ซ่อนรักร้อน

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 2 ห้องทำงานใหม่ 1

ญาณินมาถึงออฟฟิศชั้นบนสุดและถูกพาไปยังห้องทำงานโดยเลขาฯ ของรัสเซล สแตนลีย์ หล่อนมีชื่อว่าโมนิกา และเธอสัมผัสได้ว่าหล่อนดูไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไหร่ ญาณินคิดว่าตนพอเดาออกและไม่คิดกล่าวโทษ หลังจากที่ทำงานมาหลายปีตำแหน่งนี้ควรเป็นของหล่อน ไม่ใช่ว่าอยู่ดี ๆ ใครบางคนก็มาชุบมือเปิบ อีกทั้งยังเป็นเด็กเอเชียจบใหม่อย่างเธอ

ในสังคมอเมริกันแม้จะมีความเท่าเทียม แต่เรื่องเหยียดผิวเหยีบดเชื้อชาติก็ยังเกิดขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ เธออาจเข้าใจความรู้สึกของโมนิกา แต่เธอไม่นำมันมาทำให้ความตื่นเต้นดีใจในการเลื่อนตำแหน่งของเธอลดลง เธอยินดีและมีความสุขกับมัน

จนกระทั่งถึงตอนนี้เธอยังคิดว่าเธออาจฟลุก เธอยังไม่อยากจะเชื่อว่านี่เป็นเรื่องจริง เด็กจบใหม่ถูกโปรโมทอย่างรวดเร็ว มิหนำซ้ำยังเป็นการเลื่อนขั้นอย่างก้าวกระโดดที่ได้มาทำงานกับซีอีโอของบริษัท

รัสเซล สแตนลีย์เป็นทั้งเจ้าของบริษัทและซีอีโอ เขาเชื่อมั่นในมันสมองของตนเองมากกว่าที่จะจ้างให้คนอื่นมาดูแลบริษัทที่เข้าสร้างมันขึ้นมาเองกับมือ

ตอนนี้ญาณินกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานตัวใหม่มองวิวผ่านกระจกด้านหน้า เธอลูบมือไปบนโต๊ะทำงานที่ทำจากไม้มะฮอกกานีเนื้อดีซึ่งล้อมเธออยู่ในรูปครึ่งวงกลม ผนังห้องทำงานถูกทำเป็นชั้นหนังสือ เธอคิดว่าจะค่อย ๆ เติมเต็มมันด้วยหนังสือเกี่ยวกับการเงินและการลงทุนต่าง ๆ หนังสือเกี่ยวกับคณิตศาสตร์ที่เธอคลั่งไคล้ และอาจจะแอบเอานิยายโรมานซ์แทรกไว้สักเล่มสองเล่มไว้อ่านในวันที่ไม่มีงานยุ่งมาก

ขณะนี้รัสเซลยังไม่เข้าออฟฟิศ วันนี้เธอออกมาทำงานเช้ากว่าทุกวัน แน่นอนว่าต้องการสร้างความประทับใจแรกพบ และในตอนที่เธอกำลังจะลุกออกไปด้านนอก ชายหนุ่มที่เธอเพิ่งนึกถึงก็เดินเข้ามาพอดี

เป็นอีกครั้งที่เธอถูกทำให้ชะงักงันไปกับความหล่อเหลาและความทรงอำนาจที่เขาแผ่ออกมา เขาไม่ใช่เพียงแค่เดินเข้ามาในห้อง แต่ยามที่เขายืนอยู่ในห้องนี้มันให้ความรู้สึกเหมือนเขากำลังควบคุมทุกสิ่งทุกอย่าง ไม้เว้นแม้กระทั่งเธอ

“อรุณสวัสดิ์ครับ ผมไม่คิดว่าคุณจะมาเช้าขนาดนี้ ไม่เคยมีใครมาทำงานก่อนผม อ้อ ยกเว้นโมนิกาไว้คนหนึ่ง” เขาทักทายด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

“ฉันแค่อยากให้เป็นวันเริ่มต้นที่ดีค่ะ” เธอตอบเขาและส่งยิ้มกลับ

“แน่นอนมิสศิริภักดิ์” เขาบอก

ตอนนี้ดวงตาสีเขียวมรกตกับดวงตาสีดำขลับสบกันชั่วขณะ ญาณินหลุบตาลง รู้สึกถึงความร้อนที่ใบหน้า และสีแดงเรื่อที่ค่อย ๆ ปรากฏขึ้น ชายหนุ่มมองหญิงสาวตรงหน้าแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาเดินไปที่โต๊ะทำงานของเธอแทน เท้ามือลงบนโต๊ะแล้วยืนพิงด้วยท่วงท่าสบาย ๆ การทำอย่างนี้รั้งกางเกงของเขาให้ตึงขึ้น จนเธอสังเกตเห็นรอยนูนของอะไรบางอย่างตรงด้านหน้าได้อย่างชัดเจน และนั่นทำให้หน้าเธอแดงยิ่งกว่าเดิม

รัสเซลจับตามองหญิงสาวตรงหน้าอยู่ตลอดก่อนที่จะเอ่ยขึ้น “คุณญาณินหน้าผมอยู่นี่”