ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตะกวดและผิดพลาดครั้งแรก
แวนลอเปิสมุที่ไ้รับมาาพิน พอเาเปิหน้าแร็พบรายละเอียทั้หม
"ให้ัารมนุษย์ะวในทารถไฟใ้ินั้นเหรอ ??"
แวนถามเฟนนิอย่าๆ
"็ามนั้นแหละ ่ำๆ"
เฟนนิอบอย่าไม่่อยสนใพลาเี้ยวแอปเปิ้ลไป้วย
"ไม่เยปราบมันมา่อนเลยแฮะ เอาล่ะ"
แวนพูบึมุ่หน้าไปยัสถานีรถไฟใ้ิน ึ่อยู่ในใลาเมือ แ่เาเอ็ไม่รู้ว่ามนุษย์ะวนั้นอยู่ส่วนไหน ึพยายามนั่รถไฟใ้ินเพื่อหาเบาะแส แ่็ไ้เผลอหลับไป ผ่านไป 1 ั่วโมเาลืมาื่น็พบว่าเาอยู่สถานีปลายทาแล้ว เาึเินออมา และแล้วเา็พบว่ามีัวอะไรำลัแทะร่าอัปันรถไฟ หัวมันล้ายัวเินัวทอ มีหายาว มีเล้บมือเล็บเท้าที่แหลมม มันหันมาทาแวน่อนะพุ่เ้าใส่้วยวามเร็ว
"มาเลย เ้าลิ้นสอแ!!!"
แวนว้าาวระายัรไปที่มนุษย์ะว าวระายโนที่เอวทั้สอ้าอมันอย่าั "ี๊!!!!!!" มันรีร้อ่อนะระโใส่อย่าไว
"มาทานี้สิเ้าะว"
แวนวิ่นำหน้าไปยับันไเลื่อน่อนะึ้นไปอีั้น นผู้นเห็น่าพาันใลัววิ่หนีันไปนละทิศนละทา แวนึัาบมาิเ้่อนที่ะสไล์นอนหายไปที่ใ้หว่าาแล้วฟันที่าอย่าั แ่เ้าะวสอา็สะบัหาฟาใส่แวนนระเ็นล้มลไป
ปึ้!!! ร่าอแวนระแทพื้นอย่าแร เาึพยายามลุึ้น
"อั่!!!! หนอยแ ูท่า้อเอาริะแล้ว"
แวนัปืนเ่า่อนะประุอามล แล้วเล็ปืนไปที่มนุษย์ะว
"ท่าไม้าย สไร์บอมเบอร์ " เปรี้ย!!!!!!!!!!!
ระสุนอามพุ่ใส่มนุษย์ะวอย่าันร่าระเบิไปเป็นที่เรียบร้อย แ่พอเาหันไปมอ้านผู้นึพบว่า มีหลายนโนลูหลไปพอสมวร แ่ไม่มีใรถึาย
"วยล่ะ ไป่อนีว่า"
แวนรีบ้ำออาสถานีพร้อมับฝูประานที่ไล่ามเาอย่าุเือ แน่นอนเาหนีพ้น
"เฮ้อ!! เอานไ้สินะไม่่อยะระวัเล้ยย"
เฟนนิปราัว้าเา่อนะพู่อไปว่า
"ลอเปิหน้าหนัสืออนายสิ"
แวนลอทำาม่อนะพบว่ามันถูาบาทและเียนว่าผิพลา
"เฮ้ย!! ไม่ริน่า ็่ามันไ้แล้วนี่"
เฟนนิถอนหายใ่อนอบไปว่า
"นายไม่ไ้อ่านเลยสินะ ว่าหามีนบาเ็บาลูหลเราะถือว่าภาริล้มเหลว"
แวนึถามอย่าระแวใว่า
"แล้วะทำไีล่ะ??"
เฟนนิถอนหายใแล้วอบไปว่า
"นายทำพลาอีไม่ไ้แล้วนะ หาพลาอีนายะถูเ้ออ และห้ามยุ่เี่ยวับภารินอื่นโยเ็า"
เฟนนิพูบ่อนะหายัวไป
"เห้อ!! ภาริ่อไปอะไรันนะ"
แวนเฮลิ่เปิหน้าหนัสือ่อนะพบว่าเป็นภาริล่าไวเวิร์นพิษในสุสานฟูีที่ทวีปทับทิม
"ไวเวิร์น าน้าเลย แ่เอาเถอะไม่พลาแน่ราวนี้ มีปีศา้อมีนัล่าปีศา แวนเฮลิ่"
"ให้ัารมนุษย์ะวในทารถไฟใ้ินั้นเหรอ ??"
