คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
เด็กหญิงปาณิศรา ธีระตระกูล หรือ ไหม เด็กสาวหน้าตาขี้เหร่ แถมยังตัวอ้วนท้วม ผิวคล้ำ ในวัย 7 ปี ร้องไห้งอแงไม่อยากไปโรงเรียนเหตุเพราะเธอเพิ่งย้ายโรงเรียนมาใหม่ เธอกลัวไม่มีเพื่อนเล่นด้วย เธอเกลียดโรงเรียน เพราะเพื่อนๆของเธอไม่ยอมเล่นกับเธอ
“ยัยอ้วนดำ อี๋ ไปไกลๆเลยนะ”
“อ้วนก็อ้วน ดำก็ดำ แถมยังขี้เหร่อีกตั้งหาก”
คำพูดมากมายเหล่านี้ที่เธอได้ยินจากเพื่อนๆ ทำให้เด็กสาวทนไม่ได้ กลับบ้านไปร้องไห้กับคุณพ่อคุณแม่ จนต้องเปลี่ยนโรงเรียนมาหลายครั้งแล้ว
“ไหม ลูกคนเก่งของแม่ ไม่เอาไม่ร้องนะลูก เนี่ยโรงเรียนใหม่แล้ว เพื่อนก็ใหม่ ไม่มีใครว่าหนูหรอกลูก ป้ะ ไปโรงเรียนกันเถอะ”
“คุณแม่ขา ถ้าไหมไม่มีเพื่อนคบอีกละคะ” เด็กหญิงถามด้วยแววตาใสซื่อบริสุทธิ์ เด็กก็เหมือนกับผ้าขาว ที่รอการแต้มสีจากผู้ใหญ่และสังคม ปาณิตรา มั่นใจว่าเธอลี้ยงน้องไหมมาอย่างดี หากแต่สังคมภายนอกที่โหดร้าย ตัดสินคนจากรูปร่างภายนอก ทำให้ลูกสาวของเธอหมดความมั่นใจในตัวเอง น้องไหมเคยเป็นเด็กฉลาด ชอบการเรียนรู้ เธอกับสามี คุณสาวิศ เห็นแววความฉลาดของลูกสาว จึงส่งไหมเข้าโรงเรียนอนุบาลตั้งแต่น้องไหมอายุเพียง 3 ขวบ
สิ่งที่ได้จากการส่งลูกสาวไปโรงเรียน วันแรกเมื่อน้องไหมกลับบ้าน น้องไหมก็นิ่ง เงียบ ไม่ยอมพูดกับใคร จากนั้นก็ร้องไห้งอแงไม่ยอมไปโรงเรียนอีกเลย สอบถามจากคุณครูก็ได้ความว่า ไม่มีเพื่อนยอมเล่นกับน้องไหม เพราะรังเกียจที่น้องไหม อ้วน ดำ ไม่น่ารัก เธอกับสามีจึงตกลงกันย้ายโรงเรียนให้น้องไหม แต่น้องไหมก็ไม่ยอมไปโรงเรียน กว่าเธอจะกล่อมให้ลูกสาวกลับไปเรียนได้ก็ใช้เวลาเป็นปี เมื่อน้องไหมกลับไปเรียนแล้วก็พบเจอปัญหาเดิมๆ จนเป็นเหตุให้ต้องย้ายโรงเรียนอยู่บ่อยครั้ง
“คุณแม่ขา เรามาลองเริ่มต้นใหม่กันอีกสักครั้งนะคะ” เด็กสาวปาดน้ำตาทิ้งและยิ้มให้กับผู้เป็นแม่ เธอจะต้องเข้มแข็ง ไม่ว่าอะไรจะเกิด เธอจะต้องอดทน
“ดีมากลูกรัก งั้นเราไปโรงเรียนกันเถอะ”
วันเปิดเทอมวันแรกของโรงเรียนประถมชื่อดังแห่งหนึ่ง เป็นไปตามคาด ไม่มีใครยอมเป็นเพื่อนกับน้องไหม ที่นั่งข้างๆเธอว่าง เด็กสาวอยากจะร้องไห้ใจจะขาด แต่ก็อดทนฝืนกลั้นเอาไว้ เธอต้องอดทนสิไหม เธอไม่อยากเริ่มต้นใหม่อีกแล้ว ให้การเริ่มต้นใหม่ในโรงเรียนประถมแห่งนี้เป็นการเริ่มต้นครั้งสุดท้าย ถ้าเธอลองพยายามหาเพื่อน สักวันเธอจะต้องมีเพื่อนด้วยความจริงใจของเธอ เธอเชื่อว่าอย่างไง
