-'๐"-นายตัวจุ้นวุ่นหัวใจยัยขี้บ่น-'๐"-

ลำดับตอนที่ #2 : ไอ้ปลิงเอ้ยยยเดวปั๊ดตบเลย&ทัศนศึกษา!!!!!!!!

"พี่คร้าบบบบ  ตื่นได้แล้วคร้าบบบบ"งืม................

เสียงใครเนี่ยปลุกแต่เช้าเลยงานการไม่มีทำหรอไง

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอดูหน้าหน่อยละกัน

ฉันลืมตาขึ้นช้าๆ (เลียนแบบนางเอกตอนโดนทุบหัวแล้วเพิ่งฟื้น)

น้องชาย!!!!!

"ปลุกทำไมแต่เช้าเนี่ย  จะไปไหนก็ไปไป๊" ฉันบ่นอุบอิบ

"เช้าอะไรกันครับนี่มันแปดโมงแล้วนะครับ เดี๋ยวก็ไปไม่ทันโรงเรียนหรอก"

ฉันเด้งตัวลงจากเตียงอย่างนึกขึ้นได้

เสร็จแน่ๆๆๆ ฉันเสร็จยัยมนุษย์กลายพันธ์นั่นแน่ๆ   โธ่เอ้ย!! วันนี้ว่าจะตื่นไปช่วยภารโรงกวาดโรงเรียนซักตี4ซะหน่อย  แล้วเป็นโอกาสที่ฉันจะไม่โดนแว้ดดๆๆๆๆๆใส่แล้วแท้ๆๆ    แต่ก็ต้องมาซวยเพราะตื่นสายเนี่ยแหละ

ฮือๆๆๆ

ตุ๊บบบบบ!!!!!!

"แกมาปลุกอะไรเอาป่านนี้ล่ะ ทำไมไม่ปลุกให้มันเร็วกว่านี้หน่อย"ฉันทุบปั๊กเข้าให้ที่แขนน้องชาย

"ปลุกก็บุญแล้ว ยังจะมาด่าอีก"

"อะไรนะ!!!!!!!"

"คือน้องชายบอกว่าพี่รีบไปอาบน้ำเถอะครับ เดี๋ยวจะสายเข้าไปอีก "

ฉันไม่พูดพร่ำทำเพลงบรรเลงน๊องนอยแล้ว ฉันคว้าผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำเร็วยิ่งกว่าจรวด อาร์.พี.จี.ซะอีก

"ใครสั่งใครสอนให้เธอทำตัวแบบนี้นี้ห๊ะ เนี้ยดูสีผมสิเนี่ยแสบตาจริงๆ พ่อแม่สอนหน่ะเคยจำบ้างรึป่าว เอาไปไว้ส่วนไหนหมด  อ๋อ!!!รึว่าจะเป็นเด็กแว้น  แว้นๆนะรู้จักมั้ย  เดี๋ยวฉันจะสั่งสอนเธอให้เละไปเลย

กลัวฉันบ้างมั้ยเนี่ย ห๊ะ   เอาเป็นว่าเธอขึ้นห้องไปก่อนแล้วกันนะ  เอ๊ะ!!!ว่าแต่เธอชื่ออะไรนะ"

".........."ฉันไม่ตอบ  แล้วเดินดุ่มๆขึ้นไปบนห้องโดยไม่สนใจยัยมนุษย์กลายพันธ์นั่น

ฉันเปิดประตูห้องออก ท่ามกลางความชุลมุลวุ่นวายของฝูงควายในท้องนา เอ้ย!!! ฝูงเพื่อนในห้องเรียน

"กรี๊ดดดดดดด ยัยมนุษย์แปดหัวมาหาว่าฉันเป็นเด็กแว้นงั้นหรอ  ยังมีหน้ามาว่า ว่าสีผมฉันแสบตา ทั้งๆที่เป็นสีน้ำตาลอ่อน แต่ของตัวเองงกลับเป็นสีแดงแปร๊ดดดดเลย  ถ้าชาติมีจริงฉันขอเกิดมาเป็นนางฟ้าทีเถอะ จริงๆแล้วหน้ามันก็ให้อะนะ  จะเอาคฆาเนี่ยฟาดๆๆๆๆๆทุบๆๆๆๆ แล้วก็เสกเป็นมีดมาสับบบบให้เละไปเล้ยยยยยยย  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด "

ค่อยยังชั่วหน่อย ที่ได้ระบายออก เฮ้ออออ!!!!

