คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 3
CHAPTER 3
ตอนเช้าของวันนี้หน้าโรงเรียนมัธยมแทอึนดูจะคึกคักเป็นพิเศษ เพราะอะไรนะหรอ? ก็วันนี้นะประธานนักเรียนหน้าตาดีของที่นี่ ลงตรวจนักเรียนด้วยตัวเองเชียวนะ!
แน่นอนมีทั้งแฟนคลับและแอนตี้แฟน - -
ดวงตาเรียวภายใต้กรอบแว่นตาสีดำ ที่ทำให้เขาดูโดดเด่นมากกว่าดูเป็นเด็กเรียนทั่วไปก้มลงมองนาฬิกาพบว่าอีกสิบนาทีจะได้เวลาเข้าเรียนแล้ว ประตูโรงเรียนกำลังจะปิด
และถ้าหากใครมาสายหลังจากนี้ จะถูกจดชื่อและตัดคนละสิบแต้ม!
“พี่ยามครับ ปิดประตูเลยครับ”ประธานนักเรียนหันไปบอกกับยามให้ปิดประตู เพราะรู้สึกว่าจะเลยเวลาเข้าเรียนมาได้สองนาทีแล้ว
“เดี๋ยว!!”เสียงเข้มปริศนาดังมาจากอีกฝั่งหนึ่ง ก่อนเจ้าตัวจะผลักประตูอย่างแรงจนทำให้ยามแทบจะแบนติดไปกับประตู ประธานนักเรียนจ้องผู้มาใหม่ตั้งแต่หัวจรดเท้า
เสื้อที่ยังหลุดลุ่ย สูทนอกก็ไม่ใส่ รองเท้าเหยียบส้น ไทด์ก็ผูกหลวมๆ
เหอะ นี่มันนักเรียน หรือ นักเลงกันแน่
“โอ เซฮุน มัธยมปลายปีสอง ห้องสาม”ประธานนักเรียนเรียกชื่ออีกคนที่ยังหอบแดกเยี่ยงหมาอยู่ออกมา เจ้าของชื่อโบกไม้โบกมือขอเวลานอกซักพัก ก่อนจะขยับปากตอบ
“มีรายยยยย”
“นายมาสาย…อีกแล้ว”มือก็หยิบใบตัดแต้มมาเขียน
“แล้วไงวะ?”พอหายเหนื่อย เซฮุนก็เตรียมจะเดินหนี แต่มือของคุณประธานก็มาฉุดแรงๆไว้ซะก่อน ย้ำ! ว่าแรงมาก
“หาเรื่องหรอวะ..!”
“100 แต้ม นายโดนไป 33 แต้ม วันนี้โดนอีกเป็น 43 … อีก 7 แต้มนายจะโดนเรียกผู้ปกครอง“ ประธานนักเรียนหนุ่มยังคงเอ่ยต่อไป ไม่ได้เกรงกลัวหรือสนใจกับท่าทางหาเรื่องของร่างสูงแม้แต่น้อย
“ช่างแม่ง กูไม่แคร์”เซฮุนพูดพร้อมจ้องอีกคนเขม็ง
หมันไส้ชิบหาย ! ไอ้ประธานนักเรียนวางอำนาจ เก่งแต่ปากละมึง !
“ใช้วาจาไม่สุภาพ และสายตาไม่ให้เกียรติผู้อื่น โดนอีกสองแต้ม”
“เห้ย อะไรวะ”
“เหลืออีกห้าแต้ม”
“ไอ้..”
“สนใจจะเอาอีกใช่มั้ยครับ โอเซฮุน”พูดจบก็ยกยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะให้กับเซฮุน ร่างสูงได้แต่กระทืบเท้าอย่างขัดใจ ก่อนจะเดินกระแทกไหล่อีกคนไปจนประธานที่ตัวเล็กกว่าแทบคว่ำ
แต่เป็นถึงประธานนักเรียนก็ต้องรักษามาดไว้อย่างเดิม = =;
“ฝากไว้ก่อนนะ.. ซูโฮ”ร่างสูงบ่นกับตัวเองถึงประธานนักเรียนตัวไม่ใหญ่แต่แม่งโคตรใหญ่สำหรับโรงเรียน ตลอดทางเขาเลยเดินเตะของทำลายทรัพย์สินโรงเรียนเพื่อระบายอารมณ์
“โอ้ยยยย เหี้ยเจ็บๆๆ!!”ขาเรียวกระโดดไปมาแหกปากร้องลั่น ก็เจ้าตัวดันไปเตะโต๊ะหินเข้าได้นะสิ โง่หรืออะไร…
เซฮุนรีบประตูเข้าไปในห้องเรียนทันที เพราะเขาไม่อยากจะเถียงกับใครแล้ว วันนี้หงุดหงิดโคตรพ่อโคตรแม่เลย
“ทำหน้าบูดตูดบิดเป็นอีตุ้ดเลยนะมึง”
