คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part 1
Part 1
ณ ตลาดกลางใจเมืองโยมีนา เมืองท่าสำคัญของประเทศกรูมึนเอง เป็นเมืองท่าที่พ่อค้าแม่ค้าจากทั่วทุกสารทิศมารวมตัวกันเพื่อซื้อขายสินค้านานาชนิด
“เร่เข้ามาครับ เร่เข้ามา สินค้าของเราเป็นของแท้ของดีไม่มีมั่วนิ่มมาจากเมืองจีนมีที่นี่ที่เดียวนะครับเร่เข้ามาครับเร่เข้ามา”หนุ่มหน้าตี๋นามฮันคยองพูดขึ้นถึงสินค้าตัวเอง
“ทางนี้ดีกว่าครับ เครื่องเงินแท้ไม่ลอกไม่ดำของดีจากเกาหลี ราคาไม่แพงครับเร่เข้ามา เร่เข้ามา”ฮันคยองเดินออกไปดูที่หน้าร้านของตัวเองพลางเหล่สายตาไปมองร้านคู่แข่งทางธุรกิจคนสำคัญอย่างเหยียดหยามส่วนอีกด้านหนึ่งก็ไม่แพ้กันมองมาทางร้านของฮันคยองด้วยสายตากวนๆอย่างสุดขีด ทำให้คนแถวนั้นที่เดินทางผ่านไปผ่านมาไม่กล้าที่จะย่างกายเข้าร้านเพราะรัศมีที่ทั้ง 2 ปล่อยออกมานั้นมันเหมือนคอยเตือนคนแถวนั้นว่าอย่าเข้าใกล้เป็นดีที่ไม่งั้นคุณอาจเป็นส่วนหนึ่งในการแข่งขันชักเย่อระหว่านเจ้าของร้านทั้งสองก็เป็นได้
“รู้สึกร้านของคุณ ไม่คอยมีคนเข้าเลยนะครับคุณฮันคยอง”ชายหนุ่มร้านข้างๆเหน็บแนมฮันด้วยวาจาและสายตาที่กวยสุดขีด
“นั้นนะสิครับ แต่ผมคงมีเพื่อนแล้วล่ะ เพราะร้านของคุณก็ดูเงียบเหงาไม่มีใครเข้าเหมือนกันนี้ครับคุณอึนฮยอก”พูดจบฮันคยองก็ส่งยิ้มที่ตัวเองคิดว่าหวานที่สุดไปให้อึนฮยอก ทางด้านอึนฮยอกก็ส่งยิ้มที่ตัวเองคิดว่าหวานที่สุดไปให้ฮันคยองเหมือนกัน แต่ผู้คนที่เดินผ่านไปมาแถวนั้นกับไม่เห็นว่ามันเป็นยิ้มที่หวานซักนิดมันเป็นยิ้มธุรกิจมืดชัดๆ จึงทำให้ทั้งสองร้านไม่มีคนเข้าเช่นเดิม
ผู้คนในตลาดยังคงส่งเสียงร้องขายของของตัวเองกันต่อไป โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็นคนชุดดำ 5 คนที่เดินขึ้นมาจากท่าเรือ
“โคคิ ชางมิน ปิดประตูเมือง”หนึ่งในคนชุดดำพูดขึ้นเสียงของเข้าดังมากถึงมากที่สุดชาวเมืองที่จับจ่ายซื้อของต่างหยุดการกระทำทุกอย่างของตัวเองเพื่อมองว่าไอ้บ้าที่ไหนมันมาตะโกนโหวกเหวกโวยวายแถวนี้ ถ้าไม่ใช้คนแถวนี้จริงไม่มีทางรู้หรอกว่าคนที่ทุกคนคิดว่าเป็นไอ้บ้าจะเป็นโจรสลัดผู้ยิ่งใหญ่ทางตอนเหนือนาม อาคานิชิ จิน พวกคนในพื้นที่บางคนเมื่อเห็นหน้าของจินก็รีบเก็บข้าของทันทีแต่มีเหรอที่จะรอดพ้นสายตานางพญาประจำเรือของจินอย่าง คิม แจจุง ได้ไม่มีทาง
“พวกนายรีบเก็บของไปไหนงั้นเหรอ”แจจุงเดินเข้าไปกลุ่มพ่อค้า 4-5 คนที่กำลังรีบเก็บข้าวของอยู่โดยที่ไม่ได้สนใจอะไรเลย
