ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 Sport Day ที่รอคอย 2
                    ฉันน่ะ หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลย เมื่อstaff วิ่งที่เป็นพวกรุ่นพี่หน้าโหดนี่แหละพาวิ่ง warm up เป็นเวลาเช้าตรู่ ตี 4 ...........
                    สุดท้าย นักศึกษาปีที่ 1 ก็มาหยุดที่สนามกีฬา ของมหาวิทยาลัย  และเบื้องหน้า เป็นสแตนด์เชียร์ คณะ มันสุดยอดดดดดดดดดด
                      ม้าเพกาซัสสีขาวกางปีกกว้าง ตรงหน้ามันมีมังกรตัวมหึมาสีแดงยืนผงาดเคียงคู่กัน  ปราสาทราวในเทพนิยาย สุดยอดจริงๆ
                    เราเริ่มกิจกรรมแรกก็ร้องเพลงเลย -_-
                    ร้องมาเรื่อยๆ ผิดบ้าง ถูกบ้าง ท่า เท่อ อะไรไม่ต้องห่วง นักศึกษาทำได้อยู่แร้น....ได้ห่วยแตกน่ะ สิ เพราะว่า เพิ่งรู้ว่าไอ้ที่เข้าห้องเชียร์มาเป็นเดือนๆเนี่ย ไม่ได่ช่วยให้ เพลงที่ร้อง กับท่าประกอบมันดูดีมีเสน่ห์เลยน่ะสิ    พวกพี่เลยจำใจต้องมาสอนท่าใหม่หมด วันนั้นแหละ นึกๆไปก็ตลกดี  แต่ว่าโดยรวม เราก็ทำดีนะ
                      ช่วงที่ยากทีจะผ่านพ้นไปในวันนั้นคือช่วงบ่าย ไม่น่าเชื่อว่าอากาศและแดดเมืองไทยจะร้อนได้ใจจอร์จจริงๆ ฉันแทบละลายแหมะลงตรงนั้น  หมวกปีกกับเสื้อแขนยาวไม่ช่วยสักนิด  ฉันนั่งทนแสงแดดแผดเผาอยู่อย่างนั้นเกือบ 5 โมงแน่ะ กว่าแดดจะยอมแพ้  ที่คอของฉันเลยเป็นรูปตัววีชัดเจน เพราะแดดเผา  แย่จริงๆ
                    เลยผ่านกลางวันที่ร้อนรุนแรง เข้ามาสู่ช่วงกลางคืน
                    การแสดงไคลแม็กซ์ที่เรารอคอย เวลา สามทุ่มนั่นล่ะ
                    เมื่อถึงเวลา ความตื่นเต้น กดดันอย่างคาดไม่ถึงก็คืบคลานเข้ามา ฉันมือเย็นเฉียบเลย เมื่อเห็นว่ารุ่นพี่ที่คณะพากันทยอยมานั่งบริเวณสนามหญ้าหน้าแสตนด์ เป็นหลายร้อยคน ไม่รวมคณะอื่นๆและคนจากข้างนอกอีก  ทุกคนมากองรวมกันตรงหน้าแสตนด์คณะฉันหมด  นั่นล่ะ โคตรกดดัน
                      แต่เราก็ทำได้ดี เลียงเพลงดังกระหึ่ม ท่วงท่า ทำนองไม่ผิดเพี้ยนเลย สุดยอดจริงๆๆ
                      สุดท้าย ผลประกาศ การแสดงไคลแม็กซ์คณะฉันชนะที่หนึ่ง  เราเฮกันลั่น เสียงดังกว่าร้องเพลงอีก ฉันภูมืใจแล้วนะ  แต่ฉันคิดว่าเหล่าพี่ๆทุกฝ่ายดีใจกว่าอีก ที่พวกเขาอุตส่าห์ฝึกซ้อม กดดัน บังคับ ให้เราทำให้ดีที่สุด เพื่อสิ่งนั้นจะได้ออกสู่สายตาประชาชนได้อย่างไม่อายใคร
