The memory ความทรงจำร้าย ยังมีรัก

ลำดับตอนที่ #1 : จำได้ไหม วันร้ายๆ

"ฮือๆๆๆ แม่ทำใจดีๆไว้นะแม่ แม่ๆๆๆๆๆ ช่วยด้วยค่ะ" เสียงพูดของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ไม่มีใครสนใจ " นาย คนที่ทำไว้กับแม่ของฉัน ชั้นไม่ให้อภัย" เรื่องมีอยู่ว่า วันหนึ่งชั้นไปซื้อของกับแม่ตอนเย็น ขณะนั้นฝนกำลังตกหนัก จู่ๆๆก็มีรถเบนซ์สีดำคันหนึ่งขับมาพุ่งชนโดยไม่รู้ตัว ตู้ม รถเข้าชนกับแม่เข้าจังๆ ฉันร้องขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครสนใจ นอกจากเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่รุ่นราวคราวเดียวกับชั้น สิบวันผ่านไป ฉันพึ่งรู้ว่า คนที่ขับรถชนแม่ของฉัน คือ นาย อรรถดิษฐ์ วรรณทรวิศูษณ์ ฉันคิดในใจ ใครก็ตามที่นามสกุลนี้ ฉันจะไม่ให้อภัยเด็ดขาด ....... 10ปีผ่านไป ฉันขึ้นชั้นม.4ด้วยความกรุณาของกระทรวงศึกษาธิการ ฉันยังไม่ลืมว่าเกิดเรื่องอะไรกับชั้นหรอกนะ ตูม " โอ๊ย อะไรกันเนี่ย" ชั้นโวยวาย "ขอโทษๆ ขอโทษจริงๆนะ" ชั้นเงยหน้ามองหน้าของเขา อืม หน้านี้คุ้นๆนะ เหมือนจำได้ลางๆ เอ ช่างมันเถอะ "อืม ไม่เป็นไร ลืมมันไปเหอะ" กริ๊ง  ชั้นเดินเข้าห้อง เขาก็แนะนำตัวกันทั้งห้องเหลือแค่สองคน เฮิอก นายทีชนชั้นเมื่อกี๊นี่ ..... "อ้าว นางสาว ปัฐมา ออกมาได้แล้ว" "ค่ะ  ดิฉันชื่อน.ส.ปัฐมา เศรษฐาปรมานภค่ะ" ฮู่ ตื่นเต้น พอกลับไปนั่งที่ นายนั่นก็ออกไป "สะๆๆ สวัสดีครับ กระผะๆๆๆๆผม ชื่อ นาย กรรณรดิษฐ์ วรรณทรวิศูษณ์ครับ" ฮ้า นะๆๆนามสกุลนั่น มันๆๆๆๆๆ มัน คุ้นๆหว่า(แป่ว) อ้อ นามสกุลไอ้ผู้ชายคนนั้นนี่ว่า ที่ทำให้แม่ชั้นตาย นายๆๆๆๆเสร็จฉันแน่ "นี่นาย เมื่อสิบปีก่อน มีอะไรที่กระทบกระเทือนจิตใจนายมั๊ย แบบ อุบัติเหตุน่ะ" เฮ้ย ชั้นถามอะไรออกไปเนี่ย "เอ่อ เคยตอนชั้นอายุ6ขวบกว่าๆน่ะ แต่ชั้นจำอะไรไม่ค่อยได้หรอกนะ จำได้แค่ว่า ผู้บาดเจ็บมีสองคนแล้วมีเด็กผู้หญิงน่ารักมากๆเลยหล่ะ แต่ก็ช่างมันเหอะนะ อืม" เขาเล่า นั่นไง ชั้นเจอตัวแล้ว ทำไมมันเจอง่ายยังกับนิยายอย่างนี้เนี่ย "อืม นายชื่ออะไร ใดชั้นชื่อแมนี่" อยากรู้จังว่าชื่อศัตรูตัวฉกาจจะชื่อเท่ห์สักเพียงใด "ชั้นชื่อ......"