‘โครม!!’สิ้นเสียงแซว เซฮุนก็ถีบเก้าอี้ให้คนพูดนอนแอ้งแม้งกับพื้นทันที ไคที่ลุกขึ้นมาก็เปิดปากโวยวายลั่น
“เป็นไรวะ หิวข้าวอ่อ”แบคฮยอนหันมาพูดด้วยอย่างปกติที่สุด
“หิวผู้ชายหรอตุ้ด”มินซอกที่กำลังกดเกมส์แข่งกับแบคฮยอนถามขึ้น
“นั่นดิวะ เดี๋ยวเย็นนี้พาไปเที่ยว อ.ต.ก”ชานยอลที่นั่งเกยคางกับโต๊ะของแบคฮยอนช่วยต่อ
“…”เซฮุนไม่สนใจเสียงหมาตัวไหนทั้งนั้น หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเสียบหูฟังเพลง ทำเอาเพื่อนที่เหลือนั่งอึ้งกับภาพตรงหน้า
“วันนี้หมาในปากไอ้ฮุนลาป่วยแน่เลยวะ”เลย์พลิกหน้าการ์ตูนอ่านไปเรื่อยๆ แต่ก็พอจะสังเกตุพฤติกรรมเพื่อนได้ก็เลยถามออกมา แต่ร่างสูงก็ยังคงมีปฏิกิริยาเงียบต่อไป
“แม่งไม่ใช่เชี่ยฮุนอะมึง มันไม่ใช่!”ไคที่เขยิบมานั่งสุมหัวกับมินซอกว่าพร้อมทึ้งหัวตัวเองและทำหน้ารับไม่ได้
“ทำไมมันไม่พูดวะว่าเป็นไร”ชานยอลพูดขึ้น
“มึงถามพวกกูแล้วพวกกูจะไปถามใคร?”คนตัวเล็กสุดในวงสนทนาก็ตอบให้
“ไอ้เตี้ยเงียบไปเลยไป!”นิ้วเรียวเฉกหัวอีกคนอย่างแรงจนไปกระแทกกับขอบโต๊ะ
“โอ้ยย เจ็บนะไอ้หยอย!”แบคฮยอนลูบหัวตัวเองป้อยๆ สายตาก็ส่งจิกให้ไอ้คนที่ทำ
“โอ๋ๆๆ ขอโทษนะครับๆ หมาน้อย”คนตัวสูงก็เอื้อมลูบไปผมอีกคนเบาๆ ท่ามกลางสายตาอีกสามคู่
“มึงครับ!!! หวานขนาดนี้ แดกกันเองเลยมั้ย?”ไคตบโต๊ะเสียงดังขัดโมเมนต์ชานแบค ทำเอาทั้งคู่รีบผละออกจากกันเกือบไม่ทัน
“หมันไส้วะ -3-”มินซอกว่าพร้อมทำแก้มที่ป่องอยู่ให้ป่องหนักกว่าเดิมอีก จนไคทนไม่ได้จึงเอื้อมมือไปตบให้แฟบ มินซอกก็เลยหันไปบิดหัวนมไคคืน
“นี่มึงสองคนแอบคิดอะไรกันปะเนี่ย?”เลย์วางการ์ตูนลงแล้วหรี่ตามองเตี้ยสูงสองคนข้างหน้าอย่างจับผิด
“นั่นดิๆ!! มอร์แดนเฟรนนนนนด์”อีกสองเสียงก็สมทบขึ้นมาด้วย
“มึงใช้อะไรคิดวะ ตีนหรอห้ะ?”ร่างบางว่าและใช้นิ้วผลักหัวเพื่อนที่ละคน
“เออ พวกกูก็สนิทกันเป็นปกติ มึงจะจิ้นอะไรกันหนักหนา”ชานยอลว่าตาม
“ยังจะถามอีก กูก็จิ้นจากโมเมนต์พวกมึงไง”ไคตอบ #เหมือนเราเลย -..-
“ไร้สาระ!”ชานยอลกับแบคฮยอนพูดขึ้นมาพร้อมกัน ทำเอาอีกสามคนขำก๊ากออกมา
“นี่เป็นอีกหนึ่งโมเมนต์นะครับ ท่านผู้ชม”มินซอกกำมือทำเป็นไมค์แล้วพูด ก่อนเลย์กับไคจะปรบมือตาม
เตี้ยสูงเลยได้แต่มองหน้ากันเองแบบเอือมๆ ก่อนจะหันหน้ากลับไปหน้ากระดานเหมือนเดิมแล้วฟุบหน้าลงหลับทันที
“โหยยยย สงสัยแม่งไปนัดเจอกันในฝัน”ไคยังคงสนุกในการจิ้นชานแบคต่อไป
“มึงๆ กูว่าปล่อยอีคู่นี้ไป แล้วจัดการอีตุ้ดหน้าบูดนั่นก่อนดีกว่าวะ”นิ้วอวบๆ ชี้ไปทางเซฮุนที่ดูแล้วไม่ได้มีอาการดีขึ้นเลย
“มึงเอาสาวไปล่อดิ ได้ชัวร์”เลย์เสนอความเห็นนี้ขึ้นมา ทั้งสองคนพยักหน้าอย่างเห็นด้วยไคจึงรีบควักมือถือออกมา กดหาเบอร์สาวๆที่เขาพอจะรู้จัก
“มึงเว้ยย!! กูเจอสาวสวยยยยย คนนึงละ เค้าโสดดด!!!”
