คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 ฝันร้าย
ตอนที่ 1 ฝันร้าย
“ยามะจัง ฉันน่ะ มีคนที่ชอบแล้ว ฉันมั่นใจว่าฉันรักเขา จากนี้ไปฉันคงจะห่างจากนายสักพักนะ”
เด็กหนุ่มร่างสูงที่มีชื่อว่า นากาจิม่า ยูโตะ เอ่ยบอกกับเด็กหนุ่มอีกคนที่เตี้ยกว่าที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา ด้วยน้ำเสียงติดจะเย็นชา แต่หากในแววตากลับแสดงให้เห็นว่า ตอนนี้เขากำลังลำบากใจ
“มะ หมายความยังไง ยูโตะคุง ไหนเคย...สัญญากันว่า จะอยู่ข้างๆ....กะ กันตลอด....ไป” เด็กหนุ่มอีกคนตอบกลับ ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเคลือ น้ำตาของเขากำลังจะล้นออกมา
“เรื่องนั้น ...” ร่างสูงนิ่ง เขาหลบสายตาต่ำลง เพราะตอนนี้ไม่อยากเห็นหน้าคนตรงหน้าเลย หลังจากปล่อยให้ความเงียบไหลผ่านตัวทั้งคู่อยู่อึดใจนึง ร่างสูงจึงตัดสินใจจบปัญหาทั้งหมด ต่อให้คนตรงหน้าจะส่งเสียงสะอื้นมาเป็นพักๆก็ตาม
“คือว่า... เรื่องนั้น สัญญานั่น นายช่วยลืมมันไปได้ไหม ฉันไม่สามารถอยู่ข้างนายได้อีกแล้ว ฉันขอโทษ ขอโทษนะ ยามะจัง” ร่างอวบแทบล้มทั้งยืน ลืมหลอ ให้เขาลืมงั้นหลอ เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว
“ทำไมกันล่ะ? ทั้ง.. ทั้งที่ฉัน รัก นาย มากขนาดนี้ ทั้งๆ...ที่มีความสุขแล้วแท้ๆ ฮึก .....นะยูโตะคุง กะ โก...หกกันใช่ไหม” โกหกใช่ไหมยูโตะ ช่วยบอกฉันชัดๆสิ นายจะไม่เปลี่ยนไป
“ขอโทษยามะจัง”พูดได้แค่นั้น พร้อมจะเดินจากไป ติดเพียงแต่ว่า มือของร่างสูงถูกรั้งไว้ด้วยมือของคนตัวเตี้ยกว่า
“ยูโตะคุง เสร็จรึยัง ฉันยืนรอจนเมื่อยแล้วนะ” เอ๊ะ? นั่นเสียงใครน่ะ ใครกัน
“อืม เสร็จแล้ว” ร่างสูงสะบัดมือของคนตัวเตี้ยกว่า ออกอย่างไม่ไยดีสักนิด พร้อมกับวิ่งไปหาเจ้าของเสียงเมื่อกี๊
“ยูโตะคุง อย่าไปนะ อย่าทิ้งฉันไว้อย่างนี้ ฮึก ยู... โตะ....คุง” ร่างอวบล้มลง ร้องไห้จนตัวโยน เขาไม่รู้ว่าทำไม ทำไม ทั้งๆที่เขารักคนคนนี้
ภาพตรงหน้าค่อยพร่าเลือน เขามองไม่เห็นหน้าเจ้าของเสียงเมื่อกี๊เลย คนๆนั้นคือคนที่มาพรากเอาคนรักของเขาไป พร้อมพรากเอาหัวใจของเขาไปด้วย
.................................................................................................................................
