คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Part 3
PART 3
"พี่แฮยอนรู้สึีึ้นบ้ายมั้ยรับ?" บออบเินเ้าไปูอาารนบนเียที่เพิ่ลืมาื่นึ้นมา
"อืม.. พี่เป็นอะไรเหรอ?"แฮยอนถามไป็ุมมับไปเพราะยัมึน
"พี่ไม่สบายไรับ พี่ฮิมานเ้ามาูอาารแล้ว็ียาให้รับ" ออบนั่ล้าๆแล้ว่วยพยุให้
แฮยอนนั่ไ้สะว
"อ่อ.. อืม แ่ทำไมผ้าปูที่นอนมันเป็นเลอะราบสีแอะไรนะออบ" แฮยอนำไม่ไ้ว่าเาทำอะไรลไป
ออบยัไม่ทันไ้อบำถาม แฮยอน็ร้อะโนโวยวายึ้นมาะ่อน
"โน้บุอพี่ละออบ!!!" แฮยอนมอหาอสำัอเา มันสำัสำหรับเามามันมีวามลับ่าๆ
มามายที่ไม่มีใรเยรู้เี่ยวับเา เ็บไว้ในโน้บุเรื่อนั้นทั้หม
"ผ.. ผมเอามันไป่อมรับ" ออบใที่แฮยอนวาใส่เา
“ไปเอามันลับมานะ ! ไปเอามันมาให้พี่เี๋ยวนี้ ไปเอามาสิ ไปเอามา !!!!!!!!” แฮยอนพลัออบอย่าแร
“พี่รับ ใเย็นๆนะ ผม่อมเอรับ ไม่ไ้เอาไปให้นอื่น่อม” ออบรีบอธิบายเป็นารให่ เพื่อะให้พี่าย
อเาสบสิอารม์
“แเห็นอะไรในนั่นรึเปล่า บอพี่มานะ!” แฮยอนับไหล่ออบเย่าอย่าแร นออบ้อแะมือแฮยอน
ออแล้วยับหนี
“ป.. เปล่ารับพี่ พี่ใส่รหัสล็อเรื่อไว้นี่รับ ผมะเปิมันยัไละ ริมั้ย?” ออบ่อยๆเินเ้าไป
ปลอบแฮยอน
“ไม่เห็นอะไรริๆนะ” แฮยอนถาม้ำอีรั้้วยน้ำเสียที่สั่นเรือ เาลัวว่าถ้าออบเห็นในสิ่ที่
เา่อนไว้ในนั้น ออบะเลียเาและทิ้เาไป
“รับพี่แฮยอน ผมไม่เห็นรับ สบายใเถอะ” บออบำลัโหำโ เาเห็นทุอย่าที่แฮยอน
ไม่้อารให้เาหรือใรๆเห็น เา้อพยายาม่มวามรู้สึไม่แสออถึวามหวาลัวใๆในัว
พี่ายอเาออมา
“อ.. อืม” แฮยอนอบไ้แ่นั้น็นั่เียบไป
หลายั่วโม่อมา
“พี่รับ เราไปหาหมอันนะ” ออบเินไปนั่ล้าๆแฮยอนที่เอาแ่้อมอออไปนอหน้า่าอย่าเย
“อืม.. อมออีแปปนึนะ” แฮยอนยัั้อั้ใมอสิ่นั้น่อไป
“เี๋ยวเ้า็ออไป้านอแล้วละรับ” ออบอบอย่าเรียบๆ เพราะวันนีุ้นฮมีว้อมบาสเารู้
“หืม? นายรู้ไ้ยัไว่าเ้าะออไป? พูเหมือนนายรู้ัเ้าอย่านั้นละ” แฮยอนหันไป้อหน้าออบอย่า
เอาเป็นเอาาย
“เอ่อ.. .. ือ ผม็เห็นเ้าออาห้อไปเวลานี้ประำนี่รับ วันนี้็ออไปเหมือนวัน่อนๆใ่มั้ยละๆ”
