ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5พระเจ้า!!!!เกรดออกแล้ว
สิ่งเดียวที่ทำให้ใจฉันห่อเหี่ยว แทบดิ้นตายนั่นคืด
เวลาที่เปิดคอม และรอ เพื่อดูเกรด
ช่วง ไม่กี่นาทีนี้แหละที่ฉันอยากเอาหน้ามุดหนีไปไหนก็ได้ที่ไม่ใช้หน้าคอมของฉัน
คือว่า เกรดออกแล้วแหละ รายงานด่วยจาก อ้อน เพื่อนผู้ปากมากของฉัน
มันโทรมาแต่เช้าบอกว่า
\"บี\" อ้อนเรียกฉัน น้ำเสียงเหี้ยมๆ ห้าวๆของเธอเอาฉันแทบผวา
\"อะไร\" ส่วนน้ำเสียงฉันกลับเซ็งสุดขีด เพราะว่ามันดันมาขัดจังหวะอ่านการ์ตูนเรื่อง อูเทนะ ของไซโต จิโอ เรื่องโปรดของฉันพอดี
\"เกรดออกแล้วนะ ได้เท่าไหร่\" ลุ้นสุดขีด --_--
\"อะไรน๊ะ\" ฉันเองก็ตกใจสุดขีดเหมือนกัน ไม่นึกไม่ฝันว่าวันเวลา สามวันสุดท้ายที่แสนมีความสุขที่จะได้อยู่บ้านจะถูกทำลายลงดื้อๆ แค่คำพูดไม่กี่คำ
\"โหย ไม่รู้เหรอเนี่ย เค้ารู้กันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว\" อ้อนว่าฉัน
\"ก็ฉันจะไปรู้ได้ไงเล่ายัยบ๊อง\" ฉันย้อนเสียงเย็น แต่ว่า ขากลับสั่นพึ่บๆ ใจหายวาบอย่างที่เคยเป็นมา เป็นอย่างเคย ในขณะที่ขาสั่นๆจะพาฉันมานั่งที่หน้าคอมนี่ \"แล้วได้เท่าไร่\"
\"ฉันไม่ติด เอฟ นะ แต่ว่ามันไม่ค่อยจะดีน่ะ\" ไม่เชื่อเด็ดขาดฉัน มันว่าอย่างนี้ทุกที และมันก็ได้เกรดดีกว่าฉันทุกที
\"เท่าไหร่เล่า\"
\"บอกก็ได้ ฉันได้....\" ฉันทนฟังมันสาธยายถึงเกรดอันสวยงามของมัน ไปพร้อมกับรอดูเกรด ของฉัน บอกความจริงให้ก็ได้ คือว่าฉันไม่ค่อยได้ฟังคำเพื่อนฉันเท่าไหร่ หรอก ทำไงได้กิจกรรมน่าตื่นเต้นมากกว่ารออยู่ข้างหน้า
แล้วเกรดฉันก็ออก!
ไม่เกินความคาดหวังฉันเท่าไหร่หรอก ไม่แย่ไปกว่าที่ฉันคิดหรอกนะ แต่โชคดีจริงๆที่ไม่มี เอฟ พระเจ้า เป็นไปได้ยังไง
แต่ยังไงก็ขอบคุณพระเจ้าและอาจารย์นะคะที่กรุณาไม่แจก เอฟ ให้หนู
แต่ว่าที่น่าเจ็บใจ นั่นคือ วิชาไหนที่หน่อวยมาก ฉันได้เกรดแย่ วิชาไหนเกรดดีหน่อย ดันมีหน่วยน้อย อะไรของมันวะ
ชื่นชมผลงานตัวเองพักหนึ่ง ฉันก็โทรหาเพื่อน ไม่มีใครยอมให้ฉันเปิดให้ดูกันสักคน งอแง บอกว่าขอดูเอง เฮอะ อะไรกัน
ยังไง มันก็ต้องรู้อยู่ดี วัยยันค่ำ
นุ้ยก็แล้ว แจงก็แล้ว
เออ จำไว้ เดี๋ยวฉันจะโทรไปจิกถามเกรดอีกรอบ
ความจริงแล้ว ถ้าเป็นฉัน ฉันก็อยากดูเกรดของฉันด้วยตัวเองมากกว่า โทษทีนะ
ช่วงเวลาตื่นเต้น ผ่านไป อย่างยากลำบาก
ปัญหาอยู่ที่ว่าจะบอกแม่ยังไงนี่สิ ปัญหาใหญ่เลยล่ะ
เอาเป็นว่า เวลานั้นมาถึงมันคงจะหาทางแก้เองได้...........
