ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
"พี่ยูจิน พี่ยูจิน พี่ยูจิน ไอ้พี่ยูจิน" �"แกจะตะโกนทำไมล่ะไอ้ฟูแกไม่เคยเรียกชื่อฉันรึไง"
"ก็ม๊าให้มาเรียก ม๊าบอกว่าให้พี่รีบๆอาบน้ำแล้วก้ลงมาม๊ารออยู่"
"เออๆลงไปข้างล่างได้ล่ะ ฉันจะได้รีบๆอาบน้ำ "
น้องฟูของฉันก็รีบวิ่งลงไปข้างล่างทันที คงจะไปรายงานม๊าแล้วแหละ มีน้องก็เหมือนคนรายงานเรื่องของฉันให้ม๊าฟัง เหอะ
ไอ้ฟู หรือ มินอา คือลูกพี่ลูกน้องของฉัน พ่อและแม่ของมินอาได้เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ แต่ตอนนั้นเธอยังเด็กมากเธอจึงไม่ได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้นมากเท่าไหร่ เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่ร่าเริง น่ารัก แล้วเธอก็เอาใจใส่ฉันมากๆ ด้วยความที่เธอเป็นเด็กที่ร่าเริง เธอจึงไม่คิดมากเกี่ยวกับการเสียชีวิตของพ่อและแม่เธอ แต่บางครั้งเธอก็อดคิดถึงไม่ได้ แต่เธอคงจะได้รับความอบอุ่นที่ม๊ากับป๊าและก็ฉันมอบให้เธอแล้วแหละ ฉันเกลียดเวลาที่เธอแอบร้องไห้เวลาเพราะมันทั้งน่าสงสารแล้วก็อดขำไม่ได้ เหตุผลเดียวที่ทำให้เธอร้องไห้ได้ นั่นก็คือ การสอบ ไม่รู้จะเครียดอะไรหนักหนากับอีแค่ผลสอบ ฉันไม่เห็นจะเครียดเลย ฮ่าๆ
"พี่ยูจิน เสร็จยัง" มินอาตะโกนขึ้นมาจากบันไดจนทำให้ฉันสะดุกเฮือก เด็กคนนี้นี่ทำไมชอบเสียงดังก็ไม่รู้
"ม๊ารอ" "เสร็จแล้วๆกำลังลงไป" ฉันจับมือมินอาด้วยความรักแล้วเดินลงไปชั้นล่างของบ้านพร้อมๆกัน นานแล้วนะที่ฉันไม่ได้จับมือน้องแบบนี้ ฉันไม่ค่อยได้กอด ได้ปลอบน้องเวลาเสียใจเลย ถ้าจะทำก็ไม่บ่อย เพราะฉันตื่นเกือบเที่ยงแล้วน้องฉันก็ออกไปเรียนแต่เช้าทุกวัน กลับบ้านมาฉันก็ออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนซะแล้ว วันนี้แหละที่ฉันจะพามินอาไปเที่ยวซักที แต่ต้องเสร็จธุระที่ม๊าจะให้ทำซะก่อน�
"ม๊าให้หนูรีบลงมาไมอ่ะ" ม๊ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วบอกว่า "ถามป๊าแกดิ"
"เอ้า มีอะไรเหรอคะป๊า" อย่าบอกนะว่าให้ถามม๊า "คือว่าวันนี้แกจะต้องไปทานข้าวคุณลุงคุณป้า" ลุงป้าไหนอีกว่ะ
"ลุงป้าที่ไหนอีกล่ะคะ?? ก็ลุงยองเจแล้วก็ป้าเรอินไง จำไม่ได้หรอแกต้องไปทานข้าวกับลุงกับป้าเขา ให้หนูไปคนเดียวเหรอไม่เอาด้วยหรอก ป๊าก็จะให้มินอาไปเป็นเพื่อนไง" "ขอบคุณค่ะป๊า"