“ไอ้มืดมึงจะตะโกนทำไมเนี่ย!”มินซอกว่าเพราะตอนนี้คนทั้งห้องเริ่มมองแล้ว
“ไอ้ตุ้ดมันจะได้ยินไง เห้ยๆ มันได้ยินแล้วๆ”ร่างโปร่งบอกเพราะเห็นว่าเพื่อนเขานะแอบดึงหูฟังออกข้างนึง แล้วก็ได้ผลเกินคาดไม่นานเป้าหมายก็ลุกมาหากลุ่มพวกเขาทันที
“ว่าไงมึงงงง”ไคลากเถียงถามอย่างกวนตีน
“เบอร์!”เซฮุนคว้ามือถือในมือไคไปกดดูเบอร์ แต่ก็พบว่าหน้าจอมันว่างเปล่า
“เหี้ยมืด มึงหลอกกู!”ด่าเสร็จก็เตรียมกำลังจะเดินกลับ แต่ไคไวกว่าเลยลุกขึ้นล็อคคออีกคนให้รีบนั่งลงด้วย
“ไม่ต้องเลยมึง มาคุยให้รู้เรื่อง มึงเป็นเหี้ยไรเนี่ย บอกพวกกูดิ”
“เออๆ ก็ได้วะ เมื่อเช้ากูเจอไอ้ประธานนักเรียน แม่งตัดแต้มกู! กวนตีนกูด้วย! กูเถียงไม่ทันไง กูเหนื่อยอยู่ กูเลยหงุดหงิด!! แม่งเหี้ย!!!”
“น้ำลายเต็มหน้ากูเลยเบ๊บ =____= ”มินซอกรีบเอามือปาดใบหน้าตัวเอง เพราะเพื่อนเขามันใส่อารมณ์เกิน
“ไอ้ประธานนักเรียนนี่แม่งชื่อไรนะ อยู่ปีสามป่าววะ?”เลย์หันมาถาม
“กูว่ากูเคยเห็นอยู่นะ ผู้หญิงตามกรี้ดแม่งเยอะนะเว่ย เท่ห์ตรงไหนวะ”ไคทำท่านึกถึงคนที่กำลังพูดถึงอยู่
“หน้าแม่งก็ตุ้ดเหมือนมึงอะฮุน ฮ่าๆๆๆๆ”มินซอกว่าแล้วก็ขำอย่างสะใจ เซฮุนได้โอกาสจึงเอานิ้วแยงจมูกไอ้อ้วนตรงหน้าแรงๆ
“เหี้ยย! ขี้มูก แหยะ! ไอ้อ้วนจมูกเน่า”ร่างสูงว่าพร้อมสะบัดมือไปทางไคและเลย์ที่ลุกหนีกันหมดมินซอกที่ดูจะเจ็บจมูกนิดๆจึงใช้หลังมือถูก่อนจะหันมาบอกกับเพื่อนด้วยเสียงแรดและยืนเท้าเอวว่า…
“สงสัยจะมีปัญหากับโพรงจมูกอ่ะงึ”
=_________________=;;
วันนี้ดูเหมือนกลุ่มพวกเขาแทบจะไม่ได้เรียน (ปกติก็ไม่เรียนอยู่แล้ว) เพราะอาจารย์ไม่เข้าสอน ทำให้มีคาบว่างหลายคาบ ไคที่นั่งผงกหัวใกล้จะหลับเต็มที แต่ก็ไปสะดุดกับมายเดสตีนี่ที่เดินโฉบผ่านหน้าห้องไป ขายาวไม่รอช้ารีบวิ่งออกไปนอกห้องทันที
“เห้ยย ไคมึงจะรีบไปตายไหนวะ!”เซฮุนบ่นขึ้นมาเพราะกำลังเท้าแขนอยู่บนโต๊ะไอ้มืดเล่น LINE กับสาวๆอยู่ดีๆ เจ้าของโต๊ะมันก็รีบวิ่งออกไปจนตัวเขาแทบร่วงอยู่แล้ว
“กูว่าพักนี้มันไปปิ๊งใครรึเปล่าวะ กูเห็นมันอารมณ์ดีม๊ากกกกสึช่วงนี้”
“นอกจากจมูกมึงจะเน่าแล้ว ปากมึงก็เน่าอีกนะเนี่ยไอ้อ้วน”เลย์บ่นเพราะคำว่า ‘ม๊ากกกกกสึ’ ของมินซอกนี่หันมาทางเขาเต็มๆ
“กูขอโทษนะ เพี้ยง!”
“ไอ้เหี้ยย! อื้อหือ คราวหลังมึงเอาเป็ดโปรล้างปากเลยนะ!”
เซฮุนนั่งมองเพื่อนตัวเองแล้วก็ขำเอิ้กอ้าก จนหันไปเห็นมาชานยอลกับแบคฮยอนตื่นแล้ว
“มึงเบาๆกันหน่อยดิ ผัวเมียเขาตื่นกันแล้วเนี่ย!”
“อารมณ์ดีแล้วก็ขายหมาเชียวนะมึง”แบคฮยอนหันมาแว้ดใส่เซฮุนทันที
อะไรวะ แม่งจับคู่ให้กูกับไอ้หยอยอยู่เนี่ยละ ฮึ่ยย!