“เรียวจัง ตื่นได้แล้วลูกก จะเจ็ดโมงแล้วนะ ถ้าไม่ตื่นตอนนี้ ลูกจะไปโรงเรียนไม่ทันนะ” ผู้หญิงวัยกลางคน เอ่ยปลุกลูกชายอย่างอ่อนโยน ซึ่งเป็นประจำทุกวัน
“ตื่นแล้วครับ แม่” เมื่อได้ยินเสียงลูกชายตอบกลับมา ว่าตื่นแล้ว ก็เดินลงบันไดมาเพื่อจัดอาหารเช้าให้ลูกชายตัวดีก่อนไปโรงเรียน
ร่างอวบลุกขึ้นมา ด้วยใบหน้าที่ชุ่มไปด้วยน้ำตา หมอนของเขาเองก็เช่นกัน ฝันเมื่อกี๊มันทำให้หัวใจของกระตุกวูบ มันเจ็บทรมานเหลือเกิน เพียงแค่ความฝัน ยังร้องไห้มากขนาดนี้
“ฝันสินะ แค่ฝันใช่ไหม ยูโตะคุงไม่เปลี่ยนไปหรอก นะ” ผมพูดปลอบตัวเอง
พร้อมกับยันตัวลุกจากเตียง บิดขี้เกียจแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
เหมือนร่างอวบจะไม่ติดใจสงสัยเลยว่า คนๆนั้นที่ยูโตะคุง วิ่งไปหาเป็นใครกัน
หลังจากแต่งตัวเรียบร้อย ร่างอวบก็เดินลงมา เมื่อแม่ของเขาเห็นเช่นนั้น ก็พูดออกไปพร้อมใบหน้ายิ้มแย้ม
“ยูโตะคุง มารอลูกนานแล้วนะ” เป็นเช่นนี้ทุกๆวัน จนกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของบ้านยามาดะไปซะแล้ว ที่มีเด็กหนุ่มร่างสูง หน้าตาหล่อทีเดียว มายืนรอลูกชายของเธออย่างนี้ทุกวัน เพราะครอบครัวเธอและครอบครัวนากาจิม่า เป็นเพื่อนบ้านกันมาตั้งแต่สมัยที่เธอเพิ่งแต่งงาน และย้ายมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ อาจเป็นเพราะทั้งสองครอบครัวต่างมีลูกชายที่อายุไล่เลี่ยกัน จึงกลายเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆ จนตอนนี้ ทั้งสองคนโตเป็นหนุ่มแล้ว
“ฮะ แม่ ^ ^”เมื่อเห็นลูกชายตัวดียิ้มหน้าแป้นขนาดนั้น ก็อดดีใจไม่ได้ รอยยิ้มนั้นเหมือนตัวเธอเองไม่มีผิด
“18 กันแล้วนะ มารับมาส่งกันอย่างนี้ น่าอิจฉาวัยรุ่นจังนะ” อดไม่ได้ที่แอบแซวลูกชายตัวเอง
“>///< แม่ พูดอะไรน่ะฮะ? ผมไปแล้วนะ หวัดดีครับแม่” พูดจบก็กระโดดเหยงๆออกไป
“ยูโตะคุง อรุณสวัสดิ์”เสียงเจื้อยแจ้วของยามะจัง ส่งไปทักทายเด็กหนุ่มร่างสูงที่ยืนเอาหลังพิงกำแพงบ้านเขาอยู่
“ช้าชะมัดเลยยามะจัง รู้ไหนฉันยืนรอนายเป็นชั่วโมงแล้วนะ”ร่างสูงตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม ที่เป็นใครเห็นก็ต้องหลงเสน่ห์รอยยิ้มนี้แน่ๆ เพราะเขาเองก็เช่นกัน
“เวอร์แล้ว ยูโตะคุง อย่างยูโตะคุงน่ะ ไม่มีทางตื่นเช้าขนาดนั้นแน่ หรือถ้านายตื่นเช้านะ นายก็ต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมงในการเช็ตผม พวกนี้ ” ได้ที ร่างอวบก็แขวะคนตัวสูงทันที ไม่พูดเปล่า ยังเขย่งเท้าพร้อมกับเอามือไปลูบผมกระจุกนึง ที่มันกระดกขัดใจเขา
เพี๊ยะ! ร่างสูงตกใจเมื่อเห็นท่าทีนั้น รีบสะบัดมือคนตัวเตี้ยกว่าทันที เมื่อเห็นว่าอีกคน ยืนค้างอยู่อย่างนั้น จึงพูดออกไป
“นาย ทำอะไรน่ะ” ถามออกไปด้วยน้ำเสียงดุนิดๆ
“อะ อ่อ ผมนายมันกระดกน่ะ ฉันเลยจะช่วยจัดให้เข้าที” ผมตอบตะกุกตะกักออกไป เพราะยังอึ้งกับท่าทางของร่างสูง
“อืม ขอบใจ”
ระหว่างทางที่เดินไปโรงเรียน ไม่มีโครพูดอะไรขึ้นมา คนตัวเตี้ยกว่า แอบลอบมองใบหน้าด้านข้างของร่างสูงอยู่บ่อยครั้ง
‘ยูโตะคุง เป็นอะไรรึเปล่านะ’
......................................................................................................................................
อัพ 3 ตอนแล้ววว จะมีคนมาอ่านมั๊ยนะๆๆๆ ????
ความคิดเห็น