พี่ไม่ได้อยู่ห้อง ‘คุณหมี’ ต่างหากหล่ะ”

“ฮยอกแจ! นายเองก็ไม่ได้อยู่ห้อง 'คุณมังกร' เหมือนกันเหละ! ”  ฮยอกแจแลบลิ้นก่อนจะวิ่งกลับไปที่ห้องของตนเอง โดยไม่ฟังเสียงหวานของรุ่นพี่ที่เรียกให้ตนหันกลับไป

“คุณแม่คนที่สองครับ” เด็กน้อยคนหนึ่งเดินมาเรียกฮยอกแจที่กำลังนั่งจัดการกับเอกสารอยู่บนโต๊ะหน้าห้องกับนิ่งเฉยทำให้ เด็กน้อยที่เรียกเริ่มหน้ายู่

“คุณแม่คนที่สองครับ”  เด็กน้อยคนเดิมเริ่มพูดเสียงดังขึ้นแต่พี่ฮยอกแจก็ดูยังไม่สนใจเขาอยู่ดี

“คุณแม่คนที่สองคร้าบบบ” เด็กน้อยดึงเสื้อของฮยอกแจและตะโกนใส่ฮยอกแจด้วยเสียงเล็กๆแหลมๆทำให้ฮยอกแจแทบจะยกหูขึ้นปิดไม่ทัน

“จ๊ะๆๆ ?? เรียกพี่หรอ? ทำไมถึงเรียกพี่ว่า คุณแม่คนที่สองหล่ะ” ฮยอกแจลูบหัวเด็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามไปด้วย

“ก็คุณแม่คนที่สองบอก” เด็กน้อยตอบกลับอย่างใสซื่อ ตกลงที่อ๋อกันในห้องเมื่อกี้นี้เข้าใจกันแบบนี้เหร๊อ !

“แหะๆ จ๊ะ ! ว่าแต่เรียกคุณแม่คนที่สองทำไมจ๊ะ “ ฮยอกแจจำต้องเรียกตัวเองตามที่เด็กเรียกเพื่อไม่ให้เด็กงงมาก

เริ่มรู้ว่าเมื่อกี้ไม่น่าไปล้อพี่อีทึกเล้ยยย กรรมช่างติดจรวดได้เร็วทันใจจริ๊งจริง เชื่อเลยว่า พี่อีทึกก็ต้องโดนเด็กในห้องเรียกว่า ‘ชอนซา’ แน่นอน

“เปล่าหรอกครับ” เด็กน้อยว่าก่อนจะวิ่งหนีฮยอกแจไป ทำให้ฮยอกแจมองตามก่อนจะหัวเราะออกมาเล็กน้อย เด็กวัยนี้มันจะเรียกร้องความสนใจเสมอๆ แต่นี้เหละเป็นจุดที่น่ารักของเด็กในวัยนี้

“เอา สมาชิกห้องกล้วย เข้าห้องได้แล้วจ๊ะ “ ฮยอกแจตะโกนเรียกเด็กบริเวณหน้าห้อง เด็กบ้างกลุ่มหันมามองและวิ่งเข้ามาให้ห้องบ้างกลุ่มก็โบกมือบ๊ายบายก่อนจะแยกย้ายไปตามห้องของตน ฮยอกแจหันกลับมามองสมาชิกในห้องของตนและเริ่มนับจำนวนสมาชิก

“เอาหล่ะ ครบ!” ฮยอกแจตบมือครั้งหนึ่งก่อนจะชมเด็กในห้องของตนเอง

“พวกหนูน่ารักมากที่เรียกเขาห้องแล้วเขาห้องตรงเวลานะจ๊ะ ! อยากให้คุณแม่คนที่สองเรียกแบบเมื่อกี้หรือเรียกโดยใช้เพลงดีหล่ะ ??”

“เพลงครับบบ “ เด็กคนที่วิ่งมาหาเข้าเมื่อตอนพักเสนอขึ้นมาเสียงดัง

“โอเค งั้นเดี๋ยวอาทิตย์หน้าคุณแม่จะหาเพลงมาให้พวกเราใช้เป็นเพลงประจำห้องกันเน๊อะ ! “ ฮยอกแจพูดไปก่อนจะปูฟูกไปด้วย

“ใครเป็นเด็กดีช่วยคุณแม่ปูฟูกที่นอนหน่อยสิจ๊ะ” สิ้นคำของฮยอกแจเด็กๆก็วิ่งมาช่วยเหลือคุณแม่คนที่สองของพวกเขาทันที การปูฟูกที่นอนเพื่อนอนกลางวันของเด็กๆเสร็จอย่างรวดเร็วแม้จะวุ่นวายแต่ก็สนุกสนานมากๆ  ฮยอกแจมองเด็กในห้องที่นอนกลางวันกันอย่างสบายใจ  ฮยอกแจเดินไปที่โต๊ะทำงานและหยิบกรอบรูปที่อยู่ในลิ้นชักขึ้นมาดู ก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อเห็นหน้าคนรักที่อยู่ในกรอบรูป ..