“มึงจะจริงจังทำไม พวกกูแค่แหย่เล่น มึงดูอย่างไอ้หยอยดิ้ ไม่เห็นแม่งจะอะไรเลย”มินซอกบอกเพราะเห็นผู้ถูกกล่าวหาอีกคนยังเงียบอยู่เลย
“อะไรวะ? ..หืมมมมมม? ซี้ด..”มือหนายกขึ้นปาดน้ำลายที่ไหลตอนนอนเมื่อกี้ลวกๆ ดูจะยังสะลึมสะลืออยู่ไม่น้อย
“ซกมก”
“สกปรก”
“โสโครก”
“อีเชื้อโรค”
“อะ…”
“โอ้ยยย พวกมึงพอ!!! กูแค่นอนน้ำลายยืดนะเว้ย มึงอะไรเนี่ย แล้วไอ้มืดอะ?”ชานยอลรีบเอ่ยตัดก่อนจะโดนพวกเพื่อนรักรุมไปมากกว่านี้
“เออว่ะ! เห้ย ไปส่องไอ้มืดกัน!!!”ว่าแล้วแม่ทัพเซฮุนก็วิ่งโล่นำออกไปเป็นตัวแรก ตามติดๆด้วยลูกสมุนต่างไซส์ทั้งหลาย
ทั้งห้าคนยืนอยู่หลังเสาโดยโผล่แต่หัวออกมามองไคที่กำลังเดินอยู่กับเด็กที่ดูเรียบร้อยมากอีกคนหนึ่ง
“เหย้ดเดิ้ล เล่นเด็กนอกเลยหรอว้า”มินซอกพูดติดสำเนียงเด็กแว๊นซ์ออกมา
“เด็กนอก นอกอะไรวะ?”เลย์ถาม
“นอกคอกแบบมึงมั้งเลย์”
“อ้อหรอ..”ตอบเสร็จก็ตบหัวไอ้คนพูดไปหนึ่งที มืออวบคลำหัวตัวเองก่อนจะทำปากขมุบขมิบด่าเพื่อนในใจ เลย์ได้แต่มองแล้วก็ส่ายหน้าอย่างระอา
“นั่นมัน.. คยองซู ที่ไปเรียนเมกามาสองปีป่าววะ?”แบคฮยอนบอกเพราะเขาเองพอจะจำได้ แต่ไอ้ไคมันคงไม่รู้จักเพราะมันไม่ค่อยจะมาเรียนเท่าไหร่ในตอนนั้น
“เออวะ ใช่ๆ กูจำได้ละ น่ารักขึ้นสัดอะ”ชานยอลรีบเสริม คนอื่นที่พอนึกขึ้นได้ก็พยักหน้าตามๆกัน
“ไอ้มืดแม่งเล่นของสูงเหี้ยๆอะ”คนตัวเล็กว่า พร้อมจ้องไปที่ประเด็นหลักของพวกเขา ดูยังไงก็เหมือนหมาป่ากับลูกแมวไม่มีผิด ไคเป็นคนที่รุกเร็วอยู่แล้ว กับคยองซูที่ดูน่ารักใสๆ โดนต้อนขนาดนั้นจะรอดมั้ยเนี่ย
“อ่าวเหี้ย มือที่สาม”มินซอกพูดทันทีที่เห็น บุคคลอีกคนเดินเข้ามาดึงคยองซูไปใกล้ตัว แล้วดันให้ไคออกห่าง ทั้งสี่คนมองคนมาใหม่หัวจรดเท้าก่อนจะพูดพร้อมกันว่า..
“แฝดไอ้ไค!!!!!” ใช่เลย… แทมินหน้าเหมือนไคมาก ท่าทางลักษณะก็ตัวเท่าๆกัน
“แต่แม่งขาวกว่าไอ้มืดเยอะ… มากเลยแหละ”
“ช่างแม่ง! กูเชียร์เพื่อนกู แม่งมีหมาในปากเป็นอาวุธ!”
“หมามึงก็มีไอ้อ้วน”เลย์เอาคืนที่มินซอกว่าเขาเมื่อครู่
“เห้ย มึงเงียบๆดิ้!!”ชานยอลว่าเพื่อนอย่างขัดใจ เขากำลังดูว่าไอ้ไคมันจะทำยังไง ไอ้พวกนี้ก็กัดกันตลอด สายตาทั้งสี่คู่จึงกลับไปจ้องที่หนังสดตรงหน้าเหมือนเดิม
ทางด้านไคที่ดูเหมือนจะไม่ได้แยแสอะไรกับแทมินเลยสักนิด กลับยืนล้วงกระเป๋ามองหน้าไอ้หัวเห็ดที่เขาว่าต่อไป
“แกห้ามยุ่งกับ คนของฉัน อีก!”แทมินเน้นคำนั้นใส่หน้าของไคเต็มที่ พร้อมดึงมือของคยองซูมาจับไว้
“อ่าวไหน เมื่อกี้โด้บอกฉันว่ายังไม่มีแฟนละ?”ไคจับปากตัวเอง แล้วทำหน้าเหรอหราให้อีกคน
แทมินหันมามองหน้าของคยองซูที่ตอนนี้ก้มหนีลงไปมองพื้น ก่อนจะถอนหายใจออกมาช้าๆ
“ก็ใช่.. แต่คนอย่างแกไม่ควรยุ่ง เพราะมันจะทำให้คยองซูต่ำลง”
“หึ..หรอ แล้วแกสูงนักรึไงวะ ห้ะ? ไอ้หัวเห็ด”ร่างสูงเดินเข้าไปประชิดอีกคนแล้วใช้มือเกลี่ยผมข้างหน้าของแทมินเล่น
“เอามือแกออกไป”แทมินพูดโดยพยายามข่มอารมณ์ตัวเองให้ถึงที่สุด ไคแสยะยิ้มน้อยๆก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นโอบไหล่ร่างโปร่งไว้อย่างกับเพื่อนสนิทกันมาหลายปี
“อย่าเครียดไปหน่อยเลยน่า.. ของแบบนี้ใครดีใครได้เว้ย!”นิ้วเรียวเอื้อมหยิกแก้มของแทมินเบาๆ ก่อนจะรีบผละออกอย่างขยาด แต่ก็ไม่ลืมที่จะหันมาส่งจูบให้มายเดสตีนี่ของตัวเองแล้วเดินกลับไป ท่ามกลางสายตาของผู้สอดรู้สอดเห็นทั้งหลายจนเกิดเสียงซุบซิบนินทาไปทั่ว
“เงียบ..แล้วกลับเข้าห้องเรียนไปสิ!!”แทมินกำหมัดในมือแน่น พร้อมเอ่ยเสียงแข็งที่ไม่ได้ตะโกนแต่ก็น่ากลัวพอดู ทำให้เกาหลีมุงรีบสลายตัวกลับไปที่ชอบๆกันจนได้
“นายก็ด้วยคยองซู”เอ่ยเสียงเรียบก่อนจะเดินนำออกไป ทิ้งให้ร่างบางเดินตามอีกคนอย่างเงียบๆ
มันผิดด้วยรึไงที่พูดความจริง ก็ฉันยังไม่มีแฟนจริงๆนี่
คยองซูถอนหายใจกับตัวเองเบาๆ สำหรับเขาไคก็ไม่ได้แย่นะ แค่ดูห่ามๆไปเท่านั้นเอง ที่แทมินมองแบบนั้น อาจจะเพราะนิสัยของแทมินนั้นไม่เหมือนกับไคเลยก็ได้
“มึงโดดเหอะ ไปเมาบ้านกูกัน!!!”ไคเข้ามากอดคอมินซอกกับเลย์พร้อมบอกเพื่อนที่กำลังนั่งสุมหัวนินทาเขาอยู่
“หึหึ.. ไปดิ”เซฮุนบอกพร้อมหรี่ตามองร่างโปร่งตรงหน้าอย่างจับผิด รวมถึงคนอื่นๆด้วยที่มองไคด้วยสายตาจับผิด
“เห้ย พวกมึงไปแดกอะไรกันมาวะ ทำไมมองกูแบบนั้น?”