                          รุ่นพี่คณะสุดยอดจริงๆ
                        คืนนั้น ฉันหลับสนิทและฝันดี ไม่เสียแรงเลยจริงๆ
                    สุดท้าย นักศึกษาปีที่ 1 ก็มาหยุดที่สนามกีฬา ของมหาวิทยาลัย  และเบื้องหน้า เป็นสแตนด์เชียร์ คณะ มันสุดยอดดดดดดดดดด
                      ม้าเพกาซัสสีขาวกางปีกกว้าง ตรงหน้ามันมีมังกรตัวมหึมาสีแดงยืนผงาดเคียงคู่กัน  ปราสาทราวในเทพนิยาย สุดยอดจริงๆ
                    เราเริ่มกิจกรรมแรกก็ร้องเพลงเลย -_-
                    ร้องมาเรื่อยๆ ผิดบ้าง ถูกบ้าง ท่า เท่อ อะไรไม่ต้องห่วง นักศึกษาทำได้อยู่แร้น....ได้ห่วยแตกน่ะ สิ เพราะว่า เพิ่งรู้ว่าไอ้ที่เข้าห้องเชียร์มาเป็นเดือนๆเนี่ย ไม่ได่ช่วยให้ เพลงที่ร้อง กับท่าประกอบมันดูดีมีเสน่ห์เลยน่ะสิ    พวกพี่เลยจำใจต้องมาสอนท่าใหม่หมด วันนั้นแหละ นึกๆไปก็ตลกดี  แต่ว่าโดยรวม เราก็ทำดีนะ
                      ช่วงที่ยากทีจะผ่านพ้นไปในวันนั้นคือช่วงบ่าย ไม่น่าเชื่อว่าอากาศและแดดเมืองไทยจะร้อนได้ใจจอร์จจริงๆ ฉันแทบละลายแหมะลงตรงนั้น  หมวกปีกกับเสื้อแขนยาวไม่ช่วยสักนิด  ฉันนั่งทนแสงแดดแผดเผาอยู่อย่างนั้นเกือบ 5 โมงแน่ะ กว่าแดดจะยอมแพ้  ที่คอของฉันเลยเป็นรูปตัววีชัดเจน เพราะแดดเผา  แย่จริงๆ
                    เลยผ่านกลางวันที่ร้อนรุนแรง เข้ามาสู่ช่วงกลางคืน
                    การแสดงไคลแม็กซ์ที่เรารอคอย เวลา สามทุ่มนั่นล่ะ
                    เมื่อถึงเวลา ความตื่นเต้น กดดันอย่างคาดไม่ถึงก็คืบคลานเข้ามา ฉันมือเย็นเฉียบเลย เมื่อเห็นว่ารุ่นพี่ที่คณะพากันทยอยมานั่งบริเวณสนามหญ้าหน้าแสตนด์ เป็นหลายร้อยคน ไม่รวมคณะอื่นๆและคนจากข้างนอกอีก  ทุกคนมากองรวมกันตรงหน้าแสตนด์คณะฉันหมด  นั่นล่ะ โคตรกดดัน
                      แต่เราก็ทำได้ดี เลียงเพลงดังกระหึ่ม ท่วงท่า ทำนองไม่ผิดเพี้ยนเลย สุดยอดจริงๆๆ
                      สุดท้าย ผลประกาศ การแสดงไคลแม็กซ์คณะฉันชนะที่หนึ่ง  เราเฮกันลั่น เสียงดังกว่าร้องเพลงอีก ฉันภูมืใจแล้วนะ  แต่ฉันคิดว่าเหล่าพี่ๆทุกฝ่ายดีใจกว่าอีก ที่พวกเขาอุตส่าห์ฝึกซ้อม กดดัน บังคับ ให้เราทำให้ดีที่สุด เพื่อสิ่งนั้นจะได้ออกสู่สายตาประชาชนได้อย่างไม่อายใคร
                          รุ่นพี่คณะสุดยอดจริงๆ
                        คืนนั้น ฉันหลับสนิทและฝันดี ไม่เสียแรงเลยจริงๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น