“ไม่เห็นหรือไงว่ากำลังรีบยังจะมาถามอีก เห็นไอ้พวกชุดดำนั้นป่ะ ถ้าไม่รีบเก็บของมันก็ได้ขโมยของๆพวกเราขึ้นเรือมันอะเดะ”หนึ่งในกลุ่มพ่อค้าพูดขึ้นแต่ก็ยังไม่ได้หันไปมองคนที่กำลังคุยกับตัวเองด้วยอยู่ดี แจจุงเดินเข้าไปสะกิดบ่าพ่อค้าคนนั้นเบาๆแต่ว่าพ่อค้าคนนั้นก็ยังเร่งรีบอยู่กับการเก็บของอยู่ดี แจจุงจึงเอือมมือไปสะกิดบ่าพ่อค้าคนนั้นอีกครั้ง
“ไอ้นี้หนิ มะ แม่ง...”หนึ่งในกลุ่มพ่อค้าหันไปหมายด่าเต็มที่ แต่แล้วก็ต้องเงียบกริบ เมื่อโดนสายตาของนางพญาจ้องเข้าอย่างจัง ภายในมือนางพญาคนสวยของเรือคือมีดด้ามเล็กๆซึ่งบัดนี้ปลายแหลมของมีดจ่ออยู่ที่คอหอยของพ่อค้าผู้โชคร้ายคนนั้นนะเอง เมื่อโคคิกับชางมินปิดประตูเมืองเสร็จก็ทำสัญญาณบอกจินว่าปิดเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“ขนเสบียงอาหารและข้าวของเครื่องใช้ไปให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ อนุญาตให้ฆ่าท่าจำเป็น”จินบอกกับลูกน้องอีกสาม คนที่เหลือทั้งสามต้อนผู้คนในเมืองไปรวมกันอยู่ที่เดียวกันแล้วแบ่งกันคุมเป็นโซนๆแจจุง โคคิ ชางมิน เข้ารื้อค้นบ้านเรือนและร้านค้าต่างๆทันทีที่กลับมารวมตัวกัน
“เฮ้ย ไอ้ตี๋ออกมาดิ”โคคิเดินออกมาพูดกับฮันคยองและอึนฮยอกที่บัดนี้นั่งกอดกันตัวกลมด้วยความกลัว
“พวกแกนั้นแหละ เร็วอย่าลีลาออกมา”โคคิเริ่มพูดขึ้นเสียง ฮันคยองและอึนฮยอกมองหน้ากันอย่างงงๆ
“แล้วจะเอาตี๋ไหน ล่ะครับพี่มีตั้งสองตี๋”
“ไอ้นี้วอน เดี่ยวปัดจิ้มไส้แตก ก็ออกมาทั้งสองตี๋นั้นแหละ”ฮันคยองกับอึนฮยอกจึงลุกขึ้นเดินออกไปตามคำสั่งอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ยืนเซ่ออยุ่ได้ช่วยกันยกของสิวะ”ทั้งสองมองไอ้หน้าเหลี่ยมที่กำลังยืนสั่งพวกเขาอย่างงงๆก่อนที่จะลงมือช่วยมันขนของของพวกเขาขึ้นเรือของพวกมัน
“เอ้ย โคคิขนของเสร็จยังวะ เดียวไอ้พวกผู้ตรวจการมันก็ได้ยกโขยงกันมาลากคอเมิง ขึ้นเขียงพอดี”
“ไม่ช่วยแล้วอย่าบ่นได้เปล่าวะคิบอม”
ป๊าบบบ ผ่ามืออรหันต์ถูกตบเข้าที่กระบาลน้อยๆของโคคิเข้าอย่างจังทำให้ไอ้เหลี่ยมซ่าของเราหันไปมองหน้าอย่างหาเรื่อง เมื่อหันกลับไปมองสุดท้ายจึงโดนอีกป๊าบเข้าอย่างจัง เพราะคนที่ตบหัวไอ้เหลี่ยมของเราคือกัปตัน อาคานิชินั้นเอง
“อย่าพูดมากไอ้โล้น มีหน้าที่ขนของก็ขนไป”จินมองโคคิด้วยหางตาก่อนที่จะใช้ปลายดาบสะกิดสีข้างโคคิเบาๆเชิงบอกให้เร่งมือ ทำให้ไอ้เหลี่ยมซ่าซ่าไม่ออกกันเลยทีเดียว
“กัปตันไอ้นี้มันแอบขโมยของบนเรือพวกเรา”จินหันไปทางต้นเสียงแล้วเดินเข้าไปหาคิบอมที่ยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งทันที คนที่คิบอมจับได้นั้นใส่เสื้อผ้ามอมแมมเหมือนขอทานผมเผ้ายุ่งเหยิง