“หึหึๆ”ทั้งห้าคนยังคงพร้อมใจกันหัวเราะแปลกๆ และเหมือนไอ้มืดจะฉลาดขึ้นมาบ้างแล้ว…
“มึงไปแอบดูกูกับมายเดสตีนี่มาใช่มั้ยห้ะ? ใช่มั้ยๆๆ”ไคว่าพร้อมเขย่าคอมินซอกที่อยู่ใกล้ที่สุดจนแทบจะสำรอกออกมา
“มึงพอๆ ไอ้อ้วนจะตายแล้ว”ชานยอลเอื้อมแขนยาวๆเข้ามาช่วยมินซอกไว้ ก่อนจะเหล่มองคนตัวเล็กข้างๆที่เอาแต่ขำจนไม่คิดจะช่วยเพื่อนเลย
“ใช่ พวกกูไปแอบดู”เลย์หันไปบอกไคพร้อมยักคิ้วให้
“เล่นของสูงนะมึงงง”เซฮุนบอกพร้อมปาขนมในถุงใส่ไคที่อ้าปากจะไล่งับ
“สูงแล้วไง คนนี้กูเอาจริง มายเดสตีนี่เลยนะ”พูดเสร็จก็คว้าขนมในมืออีกคนไปกรอกปากแทน
“กูจะอ้วกกกกก”มินซอกทำหน้าพะอืดพะอมเต็มที่
“แต่แฝดมึงแม่งโอกาสเยอะวะ”ชานยอลพูดขึ้นพร้อมหันไปมองหน้าเพื่อนที่งงๆไปเล็กน้อย
“ใครแฝดกู?”
“ไอ้แทมินเด็กนอกนั่นไง ที่เป็นเพื่อนกับคยองซูมายเดสตีนี่ของมึงอะ”เซฮุนพูดแล้วก็คว้าถุงขนมคืน
‘พรวดดด!’เศษขนมทั้งหลายในปากของไคพุ่งใส่หน้าของมินซอกเต็มๆ
“แง้!!!! ไอ้เหี้ยไค!!! เตี้ยช่วยกูด้วยเด้ TOT!!!!”ใบหน้ากลมขาวเบะปากร้องไห้เหมือนเด็กๆ แบคฮยอนที่พยายามกลั้นขำแต่ก็แหยะๆอยู่บ้าง จึงรีบคว้ามืออวบลากไปห้องน้ำทันที
“ไค ฮ่าๆๆ มึงใจเย็นๆๆ ฮ่ะๆๆ”ชานยอลที่ดูจะขำอยู่มาก ยื่นมือไปตบไหล่เพื่อนรักที่กำลังปาดปากเช็ดเศษขนมที่เลอะออกมาเล็กน้อยออก
“ก๊ากกกกก! ฮ่าๆๆๆ ฮะ! ค่อกๆๆ เหย.. ค่อกๆ”เซฮุนที่ขำจนลืมว่ากำลังกินขนมอยู่เกิดอาการติดคอขึ้นมา เดือดร้อนให้เลย์ต้องตบหลังให้อีก ร่างสูงหัวหยอยที่หยุดขำไปแล้วก็เริ่มขำอีกทีพร้อมตบมืออย่างชอบใจ
“แล้วมึงเอาอะไรมาพูดวะว่ากูเป็นแฝดกับได้เห็ดนั่น”
“ก็มึงหน้าเหมือนมัน”ชานยอลตอบด้วยเสียงที่ดูหอบเล็กน้อย
“แม่งหน้าเหี้ย อย่างกูนี่เรียกว่า หน้าตาดี!”