แวนถามเฟนนิอย่าๆ
"็ามนั้นแหละ ่ำๆ"
เฟนนิอบอย่าไม่่อยสนใพลาเี้ยวแอปเปิ้ลไป้วย
"ไม่เยปราบมันมา่อนเลยแฮะ เอาล่ะ"
แวนพูบึมุ่หน้าไปยัสถานีรถไฟใ้ิน ึ่อยู่ในใลาเมือ แ่เาเอ็ไม่รู้ว่ามนุษย์ะวนั้นอยู่ส่วนไหน ึพยายามนั่รถไฟใ้ินเพื่อหาเบาะแส แ่็ไ้เผลอหลับไป ผ่านไป 1 ั่วโมเาลืมาื่น็พบว่าเาอยู่สถานีปลายทาแล้ว เาึเินออมา และแล้วเา็พบว่ามีัวอะไรำลัแทะร่าอัปันรถไฟ หัวมันล้ายัวเินัวทอ มีหายาว มีเล้บมือเล็บเท้าที่แหลมม มันหันมาทาแวน่อนะพุ่เ้าใส่้วยวามเร็ว
"มาเลย เ้าลิ้นสอแ!!!"
แวนว้าาวระายัรไปที่มนุษย์ะว าวระายโนที่เอวทั้สอ้าอมันอย่าั "ี๊!!!!!!" มันรีร้อ่อนะระโใส่อย่าไว
"มาทานี้สิเ้าะว"
แวนวิ่นำหน้าไปยับันไเลื่อน่อนะึ้นไปอีั้น นผู้นเห็น่าพาันใลัววิ่หนีันไปนละทิศนละทา แวนึัาบมาิเ้่อนที่ะสไล์นอนหายไปที่ใ้หว่าาแล้วฟันที่าอย่าั แ่เ้าะวสอา็สะบัหาฟาใส่แวนนระเ็นล้มลไป
ปึ้!!! ร่าอแวนระแทพื้นอย่าแร เาึพยายามลุึ้น
"อั่!!!! หนอยแ ูท่า้อเอาริะแล้ว"
แวนัปืนเ่า่อนะประุอามล แล้วเล็ปืนไปที่มนุษย์ะว
"ท่าไม้าย สไร์บอมเบอร์ " เปรี้ย!!!!!!!!!!!
ระสุนอามพุ่ใส่มนุษย์ะวอย่าันร่าระเบิไปเป็นที่เรียบร้อย แ่พอเาหันไปมอ้านผู้นึพบว่า มีหลายนโนลูหลไปพอสมวร แ่ไม่มีใรถึาย
"วยล่ะ ไป่อนีว่า"
แวนรีบ้ำออาสถานีพร้อมับฝูประานที่ไล่ามเาอย่าุเือ แน่นอนเาหนีพ้น
"เฮ้อ!! เอานไ้สินะไม่่อยะระวัเล้ยย"
เฟนนิปราัว้าเา่อนะพู่อไปว่า
"ลอเปิหน้าหนัสืออนายสิ"
แวนลอทำาม่อนะพบว่ามันถูาบาทและเียนว่าผิพลา
"เฮ้ย!! ไม่ริน่า ็่ามันไ้แล้วนี่"
เฟนนิถอนหายใ่อนอบไปว่า
"นายไม่ไ้อ่านเลยสินะ ว่าหามีนบาเ็บาลูหลเราะถือว่าภาริล้มเหลว"
แวนึถามอย่าระแวใว่า
"แล้วะทำไีล่ะ??"
เฟนนิถอนหายใแล้วอบไปว่า
"นายทำพลาอีไม่ไ้แล้วนะ หาพลาอีนายะถูเ้ออ และห้ามยุ่เี่ยวับภารินอื่นโยเ็า"
เฟนนิพูบ่อนะหายัวไป
"เห้อ!! ภาริ่อไปอะไรันนะ"
แวนเฮลิ่เปิหน้าหนัสือ่อนะพบว่าเป็นภาริล่าไวเวิร์นพิษในสุสานฟูีที่ทวีปทับทิม
"ไวเวิร์น าน้าเลย แ่เอาเถอะไม่พลาแน่ราวนี้ มีปีศา้อมีนัล่าปีศา แวนเฮลิ่"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น