“จับมันคุกเข่า แล้วเงยหน้าขึ้น”คิบอมใช้ดาบไม้ตีไปที่ข้อพับของขอทานคนนั้น จินเชยคางของอีกฝ่ายขึ้นแต่ฝ่ายขอทานกลับสะบัดหน้าหนีไปโดนขาของคิบอมที่ยืนอยู่ด้านข้างทำให้คิบอมเสียหลักเปิดโอกาสให้ขอทานคนนั้นใช้ดาบไม้ของเขาให้เป็นประโยชน์รูดเชือกที่พัฒนาการตนอยู่จนขาด ก่อนใช้หลังมือทุบหลังคิบอมแล้วแย่งดาบไม้ไป เตรียมพร้อมที่จะสู้
“กัปตันระวังครับ”เสียงของแจจุงดังขึ้นพร้อมกับที่ดาบไม้ในมือขอทานพุ่งเข้าใส่ร่างของจิน แต่ตัวจินกลับไวกว่า ถึงแม้ดาบไม้ของคิบอมจะไม่คมเท่าดาบพิษเพลิงของเค้าก็เถอะ แต่จินกลับเอียวตัวหลบทั้งๆที่เขาสามารถแย่งมันกลับคือมาได้อย่างง่ายดาย ไม่ใช้ว่าเขากลัวดาบไม้ของคิบอมแต่เขาอยากเห็นหน้าและเห็นฝีมือของคนที่กล้าต่อกรกับเขามากกว่า จินจึงไม่ใช้พิษเพลิงในการลงมือฆ่าในทันที ขอทานคนนั้นยกดาบขึ้นอีกครั้ง พลางฟาดฟันใส่จินแต่จินก็หลบและเอียงตัวหลบดาบไม้ที่ฟาดฟันใส่เข้ามาหาตัวได้ทุกครั้ง จินมองคนตรงหน้าที่ยังไล่ฟันเขาไม่เลิกอย่างสนุกสนาน ลูกเรือคนอื่นรู้ดีว่าจินนั้นชอบแกล้งคนอื่นมากเพียงไรดังนั้นพวกลูกเรือจึงรออย่างใจเย็นรอเวลาให้จินเบื่อกับการเล่นอย่างสนุกสนาครั้งนี้ แล้วในที่สุดเวลานั้นก็มาถึงเมื่อจินบิดข้อมือของคนๆนั้นบิดไปด้านหลัง มืออีกข้างที่ว่างอยู่เอื้อมไปรวบเอวของอีกฝ่ายเข้ามาใกล้ๆพอมือของจินสัมผัสโดนเอวของอีกฝ่ายจินเองก็ถึงกับตะลึงนิดหน่อยเนื่องจากเอวของคนที่เขาแกล้งอยู่ตั้งนานนั้นเล็กมากเล็กพอพอกับเอวของแจจุงเลยด้วยยิ่งพอมายืนอยู่ใกล้กันคนๆนั้นก็ยังเตี้ยกว่าเขาอีกด้วย
“ชื่ออะไรน่ะเรา”จินกระซิบถามที่ข้างหู
“ปล่อย”ร่างเล็กในอ้อมกอดตะโกนออกมาอย่างไม่พอใจสุดๆ แถมยังพยายามดิ้นหนีออกจากอ้อมกอดของจินอย่างสุดความสามารถอีกด้วย แต่ความพยายามทั้งหมดก็ไร้ผล
“ไม่บอกก็ได้ วันหลังฉันก็จะได้รู้เองแหละ เฮ้ย ขนของเสร็จหรือยัง ถ้าเสร็จแล้วก็ขึ้นเรือ วันนี้ได้ของแถมแล้วโว้ย”จินกระซิบข้างหูคนตัวเล็กในอ้อมกอดก่อนที่จะตะโกนสั่งลูกน้องของตัวเองทุกคน มือหนาจับคนตัวเล็กอุ้มพาดบ่าก่อนที่จะนำขึ้นเรือไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเหมือนเด็กได้ของเล่นชิ้นใหม่ แต่คนที่ไม่พอใจที่สุดกับเป็นนางพญาของเรือ คิม แจจุง ในใจของแจจุงนั้นขุ่นเคืองคนที่จินพาขึ้นเรือไป ทำไมนะทำไมเขาต้องรักจินข้างเดียวด้วย
“พี่ทึกกี้ช่วยหน่อยนะครับ”จินพลัดร่างเล็กในอ้อมกอดให้อีทึกซึ่งมีศักดิ์เป็นพี่ อีทึกพยักหน้าเข้าใจก่อนที่จะพาม้าพยศหรือของเล่นชิ้นใหม่ของจินไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ให้สะอาดกว่าเดิม ส่วนตัวของจินเองก็เดินเข้าไปพักในห้อง
