คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2 เพื่อน?
ตอนที่ 2 เพื่อน ?
“อรุณสวัสดิ์ ยามะจัง” เสียงหวานของเพื่อนคนนึงทักทันที หลังจากที่ร่างอวบเดินมาที่โต๊ะของตัวเอง
“โอ้วว อรุณสวัสดิ์ จิเน็น” ทักทายเพื่อนตน พร้อมกับยิ้มให้อย่างเคย
“เหมือนนายจะเพิ่งเห็นฉันนะ”คนตัวเล็กพูดออกไป เพราะเห็นเป็นอย่างนั้นจริงๆ
“โทษทีนะ พอดีเมื่อคืนฝันร้ายมากเลยยยย ก็เลยคิดเรื่องฝันนั่นเพลินอ่ะ” ขอโทษขอโพยคนตัวเล็กใหญ่ หวังว่าจิเน็นคงไม่งอนนะ เพราะใครๆต่างก็รู้ว่าคนตัวเล็กที่ชื่อว่า จิเน็น ยูริ ขี้งอนขนาดไหน แต่ว่าผมน่ะ เห็นเขาเหมือนน้องชายคนนึงเลย แถมเป็นคนที่ดีมากๆด้วย เวลาที่ผมมีเรื่องไม่สบายใจ ก็ได้คนคนนี้แหละ ช่วยไว้เสมอ เพราะฉะนั้น ผมถึงไม่ลังเลใจ ที่จะพูดถึงความฝันเมื่อคืนให้เขาฟัง
“ฝันหลอ? เล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ นะ ยามะจัง~” เขาไม่งอนผมล่ะ เวลาที่จิเน็นอยากได้อะไรเขาจะส่งสายตาวิ้งๆใส่ และจะพูดคำว่า นะ ยามะจัง ทุกครั้ง ผมว่าเขาทำอย่างนี้มันน่ารักสุดๆไปเลย ถึงเขาไม่อ้อนผม ผมก็เล่าให้ฟังอยู่แล้วแหละ
“เฮ้อ มันแย่มากเลยจิเน็น ฉันน่ะฝันว่า ยูโตะคุงบอกเลิกฉัน T T” ผมทำหน้าเศร้าทันที แต่อีกฝ่ายกลับ
“5555 ยามะจัง นายเพ้อเจ้ออ่ะ นายบอกว่า ยูโตะบอกเลิก พวกนายยังไม่ได้คบกันสักหน่อย แค่เพื่อน
สมัยเด็กเอง” อึก เหมือนมีอะไรมาจุกตรงคอผม พูดไม่ออกเลยทีเดียว นอกจากจิเน็นจะขี้งอนแล้ว ยังพูดจาใจร้ายอีกต่างหาก
“นายจะย้ำทำไมเนี่ย ฉันรู้น่า ฉันพยายามทำแต้มอยู่ เดี๋ยวก็ได้คบกันแล้ว” ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ จะหาว่าผมเข้าข้างตัวเองก็ได้ แต่ผมว่า การที่คนเราไปรอถึงหน้าบ้าน ตอนเย็นก็ไปส่งถึงบ้าน แล้วยังไม่เคยโกรธผมจริงๆจังสักครั้ง เวลาผมง้องแง้งใส่ ยูโตะคุงไม่เคยทำท่ารำคาญใส่ผมเลย แล้วเขาเคยบอกว่า ผมน่ะ สำคัญสำหรับเขา >///<
“5555 เข้าข้างตัวเองชะมัด แต่ฉันเชียร์นายนะ หมอนั่นน่ะ เนื้อหอมใช่มะ แต่ว่าไม่เห็นคบใครจริงๆจังๆสักคน เห็นคนที่อยู่ข้างๆหมอนั่นก็มีแต่นายอ่ะแหละ พยายามเข้านะ ฉันอยากเห็นนายมีความสุข” เขาพูดได้ดีจริงๆ ได้ยินอย่างนี้ วันวาเลนไทน์นี้แหละ ผมจะบอกรักเขา
“ขอบใจมากเลย ฉันรักนายยย” ผมกอดจิเน็นแบบไม่อายสายตาใครในห้องเลย คงเพราะทำกันจนติดเป็นนิสัยแล้วล่ะ ผมบอกแล้ว เขาเหมือนน้องชายของผม
อ๊อดดดดด~
