OS/SF B1A4 -All Couple-

ลำดับตอนที่ #6 : (OS) HAPPY 24th SANDEUL DAY -Badeul-

Couple : Baro x Sandeul

Rate : R 15

ครืด.. ครืด..
   ผมมองโทรศัพท์ข้างหัวเตียงที่ตอนนี้กำลังสั่นเป็นเจ้าเข้าเมื่อนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืนเป๊ะๆ ความจริงก็สั่นตั้งแต่สี่ห้าทุ่มแล้วอ่ะนะเพียงแต่ผมไม่คิดจะสนใจ
"บาโรฮยองจะไม่ไปอวยพรซานดึลฮยองจริงๆเหรอ?"
มังเน่หน้าหล่อชะโงกถามมาจากนอกห้อง ผมแค่ปรายตามองเล็กน้อยก่อนทิ้งตัวลงนอนกับเตียงและหยิบบทละครมาอ่าน หลังเสียงประตูปิดลงผมก็ลุกขึ้นนั่งและมองไปทางประตูเมื่อได้ยินเสียงโวยวายกับเสียงเมมเบอร์อวยพรวันเกิดให้กับซานดึล
"เฮอะ"
พ่นลมออกจากปากก่อนหันกลับมาท่องบทเหมือนเดิม
  
   ไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหนที่ซานดึลแอบมองบาโรจากหน้าห้องนอนโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ ตากลมโตมองเพื่อนตัวดีที่เมินตัวเองตั้งแต่ช่วงบ่ายเพราะเหตุผลงี่เง่าว่าลืมดูละครของเขา! 
"นายจะไม่สนใจกันจริงๆเหรอ~"
ผมลากเสียงยานคางเพราะบาโรเอาแต่ท่องบทๆอยู่นั่นแหละ หางตาของบาโรเหลือบมองมาเล็กน้อยก่อนจะหันไปสนใจกับบทละครตัวเองเหมือนอย่างเคย
"ย่าห์!! เพราะแบบนี้ไงฉันเลยไม่อยากดูละครของนายอ่ะ"
ตะโกนใส่คนที่ไม่รู้จักโตอย่างบาโรเสร็จก็เดินตึงๆไปที่ห้องครัวก่อนคว้าเค้กขึ้นมาก้อนนึงท่ามกลางสายตาของเมมเบอร์ที่มองมาแบบงงๆและเดินกลับไปที่ห้อง
"สนใจกันบ้าง!!!!"
ตะโกนข้างหูบาโรและโปะเค้กทั้งก้อนลงใส่หน้ากระรอกๆก่อนละเลงซ้ำๆไปถึงคอเสื้อ สภาพที่เพื่อนเลอะมันทำให้ผมสะใจมากจนต้องหลุดหัวเราะออกมา
"ทำอะไรของแกวะห้ะ!"
เสียงทุ้มตะโกนกลับมาทำให้ปากที่่กำลังยกยิ้มต้องหุบลงบวกกับสายตาเอาเรื่องของอีกคนทำให้ผมคอตก
"โตแล้ว ปีนี้24แล้วนะเล่นอะไรเป็นเด็ก"
นิ้วเรียวปาดเอาครีมเหนอะๆบนหน้าป้ายลงบนแก้มของผมก่อนจะหัวเราะออกมา
"จริงๆก็ไม่ได้ตั้งใจเมินหรอก"
มือของบาโรยกขึ้นลูบหัวผมเบาๆก่อนจะเดินไปปิดประตูและกอดซ้อนหลังผมไว้ ตอนนี้หัวใจของผมเต้นตึกตักๆเลยล่ะ
"เป็นแค่ส่วนหนึ่งของเซอร์ไพรส์วันนี้"
มือเรียวดึงข้อมือผมไปที่เตียงก่อนทิ้งตัวลงนั่งและให้ผมนั่งลงที่ตัก ผมมองแขนแกร่งสลับกับมืออีกข้างที่รื้อบางอย่างในลิ้นชักข้างเตียง
"เอาไว้ใส่คู่กันนะ"
กำไลข้อมือเหล็กเย็นๆถูกใส่ลงที่ข้อมือผม ยกแขนขึ้นมองก็เห็นตัวอักษรสลักไว้
                         

'Eternal BADEUL'

   ผมเอียงคอเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองคนที่หน้าเลอะครีมเค้กจนดูแทบไม่ออกเลยเผลอหลุดหัวเราะออกมา
"เดี๋ยวเช็ดให้"
พูดจบก็ลุกขึ้นถอดเสื้อออกและนั่งคร่อมบาโรไว้ ใช้เสื้อค่อยๆเช็ดคราบครีมออกอย่างเบามือ
"อะไร.. ยั่วกันเหรอ?"
มืออุ่นยกขึ้นโอบหลังเอวไว้ก่อนลูบไล้ไปมา
"เปล่า นายคิดว่างั้นเหรอ"
หลังพูดจบก็กดริมฝีปากลงไปที่ปากหนาลิ้มชิมรสชาติจากครีมที่ยังเหลืออยู่
"ขอบคุณนะ ขอบคุณที่เกิดมา ซานดึล"
ผมมองบาโรที่ส่งยิ้มมาให้และส่งยิ้มตอบกลับไป
"ขอบคุณนายเหมือนกันนะบาโร นายเป๋นเพื่อนทะ....."
พูดไม่ทันจบดีก็ถูกปิดปากด้วยปากอีกครั้งเพียงแต่ครั้งนี้ต่างออกไป ความร้อนแรงบังเกิดขึ้นเมื่อบาโรใช้ฟันครูดเบาๆก่อนสอดลิ้นหยอกเย้าในโพร่งปากของอีกคนทำให้เกิดเสียงเสียดสีน่าอาย
"อื้ออ อะไร"
ซานดึลที่ผละริมฝีปากออกมาถามด้วยความสงสัย
"เราเป็นเพื่อนกันอย่างงั้นเหรอ"
เสียงทุ้มพูดก่อนกระชับตัวคนตรงหน้าให้แนบแน่นขึ้น
"ใช่ไง"
เสียงใสตอบกลับแบบมึนๆและได้รับคำตอบเป็นแรงเม้มจากปากเบาๆที่หัวไหล่
"เพื่อนที่ไหนเขาทำแบบนี้เจ้าเป็ดโง่"
บาโรพูดก่อนพ่นลมหายใจออกจากปากเบาๆ

"อย่างเราอ่ะมันมากกว่าเพื่อนแล้ว"

"นายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉันแล้วนะจองฮวาน"
 

"อยู่ด้วยกันไปจนแก่เลยนะ"

"สุขสันต์วันเกิด เพื่อนรัก"

---------------The End-----------------

 

   มาแบบสั้นๆมึนๆ ฟิคสดจากที่มีคนขอและลงในทวิตเมื่อคืนนะคะ 55555 เจอคำผิดบอกได้ค่ะ