ฉันประชดป๊าหน้าด้านๆ แต่ก็ดีจะได้พามินอาไปเที่ยวด้วย ฉันจะพามินอาไปทำไรดีหว่า สวนสนุกดีกว่า คงไม่ดีให้เด็กอายุ 16 ไปกับฉันไม่ได้ พาไปดูหนัง เออ พาไปดูหนังดีกว่า ไอเดียบรรเจิดเว่อ หนังเรื่องเเรกที่เราดูด้วยกันมินอา
"มินอาขึ้นรถ" ฉันสั่งน้องสาวด้วยน้ำเสียงห้วนๆ�
"พี่ยูจิน อยากกินไอติมอ่ะ" ได้ทีแล้วสั่งเลยนะ
ระหว่างที่เราขับรถอกกมาจากบ้านได้สักพักความซวยก็บังเกิดขึ้น เมื่อมีรถสปอร์ตหรูคันสีดำที่โพล่ออกมากลางถนน ฉันหักหลบเข้าข้างทางแต่ก็ไม่พ้นมันเฉียวกระจกรถฉัน
"ไอ้บ้านั่นมันทำอะไรกับรถฉันเนี่ย" รถสปอร์ตคันสีดำด้านข้องมีรอยขีด รถออกใหม่สะด้วยคิดถูกแล้วแหละที่ให้ฉันเจิมให้ ด้วยรถสุดที่รักของช้านนนนนน
ฉันเหยียบคันเร่งสุดทีนเลยแหละ แต่ไอ้รถสปอร์ตคันนั้นมันขับรถเร็วเหลือเกิน พอฉันเหลือบดูนาฬิกา นี่มันก็จะเลยเวลาที่คุณป้านัดฉันมาแล้ว คงต้องรีบแล้วแหละ ไอ้รถคันนั้นคงมีธุระเหมือนกันมั้งถึงได้รีบหนีไปอย่างนั้นฉันว่าฉันมองโลกในแง่ดีเกินไปแล้ว ปล่อยๆมันไปก่อนล่ะกัน
"มินอารีบๆวิ่งดิพี่ช้ามากเเล้วนะ เพราะอีรถคันนั้นแท้ๆ"
"ถ้าพี่ยอมมันก็จบแล้วนะ" "ฉันต้องปลงใช่มั้ย"
มันเป็นน้องหรือว่าเป็นแม่ฉันว่ะ
___________________________________________________________________
"ก็ม๊าให้มาเรียก ม๊าบอกว่าให้พี่รีบๆอาบน้ำแล้วก้ลงมาม๊ารออยู่"
"เออๆลงไปข้างล่างได้ล่ะ ฉันจะได้รีบๆอาบน้ำ "
น้องฟูของฉันก็รีบวิ่งลงไปข้างล่างทันที คงจะไปรายงานม๊าแล้วแหละ มีน้องก็เหมือนคนรายงานเรื่องของฉันให้ม๊าฟัง เหอะ
ไอ้ฟู หรือ มินอา คือลูกพี่ลูกน้องของฉัน พ่อและแม่ของมินอาได้เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ แต่ตอนนั้นเธอยังเด็กมากเธอจึงไม่ได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้นมากเท่าไหร่ เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่ร่าเริง น่ารัก แล้วเธอก็เอาใจใส่ฉันมากๆ ด้วยความที่เธอเป็นเด็กที่ร่าเริง เธอจึงไม่คิดมากเกี่ยวกับการเสียชีวิตของพ่อและแม่เธอ แต่บางครั้งเธอก็อดคิดถึงไม่ได้ แต่เธอคงจะได้รับความอบอุ่นที่ม๊ากับป๊าและก็ฉันมอบให้เธอแล้วแหละ ฉันเกลียดเวลาที่เธอแอบร้องไห้เวลาเพราะมันทั้งน่าสงสารแล้วก็อดขำไม่ได้ เหตุผลเดียวที่ทำให้เธอร้องไห้ได้ นั่นก็คือ การสอบ ไม่รู้จะเครียดอะไรหนักหนากับอีแค่ผลสอบ ฉันไม่เห็นจะเครียดเลย ฮ่าๆ
