ปิ้งรัก~ ยัยนู๋ร้านหนังสือ

ลำดับตอนที่ #1 : ROUND 1

"อะไรกัน!! นี่ถึงกับต้องไปเรียนใหม่เลยหรอคะ"
"แล้วจะให้พี่ทำยังไง"

พี่บราวหน้าเครียดไม่แพ้กันกับฉัน  โอ๊ยย แค่ไปมีเรื่องกับเด็กในห้องเท่านั้นเองถึงกับต้องย้ายรร.ใหม่เลยหรอ ย้ายรร.น่ะไม่เท่าไรหรอกแต่พี่บราวจะให้ฉันกลับไปเรียนม.4ใหม่นะสิ่ ยอมไม่ได้ๆๆๆ

"นะๆๆ พี่บราวน้า รับรองได้เลยครีมจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกเด็ดขาด อยู่ที่นี่ต่อดีกว่าเนาะ นะจ๊ะ นะจ๊ะพี่บราวคนสวยของครีม"ฉันพยายามอ้อนและเริ่มเกาะแข้งเกาะขา
"นี่พอเลย เกิดเรื่องอย่างนี้มาหลายครั้งแล้วนะ ไม่รู้และพี่ถือว่าพี่เตือนแล้ว"พี่บราวทำหน้าเชิดพร้อมกับสะบัดแขนและขาออก

ก็แหงล่ะ ฉันเพิ่งมีเรื่องกับ"พวกยัยเอ๋ย"ไปเมื่อาทิตย์ก่อนเอง ซึ่งพี่บราวก้อได้เตือนไว้แล้ว 'ครั่งต่อไปอย่าให้มีนะ ไม่งั้นพี่จะจับเราย้ายรร.' แต่ทำไงได้ก็พวกนั้นเนี่ยสิตามรังควานอยู่เรื่อย

"เออ แล้วแต่พี่บราวจะลงทันเค้าแล้วกัน ยังไงเค้าก็มีหน้าที่ต้องทำตามคำบัญชาของพี่บราวอยู่แล้วนี่"ฉันพูดงอนๆแล้วก้อสะบัดตูดเดินขึ้นห้องนอน

ปังงง!!!!

เสียงปิดประตูอย่างแรงแสดงถึงอาการอารมณ์ไม่ดีสุดขีดของฉัน นึกแล้วแค้นไม่หาย นี่ฉันเรียนมาแทบตายกว่าจะได้ขึ้นม.5 แล้วนี่อะไรต้องกลับไปเรียนม.4ใหม่งั้นหรอ แถมต้องไปสอบม.5ให้ผ่านด้วยไม่งั้นได้เจอพี่บราวเทศน์ครั้งใหญ่อีกเป็นแน่ นี่ถ้าพ่อ กับ หม่ามี้อยู่ที่นี่จะยอมให้เรื่องจบแบบนี้หรอ???? เอ๊ะ..หม่ามี้ ใช่แล้ว หมามี้
ฉันต้องให้หม่ามี้ช่วยพูดซะแล้ว

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด [หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ค่ะ]

TToTT ดั่งนรกชังหรือสวรรค์แกล้ง หม่อมหม่ามี้ ไม่ยอมเปิดเครื่องอ่า



Kok Kok Kok <<เสียงเคาะประตูสุดอินเตอร์>>


"นี่ครีมพี่ขอคุยด้วยหน่อย"สักพักประตูก็ได้เปิดออก ปรากฏร่างของ "พี่บราวนี่" หรือที่ฉันเรียกว่า "พี่บราว"
"ครีมต้องการที่จะย้ายรร.ใหม่หรือเปล่า"
"........" ไม่ได้ๆ ฉันต้องเชิดไว้ก่อน
"ครีม อยากย้ายรร.หรือเปล่า"
"........."เชิดๆไว้ค่ะ
"ครีมได้ยินที่พี่พูดรึเปล่า"พี่บราวตวาดฉันเสียงดัง ทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย แต่ฝันไปเถอะอย่างครีมเนี่ยนะ ไม่ยอมง่ายๆหรอก จงง้อต่อไป 555+<<หัวเราะอย่างชั่วร้าย>>
"ก้อดี..ไม่ตอบพี่ใช่มั้ย นั้นวันพรุ่งนี้วันเสาร์เราไปทำเรื่องลาออกจากรร. แล้วเดี๋ยวพี่จะติดต่อรร.ใหม่ให้เราเอง"พูดจบพี่บราวก็สาวเท้าเดินไปเลย

อ๊ากกกก!! งอนจนได้เรื่องคนเค้าอุตส่าห์มาง้อแล้วแท้ๆ คิดหนักได้ไม่นาน สักพักฉันก้อหลับไปโดยที่ไม่รู้ตัว