ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    -'๐"-นายตัวจุ้นวุ่นหัวใจยัยขี้บ่น-'๐"-

    ลำดับตอนที่ #4 : สงครามเขียดVSลูกผอ.&เพื่อนช้านนนน

    • อัปเดตล่าสุด 18 มิ.ย. 50



    กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด

    "อะไรกันอีกวะเนี่ย" ฉันสบถแล้วลืมตาขึ้นช้าๆ

    "แกเอามือสกปรกๆของแกมาเกาะพี่กายของฉันทำไม นังบ้า" 

    นี่มันยัยเยลลี่นี่หว่า 
    ฉันสะดุ้งทันทีที่นึกขึ้นได้ว่าเขายังไม่ปล่อยแขนฉัน ฉันก็รีบสะบัดออกทันที

    "แกตาบอดรึไง ก็เห็นๆอยู่ว่าเขาเป็นคนเกาะฉันเอง สวยก็ไม่สวยแล้วยังโง่อีก"
    ปากมันไปตามสัญชาติญาณน่ะค่ะ
    "ฟ้าา ช่างกล้าส่งมา ให้เธอมาเกิดบอกกันสักคำเป็นไรว่าเหตุใดต้องส่งมันลงมา"
    ฉันแหกปากร้องเพลงฟ้าที่เพิ่งแต่งเองสดๆ

    "ต่ำ พ่อแม่แกไม่สั่งสอนรึไงว่าใช้กิริยาแบบนี้เค้าเรียกว่าต่ำ" 

    โอ้ววว จุกคับจุก เล่นด้วยและลามปาม

    "แกจะด่าฉันยังไงก็ได้แต่อย่าลามไปถึงโคตรเง่าฉัน" 

    เพี้ยะ ฉันฟาดฝ่ามือลงไปบนใบหน้าเนียนนุ่มนั้น

    "นี่แก...แกกล้าตบฉันหรอ แกมันต่ำที่สุด" โหว ทำท่ายังกับโดนน้ำร้อนลวก

    "อ๋อหรอ" ฉันลอยหน้าลอยตา 

    "ฝากไว้ก่อนนะแก แกต้องเจอดีแน่" ยัยหมูปึงปังออกจากห้องไป

    โอ้วว พื้นห้องฉันจะเป็นไรรึป่าวเนี่ย พื้นจะทรุดมั้ย โธ่ พื้นที่ร้ากกกกก

    "นี่เจ็บตรงไหนมั้ย"

    "แหกตาดูรึป่าวว่ามันไม่ได้ทำอะไรฉัน จะเจ็บได้ไง"

    "ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ถ้าเยลลี่ทำอะไรเธอนะ ฉันจะเสยให้" ตากบอย่าทำท่าทุเรศๆแบบนั้นได้มั้ย มันน่าเกลียดหน่ะ

    "เออ นายหน่ะ แมนมาก"

    "ทำอะไรไม่คิดเลยนะอัง" <<<ยัยธาร

    "คิดแล้วนะ แค่ทำก่อนคิดเองอ้ะ" <<<ฉันเถียง

    "สุดยอดอังๆๆ ร้ายกาจ"<<นังนุช

    "ชิมิฮ่ะ"<<< 5555+

    "ฉันจะปกป้องเธอเอง" <<<นายกาย

    "ไปดูแลตัวเองก่อนเหอะ ชักไม่สมประกอบไปทุกทีแล้ว" <<ฉันค้าน

    "เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องมาหาเรื่องน้องอังเลยเนอะ"<<<พี่รัน

    "พี่รันน่ารักที่สุดเลยยยยยยย"<<<ฉันเองแหละ



    กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

    เฮ้ยยยยยยยยยย ยังไม่ได้กินข้าวเลยนะหมดเวลาได้ไงวะ

    "โธ่เว้ยยยยย หิวอิ๊บหายเลยยยย" นังนุชร้อง
    ส่วนยัยธารก็ทำหน้าเหมือนจะไม่ได้กินข้าวไปอีก10ปีงั้นแหละ

    "ว้าๆๆ หมดเวลาซะแล้ว ต้องไปเรียนแล้วล่ะ ไปเหอะไอรัน" ท่าทางนายจะไม่สะทกสะท้านเลยนะเนี่ย

    "พี่ไปก่อนนะคะน้องอัง ไปนะยัยธาร" พี่รันบอกลาพร้อมกันลูบหัวฉันเบาๆ

    กรี๊ดดดดดดดดดดดด ผู้ชายในฝันๆๆๆๆ

    ป้าบบบ

    "จะเกินหน้าเหินตาไปแล้วนะ" ตากบนายมาตบฉันทำไมอ้ะ ฉันเจ็บนะไอ้บ้าเอ้ยย

    ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

    "นักเรียนคะ วันนี้เราจะมีเพื่อนใหม่ 2คนนะคะ เข้ามาสิ มัสริน..อธินันท์"