“มั่นมาก มึงมั่นมาก..”เลย์เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาบ้าง
“มึงด่าแม่งหน้าเหี้ย งั้นมึงก็หน้าเหี้ยเหมือนกันไง”หายติดคอ หมาในปากก็ทำงานอีกครั้ง
“มึงติดคอตายไปเลยไอ้ตุ้ด! แต่กูมั่นใจว่ากูสู้ได้เว่ย!”ว่าแล้วก็ชูกำปั้นพร้อมเหม่อมองบนฟ้าไกล
“เหอะๆ ก็ดี.. ก็มั่นดี”เลย์ประชดใส่ไค ก่อนจะยิ้มแห้งๆให้กับความมั่นใจของร่างโปร่งข้างๆ
“ก็นะ.. แม่งก็แค่หน้าตาดีกว่า เรียนดีกว่า สันดานดีกว่า สนิท..”
“พอๆ มึงพอเลย มึงรักกูมากเลยชิมิ ถึงพูดแบบนี้ห้ะ? อีหยวยคอย!”ไคเอ่ยขัดก่อนที่ชานยอลจะซ้ำเติมเขาไม่มากกว่านี้
“มึงลืมข้อสำคัญไปนะ หยอย”เซฮุนพูดพร้อมยิ้มกริ่มแล้วมองหน้าเพื่อนอีกสองคนที่เหลือ
“อะไรอีกวะ?”
“แม่ง… ขาวกว่าว่ะ!!!!”เมื่อตะโกนฝอยใส่หน้าไอ้มืดได้สำเร็จ ทั้งสามก็แทคมือกันอย่างสะใจ ก่อนจะทยอยเดินออกจากห้องไปทีละคน
“ว้ายย หูมึงก็ดำนะ ฮิฮิ”เหมือนวิญญาณตุ้ดจะเข้าสิงเซฮุนจริงๆชั่วขณะ มือเรียวเขี่ยติ่งหูของอีกคนยิกๆ ก่อนจะคว้าหัวของไคมาจูบขมับแล้วรีบแจ้นออกไปทันที
“ไอ้… ไอ้เพื่อนจ๊าดง่าว!!!!!!”
ณ สนามบินอินชอน
เด็กผู้ชายร่างสูงโปร่งแต่หน้าตาน่ารักสะพายกระเป๋าเป้พร้อมด้วยกระเป๋าเดินทางอีกใบก้าวเท้าออกมาจากตึกสูงใหญ่ ดวงตาคู่โตหันซ้ายหันขวามองไปรอบๆอย่างงงๆ นี่เขาเพิ่งมาเหยียบเกาหลีครั้งแรกเลยนะ ไม่รู้อะไรเลย นึกขึ้นได้ก็หยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาญาติคนสนิทที่เกาหลีทันที
“อ่า.. ทำไมไม่รับสายละ”ปากอิ่มบ่นไปเรื่อย เพราะถือสายรออยู่นานแล้ว ไม่มีทีท่าว่าอีกคนจะรับสายเขาเลย นิ้วเรียวก็กดโทรออกซ้ำๆอยู่เรื่อย แต่ก็เหมือนจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
“เห้อออ… ว่าแล้วว่าต้องลืม”ในเมื่อยืนรอไม่ไหวก็เลยไปนั่งที่เก้าอี้นั่งใกล้ๆ
ภาษาเกาหลีก็พูดไม่ค่อยได้ แล้วที่นี่อยู่ตรงไหนของเกาหลีก็ไม่รู้ T^T
ระหว่างนั่งรอก็มองนู่นนี่ไปเรื่อย จนหันไปเห็นร้านขนมเล็กๆที่เปิดอยู่ใกล้ๆสนามบินนี่ ไม่รอช้าเขารีบก้าวไปยังร้านนั่นทันที ใบหน้าน่ารักนั่นดูจะถูกใจอย่างมาก มือเรียวกวาดอมยิ้มไปเกือบสิบแท่ง
พอจ่ายเงินเสร็จก็รีบแกะกิน ก่อนจะเดินกับด้วยใบหน้าที่ดูมีความสุขสุดๆ จนเจ้าของร้านมองแล้วก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้
หลังจากที่มานั่งกินอมยิ้มได้ไม่นานก็เริ่มเบื่ออีกแล้ว ปากอิ่มพ่นลมออกมาเล็กน้อย ก่อนจะกดโทรหาญาติตัวเองอีกครั้ง แต่เหมือนเดิม ไม่รับสายเขาอีกแล้ว
“รับสิยอลลี่ รอนานแล้วนะ..”
ตอนนี้บ้านของไคได้เป็นเป็นบาร์เกย์ เอ้ยย บาร์เหล้าเรียบร้อยแล้ว ทั้งเครื่องดื่มมึนเมา ของกิน ขนมต่างๆ คาราโอเกะอีก เอาเป็นว่ามีมันนรกในคราบสวรรค์ชัดๆ!
“ห้ายยยเธอได้กับเขาาา และโ..จงโชคเดดดดดด เอิ้ก!”เสียงเพี้ยนๆเพราะฤทธิ์เหล้าของมินซอกถูกกรอกลงไปไมค์ ใบหน้ากลมขาวนั่นแดงก่ำจนเหมือนลูกซาลาเปาที่กำลังจะระเบิด
ทางด้านแดนเซอร์คู่หูอย่างไคและเซฮุนเองก็เต้นกันอย่างสะโพกแทบหัก เอาเป็นว่าถ้ามาเห็นตอนนี้บอกได้เลยว่า… อีสองตัวนี้ตุ้ดแดกจริงๆ!!
“ฮ่าๆๆๆๆ ”แบคฮยอนที่ยังเมาไม่มากก็นั่งขำเพื่อนตัวเองไป ก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นคนตัวสูงที่กำลังนั่งกินบะหมี่แก้เมาอย่างไม่สนใจใคร เห็นดังนั้นก็ค่อยๆคลานเหมือนหมาไปหาชานยอลทันที
“หยอยยย กินมั่ง”คนตัวเล็กพูดพร้อมเอาคางเกยไว้ที่ไหล่กว้าง
“ซู้ดดดดดด”เหมือนจะไม่ได้ยินที่เรียก เพราะชานยอลยังคงนั่งดูดบะหมี่ต่อ
“ชานยอลอ่า”อ้อนนิดหน่อย..
