คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - LITTLE BOY ♡ ( DH ) - Prologue
คุณคิดว่าบนโลกใบนี้จะมีที่ไหนวุ่นวายเท่าที่นี่อีกมั้ยครับ?
“แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
“โอ๋เอ๋ น้องจงอุนคนเก่งไม่เอาไม่ร้องนะครับ”
“ฮึกก…ฮื่อออออออออออออออออออออออออออออออ”
“น้องซีวอนมานี่มา อย่าแกล้งเพื่อนแบบนั้น”
“โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ”
“น้องทึกอย่าวิ่งไปทางนู้นสิเดี๋ยวก็…โอ้ยยยยยยยยยยอีเด็กเวรพวกนี้นี่เดี๋ยวกูจับแดกให้หมดหรอกเดี๋ยว”
คำตอบของผมคือไม่มีแล้วครับ
ไม่มีที่ไหนจะวุ่นวายแล้วก็น่าปวดหัวเท่ากับโรงเรียนอนุบาลชื่อดังของโซลแห่งนี้อีกแล้ว!
“อีฮยอกแจ!”
น้ำเสียงคุ้นหูดังแหวกอากาศเข้ามาจนเจ้าของชื่อถึงกับสะดุ้งเฮือก เสียงร้องไห้งองแงของเหล่าเด็กๆห้องอนุบาลสามทับสามค่อยๆจางลงจนเหลือเพียงเสียงสะอื้นเท่านั้น อีฮยอกแจกลืนน้ำลายเอือกใหญ่ก่อนจะหันกลับไปมองหญิงสาวที่ก้าวฉับๆเข้ามาด้วยสีหน้าถมึงทึง
“ฉันหายไปไม่กี่นาทีทำไมมันวุ่นวายขนาดนี้ฮะ! แล้วเมื่อกี้อะไร? แกใช้คำหยาบต่อหน้าเด็กๆเหรอ!!!!”
คนถูกด่าเบ้ปากแล้วยกมือสองข้างขึ้นมาอุดหู ก่อนจะเริ่มเถียงกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ “โอ้ยโซรา ก่อนจะด่าอะไรช่วยดูก่อนได้มั้ยว่าเด็กพวกนี้มันแสบกันขนาดไหนเนี่ย”
“แล้วมันใช่เรื่องที่แกจะต้องพูดคำหยาบมั้ยห่ะ หลบไปเลยหลบๆๆๆๆ” โซราว่าแล้วก็ใช้แขนดันน้องชายออกไปให้พ้นทาง แล้วคุณนายเธอก็ลงไปนั่งพับเพียบโอ๋พวกเด็กมารทั้งหลายจนสถานการณ์สงบลงในที่สุด ฮยอกแจกลอกตาอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะย้ายตัวเองไปนั่งอ่านหนังสือบนโต๊ะต่อ
สาบานเลยชีวิตนี้เขาจะไม่มีวันเป็นครูเด็ดขาด!
โดยเฉพาะครูสอนเด็กอนุบาลที่ซนยิ่งกว่านรกแตกพวกนี้
ปึก!
ฮยอกแจที่โดนขับไล่ออกมาลงนั่งยืดขาอ่านหนังสืออยู่ได้ไม่กี่นาทีก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่ปะทะเข้ากับฝ่าเท้า ฮยอกแจเหลือบตาขึ้นไปดูแล้วก็ต้องตกใจเมื่อพบก้อนกลมๆนอนคว่ำหน้าอยู่ที่พื้น
-_-
“ตายแล้ว! ทงเฮ…”
เสียงของนางฟ้าอย่างอีโซราดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่เจ้าตัวจะรีบละมือจากเด็กคนอื่นแล้วถลามาดูก้อนกลมที่ว่านั่น
พอพลิกขึ้นมาเท่านั้นแหล่ะ…
“ฮึก…”
เบะเลย…
“……………….”
“แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะทงเฮ เจ็บตรงไหนมั้ยมาให้คุณครูดูซิ” โซราว่าแล้วก็ส่องสำรวจไปทั่วร่างของเด็กน้อย สุดท้ายก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก “ไม่เป็นอะไรมาก…โล่งไปที เออนี่! ฮยอกแจ แกน่ะนั่งให้มันหุบๆหน่อยได้มั้ย จะยืดขาออกมาทำไมเห็นมั้ยว่าน้องเดินสะดุด”
ตกลงกูผิดช้ะ…
“เห้ยอะไรวะโซรา อีเด็กนี่มันเดินมาสะดุดเองนะฮยอกแจอยู่ของฮยอกแจเฉยๆอะ!”
“ยังจะมาเถียง” คนเป็นพี่สาวถลึงตาใส่ทำท่าจะด่าต่ออีกชุด แต่…
“คุณครูโซรา ซองมินแกล้งหนูอะแงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
“จ้าๆ เดี๋ยวครูไปตีซองมินเดี๋ยวนี้ จงอุนไม่ร้องนะลูก”
แล้วนางก็จากไป…
ทิ้งไอ้เด็กตัวกลมนั่งจุมปุ๊กตาแดงก่ำอยู่ที่ปลายเท้าของอีฮยอกแจเช่นเดิม
“มองทำไม”
เรื่องข่มเด็กนี่ฮยอกแจเซียนมากจริงๆไม่อยากอวด 
“แหน่ะ…ยังจะมามองอีก”
แต่ทว่า…
“นิสัยไม่ดี” คำสั้นๆที่หลุดออกมาจากปากเด็กอนุบาลสองตัวอ้วนทำเอาฮยอกแจถึงกับสติขาดผึง ดวงตากลมโตคู่นั้นจ้องมองมาที่เขาอย่างโกรธแค้นแม้ว่าจะยังมีน้ำตาเอ่อคลออยู่บ้างก็ตาม
สายตาเคียดแค้นจากเด็กตัวกะเปี๊ยกเดียวนี่กูต้องกลัวมั้ย ขอถาม
“ใครกันแน่ที่นิสัยไม่ดี” ฮยอกแจแสยะยิ้มก่อนจะลุกจากเก้าอี้แล้วลงไปนั่งยองๆจนสามารถจ้องตากับเด็กตัวอ้วนตรงหน้าได้ถนัด “เดินไม่ระวังเองแล้วมาโทษคนอื่น” ว่าจบก็หยิกแก้มกลมๆนั่นไปหนึ่งที เรียกความไม่พอใจจากเจ้าตัวไปอีกหลายเท่า
“อย่ามายุ่งกับทงเฮนะ-_-!”
“โอ๊ะ”
“-_,-”
“น่ากลัวจัง :D” แกล้งยักคิ้วล้อเลียนพร้อมกับใช้สองมือละเลงลงไปบนแก้มใสด้วยความหมั่นเขี้ยว แต่เพราะไม่ทันได้ระวังตัวทำให้เด็กชายถือโอกาสคว้ามือบางไว้แล้วฝังเขี้ยวลงไปเต็มแรง
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยอีเด็กเวรนี่ปล่อยยยยเดี๋ยวนี้นาเกสดฟเส่ดสเกฟ่กดสาเสดกาเวอสกาวสเสฟเดกำส้สดก้าสาก้เสว”
“เอะอะอะไรอีกฮยอกแจ-_-” เสียงโซราดังมาจากมุมหนึ่งของห้อง ฮยอกแจรีบหุบปากก่อนจะใช้แขนอีกข้างคว้าตัวเด็กชายตรงหน้าขึ้นมาไว้ในอ้อมกอด แล้วตะโกนตอบกลับไป “เปล่าๆไม่มีอะไร………..”
"แน่นะ"
“แค่จะพาน้อง…เอ่อ…” ฮยอกแจเว้นช่วงไปแล้วก้มมองป้ายชื่อที่ปักอยู่ตรงหน้าอก “…พาน้องทงเฮไปล้างหน้าอะโซรา” ตะโกนบอกไปแบบนั้นแล้วก็รีบหอบเด็กทงเฮทงเฮ่ออะไรนี่ออกไปนอกห้องอย่างด่วน
พออยู่ด้วยกันแค่สองคนแล้วฮยอกแจก็เหลือกตาใส่แทบจะทันที ซึ่งเด็กชายก็ไม่ยอมแพ้ ทำหน้าแบบเดียวกันกลับมาแบบไม่มีผิดเพี้ยน แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับฝ่ามือของฮยอกแจที่ตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยคราบน้ำลายและรอยเขี้ยวเป็นหลุม....
