ซ่อนรักร้อน

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 1 เลื่อนตำแหน่งสายฟ้าแลบ 3

“มิสศิริภักดิ์ใช่มั้ย” เขาถาม เรียกด้วยนามสกุลอย่างเป็นทางการ

มือไม้เธอสั่นไปหมด ยอมรับว่าในชีวิตไม่เคยเจอคนหล่อขนาดนี้ตัวเป็น ๆ และที่สำคัญ…คนหล่อที่ตรงกับสเปกเธอทุกอย่าง เธอจะเปิดปากพูดแต่ก็ไม่สามารถพูดได้เลยได้แต่พยักหน้า สงสัยในใจว่าเขารู้จักพนักงานเล็ก ๆ อย่างเธอได้อย่างไร

“คุณเป็นพนักงานใหม่ใช่มั้ย” เขาถามต่อ

เธอเผลอจะพยักหน้ารับแต่ก็สามารถบังคับให้ตัวเองเปล่งเสียงออกมาได้ในที่สุด

“ใช่ค่ะ ฉันญาณิน ศิริภักดิ์”

รัสเซลเขยิบเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น สายตาเธออยู่ในระดับอกเขาเท่านั้น ทำให้รู้ว่าเขาตัวสูงกว่าเธอมากจนฉันต้องแหงนหน้าขึ้นตอนคุยกับเขา

แต่ชั่วแวบหนึ่งเธอไม่สนใจแล้วว่าชายตรงหน้าฉันจะหล่อเหลาและมีเสน่ห์เหลือล้นเพียงใด เพราะเธอกังวลว่าจะตกงานมากกว่า เธอเผลอเม้มปากอย่างที่ชอบทำตอนตัดสินใจ นั่นดึงสายตาของชายหนุ่มให้เลื่อนลงมาที่ปากเธอชั่วครู่หนึ่งก่อนที่จะดึงสายตากลับขึ้นมาสบตาเธออีกครั้ง

“ทอมบอกผมว่าคุณไม่สังเกตเห็นข้อผิดพลาดในรายงาน” เขาเกริ่น เสียงเขานุ่มมาก ผิดกับตอนที่คุยกับทอมลิบลับ

“ฉัน…” เธอเริ่มต้นจะอธิบาย แต่รอยยิ้มของเขาหยุดเธอไว้

“ไม่เป็นไร” เขาบอกแล้วเว้นวรรคสักครู่ “ผมต้องจัดการกับทอม ผมเห็นอีเมลที่คุณส่ง ผมรู้ว่าคุณเป็นคนสังเกตเห็นข้อผิดพลาดนั้นและแก้ไขให้ถูกต้อง”

“คะ?” เธองุนงง มันผิดคาดจากที่คิดเอาไว้

รัสเซลยิ้มมุมปาก “ระบบอีเมลในบริษัทถูกวางให้ถูกตรวจสอบโดยคนที่มีอำนาจสูงกว่า” เขามองไปรอบ ๆ แล้วโน้มตัวเข้าใกล้เธอกว่าเดิม “ผมเห็นอีเมลที่คุณส่งให้ทอม”

เขาอยู่ใกล้มากจนเธอรู้สึกถึงลมหายใจที่รดอยู่ข้างแก้ม กลิ่นน้ำหอมจากตัวเขาซึ่งมันปลุกเร้าอารมณ์ความรู้สึกบางอย่างให้แล่นขึ้นในตัว

“ถ้าอย่างนั้น…เอ่อ…ฉันทำงานได้ดีมั้ยคะ” เธอถามและเผลอจ้องตาเขาอย่างคาดหวัง

รัสเซลขยับห่างออกไป แล้วมองเธอด้วยสายตาจริงจังจนเธอแอบหวั่น

“มิสศิริภักดิ์คุณเป็นคนที่ห้าที่ตรวจรายงานนี้ ทอมไม่เห็นจุดผิดปกติ แต่คุณกลับสังเกตเห็น ถ้าปล่อยผ่านไปคุณคงรู้ว่าบริษัทเราจะเสียหายขนาดไหน”

“ขอบคุณค่ะ ฉันแค่พยายามทำงานที่ได้รับมอบหมายให้ดีที่สุด” เธอบอกเสียงเบาไม่กล้าสบตาเขา

“งานนี้ต้องอาศัยคนที่มีความใส่ใจสูงและสายตาเฉียบคม ซึ่งผมคิดว่ามีแค่ผมคนเดียวเท่านั้นที่เห็น ผมประทับใจคุณมาก”

พูดจบสายตาสีเขียวมรกตก็กวาดมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า วินาทีนั้นญาณินรู้สึกเหมือนตัวเองถูกเปลื้องผ้า

“พรุ่งนี้เช้าผมต้องการให้คุณขึ้นลิฟต์ตรงไปชั้นบนสุดเลย คุณไม่มีอะไรต้องทำที่แผนกนี้แล้ว” เขาพูดเนิบช้าแต่ชัดเจนทุกคำพูด

คนฟังอ้าปากค้างดวงตาเบิกกว้างขึ้น “คุณหมายความว่ายังไงคะ?”

