คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Effect :: ELEVEN
ผมมอร่าบาอูยอน ที่ลุพรว ผมเ้าใ สิ่ที่ผมทำ มันไม่ี่อวามรู้สึเธอเสียเท่าไหร่
แ่ไอ้อิน มันเล่นับาผมับูยอนอย่าไม่ทิ้ระยะ ทำไมผมะไม่รู้ ไอ้เวรนี่มันอบสุ้ม!
เห็นันเป็นอเล่นหรือไฮะ ิะทำอะไร็ทำ!
เสสิ้าัพ้อในใ ถึใบหน้าอเธอะมีแ่แววาที่นิ่เรียบ นไม่สามารถูออว่าเธอิอะไร
นาผมอ่านใเธอไ้ ยัไม่รู้เลยว่าเธอิอะไร
และวันนั้น เธอ็ไมุ่ยับผม ไม่มีเสียเล็ลอใๆ มาาวามิอเธอ
ไม่น่าให้รู้เรื่อพลัเลยว่ะ !
ผมถีบ ล็อเอร์้าทา อย่าเ็ๆ เธอหายไปไหน เธออยู่ที่ไหน!?
ผมยืนภายใ้้นไม้สูให่อโรเรียน สถานที่นี้เียบับใ ผมหลับาหล ่อนะพยายาม้นหาเสียอูยอน ไม่มี ไม่มีเลย...
ันื่อเสสิ้า นายเป็นนเอเียหรอ เย้ -..-/
ใ่ เธอเป็นสาวเอเียที่สวยมาเลยนะ
หน่า อยาะถ่อมัวนะ แ่นส่วนให่็พูถึันแบบนี้
“ ใรวะ! อย่าให้ัน หาเธอเอนะูยอน ” ผมระโฟรีรันนิ่ ผ่านหลัานั่นนี้
ามเสียสนทนา ัวอผมเ้าใล้เสียมาึ้น
อย่านะเว้ย อย่าหาย! แ่เสียสนทนาับ่อยๆาล - -
อบุที่เธอมานั่ทาน้าวัน เป็นไปไ้ไหม ที่เธอับันะมานั่เป็นเพื่อนันทุวัน
ไ้สิ นายอย่าลืมพาเพื่อนนาย มาทำวามรู้ัับันนะอิน
ประโยสุท้าย ัอยู่ในโสประสาท เหมือนเทปที่เล่นเพล้ำไปมา ูยอนหนีาผม
ไปหาไออินหรอ! มันำลัเ้าหาเธอ หาูยอนมีใับไอ้อิน ผม้อทำไ เสียน้ำาใ่ไหม
ุิผิมหัน์!
เธอะทำแผนันพัไม่ไู้ยอน!!!!
ผมรอให้พระอาทิย์ล้อยล ผมนั่อยู่อบหน้า่า มอปุยหิมะน้อยๆที่่อยๆโปรยปรายลมา
มือหนาอผม แบลาออให้ปุยหิมะนี่ปะทะับมือ ทำไมมันั่นุ่มนวลไม่เหมือนแ่่อนนะ
หิมะอผม้อแ็เหมือนแ่่อน! นุ่มนวลเหมือนปุยนุ่นไ้ไ น่าอายะมั - -
เอี๊ย เสียบานประูัึ้น
ันไม่ปล่อยเธอแนู่ยอน ผมแสยะยิ้ม่อนะหันหน้าไปที่้นเสีย
ภาพทุอย่ารหน้า ทำให้เาแทบหยุหายใ !!
ูยอนำลัูบอย่าูื่มับอิน ภาพรหน้าทำให้เฮุน ถลาไปัหน้าออิน
ำปั้นหนาอเฮุน ้สาึ้นสุวแน หวัะัลที่หน้าออิน แ่มืออเาลับทะลุผ่านร่าออิน มือหนาเลยัลับพื้นลายหินอ่อนอย่าเ็มแร นปูนนั้นเิรอยร้าว
“ ฮ่าๆๆๆๆๆ แนี่ มันโหไ้ใเลยว่ะ ุายโอ นี่แ่ภาพายันับูยอน ทีเอร์แรเอนะ
อน่อไปยัมีเยอะ! “ อินโห เฮุนอย่าหน้า้านๆ วามริแล้ว เาไม่ไ้ทำอะไรับูยอนเลย
บวับเสียทีอิน สร้ามันึ้นในอนลาวัน ล้วนเป็นฝีมือเาทั้หม
“ แเลิยุ่ับเมียันสัทีเถอะ เป็นอี็ส่วนอี ” เฮุน ปราเ้ามาระาอเสื้อออิน ใริ ผมไม่อยาเื่อในสิ่ที่ไอ้อินบอหรอ แ่อนลาวันมันือเสียอเธอและไอาิั่ว
รหน้าผม มันไม่มีำอบเหนือสิ่อื่นใแล้ว! ูยอนับอินรุยันและรู้ััน
“ ะยาว่ะเพื่อน ้าับูยอนเรารััน ส่วนเ้ามันมารทำลายรัอ้า ” พลัลมมหาศาลส่มาที่ัวอเฮุน อนนี้ใอเฮุนมีแ่วามสับสนเา ูยอน…ันับเธอไม่มีวันรัันใ่ไหม
เสียเบาๆภายในใเฮุนัึ้น ทำให้เาพลาที่ะหลบหนี พลัมหาศาลร่าอเาระแทเ้าลับหลัาอิหนาอบ้านร้ามอย่าั
ผมุไปทั่วร่าายไอ้าิั่ว พลัอมันทำให้ผมระแท นปวร่าายไปหม แ่อนนี้