ผู้ชายที่เขาเลือกจะอยู่ด้วยทั้งชีวิต ... พี่ฮันเกิง

“นั่งทำอะไรอยู่หน่ะ” อีทึกเปิดประตูเข้ามาทักฮยอกแจเงียบๆ ด้วยความกลัวว่าเด็กจะตื่นมางอแง ก่อนจะชะโง้กหน้าไปดูรูปที่อยู่ในมือของฮยอกแจ

“อ่อ ดูรูปสามี” อีทึกพยักหน้าขึ้นลงก่อนจะขอตัวกลับไป พวกเขาสองคนก็เป็นอย่างนี้ขอให้ได้แหยได้กัดกันเล็กๆน้อยๆ ถ้าวันไหนไม่ได้ทำคงนอนไม่หลับกันไปข้างหนึ่ง 

“ลาก่อนสำหรับวันนี้ ~ “ เสียงเพลงที่เปิดขึ้นหลังจากวันแรกของการเปิดเทอมในโรงเรียนอนุบาลจบลงวันนี้เรียนกันแค่ครึ่งวันเท่านั้นเพื่อให้เด็กๆได้กลับไปพักผ่อนเพราะนี้เพิ่งแค่วันแรกเท่านั้นเอง

“สวัสดีครับ สวัสดีค่ะ” ฮยอกแจโค้งน้อยๆให้เด็กที่ออกจากห้องและมาลาเขาก่อนกลับ  เมื่อเด็กออกจากห้องไปแล้วฮยอกแจจึงเดินไปเช็ดความเรียบร้อยในห้องก่อนจะเก็บของของตนและเตรียมออกมาจากห้อง

“ วันนี้ไปกินไอติมกับพี่มั้ย ??”  อีทึกชวนด้วยน้ำเสียงนึกสนุก  เหอะ! จะหาเพื่อนไปนั่งด้วยระหว่างแอบส่องรุ่นน้องหล่ะสิ ชิ!

“ไม่หล่ะ พี่ เชิญพี่ไปส่อง เอ้ย ไปกินคนเดี๋ยวเถอะ” ฮยกแจพูดจากวนอย่างตั้งใจ ก่อนจะส่งยิ้มรู้ทันไปให้อีทึก  และอีทึกเองก็ส่งค้อนวงใหญ่มาให้เขาเช่นกัน

“ ชิ! เออ กลับไปอยู่กับแฟนเลยไป ! ชิชิ!”  อีทึกเดินกระฟัดกระเฟียดออกจากประตูใหญ่หน้าโรงเรียนไป

“ฮ่ะฮ่ะ” เขาไม่คิดจะง้อเพราะพวกเขค่พูดเล่นกันเฉยๆ ไม่ได้โกรธกันจริงๆจังๆ เขาและพี่อีทึกเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แม่ของพี่อีทึกคือ พี่สาวของพ่อฮยอกแจ จึงทำให้เขาทั้งสองคนสนิทกันมาก  ตอนอยู่มหาลัย เพื่อนๆหลายคนล้อเขากับพี่อีทึกว่าเป็นคู่เกย์กัน แม้ฮยอกแจจะปฏิเสธไปก็ไม่มีใครฟังเลยปล่อยเลยตามเลย  จนฮยอกแจได้มาคบกับพี่ฮันเกิงทำให้ข่าวเรื่องผมกับพี่อีทึกซาลงไปเยอะ บวกกับเรื่องที่พี่อีทึกแอบไปส่งรุ่นน้องมหาลัยอื่นอีก ที่เด็กกว่าพี่อีทึกตั้ว2ปี  พี่อีทึกอยู่ปีสามแต่รุ่นน้องร่างหมีคนนั้นอยู่ปีหนึ่ง ซึ่งตัวฮยอกแจต้องเป็นสื่อกลางเพราะเขาอยู่ปีสอง ตรงกลางระหว่างทั้งสองคนพอดี แต่ดูๆไปแล้วพี่อีทึกถ้าจะกินแห้ว พี่อีทึกไม่ได้ไม่มีใครมาจีบ ไปๆมาๆ มีเยอะมากกว่าเขาเสียด้วยซ้ำ แต่พี่อึทึกกลับปฏิเสธและให้คำตอบไปว่า มีคนที่ชอบแล้วสะงั้น ?? เลยได้ขึ้นคานสมใจดังเช่นปัจจุบัน

