ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 ปรากฏว่าฉันเบื่อมาก
ปิดเทอมแล้วล่ะ ดีจายยยยย
ฉันได้กลับบ้านสักทีหลังจากที่รอมานาน เวลานั้นคือว่าก่อนหน้านี้อ่ะนะ อยากแทบเป็ฯแทบตาย.....อยากกลับบ้าน
อารมณ์เนี่ยมันเกิดตอนที่ฉันเริ่มรู้สึกว่าอ่านหนังสือไม่ทัน อะไรๆก็ไม่ทัน งานรุมเร้า นี่ฉันเป็นแค่เด็กปีหนึ่งนะ กิจกรรมมันจะอะไรนักหนา นั่นล่ะ หดหู่มากเรย แง้ หนูอยากกลับบ้าน
พอถึงวันสอบมหาโหดวันสุดท้าย.........หาจริงหรือเนี่ย.....ฉันจาได้กลับบ้านแล้น
วันนั้น ถึงกลับโทรบอกแม่ว่า มารับหนูวันมะรืนแล้วกัน แบบว่าอยากอยู่เที่ยวอีกแป๊บง่ะ เป็นงั้นไป
แต่นั้นแหละ พอกลับมาถึงบ้าน ฉันรู้สึกว่าตัวเองเบื่อมาก วันๆเอาแต่นอนอืดอยู่กับบ้าน อ่านหนังสือ แต่งนิยาย อะไรอีกล่ะ กิน ดูทีวี โอ๊ยชีวิตอย่างนี้เหรอที่โดยหามานานแล้วไหงมัน่าเบื่อยังงี้
แม่จ๋าอยากกลับไปเรียน เผชิญชะตากรรมต่อปาย
ความจริงฉันก็ไปไหนมาไหนได้นะ แต่ว่ามันไม่มีที่ให้ไปนะเซ ยัยเพื่อนแจง ก็ไปกับแฟน เพื่อนสนิทอีกคน อยู่กรุงเทพโน่น เที่ยวงานมหกรรมหนังสือโน่น ฉันอยากไปใจแทบขาด อุตส่าห์วางแผนเสียดิบดี ปิดเทอมนี้ฉันได้ไปชัวร์ แม่จาช็อปแหลกกกกก
แต่ว่า แม่นาเซ่ ต้องเข้าโรงบาล ผ่าตัด ฉันเลยอด พังหมด ไม่มีแผนสองเสียด้วย แต่ว่า ถึงอย่างนี้ฉันก็ไม่ไปหรอกนะ งานนั่นน่ะ อยู่เฝ้าแม่ดีกว่า เป็นลูกสาวกตัญญูดูดีกว่าเยอะ ลาก่อนนะ งานมหกรรมหนังสือ TT
แต่ปัญหาก็คือ แม่ไม่เข้าโรงบาลแล้ว เป็นงั้นไป แม่บอกว่า เสียเวลาแม่ง่า เดี๋ยวก็เปิดเทอมล่ะ ฮึ๋ยแม่ง่ะ
อดอีกล่ะ ฉันคงนอนพุงอืดอยู่บ้านนี้อีกนาน นี่ตั้งใจว่าปิดเทอมนี่จะลดความอ้วนให้ได้ แล้วฉันจะลดได้มั๊ยเนี่ย เฮ้อ ชีวิต อนิจจจัง สุขขัง มังคลา มันคาถาอะไรของฉันเนี่ย
เฮ็อคิดถึงพี่ในคอลเล็กชั่นของฉันจัง พี่ต้น พี่กอล์ฟ ฯลฯคิดถึงจัง พวกพี่ๆคิดถึงบีหรือเปล่า รักนะจุ๊บๆ
ไร้สาระจัง
อยากกลับไปเรียน
หน้าหนาวที่มอ. จัง
คงหนาวน่าดู เสื้อกันหนาวต้องเตรียมไปเยอะ
ยิ่งม.อยู่ตีนดอยอีกต่างหาก
น้ำท่า ไม่ต้องอาบกัน ...........ล้อเล่น
คิดถึงเพื่อนแก็ง เซเว่นนะ รีบกลับมาบ้านพาฉันไปเที่ยวหน่อยเร็ว อยากกินๆๆๆกับเพื่อน
คิดถึงอาจารย์คนพิเศษด้วยนะคะ ไปเรียนซะไกลเมืองนอกเมืองนา คิดถึงหนูบ้างนา
แล้วฉันมาบ้าบออะไรเนี่ย เหงาโว๊ย!!!!!