“ผมต้องการให้คุณทำงานกับผมโดยตรง วันนี้คุณสามารถสังเกตเห็นในจุดที่คนอื่นไม่มีใครสังเกต ผมกำลังมองหาคนที่จะมาช่วยตรวจเรื่องตัวเลข และคุณเพิ่งพิสูจน์ตัวเองไป” เขาบอก ยืนกอดอกพิงกำแพงในท่าสบาย

“พรุ่งนี้เช้าขึ้นไปรายงานตัวที่ออฟฟิศผม”

สายตาคมไล่มองหญิงสาวตัวเล็กตรงหน้าอีกครั้ง เขาจะรู้หรือไม่ว่ามันทำให้ใจดวงน้อยสั่นอย่างบอกไม่ถูก เพียงเขามองแบบนี้ญาณินก็รู้สึกหวามไหวไปหมด เธอเผลอจะกัดริมฝีปาก ยังดีที่เขาพูดขึ้นมาก่อนที่เธอจะได้ทำแบบนั้น

“เจอกันพรุ่งนี้มิสศิริภักดิ์”

รัสเซล สแตนลีย์เดินจากไปแล้ว ญาณินถึงกับทิ้งตัวลงกับเก้าอี้ แต่สายตานั้นจับจ้องอยู่ที่แผ่นหลังตรงอย่างเลื่อนลอย เธอยังช็อกไม่หาย

เธอเพิ่งจะได้เลื่อนตำแหน่งเหรอเนี่ย?

เธอสับสนอยู่ได้ไม่นานซาร่าก็เดินมาหา

“เกิดอะไรขึ้นญาณิน”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันคิดว่าฉันเพิ่งถูกบอกให้ย้ายที่ทำงานไปชั้นบนสุดและทำงานกับรัสเซล สแตนลีย์โดยตรง” เธอพูดอย่างใจลอย

“อะไรนะ! เธอเพิ่งเข้ามาทำงานได้แค่อาทิตย์เดียวก็ได้เลื่อนขั้นแล้ว และถึงกับไปทำงานกับมิสเตอร์สแตนด์ลีย์โดยตรงอีก!”

ซาร่าดึงเธอไปกอดแสดงความยินดี “เห็นมั้ยฉันบอกแล้วว่าเธอน่ะมีความสามารถมากกว่าที่คิด”

ซาร่าแสดงความยินดีกับเธออีกรอบ แล้วตบท้ายด้วยให้เธอสัญญาว่าจะต้องจัดออฟฟิศให้หล่อนใหม่ตอนที่เธอมีอำนาจแล้ว”

พอซาร่าเดินจากไปแล้วญาณินหันกลับมาที่หน้าจออีกครั้ง ตั้งใจจะทำงานต่อ แต่ยังรู้สึกคล้ายกลิ่นน้ำหอมแสนเซ็กซี่ของรัสเซล สแตนลีย์ยังลอยอบอวลอยู่ในอากาศ เธอสูดหายใจเข้าไป หลับตาลงแล้วนึกถึงสายตาที่เขาใช้มอง มันทำให้เธอร้อนรุ่มไปทั้งตัว และจินตนาการถึงความรู้สึกที่ว่าหากตัวเองได้เดตกับเขาอย่างพวกนางแบบสวย ๆ ที่เป็นคู่ควงเขาบ้างจะรู้สึกอย่างไร

ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าทำไมผู้หญิงถึงคลั่งไคล้เขานัก

รัสเซล สแตนลีย์เป็นผู้ชายที่มีกลิ่นอายความบุรุษเข้มข้น

ทุกสิ่งทุกอย่างบนตัวเขาทำให้นึกถึงแต่เรื่องเซ็กซ์ กลิ่นกายที่ทำให้ใจสั่น เรือนร่างแข็งแกร่ง ดวงตาสีเขียวมรกตร้อนแรง ความทรงอำนาจที่แผ่ออกมา…

เขาเป็นผู้ชายในสเปกที่เธอได้แต่ฝัน ไม่คิดว่าในชีวิตจริงจะได้พบเจอคนที่สุดแสนจะเพอร์เฟกต์แบบนี้