“ซองมิน! “ ฮยอกแจเดินเขาไปทักร่างคุ้นตา ที่เหมือนเพื่อนเก่าของเขาในสมัยเรียน

“เฮ้ย ฮยอกแจ!” ลี ซองมินเพื่อนสมัยเรียนของฮยอกแจ หันมาตามเสียงเรียกก่อนที่ทั้งสองจะกอดกันด้วยความคิดถึง

“เป็นไงบ้างว่ะ สบายดีผัวหล่อเหมือนเดิมมั้ย??” ซองมินทักฮยอกแจอย่างอารมณ์ดี  ดูคำทักมัน..

“อืม ดีว่ะ แล้วแกอ่ะ สบายดีคานทองยังอยู่มั้ย??” ได้เวลาที่ฮยอกแจจะเอาคืนบ้างที่นี้ทำเอาอีกฝ่ายหน้าเหวอทันที

“หยาบคายย” ซองมินตีฮยอกแจไปทีหนึ่งก่อนจะเอามือปิดหน้าด้วยความอาย

“อย่ามาแรด ! ฮี่ฮี่ คิดถึงแกว่ะ “ ฮยอกแจโผล่กอดซองมินอีกครั้ง ด้วยความดีใจ

“เออ หนิ! ฉันไปก่อนนะพอดีมีธุระหน่ะ” ซองมินผละออกจากอ้อมกอดของเพื่อนตัวบางและโบกมือลาพร้อมส่งจุ๊บทิ้งท้าย

“ใครหน่ะ “ อยู่ก็มีเสียงคุ้นหูดังจากข้างหลังทำเอาฮยอกแจสะดุ้ง

“พี่ฮัน ! มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่มีบอก นั่นก็ซองมินไง จำซองมินไม่ได้หรอ??~ เพื่อนของฮยอกไง ที่อยู่คณะเดียวกัน”

“อ๋อ หรอ จำไม่ได้อ่ะ หึงอย่างเดี๋ยว”  ฮันเกิงพูดหน้าตายแต่คนถูกหึงนี่สิ เขินอายบิดม้วนจนตัวจะเป็นเกลียว

“บ้า! หึงเหิ้งอะไรหล่ะ !” ฮยอกแจฟาดมือไปเต็มแรงด้วยความอายจนฮันเกิงต้องเอามือลูกแขน

“หืม ?? มือหนักอ่ะ “

“ฮี่ฮี่” แต่ดูเหมือนว่าแฟนของเขาจะไม่ได้ฟังเขาเลยซักนิดเพราะมัวแต่เขิน ทำเอาฮันเกิงอดยิ้มไม่ได้กับความน่ารักของคนตรงหน้า ที่ก้มหน้างุด ๆ เพื่อไม่ให้เขาเห็นว่าตัวเองหน้าแดงขนาดไหน แต่ยังไง๊ยังไงเขาก็ดูออกอยู่ดี

..แฟนใครว่ะน่ารักจัง ..! หึหึ

talkzone :-)
เรื่องนี้ขอเปิดอย่างเป็นทางการเมื่อมีคนมาเม้นในตอนนี้เป็นเม้นแรกนะจ๊ะ ! เรื่องนี้ไม่รู้จะถูกใจกันรึเปล่าแต่ยังไงก็ต้องเม้นให้ กันหน่อยนะ รักคนเม้น รักคนอ่าน ถ้ารักฮันฮยอกก็เม้นให้กันนิดนึง

fa rily                               
กฎเหล็กของโรงเรียนอนุบาล .!
ข้อที่หนึ่ง.ให้เชื่อฟังไรเตอร์!
ข้อที่สอง.ให้เชื่อฟังเนอสเซอรี่
ข้อที่สาม.ให้เม้นให้โรงเรียนอนุบาลหมีน้อย
ข้อที่สี่.จงรักและเชื่อมั่นใจสิบสาม
ข้อที่ห้า.จงรักฮันฮยอกตลอดไป!!

ขอสปอยตอนต่อไปก่อนนะ อยากลงให้แต่ยังไม่ว่างสปอยไว้ก่อน !
"คุณแม่คนที่สองครับ ฮึก "
"เป็นอะไรกันจ๊ะเด็กๆ เป็นอะไร??"
"คุณแม่คนที่สองครับ ! ฮึก คุณแม่คนที่สองจะตายเมื่อไหร่ครับ ?"
coming soon