เสียงออดดังขึ้น หมดเวลาคุยเล่นแล้ว ทุกๆคนแยกย้ายไปนั่งที่ ไม่นานนัก อาจารย์ที่ปรึกษาของห้อง 3 B ก็เดินเข้ามา
“ตรง ทำความเคารพ สวัสดีครับ/ค่ะ” เสียงนักเรียนกล่าวทักทายอาจารย์เช่นทุกวัน
“สวัสดีจ๊ะ ทุกคน วันนี้มีข่าวดีนะ เราจะมีเพื่อนใหม่มาเรียนด้วยเพิ่มขึ้น 1 คน เขามาจากชิสึโอกะจ๊ะ เข้ามาได้แล้ว” พูดจบ ทุกคนก็หันหน้าไปทางประตูห้องเรียน
ครืด~
“โอ้ววว น่ารักอ่ะ” เสียงผู้ชายเด็กเรียนหน้าห้อง เอ่ยทัก
“หุ่นดีจัง” เด็กผู้หญิงหลายๆคนเอ่ยชม เหมือนจะอิจฉาด้วยซ้ำ
“มีแฟนยังคร้าบบบบบ” เด็กผู้ชายหลังห้อง ส่งเสียงแซว
ส่วนผม เหลือบมองไปทางยูโตะ อึก เขาจ้องผู้หญิงคนนี้ ไม่ขยับเลย ทำไมผม รู้สึกไม่ดีเลยนะ
“นี่ นี่ ยูโตะคุง” เขาไม่สนใจเสียงผมเลยอ่ะ พอผมหันไปหาจิเน็น ผมก็เห็นเขาทำสีหน้าแบบว่า ไม่เห็นสวยตรงไหนเลยง่ะ
“เอ่อ สวัสดีค่ะ ฉันนากาโนะ เอริกะ ค่ะ ย้ายมาจากชิสึโอกะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” เอ๊ะ? ทำไมผมคุ้นเสียงนี้จังนะ เหมือนผมเคยได้ยินที่ไหน หรือว่าเสียงผู้หญิงมันจะคล้ายๆกันหมด แต่ไม่รู้ทำไม ผมไม่ถูกชะตากับเธอเลย
“อ่ะ นั่น ยูโตะคุงนี่ ยูโตะคุง ดีใจจังที่เจอนาย” อึก ผะ ผม เห็นยูโตะยิ้ม ผมเห็นเขายิ้มให้ผู้หญิงคนนี้ รู้จักกันงั้นหลอ
“นึกว่าจะไม่เห็นฉันซะอีก ทักช้าจริง” ร่างสูงทักทายอย่างสนิทสนม พร้อมกับยิ้มใจละลายไปให้
“อาจารย์คะ หนูรู้จักยูโตะคุงน่ะคะ ขอนั่งตรงนี้ได้ไหมคะ” คล้ายๆว่าจะออกคำสั่ง แต่อาจารย์สาวก็ยอมตามนั้น
ทำไม ผู้หญิงคนนี้ รู้จักกับยูโตะคุงล่ะ ในเมื่อผมกับเขาโตมาด้วยกันนี่หน่า ทำไมผมถึงไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้ล่ะ
“นี่เอริจัง เพื่อนฉันที่ชื่นชอบวงดนตรีเดียวกันน่ะ ส่วนนี่ ยามาดะ เรียวสึเกะ แล้วนั่นก็จิเน็น ยูริ” อ่อ ถึงว่าผมไม่เคยเห็น เพราะผมน่ะชอบดนตรีคนละแนวกับยูโตะคุงเลย จริงๆผมไม่ค่อยได้ฟังเพลงด้วยแหละ ผมเห็นจิเน็นโบกไม่โบกมือให้เธอใหญ่ ทีเมื่อกี๊ยังว่าเขาอยู่เลย
“ยามะจัง นายจะไม่ทักทายเขาหน่อยหลอ?” เหมือนผมจะเงียบไปสินะ ยูโตะคุงถึงเร่งเร้าน่ะ
“อื้อ ^ ^ สะ...”
“นี่ ยูโตะคุง ไม่คิดว่าจะได้เจอนายนะ ดีใจสุดๆเลย” เอ่อ ผมยังพูดไม่จบเลย
และเหมือนยูโตะเองก็หันไปให้ความสนใจกับสิ่งที่ยัยนั่นพูดซะด้วย
ผมรู้สึกไม่ดีเลย เหมือนความฝันเมื่อคืนจะย้อนกลับมา ยูโตะคุง นายอย่าเปลี่ยนไปนะ
มาต่อเร็วมั๊ย? โอเครึเปล่าเนี่ย 555
ใกล้จะเปิดเทอมแล้วววววค่ะ
ความคิดเห็น