เวลาที่เปิดคอม และรอ เพื่อดูเกรด
ช่วง ไม่กี่นาทีนี้แหละที่ฉันอยากเอาหน้ามุดหนีไปไหนก็ได้ที่ไม่ใช้หน้าคอมของฉัน
คือว่า เกรดออกแล้วแหละ รายงานด่วยจาก อ้อน เพื่อนผู้ปากมากของฉัน
มันโทรมาแต่เช้าบอกว่า
\"บี\" อ้อนเรียกฉัน น้ำเสียงเหี้ยมๆ ห้าวๆของเธอเอาฉันแทบผวา
\"อะไร\" ส่วนน้ำเสียงฉันกลับเซ็งสุดขีด เพราะว่ามันดันมาขัดจังหวะอ่านการ์ตูนเรื่อง อูเทนะ ของไซโต จิโอ เรื่องโปรดของฉันพอดี
\"เกรดออกแล้วนะ ได้เท่าไหร่\" ลุ้นสุดขีด --_--
\"อะไรน๊ะ\" ฉันเองก็ตกใจสุดขีดเหมือนกัน ไม่นึกไม่ฝันว่าวันเวลา สามวันสุดท้ายที่แสนมีความสุขที่จะได้อยู่บ้านจะถูกทำลายลงดื้อๆ แค่คำพูดไม่กี่คำ
\"โหย ไม่รู้เหรอเนี่ย เค้ารู้กันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว\" อ้อนว่าฉัน
\"ก็ฉันจะไปรู้ได้ไงเล่ายัยบ๊อง\" ฉันย้อนเสียงเย็น แต่ว่า ขากลับสั่นพึ่บๆ ใจหายวาบอย่างที่เคยเป็นมา เป็นอย่างเคย ในขณะที่ขาสั่นๆจะพาฉันมานั่งที่หน้าคอมนี่ \"แล้วได้เท่าไร่\"
\"ฉันไม่ติด เอฟ นะ แต่ว่ามันไม่ค่อยจะดีน่ะ\" ไม่เชื่อเด็ดขาดฉัน มันว่าอย่างนี้ทุกที และมันก็ได้เกรดดีกว่าฉันทุกที
\"เท่าไหร่เล่า\"
\"บอกก็ได้ ฉันได้....\" ฉันทนฟังมันสาธยายถึงเกรดอันสวยงามของมัน ไปพร้อมกับรอดูเกรด ของฉัน บอกความจริงให้ก็ได้ คือว่าฉันไม่ค่อยได้ฟังคำเพื่อนฉันเท่าไหร่ หรอก ทำไงได้กิจกรรมน่าตื่นเต้นมากกว่ารออยู่ข้างหน้า
แล้วเกรดฉันก็ออก!
ไม่เกินความคาดหวังฉันเท่าไหร่หรอก ไม่แย่ไปกว่าที่ฉันคิดหรอกนะ แต่โชคดีจริงๆที่ไม่มี เอฟ พระเจ้า เป็นไปได้ยังไง
แต่ยังไงก็ขอบคุณพระเจ้าและอาจารย์นะคะที่กรุณาไม่แจก เอฟ ให้หนู
แต่ว่าที่น่าเจ็บใจ นั่นคือ วิชาไหนที่หน่อวยมาก ฉันได้เกรดแย่ วิชาไหนเกรดดีหน่อย ดันมีหน่วยน้อย อะไรของมันวะ
ชื่นชมผลงานตัวเองพักหนึ่ง ฉันก็โทรหาเพื่อน ไม่มีใครยอมให้ฉันเปิดให้ดูกันสักคน งอแง บอกว่าขอดูเอง เฮอะ อะไรกัน
ยังไง มันก็ต้องรู้อยู่ดี วัยยันค่ำ
นุ้ยก็แล้ว แจงก็แล้ว
เออ จำไว้ เดี๋ยวฉันจะโทรไปจิกถามเกรดอีกรอบ
ความจริงแล้ว ถ้าเป็นฉัน ฉันก็อยากดูเกรดของฉันด้วยตัวเองมากกว่า โทษทีนะ
ช่วงเวลาตื่นเต้น ผ่านไป อย่างยากลำบาก
ปัญหาอยู่ที่ว่าจะบอกแม่ยังไงนี่สิ ปัญหาใหญ่เลยล่ะ
เอาเป็นว่า เวลานั้นมาถึงมันคงจะหาทางแก้เองได้...........
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น