ฉันได้กลับบ้านสักทีหลังจากที่รอมานาน เวลานั้นคือว่าก่อนหน้านี้อ่ะนะ อยากแทบเป็ฯแทบตาย.....อยากกลับบ้าน
อารมณ์เนี่ยมันเกิดตอนที่ฉันเริ่มรู้สึกว่าอ่านหนังสือไม่ทัน อะไรๆก็ไม่ทัน งานรุมเร้า นี่ฉันเป็นแค่เด็กปีหนึ่งนะ กิจกรรมมันจะอะไรนักหนา นั่นล่ะ หดหู่มากเรย แง้ หนูอยากกลับบ้าน
พอถึงวันสอบมหาโหดวันสุดท้าย.........หาจริงหรือเนี่ย.....ฉันจาได้กลับบ้านแล้น
วันนั้น ถึงกลับโทรบอกแม่ว่า มารับหนูวันมะรืนแล้วกัน แบบว่าอยากอยู่เที่ยวอีกแป๊บง่ะ เป็นงั้นไป
แต่นั้นแหละ พอกลับมาถึงบ้าน ฉันรู้สึกว่าตัวเองเบื่อมาก วันๆเอาแต่นอนอืดอยู่กับบ้าน อ่านหนังสือ แต่งนิยาย อะไรอีกล่ะ กิน ดูทีวี โอ๊ยชีวิตอย่างนี้เหรอที่โดยหามานานแล้วไหงมัน่าเบื่อยังงี้
แม่จ๋าอยากกลับไปเรียน เผชิญชะตากรรมต่อปาย
ความจริงฉันก็ไปไหนมาไหนได้นะ แต่ว่ามันไม่มีที่ให้ไปนะเซ ยัยเพื่อนแจง ก็ไปกับแฟน เพื่อนสนิทอีกคน อยู่กรุงเทพโน่น เที่ยวงานมหกรรมหนังสือโน่น ฉันอยากไปใจแทบขาด อุตส่าห์วางแผนเสียดิบดี ปิดเทอมนี้ฉันได้ไปชัวร์ แม่จาช็อปแหลกกกกก
แต่ว่า แม่นาเซ่ ต้องเข้าโรงบาล ผ่าตัด ฉันเลยอด พังหมด ไม่มีแผนสองเสียด้วย แต่ว่า ถึงอย่างนี้ฉันก็ไม่ไปหรอกนะ งานนั่นน่ะ อยู่เฝ้าแม่ดีกว่า เป็นลูกสาวกตัญญูดูดีกว่าเยอะ ลาก่อนนะ งานมหกรรมหนังสือ TT
แต่ปัญหาก็คือ แม่ไม่เข้าโรงบาลแล้ว เป็นงั้นไป แม่บอกว่า เสียเวลาแม่ง่า เดี๋ยวก็เปิดเทอมล่ะ ฮึ๋ยแม่ง่ะ
อดอีกล่ะ ฉันคงนอนพุงอืดอยู่บ้านนี้อีกนาน นี่ตั้งใจว่าปิดเทอมนี่จะลดความอ้วนให้ได้ แล้วฉันจะลดได้มั๊ยเนี่ย เฮ้อ ชีวิต อนิจจจัง สุขขัง มังคลา มันคาถาอะไรของฉันเนี่ย
เฮ็อคิดถึงพี่ในคอลเล็กชั่นของฉันจัง พี่ต้น พี่กอล์ฟ ฯลฯคิดถึงจัง พวกพี่ๆคิดถึงบีหรือเปล่า รักนะจุ๊บๆ
ไร้สาระจัง
อยากกลับไปเรียน
หน้าหนาวที่มอ. จัง
คงหนาวน่าดู เสื้อกันหนาวต้องเตรียมไปเยอะ
ยิ่งม.อยู่ตีนดอยอีกต่างหาก
น้ำท่า ไม่ต้องอาบกัน ...........ล้อเล่น
คิดถึงเพื่อนแก็ง เซเว่นนะ รีบกลับมาบ้านพาฉันไปเที่ยวหน่อยเร็ว อยากกินๆๆๆกับเพื่อน
คิดถึงอาจารย์คนพิเศษด้วยนะคะ ไปเรียนซะไกลเมืองนอกเมืองนา คิดถึงหนูบ้างนา
แล้วฉันมาบ้าบออะไรเนี่ย เหงาโว๊ย!!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น