“….”ร่างสูงนิ่งไป ทำให้แบคฮยอนเองก็ดูจะงงว่าอีกคนเป็นอะไรไป ก่อนใบหน้าคมจะหันมามองอีกคนช้าๆ พร้อมแลบลิ้นเลียคราบซอสในระยะที่ใบหน้าของทั้งสองคนหายใจรดกันได้เลย
เหมือนทุกอย่างกำลังหยุดนิ่ง สายของทั้งคู่จ้องกันอยู่อย่างนั้นไม่วางตา ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น
“เหวยยยยย คู่เน้..เอากานอีกล้า”ไคที่เพิ่งตีก้นเซฮุนจบไป หันมาเห็นกับโมเมนต์ชานแบคอีกครั้งก็เอ่ยแซว พร้อมทำนิ้วจิ้มเข้าหากัน
“อานแหนะๆ.. ซามติงงง รองงงง นะเมิงงงง”เซฮุนที่หันมาเห็นตามไค ก็ทำสายตากรุ้มกริ่มใส่อีก
ชานยอลที่ดูเหมือนจะตั้งสติได้ก็จับคนตัวเล็กนั่งเฉยๆ ก่อนตัวเองจะเอาชามไปเก็บโดยที่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“อ่าววววเนียนเลยน้าเมิงงง… แล้วน่านเชี่ยยยยเลย์ทามรายว้าาา”มินซอกเมื่อร้องเพลงจบก็พูดใส่ไมค์ถามเพื่อนที่กำลังยืนก้มๆเงยๆอยู่ที่ใต้โคมไฟอันสูง
“กูกำลังไขประตูเข้าบ้าน”เสียงที่ตอบกลับมาดูปกติ แต่ไอ้ที่พูดมันดูแปลกๆอยู่นะ
“บ้านหนายยยว้า แม่งก็มีแต่บ้านกูวววว”ไคบอกพร้อมเดินเซๆไปหาเพื่อน
“นี่ไง”ว่าจบก็ทำมือขยุกขยิกเหมือนไขกุญแจอีกรอบ
“รู้ด้ายงายยยว้า ว่าเน่นะบ้านนน เอิ้ก!”ร่างโปร่งพยายามครองสติเพ่งมองเลย์อีกครั้ง แต่ดูเหมือนจะมึนมากกว่าเดิม
“มึงไม่เห็นหรอว่าข้างบนเปิดไฟ แสดงว่ามีคนอยู่”เลย์หันมาตอบด้วยใบหน้าแดงก่ำก่อนจะหันไปไขกุญแจเข้าบ้าน(?)อีกครั้ง
“=_______________= มึงปล่อยเลย์ไปเหอะไค แม่งเมาแล้วเพี้ยน”ชานยอลที่ดูจะมีสติขึ้นมาบ้างแล้วเดินเข้าไปดึงไคออกมา แล้วโยนให้ไปเต้นรูดเสากับเซฮุนต่อ มินซอกเองที่ดูจะเอ๋อกับมุกของเลย์ไปซักพัก ก็ทำเมินแล้วกดเพลงร้องต่อไป
ชานยอลคว้าแขนคนตัวเล็กแล้วดึงขึ้น มือแกร่งคว้าหยิบไอโฟนของตัวเองและแบคฮยอนใส่กระเป๋ากางเกงมา
“ไปสูดอากาศหน่อยเหอะเตี้ย ไม่งั้นเมาเยี่ยงหมาแน่มึง!”
ใบหน้าหวานยืนโต้ลมหนาวก็ดูจะสร่างเมามากขึ้น ริมฝีปากเล็กๆยิ้มออกมา ทำให้แก้มที่แดงระเรื่อดูน่าหยิกมากขึ้นไปกว่าเดิม ร่างสูงเองก็ดูจะหายเมาแล้วจริงๆ สงสัยเมื่อกี้เขาคงจะรีบกินไปเลยมึนเร็ว
‘ครืดดดดดด ครืดดดด’ไอโฟนของชานยอลสั่นกระทบกับอีกเครื่องจนเป็นเสียงดังออกมา ร่างสูงรีบควักมันออกมาทันที แล้วดูเหมือนเขาจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“ชิบหายแล้ว!!! ไปเร็วเตี้ย!!”ว่าแล้วก็ฉุดกระชากคนตัวเล็กให้ตามมาอีกครั้ง…
“ขอบคุณมากนะแทมิน”คยองซูกล่าวขอบคุณร่างโปร่งที่วันนี้ใจดีพาเขาไปกินอาหารอร่อยๆแถมยังเดินมาส่งถึงบ้านอีก
“ไม่เป็นไร ฉันเต็มใจเสมอนะคยองซู”แทมินตอบพร้อมยิ้มให้ ร่างบางเองก็พอจะตีความหมายของรอยยิ้มนั่นออก
“ฉันเข้าบ้านก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้นะแทมิน”เสียงหวานกล่าวบอกอีกคน ก่อนจะหันหลังเตรียมเดินเข้าบ้าน แต่มือเรียวของอีกคนก็ฉุดรั้งไว้ซะก่อน
“ฉันไม่สบายใจเลยนะที่นายมาอยู่บ้านแฝดหลังเล็กๆที่นี่”แทมินพูดพร้อมกวาดสายตามองไปที่บ้านแฝดตรงหน้า
ใช่...คยองซูขอออกมาอยู่คนเดียวในบ้านหลังเล็กที่ต้องแชร์ร่วมกับคนอื่นข้างบ้าน มีระเบียงที่ห่างกันก็เหมือนไม่ห่าง เพราะสามารถข้ามไปหากันได้สบายๆ
ร่างบางยิ้มออกมาบางๆ ก่อนจะวางมือทับอีกคนแล้วบีบเบาๆ แทนคำพูดทั้งหมดก่อนจะเดินเข้าบ้านไป
“เห้ออ..”คยองซูพ่นถอนหายใจออกมาทันทีที่ก้าวเข้ามาในบ้าน เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเมื่อไหร่ที่เริ่มรู้สึกอึดอัดในสิ่งที่แทมินกำลังแสดงออกมา พวกเขาเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ?
