ซ่อนรักร้อน

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 เลื่อนตำแหน่งสายฟ้าแลบ 1

ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ญาณินสามารถปรับตัวกับที่ทำงานได้อย่างดี เธอเริ่มทำจากงานง่าย ๆ เช่น การอ่านรายงานทางการเงินที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไร แต่เธอก็ตรวจทานดูอย่างละเอียด แล้วบังเอิญเจอความคลาดเคลื่อนเล็ก ๆ น้อย ๆ เข้า มันเป็นตัวเลขไม่กี่เหรียญตามจุดต่าง ๆ ดูเหมือนจะไม่สลักสำคัญ แต่เธอรู้ว่าความจริงแล้วคลาดคลาดเคลื่อนแต่ละจุดในบริษัทใหญ่อย่างนี้ส่งผลถึงเงินจำนวนมหาศาลเลยทีเดียว เธอจึงปล่อยผ่านมันไปไม่ได้แม้แต่จุดเดียว

วันนี้ทอมหัวหน้ามอบหมายให้เธอดูรายงานหุ้นของบริษัทหนึ่งที่สแตนด์ลีย์ลงทุนในจำนวนเงินสูงมากทีเดียว ทอมแค่สั่งให้เธอศึกษาดูคร่าว ๆ หรืิออีกนัยหนึ่งคือ เขาอยากดูว่าเด็กใหม่อย่างเธอจะใช้เวลาเท่าไหร่ในการอ่านเอกสารพวกนี้ แต่เธอโตมากับพ่อที่เป็นโบรกเกอร์มือทอง ดังนั้นนี่จึงเป็นงานง่าย ๆ ที่เคยคุ้นเคยเป็นอย่างดี

เธอค่อย ๆ ดูไปเรื่อย ๆ และแล้วก็พบความผิดปกติจนต้องขยายหน้าจอเพื่อจะดูได้ชัด ๆ

เหมือนว่าจะมีบางอย่างไม่ถูกต้อง

จำนวนหุ้นที่สแตนด์ลีย์ถืออยู่ในกองทุนนี้มันคลาดเคลื่อนกับมูลค่าที่แท้จริง รายงานนี้แสดงตัวเลขที่ต่ำกว่ามูลค่าจริงลงไปมาก เท่ากับกำไรที่หายไปหลายร้อยล้าน

เธอลองคำนวณดูอีกครั้ง ผลปรากฏว่ามันผิดปกติจริง ๆ เธอจึงตัดสินใจว่าต้องรายงานให้หัวหน้าทราบ

“ทอมคุณยุ่งอยู่รึเปล่าคะ” เธอเคาะประตูแล้วเอ่ยถาม

“ตลอดแหละญาณิน ว่าแต่คุณมีอะไร เข้ามาก่อน” เขาตอบจากข้างใน

“ขอโทษที่รบกวนนะคะแต่ฉันพบจุดผิดปกติในรายงานที่คุณให้ฉันศึกษาเมื่อเช้านี้ค่ะ” เธอเดินเข้าไปแล้วเข้าเรื่องทันทีเพื่อไม่ให้เสียเวลา

ทอมรับฟังแล้วขมวดคิ้วจนกระทั่งเธอรายงานจบ

“จริงหรือ” เขาส่ายหน้าอย่างไม่อยากจะยอมรับว่ามีความผิดพลาดนี้เกิดขึ้น ถ้าเซนส์เธอแม่น เธอคิดว่าเห็นแววตาเอือมระอาอย่างผู้ใหญ่มองเด็กด้อยประสบการณ์ส่งมา

“ไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่ยังไงคุณช่วยเมลตรงจุดที่คุณพบให้ผมหน่อย แล้วผมจะตรวจดูอีกที”

เธอกลับออกมานั่งที่โต๊ะตัวเอง รู้ว่าทอมไม่เชื่อ แต่เธอก็ทำตามที่เขาสั่งนั่นแหละ

ช่วงเวลาที่เหลือของวันผ่านไปอย่างเชื่องช้า ญาณินนั่งอ่านรายงานฉบับเดิมและพบจุดผิดพลาดขึ้นเรื่อย ๆ และทุกครั้งจะส่งอีเมลไปให้ทอม แต่เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเลย

ให้ตายเถอะ! นี่มันรายงานปลอมรึเปล่าเนี่ย มีแต่จุดผิดพลาดเต็มไปหมดแทบจะทั้งฉบับ จนสุดท้ายเธออดคิดไม่ได้ว่ารายงานนี้อาจไม่ใช่ของจริง เขาคงเอามาทดสอบเด็กจบใหม่อย่างเธอ พอคิดอย่างนี้ก็หายเครียด แต่ถึงอย่างนั้นมันก็น่าหงุดหงิด

เธอดูเวลาและนับถอยหลังว่าเมื่อไหร่จะถึงเวลาเลิกงาน แล้วก็เห็นเงาสะท้อนของผู้ชายที่หน้าจอจึงหันกลับไปมอง และทันทีที่เธอเห็นเขาแข้งขาก็พลันอ่อนแรงขึ้นมา โชคดีที่เธอนั่งอยู่ ไม่งั้นมีหวังร่วงลงไปกองกับพื้นแน่

รัสเซล สแตนลีย์ เขามาทำอะไรที่ชั้นนี้