ออบเผลอพูในสิ่ที่เาไม่วรพูออไป เลย้อแ้ัวันพัลวัน
“อืมม มัน็ริอนายนะ พี่อยารู้ัว่าเ้าออไปไหน” แฮยอนนั่เหม่อมอออไป ในะที่ ุนฮ็เรียม
ัวออาห้อ
“พี่รับ เราไปโรพยาบาลันเถอะ นี่มันะเที่ยแล้วนะ” ออบระุแนเสื้อแฮยอนเบาๆเป็นารเรียสิ
“อ่า อืม ั้นเราไปโรพยาบาลัน” แฮยอนลุารนั้น เรียมัวที่ะไปโรพยาบาลพร้อมับน้อาย
แ่ในะที่ทั้สอนเินผ่านหน้าอนโอัวเอ ็ไ้เอับุนฮึ่ยืนุยับใรนนึอยู่อีฟาถนน
นที่แฮยอนมัเห็นอยู่ในห้ออุนฮ
“ไอนั่น!! มันมาหาเ้าทำไม!!!!” แฮยอนี้ไปฝั่ร้ามอย่าไม่ลัวว่านที่ยืนอยู่อีฟาะหันมามอ
“พี่รับ เบาๆสิรับ เี๋ยวเ้า็รู้ัวหรอว่าพี่แอบมอเ้าอยู่” ออบับมือแฮยอนให้ลล แฮยอนยอม
ทำามแ่อนนี้เาหายใแรมา้วยอาารโมโห
“มันเป็นใร ออบรู้มั้ย?!!” แฮยอนมอุนฮับนๆนั้นไม่วาาแ่หู็ยั้อารำอบาออบ
“พี่ยุเพื่อนอพี่ฮิมานไรับ พี่ำไม่ไ้เหรอ?” ออบพยายามลาแฮยอนให้พ้นาสายาอ
สอนนั่น เพราะถ้าเาโนเห็นเ้า อาะเสี่ยับารที่ะโนุนฮทัทาย
“ไม่รู้ พี่ไม่สนใ! แ่มันำลัะมาแย่อๆพี่ไป!!” แฮยอนพยายามะวิ่้ามถนนเ้าไปหาุนฮับยุ
แ่โนออบึัวห้ามเอาไว้
“พี่รับ! พี่ำลัะเป็นบ้าอยู่แล้วนะ! เ็นนั้นไม่รู้ัพี่ะ้วย้ำ!!!!!” ออบหมวามอทนับวามสิ
แอพี่ายัวเอ นพูทำร้ายแฮยอนเ้าอย่าั
“ฮึ... นั่นสินะออบ เ็นนั้นไม่รู้ัพี่..” แฮยอนหยุัืนออบโยอัโนมัิ
“ถ้าพี่อยารู้ัเ้า พี่้อยอมไปหาหมอับผม” ออบยื่นำา
“มันเี่ยวอะไรัน?” แฮยอนมอหน้าออบอย่าไม่เ้าใ
“ถ้าพี่หายีผมะพาพี่ไปแนะนำให้เารู้ั” ออบอบอย่าเรียบเย
“ั้น็ไ้ รีบไปันเลย” แฮยอนลาออบเินามเาไป
วันรุ่ึ้น
“พี่รับ ทานยาที่หมอให้มารึยั?” ออบเินเ้าไปถามแฮยอนที่นั่วารูปอยู่
“อ่อ.. ทานไปแล้วๆ” แฮยอนไม่หันมอออบเ่นเย เามัวแ่้อับารวารูป
“วันนี้พี่็ทำัวีๆนะรับ ผมไปเรียน่อนนะ” ออบบอลาแฮยอนแล้วรีบออไปเรียน
ส่วนแฮยอนที่ั้ใับารวารูป็หยุวารูปโยทันที ที่เาทำเป็นวารูปเพราะไม่อยาให้ออบ
ถามเ้าี้เรื่อินยาสัเท่าไหร่ เาเินไปเ้าห้อน้ำแล้วทิ้บาอย่าลในัโร
‘อแบบนี้ไม่มีประโยน์สำหรับเราหรอ หึหึ’
-END PART 3-
ความคิดเห็น