ขาเรียวเล็กก้าวขึ้นบันไดไปอย่างช้าๆ แต่ก็เหมือนได้ยินเสียงดนตรีดังมาจากอีกฝั่งหนึ่งของบ้านหลังนี้
เพิ่งมาที่นี่วันแรก.. น่าจะไปแอบดูเพื่อนบ้านหน่อยแล้วกัน
คิดได้ดังนั้นก็รีบเดินออกไปที่ระเบียง สายลมอ่อนๆกระทบใบหน้าของร่างบางเบาๆทำให้คลี่ยิ้มหวานออกมาอย่างรู้สึกผ่อนคลาย ในขณะที่กำลังมองไปฝั่งตรงข้ามเพลินๆ ก็เห็นว่ามีคนเดินออกมาจากระเบียงอีกฝั่งหนึ่ง
ตากลมโตเพ่งมองพอเห็นว่าเป็นใครตากลมโตนั่นยิ่งเบิกโตเข้าไปอีก ใจสั่งให้รีบหันกลับทันที แต่เหมือนจะไม่ทันซะแล้ว
“เดี๋ยว..นาย!”ไคที่คิดว่าตัวเองตาฝาดเห็นมายเดสตีนี่มายืนอยู่ทางระเบียงอีกฝั่ง พยายามตั้งสติแล้วร้องเรียกอีกคนออกไป
ร่างบางยืนนิ่งไม่ยอมหันกลับไปแต่ก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์ที่น่าจะมาจากร่างสูง ทำให้ต้องย่นจมูกนิดๆ
“หันมาๆ”มือไม้กวักเรียกเปะปะไปทั่ว ไคสะบัดหัวเพื่อให้หายมึนอีกครั้ง คยองซูปั้นหน้ายิ้มหวานอีกครั้งก่อนจะหันกลับไป
“โด้? มายเดส…ตีนี่? จะ..จริงๆหรอ =[]=!?”ร่างสูงที่ดูจะตะลึงไม่น้อย รีบตบแก้มตัวเองซ้ำๆ ด้วนใบหน้าที่เหวอมากของไคทำให้คยองซูเผลอขำออกมาไม่รู้ตัว
“อื้อ..”
“โอ้ยย หัวใจฉันจะระเบิดแล้วๆ ย๊า! นี่มันเดสตีนี่จริงๆนะ เดี๋ยวนะอย่างงี้ฉันก็ไม่ต้องไปหานายบ่อยๆแล้วสิ อะไรแม่งจะลงตัวขนาดนี้วะ!”ไคที่เริ่มจะพูดกับตัวเองมากกว่าร่างบางตรงหน้า
“หือ..?”คยองซูดูจะงงมาก จึงเริ่มทำหน้าโทรจิตหายานแม่ใส่อีกคนทันที
“คือวันนี้ฉันมึนๆนะ เอ่อ..ไว้พรุ่งนี้จะมาจีบนะ โอ่ยย”ว่าจบร่างสูงก็โบกมือบ๊ายบายแล้วเตรียมจะเดินกลับไปในห้อง แต่รู้สึกเหมือนเขาจะลืมอะไรบางอย่างจึงรีบวิ่งกลับมาอีกรอบ
“ฉันลืม..”
“-0-…?”
‘จุ้บบ!’ไคยืดตัวผ่านระเบียงเข้าไปจูบกับริมฝีปากอิ่มของคยองซู ก่อนจะบอกกู้ดไนท์แล้วเดินกลับเข้าบ้านไป ทิ้งให้อีกคนยืนตัวแข็งอึ้งกับเหตุการณ์เมื่อครู่
ตึกตักตึกตักตึกตัก!
รู้สึกตอนนี้จะไม่มีอะไรดังไปมากกว่าเสียงหัวใจของคยองซูแล้วละ J
_________________________________________
ตอนนี้เหมือนไคกับโด้เด่นเลย ฮ่าๆ
ตัวละครอีกตัวมาแล้ววว *ยิ้ม*
ใครที่คิดว่าคู่ไม่ลงตามที่คิดไว้
ก็ขอโทษนะ.. อย่าทิ้งกันไปนะ
อย่าเลิกอ่านนะฮะ *กระตุกชายเสื้อ*
มีคนเข้ามาดูเกินร้อยแล้ว ยิ้ปปี้!
แต่อยากเห็นเม้นเพิ่มนะฮะ ^^
อยากรู้ความรู้สึกของทุกคนจริงๆ
ขอบคุณคนอ่านมากๆนะ จุ้บบบ.
เรื่องนี้... พลิกล็อคได้ตลอดนะ ; )
ความคิดเห็น