ูยอน ผมยันึถึหน้าูยอน ไม่รู้ว่าทำไมผมถึไม่อยาให้ ูยอนและไอ้อินรู้ััน แม้ระทั่เินผ่าน
ผมยัไม่อยาให้เิ วันนี้ทีู่ยอนหายไป เธอไปับไอ้อิน
แ่ไม่ทันที่ผมะไ้ันัวเอให้ลุ ไอ้อิน็ยเท้าอมันมาเหยียบที่อผม ผมับน่อาอมัน หวัะส่ให้เล็หิมะ ที่เยือเย็นส่ไปถึหัวใอมัน แ่ทุอย่าลับทำให้ผมอ
ายที่สวมุำ เาพลาหน้า้วยหมวฮู เา่อยๆ ้าวเ้ามาหาผม
“ เป็นไล่ะ อวัอัน โอเมั้ย ” อินล่าวึ้นพร้อมบเท้าที่ออเฮุน เฮุน พยายามมอใบหน้าภายใ้ฮูำ ไม่!!! ผู้ายนนี้ไม่วรมาอยู่ที่นี่ เาือเทพอันับ้นๆ อเทพทั้ปว
“ ันล่ะ เลียฤูหนาวที่มีแ่หิมะที่สุเลย ” ายเสื้อุมฮู ล่าวึ้น มือหนาอเาวาบนหน้าอเฮุน ่อนะส่วามร้อน พันอศาะผ่านมืออายนนั้นเ้าสู่ร่าเฮุน
าสีฟ้าอเฮุนเหลือึ้น อนนี้ร่าายอเาแทบทน ับวามร้อนที่ายนั้นส่มาแทบไม่ไหว ระบบร่าายภายในอเฮุนร้อนรุ่ม
“ เพราะวามไม่เื่อใ ทำให้แเป็นแบบนี้เอนะุายโอ” อินระทืบออเฮุนอย่าแร
นเลือสีำอเาปะทุออาปาหนา
หะ! วามไม่เื่อใ ไออินมันหลอผมหรอ มันไม่ไ้เอับูยอนใ่ไหม ูยอนันอโทษ
อนนี้ในใผมพร่ำเพ้ออยาะอูยอน หาอนนี้ผมไปหาเธอ แ่เธออาะไม่เห็นผม็ไ้
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน เทพผู้ยิ่ให่ับปีศา ไ้หายไป ทิ้ร่าอผมไว้ รอวันายาวามร้อนรุ่ม
“ ให้ัน่วยแไหมเ็เมื่อวานืน” แบฮยอน เทพแห่ารเสียสละ ยืนมออาารผม
“ หน้าที่ท่านหนิ ไม่น่าถาม ” ผมอบแบฮยอน้วยเสียแหบพร่า
“ เฮ้ย ะายแล้วยัปาี - - ้าือเทพเสียสละ ไม่ไ้รัษาเว้ย นู้น ไ้่าวว่าไปปรุยาที่เมือีน”
แบฮยอน มอสภาพร่าายอเฮุน เาุเ่าล้าร่าอเฮุน
“ ้าไม่ไ้สสารเ้า แ่เินผ่านมาเอลูหมา โนน้ำร้อนสา็เท่านั้น” แบฮยอนผายมือออ
เาหยิบ หยิน หยา มาห้อยที่อ อเฮุน เป็นวามเื่อ หยินหยาะทำให้ร่าาย อเาสมุล
เฮุน หลับา้วยวามเมื่อยล้า เาฝืนลืนน้ำลายลอ อนนี้วามร้อนในร่าายเา
ลลมาบ้า ่อนที่แบฮยอนะพาเฮุนมาที่แห่นี้ ป่าที่มีหิมะลอปี แอนาร์ิ้า
“ รัษาัวอยู่นี่ะ ะไ้หายไวๆ อนนี้เ้าอาะทำให้มนุษย์มอเห็นเ้าไม่ไ้แ่ถ้าหาเ้าูแลนเอีๆ
เสร็านนี้มีโปรเให่แน่นอน อย่าิออไปาบริเวนี่ล่ะหาหาย้า ้าะยึหยินหยา้าืน!”
แบฮยอนหายัวไป เพื่อไปทำหน้าที่อน
เหอะ ถึห้าม ผม็ะหนี ถึูยอนะมอไม่เห็นผม็ะไปหาเธอ ไอ้ผู้ายนนั้น
นที่ส่พลัร้อนมหาศาลให้ผม มันไม่ใ่ปีศาแบบผม แ่มันือเทพ ให้ายเถอะ
เทพถูสร้าึ้นเพื่อทำแ่สิ่ีๆ แ่นี่ทำไมถึเอาพลันเอมา่าผมแบบนี้
เรื่อนี้ไม่ออบมาพาล ส่วนไออินันไม่มีทาให้แใลู้ยอนแน่นอน เฮุนวิ่้วยวามไวแส
หาเธอไม่เห็น แ่ผม็อยู่้าเธอูยอน
...............................................................................................................
ไรท์มาึ ไรท์อโ๊ T0T
ะะอัพสี่ทุ่ม ือนิยายไรท์ส สมว๊า
แบบพิมเสร็อัพเบยิ ้วยวามเป็นนิยายเรื่อแร
ทำให้ไรท์แบบสับสน ว่าะสมหวัีไหม หรือไม่สมหวัี ึึ ><
เม้น เฟบ ัน้วยนะแ๊ะ -..-/
ความคิดเห็น