คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตกหลุมพรางตัวเอง
หลัาเอันในรานั้น เอริมา็ไม่รอ้าที่ะสาน่อวามสัมพันธ์ับายหนุ่ม เธอะหาเวลาว่าไปพบับบริัยทุวัน ้วยเื่อว่ายิ่เอันบ่อยึ้น เาใอ่อนหันมามอเธอในานะหิสาวนหนึ่บ้า อีทั้เธอเอมีีเหนือว่าอารียามามายนั เรื่อแ่นี้เพียแ่้ออาศัยเวลาและวามสม่ำเสมอเท่านั้น เธอถึะรอใเาไ้
“บลูะ” เอริมาเินมาหาบริัยที่ออฟฟิศใน่วเย็นอวันหนึ่ โยถืออฝาิไม้ิมือมา้วย
“สวัสีรับ” บริัยที่เพิ่ทำานเสร็หันมาอบรับหิสาวที่มาหาเาอย่าเป็นมิร
“พอีวันนี้ริมาไปเยี่ยมเพื่อนมา เาเปิร้านนมที่ห้า่ะ เลยื้อมาฝาบลู้วย” เอริมานำเอานมวาไว้รหน้าายหนุ่ม
“ไม่น่าลำบาเลยนะรับ แ่็อบุมา ๆ รับ”
“อยาทานเลยมั้ยะ ทานรอท้อ่อนไปินมื้อเย็นัน็ีนะะ” เอริมาเสนอ “เี๋ยวริมาแบ่ให้อาย้วยีว่า” หิสาวยิ้มหวานเอาอเอาใบริัย ่อนะยนำนมออไปหาอารียาที่นั่ทำานอยู่้านหน้า้วยเพราะเธอั้ใื้อมาฝาอารียา้วยเ่นัน
“นี่อายมาินนมันเถอะ”
“หืม...อนนี้น่ะนะ”
“ใ่สิ ไม่อนนี้ะอนไหนล่ะ รบวนอานหน่อยนะ๊ะอาย๋า เี๋ยวันะเอาไปเสิร์ฟให้บลู” เอริมายิ้มพลามออาัปริยาออีฝ่ายไป้วย แล้ว็ทำท่ายมือป้อปาลเสียล “ทำะแนนเพิ่มน่ะ”
“โอเ เี๋ยวันพาเธอไปที่ห้อาแฟีว่า” อารียายิ้มอย่าฝืน ๆ ่อนะเินนำเอริมาไปที่ห้อาแฟที่อยู่้า ๆ
“โหว าแฟมีหลายยี่ห้อันะ” เอริมามอไปที่เาน์เอร์ึ่เ็มไป้วยบรราเรื่อื่มทั้าแฟ ามามายหลายรสาิ
“้ะ ุบลูอบเปลี่ยนไปมา เี๋ยวอยาทานรสนี้ ยี่ห้อนั้นเลย้อเรียมไว้ให้รบน่ะ แล้ว็เผื่อไว้รับรอแ้วย” อารียาอธิบาย
“โอเ อถ่ายรูปหน่อยนะ” เอริมาแอบถ่ายรูปบนเาน์เอร์ในห้อาแฟไป ทำให้อารียามอ้วยวามใ เธอรู้ีว่าเอริมาะเอารูปไปื้อามเพื่อเอาใบริัย แ่็ไม่ไ้ว่าอะไร แล้ว่วยเอริมาเรียมอเพื่อทานในมื้อบ่ายนี้
พอัเรียมทุอย่าเสร็แล้วทั้สอนเินไปที่หน้าห้ออบริัย เอริมาหันมาแบมือให้อารียาที่ถือถานมเอาไว้
“เี๋ยวันเอาเ้าไปเอ”
“อ้าวเหรอ”
“อื้ม...แล้วอาย็อย่าลืมินนม้วยนะ ร้านนี้อร่อยมา ไม่ผิหวัแน่นอน” เอริมาำับ่อนะเอื้อมมือไปหยิบถาาแฟและนมเ้าไป้านในเพียลำพั
“มาแล้ว่ะ” เอริมาเินยถานมและเรื่อื่มมาให้บริัยที่นั่พัอยู่บนโฟา
“อบุรับ”
“ทานเยอะ ๆ นะะ นมอเพื่อนริมาอร่อยมา เา้าเฟาวฝรั่เศสมาทำให้เลยนะะ” เอริมาพูแนะนำนมอเธอให้เาฟั
“อื้ม....ีรับ ผมอบทานพวนมฝรั่เศส มันไม่หวานมา” บริัยยิ้มอย่าพอใ
“ริมารู้ีเลย่ะว่าบลูอบอะไร” เธอยิ้มแล้วัแวาานให้ายหนุ่มอย่าสวยาม ่อนะนั่ล้า ๆ เาแล้วทานนมไปพร้อม ๆ ัน
“าุหลาบ?” บริัยแปลใเล็น้อยที่เอริมาเอาาุหลาบมาให้เาื่ม
“าับนมเ้าันี่ะ แถมยััเลี่ยนไ้ ไมัน่ำ ุน่าะอบ” เอริมาพู
“อ้อ ้นผมะลอทานูนะรับ” บริัยิมรัวอ์ที่รอบนอนุ่มใน้วยสีหน้าที่บ่บอว่าอบมันมานาไหน ่อนะิบาลิ่นหอมอ่อน ๆ ามไป
“อืม....อร่อยมารับ” เาบอพร้อมหันมามอหน้าหิสาวอย่าพอใ
“เห็นมั้ยะ เรื่อเทส์อาหารริมา็ไม่เป็นรอใรนะะ”
“ริรับ”
ทั้สอนิบาทานนมพร้อมับพูุยเรื่อานอแ่ละฝ่ายันอย่าสนุสนาน แม้ะผ่านไปไ้ไม่นาน แ่วามสัมพันธ์อทัู้่็้าวหน้าว่าที่เอริมาิ าที่เธออยาะแย่ิเามาเป็นถ้วยราวัล อนนี้หัวใอเอริมา่อย ๆ ถูหลอมละลาย้วยวามรัที่มี่อายหนุ่ม เพราะบริัยมีทุอย่าที่เธอ้อาร หน้าาหล่อ ๆ อเาทำให้เธอหลใหลอย่า่ายาย ไหนะท่าทา ำพู วามิ ยิ่ทำให้เาเ็ี่มาึ้นในสายาอเธอ ยิ่ไ้ใ้เวลา้วยันเยอะึ้นเท่าไหร่ วามรู้สึอเอริมายิ่เ้ม้นมาึ้นเท่านั้น ไม่นานนัเธอ็หลรับริัยเ้าเสียแล้ว
Ebook มาแล้วนะะ
ที่รูปไ้เลย
ความคิดเห็น