ปัง
“จิน นายจะเอาเจ้าขอทานนั้นขึ้นเรือจริงๆน่ะเหรอ”นางพญาคนสวยประจำเรือเดินปึงปังเข้ามากระแทกเท้า ปึง ปัง ต่อหน้าจิน
“นายอย่าพึ่งเข้ามากวนฉันได้มั้ยแจจุง ฉันอยากพักนะ”จินล้มตัวลงนอนบนที่นอนด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนที่จะหลับตาลง แจจุงมองจินอย่างไม่พอใจเขาไม่พอใจมากๆที่จินเอาคนอื่นขึ้นมาบนเรือแห่งนี้ ลูกเรือทุกคนต่างรู้ดีว่าจินจะไม่ยอมเอาใครขึ้นเรือเด็ดขาดถ้าหากว่าไม่พอใจ แจจุงเดินออกมาจากห้องของจินร่างบางเดินชนเข้ากับอกของชางมินเข้าอย่างจัง
“เป็นอะไรไปแจจุง อะ เออ ดู นายไม่เหมือนนายเลยนะ”
“ชางมิน พูดอะไรด้วยหน่อยได้ไหม”แจจุงเงยหน้าขึ้นมองชางมิน หยดน้ำใสล่วงพลาวลงมาจากดวงตากลมโตของแจจุง ทำให้ชางมินรู้ได้ทันทีว่านางพญาตรงหน้าเขาต้องมีปัญหา แจจุงถือได้ว่าเป็นคนที่ต่อมน้ำตาตื้นที่สุดในเรือ และอ่อนไหวที่สุด บางทีนางพญาคนนี้ก็ดูเหมือนคนเข้มแข็งแต่ถ้ามีอะไรบางอย่างมาสะกิจใจนิดเดียวแจจุงก็พร้อมที่จะแสดงความอ่อนแอออกมาทันที ชางมินจึงเดินพาแจจุงไปคุยกันเงียบๆบนด่านฟ้าเรือ
+++++++++++
+++++++++++
อีกฝากหนึ่งของทะเล
“กัปตัน กราบต๊านนน กลุ่มข่าวของเราบอกว่าพบเรือไอ้จินแล้วครับ”ลูกเรือหน้าสวยวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหากัปตันเรือเพื่อมากล่าวรายงาน
“ดีมาก ฮีซอล พวกมันอยู่ที่ไหนล่ะ”ผู้เป็นกัปตันกล่าวกับลูกน้องทั้งๆที่สายตายังคงมองออกไปทางท้องทะเลที่กว้างใหญ่
“อยู่ใกล้เมืองท่าโยมีนาครับ”
“555+ ดีมาก หนีแค้นของฉันกับไอ้จิน ในที่สุดคราวนี้ก็ได้เวลาชำระแค้นกันซักที ฮีซอล”กัปตันเรือหันหน้ามาหาฮีซอล
“ครับ”ฮีซอลยกมือขึ้นมาทำมือตะเบะรับคำสั่ง
“ไปบอก ริกกี้ หมุนหางเรือกลับเราจะลงใต้กัน”
“ครับ กัปตัน จุง ยุนโฮ”ฮีซอลวิ่งลงไปใต้ท้องเรือเพื่อไปแจ้งข่าวกับริกกี้ทันที
“555+รอก่อนเถอะไอ้จิน ฉันจะไปชำระแค้นกับแกเดี่ยวนี้แหละ555+”ยุนโฮยืนยิ้มและหัวเราะคนเดียวราวกับคนบ้า จนทำให้ลูกเรือที่อยู่ใกล้ๆไม่กล้าเข้ามาถามเลยว่าที่ให้ลงใต้ไปนั้นให้หมุนหางลงใต้ไปกี่องศา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
(คุยกันนิด By ปาปริก้า) อย่าพึ่งเข้าใจผิดว่าปาปริก้าและChoi_lookpla จะสลับคู่ให้จินคู่แจแล้วยุนคู่เมะแต่อย่างใด ยังคู่เดิมแต่มันจะมาลงตัวและลงเอยกันอย่างไรปลาทั้งคู่ก็ยังงงกันอยู่ ช่วยลุ้นให้ fic เรื่องนี้จบลงด้วยดีด้วยเถอะ
(คุยกันนิด By Choi_lookpla) โฮะโฮะ ดองจนเค็ม -*- เอาเป็นว่าอัพแล้วนะจ๊ะ ขอบคุณ Momo ที่ติดตามนะ ^o^
บายค่า!!!
ความคิดเห็น