"พี่ยูจิน เสร็จยัง" มินอาตะโกนขึ้นมาจากบันไดจนทำให้ฉันสะดุกเฮือก เด็กคนนี้นี่ทำไมชอบเสียงดังก็ไม่รู้
"ม๊ารอ" "เสร็จแล้วๆกำลังลงไป" ฉันจับมือมินอาด้วยความรักแล้วเดินลงไปชั้นล่างของบ้านพร้อมๆกัน นานแล้วนะที่ฉันไม่ได้จับมือน้องแบบนี้ ฉันไม่ค่อยได้กอด ได้ปลอบน้องเวลาเสียใจเลย ถ้าจะทำก็ไม่บ่อย เพราะฉันตื่นเกือบเที่ยงแล้วน้องฉันก็ออกไปเรียนแต่เช้าทุกวัน กลับบ้านมาฉันก็ออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนซะแล้ว วันนี้แหละที่ฉันจะพามินอาไปเที่ยวซักที แต่ต้องเสร็จธุระที่ม๊าจะให้ทำซะก่อน�
"ม๊าให้หนูรีบลงมาไมอ่ะ" ม๊ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วบอกว่า "ถามป๊าแกดิ"
"เอ้า มีอะไรเหรอคะป๊า" อย่าบอกนะว่าให้ถามม๊า "คือว่าวันนี้แกจะต้องไปทานข้าวคุณลุงคุณป้า" ลุงป้าไหนอีกว่ะ
"ลุงป้าที่ไหนอีกล่ะคะ?? ก็ลุงยองเจแล้วก็ป้าเรอินไง จำไม่ได้หรอแกต้องไปทานข้าวกับลุงกับป้าเขา ให้หนูไปคนเดียวเหรอไม่เอาด้วยหรอก ป๊าก็จะให้มินอาไปเป็นเพื่อนไง" "ขอบคุณค่ะป๊า"
ฉันประชดป๊าหน้าด้านๆ แต่ก็ดีจะได้พามินอาไปเที่ยวด้วย ฉันจะพามินอาไปทำไรดีหว่า สวนสนุกดีกว่า คงไม่ดีให้เด็กอายุ 16 ไปกับฉันไม่ได้ พาไปดูหนัง เออ พาไปดูหนังดีกว่า ไอเดียบรรเจิดเว่อ หนังเรื่องเเรกที่เราดูด้วยกันมินอา
"มินอาขึ้นรถ" ฉันสั่งน้องสาวด้วยน้ำเสียงห้วนๆ�
"พี่ยูจิน อยากกินไอติมอ่ะ" ได้ทีแล้วสั่งเลยนะ
ระหว่างที่เราขับรถอกกมาจากบ้านได้สักพักความซวยก็บังเกิดขึ้น เมื่อมีรถสปอร์ตหรูคันสีดำที่โพล่ออกมากลางถนน ฉันหักหลบเข้าข้างทางแต่ก็ไม่พ้นมันเฉียวกระจกรถฉัน
"ไอ้บ้านั่นมันทำอะไรกับรถฉันเนี่ย" รถสปอร์ตคันสีดำด้านข้องมีรอยขีด รถออกใหม่สะด้วยคิดถูกแล้วแหละที่ให้ฉันเจิมให้ ด้วยรถสุดที่รักของช้านนนนนน
ฉันเหยียบคันเร่งสุดทีนเลยแหละ แต่ไอ้รถสปอร์ตคันนั้นมันขับรถเร็วเหลือเกิน พอฉันเหลือบดูนาฬิกา นี่มันก็จะเลยเวลาที่คุณป้านัดฉันมาแล้ว คงต้องรีบแล้วแหละ ไอ้รถคันนั้นคงมีธุระเหมือนกันมั้งถึงได้รีบหนีไปอย่างนั้นฉันว่าฉันมองโลกในแง่ดีเกินไปแล้ว ปล่อยๆมันไปก่อนล่ะกัน
"มินอารีบๆวิ่งดิพี่ช้ามากเเล้วนะ เพราะอีรถคันนั้นแท้ๆ"
"ถ้าพี่ยอมมันก็จบแล้วนะ" "ฉันต้องปลงใช่มั้ย"
มันเป็นน้องหรือว่าเป็นแม่ฉันว่ะ
___________________________________________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น