ทุเรศจริง...
แสบนักนะ
ฮยอกแจใช้แขนหนีบไอ้เด็กตัวกลมนี่เดินมาจนถึงอ่างล้างหน้าที่อยู่ไม่ไกล ก่อนจะวางลงบนซิงค์แบบไม่มีการเบามือราวกับว่าไอ้เด็กปีศาจนี่เป็นแค่ตุ๊กตาล้มลุกตัวหนึ่ง
“เอาล่ะ…”
“-_-”
“ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้”
“-_-”
“ถ้าไม่ขอโทษก็เชิญนั่งอยู่บนนี้ต่อไป ไม่อุ้มลงด้วย”
“……………”
“เร็วๆ”
“………….” แต่ทว่า ตอนที่ทงเฮกำลังทำท่าจะพูดอะไรบางอย่าง ของเหลวสีแดงเข้มก็ค่อยๆไหลลงมาตามมุมปาก ไวกว่าความคิดฮยอกแจรีบเข้าไปแล้วใช้ชายเสื้อประคบไว้ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างจ้องมองใบหน้าของเด็กชายที่เตรียมจะเป่าปี่อีกรอบ
เลือด…
“ทงเฮ อ้าปาก”
“ อ้า – O -”
ฮยอกแจนิ่งไปเมื่อพบอะไรบางอย่างนอนตายอย่างสงบอยู่ในนั้น
“คายออกมา อย่ากลืนนะ”
เด็กชายตัวกลมทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย คงเป็นเพราะรสขาติของคาวเลือดที่นองอยู่เต็มปากจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ ไม่กี่วินาทีถัดมาวัตถุสีขาวก็กลิ้งหลุนๆลงมาบนฝ่ามือของฮยอกแจ
ฟั
น
หั
ก
เดาว่าคงเป็นเพราะตอนที่ทงเฮเดินมาสะดุดขาแล้วหน้าไปกระแทกพื้นบวกกับตอนที่กัดมือเขาอีก…
จะสมน้ำหน้าดีมั้ยเนี่ย
ฮยอกแจหันไปล้างมือจนสะอาดแล้วรองน้ำมาให้อีกฝ่ายใช้ล้างปาก ทำความสะอาดกันอยู่พักใหญ่ เด็กชายทงเฮก็ทำท่าจะร้องไห้ออกมาอีกรอบเพราะเกิดนึกขึ้นมาได้ว่าหม่าม๊าไม่ให้ไปไหนกับคนแปลกหน้า ;_____;
“ทงเฮจะไปหาซองมินกับซีวอน” พอคิดได้แบบนั้นก็เริ่มงอแงขึ้นมาทันที
“รู้แล้ว เดี๋ยวก่อนสิ” ฮยอกแจตอบเสียงเขียว ก่อนจะใช้สองมือประคองแก้มอีกฝ่ายไว้ “ไหนยิงฟันซิ”
“- [++++ +++++] -”
อุ๊ย…
…ฟันหลอ…
5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
TBC
ฟิคส้นตีนไรเนี่ยตอบ 5555555555555555555555555555555555
นั่งพิมพ์ตะกี้รอบเดียวลงเลยไม่เช็คไรทั้งนั้นขี้เกียจ กร้าก
เดี๋ยวมาต่อ(และรีไรท์อีกที) แป๊บ
มันเป็นเรื่องยาวอะมีสองภาค ภาคแรกเป็นน้องทงเฮ พี่ฮยอกแจ
ภาคสองเป็นน้องฮยอกแจ พี่ทงเฮ แต่สองภาคนี่คือมันจะไม่เกี่ยวข้องอะไรใดๆกันทั้งสิ้น โอเคนะ
เออลืมบอกฮยอกแจอายุสิบห้าอะ 55555555555555555555555
ความคิดเห็น