    เอ๊ะๆๆๆ ชื่อคุ้นๆแฮะ

    ทั้ง2คนที่ถูกเรียกก้าวเข้ามาในห้องด้วยภาพสโลโมชั่น(ไม่ใช่ๆ)

    เฮ้ยยย  นั่นมันๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

    "ยัยมิลล์ ไอไอซ์" ฉันตะโกนข้ามหัวอาจารย์เพื่อเรียกเพื่อนทั้ง2

    เด็กใหม่ทั้ง2 แสดงอาการดีใจทันทีที่เห็นฉัน

    "แนะนำตัวสิทั้ง2คน"อาจารย์บอกพวกเขา

    "คะ...ค่ะ ชื่อมัสรินหรือเรียกสั้นๆว่ามิลล์นะคะ เพื่อนๆมีอะไรจะถามมั้ยคะ"

    "มีแฟนรึยังจ๊ะ วี๊ดดดด วิ้วว" กรรมแล้ว ไม่หล่อแล้วเจือกกวนตีน

    ตอนนี้ฉันภาวนาให้ไอซ์ห้ามยัยมิลล์ทันด้วยเถิด

    "นี่..พะ..อุ๊บบบ อ่อยอั๊นอ๊า"
    นั้นแหละที่ฉันต้องการ

    "ผมชื่ออธินันท์หรือเรียกไอซ์ก็ได้ครับ" ไอซ์รีบพูดเพราะเริ่มเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดี

    "กรี๊ดดดดดดดดดดด หล่อจังเลยยยยย" น้ำเสียงแกทรงพลังมากนังกร้อออ

    "เอาล่ะ เธอ2คนไปนั่งข้างหลังอังคณา ธนิดาแล้วก็ชลดานะ"

    "นี่อังเพื่อนอังหรอ"ยัยธารถาม

    "อือ เป็นเพื่อนสมัยประถมหน่ะสนิทกันมากเลยนะ แบบกาวตราช้างนับเป็นทวดเลยอ้ะ ว่าแต่นุชล่ะ"
     
    "อ๋อ รายนั้น ไปเฝ้าพระอินทร์อยู่" เอาเป็นว่าละไว้ในฐานที่เข้าใจละกันนะ

    เมื่อมิลล์และไอซ์เดินมานั่งข้างหลังฉันเรียบร้อยแล้วฉันก้อลุกลี้ลุกลนหันกลับไปข้างหลังทันที

    "เฮ้ๆๆพวกแก2คนเป็นไงบ้างฉันคิดถึงพวกแกมากเลยนะ แล้วสบายดีมั้ยเนี่ยไปอยู่ไหนกันมาไม่เห็นติดต่อมาเลยแล้วมาที่นี่ได้ยังไงรู้หรอว่าฉันอยู่นี่..แล้ว..."

    "พอก่อนๆๆๆ"ฉันถูกเบรกโดยยัยมิลล์

    "พวกเราคิดถึงแกมากเลยอัง" ไอซ์บอก

    "ฉันล่ะอารมณ์เสียกับพวกไม่หล่อจิงๆ ไม่หล่อแล้วอยู่นิ่งๆไม่ว่านะ ไม่หล่อแล้วเจือกไม่เจียมอ้ะดิ เกลียดที่สุดเลยๆๆๆๆ" พอได้โอกาสยัยมิลล์ก้อบ่นๆๆๆๆๆๆๆๆ

    "เออ ฉันลืมแนะนำไป"ฉันชี้ไปที่ยัยธารที่นั่งฟังบทสนทนาของฉันกับเพื่อนเก่าอยู่
     "นี่เพื่อนฉันนะมิลล์..ไอซ์ ชื่อยัยธาร แล้วนี่ก็มิลล์กับไอซ์นะยัยธาร"

    "ยินดีที่ได้รู้จักนะ" ทั้ง3พูดพร้อมกัน จนฉันละอดขำไม่ได้ ยังกับซ้อมกันมาแน่ะ

    "แล้วนี่ก็นุช พอดีว่ามันกำลังเฝ้าพระอินทร์หน่ะ ถ้ามันกลับมาเมื่อไหร่ค่อยแนะนำแล้วกันนะ" ฉันบอกอย่างระอาเล็กๆ

    "แล้วนี่แกเป็นไงบ้าง หายไปนานเลย" มิลล์ถามฉัน

    "ก็คืองี้...."

    "อังคณาคุยเรื่องอะไร มาคุยให้ครูฟังมั่งสิ"

    "ทำไมชอบมาขัดอยู่เรื่อยวะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆ


    //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
    ชอบมาขัด ชอบมาขัด ชอบมาขัด--ใจ-- เดี๋ยวสะบัด เดี๋ยวสะบัด เดี๋ยวสะบัด--ให้--

    ก็เป็นซะอย่างเงี้ยถ้าอารมณ์เสียจะว่าไง

    (KAMIKAZE มาเองคร้าบบท่าน)




    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×