ผ่านไปหนึ่งปี น้องไหมก็ยังไม่มีเพื่อนคบแม้ว่าเธอจะพยายามทำดีกับเพื่อนๆ เพื่อนๆก็พยายามตีตัวออกห่างเธอ ไม่ยอมนั่งกินข้าวด้วย หรือเอาเธอเข้ากลุ่ม เธอพยายามจนหมดความพยายาม เปลี่ยนเป็นความเคยชิน เธอเคยชินกับการไม่มีเพื่อนและอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด หนึ่งปีที่ผ่านมา
แต่เหมือนกับว่าสวรรค์ยังปราณีเด็กหญิง ส่งเด็กชายภพ กิตติภพ อัศวกุล เป็นอัศวินม้าขาวมาช่วยเป็นเพื่อนเล่นกับเด็กหญิง เหตุเพราะในห้องเรียนที่เด็กชายภพย้ายมาใหม่นั้นที่นั่งอื่นเต็มหมดแล้ว เหลือเพียงที่นั่งติดน้องไหมเพียงที่เดียว
เริ่มแรกเด็กชายก็จำใจนั่ง แต่ด้วยความอัธยาศัยดี ทำให้เด็กภพพูดคุยกับน้องไหมและก็ค้นพบว่าแท้จริงแล้วน้องไหมเป็นเพื่อนที่น่ารักคนหนึ่งเลยทีเดียว
“นาย ไม่รังเกียจที่จะเป็นเพื่อนกับฉันเหมือนเด็กคนอื่นๆใช่มั้ย” เด็กสาวที่นั่งข้างๆพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าเด็กชายด้วยแววตาใสแป๊ว
“อืม ไม่รังเกียจหรอก เราชื่อภพนะ ยินดีที่ได้รู้จัก” เด็กชายยืนมือข้างหนึ่งออกไป
“ภพเป็นเพื่อนคนแรกของน้องไหมเลยนะ ยินดีที่ได้เป็นเพื่อนกัน” น้องไหมยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มที่จริงใจ แล้วยืนมือไปจับกับมือของเด็กชาย
“ต่อไปนี้เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ” ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างมีความสุขที่ได้เพื่อนใหม่
ชีวิตในวัยเด็ก ต่างไม่ต้องการอะไรมากมาย แค่มีเพื่อนไว้เล่นด้วยก็พอ และการมีเพื่อนไม่จำเป็นต้องมีมาก มีเพียงคนเดียวที่เข้าใจและยอมรับที่เราเป็นก็พอ เด็กหญิงไหมกับเด็กชายภพต่างก็เป็นเพื่อนที่คอยเล่นด้วยกัน ช่วยเหลือกัน อยู่เคียงข้างกัน เวลามีใครมาแกล้งหรือว่าเด็กหญิงไหม เด็กชายก็จะคอยจัดการ เวลาจะสอบเด็กหญิงไหมก็ติวให้เด็กชายภพ ไม่ว่าจะวันไหนทั้งคู่ก็ยังมีกันละกันเสมอ
จากหนึ่งวันผ่านไปจนถึงหนึ่งเดือนแล้วก็กลายมาเป็นปี มิตรภาพที่ก่อตัวขึ้นของเด็กทั้งสองได้งอกงามขึ้นมาอย่างไม่มีใครรู้ตัว ผ่านจากวัยเด็กเข้าสู่วัยรุ่น จนกระทั่งทั้งสองเรียนจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 และสอบเข้าเรียนต่อระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ในโรงเรียนแห่งเดียวกัน
ที่บ้านของเด็กชายภาพจัดงานฉลองขึ้นอย่างใหญ่โต และเด็กหญิงไหมก็ได้รับเชิญเป็นแขก ที่นั้นและวันนั้น เธอได้พบใครคนหนึ่งที่มาเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอ เปลี่ยนแปลงอย่างตลอดไป
เป็นอย่างไงกันบ้างคะ รบกวนติได้เลยค่ะ ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
ความคิดเห็น