ฝูงชนในทุ่งมองมาทางฉัน แล้วหันกลับไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 ฉันเองก็เหมือนกัน ฉันเดินไปนั่งที่ ที่ขนาบข้างด้วยเพื่อนที่แสนดีและแสนห้าวขนาบข้างอยู่

"เป็นไงบ้างล่ะ ยัยอัง" ธารถามอย่างห่วงใย เมื่อฉันทิ้งตัวลงบเก้าอี้อย่างเหนื่อยๆๆ

"ธารแกไม่เบื่อบ้างหรอ ถามจังเลยนะ ไอ้คำถามนี้ ยัยนี่มันไม่เป็นอะไรหรอกน่า มันถึกจะตาย"

นุชแขวะ

"จะบ้าหรอ ฉันไม่ใช่แกนะ จะมาถึกๆอะไรเนี่ย"

"ปัง" ประตูห้องฉันถูกเปิดออกพร้อมกับเสียงกรี๊ดดด ที่ดังสนั่นลั่นทุ่ง

"ที่รักมาแล้วหรอจ๊ะ คิดถึงจังเลย มาให้หอม แก้มให้หายคิดถึงหน่อยเร็วๆๆๆๆ" อิตาปลิงนี่มาอีกแล้วหงะ ฉันหล่ะเกลียดที่สุดๆ

"นี่!!!หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ  แล้วก็เงียบๆด้วย หนวกหูเว้ยยย!!!!" ฉันตะโกนลั่นทุ่ง

"ที่รักก็ทำเสียงดังไปได้ ขอหอมนิดหอมหน่อยเองน้า" ฉันล่ะอยากจะเอาบาทายันหน้าซะจริงๆ

"พี่คะ อย่าแกล้งยัยอังเลยนะ" ยัยธารเดินไปเกาะแขนคนเป็นพี่อย่างรักใคร่

"ก็ดูสิ ยัยนี่มันน่าแกล้งขนาดไหน เสียงก็แปดหลอด "เขาหันหน้ามาทางฉันบ้าง"อย่าคิดว่าฉันพิศวาสเธอนักน่ะ ยัยไม้เสียบปูหนอนเจาะ"

นายนี่มันฟ้าส่งมากวนTeenจริงๆ 

"นายนี่มันกวนได้กวนดี กวนได้ทั้งวันจริง ถ้าไปขายกล้วยกวนหรือมะม่วงกวนเนี่ยคงขายดีแน่เลยเนอะ(เกี่ยวมั้ย?)อ้อ!! แล้วฉันก้อไม่ได้พิศวาสนายเหมือนกันนะ คนอย่างนายไปตายแล้วเกิดใหม่สิบชาติฉันยังไม่เอาเล้ยย "

"จำคำเธอไว้นะ" เขาบอก

"….."ฉันพยักหน้าแรงๆแทนคำตอบ

เขายิ้มให้ฉันแล้ววิ่งไปหน้าห้อง  พร้อมกับท่าเก๊กที่เหมือนกบ อ๊บๆๆ

"น้องๆครับ"

"กรี๊ดดดดดดด"

"วันนี้พี่"

"กรี๊ดดดดดด"

"จะมาพูดเรื่อง"

"กรี๊ดดดดดดด"

"เฮ้ยยย!!!จะ กรี๊ดอะไรหนักหนา ชาตที่แล้วเกิดมาเป็นใบ้กันหรอ เลยเก็บกด เงียบๆหน่อยสิ  ให้อิตากบนี่พูดบ้าง"

เชอะ!! กรี๊ดดดหาสวรรค์วิมานอะไรกัน แหวะ กรี๊ดดอย่างกับดงบังบุกเมืองไทย  อิตาเนี่ย ก็ได้แต่หล่อละวะ

นิสัยมันอาเฟรด ทุเรศ อุบาศ น่าอนาถที่สุด แถมยังน่าถีบอีกตะหาก       สักวันฉันจะไปเผาบ้านนาย

คิดไปคิดมาไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวมันจะลามมาบ้านฉัน เพราะบ้านฉันกับบ้านตากบห่างกันแค่....เอาเป็นว่าเดินออกจากบ้านก็หัวชนกันอ้ะ   คุณคิดว่ามันห่างแค่ไหนล่ะคะ

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่พูดต่อเลยนะครับ คือพี่จะมาพูดเรื่องทัศนศึกษาน่ะครับ คืออย่างงี้........"

"ปัง" ประตูห้องฉันถูกเปิดออกอีกครั้ง   ถ้ามันเจ๊งใครจะซ่อมวะเนี่ย

"เฮ้ย!!!! ไอกาย" พี่รันนี่หว่า

ฉัน นังนุชและยัยธารยกมือขึ้นมาปิดหูอย่างรู้ทัน

แต่ก็ยังไม่พ้นเสียง...................

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"


ทำนอง Harry potter