ซ่อนรักร้อน

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ญาณินคิดว่าตัวเองโชคดีแค่ไหนที่พอเรียนจบปุ๊บก็ได้เข้ามาทำงานในบริษัทการเงินแนวหน้าของอเมริกาอย่างสแตนลีย์คอร์ปในขณะที่เพื่อน ๆ ยังคงต้องหางานกันอยู่ วันนี้เป็นวันแรกของการเริ่มงานในฐานะพนักงานบัญชีซึ่งตรงกับสายที่เธอเรียนมาพอดี มันไม่ง่ายนักหรอกที่นักศึกษาต่างชาติจบใหม่จะได้รับเข้าทำงานในภาวะที่ผู้คนดิ้นรนหางานทำเช่นนี้ เสียงโทรศัพท์ เสียงคนคุยกัน เสียงเคาะแป้นพิมพ์ โต๊ะทำงานที่ถูกจัดแบ่งเป็นสัดส่วน ทุกสิ่งดูแปลกใหม่ ใจเธอสั่น มือชื้นเหงื่อ ตื่นเต้นไปกับทุกสิ่ง เพราะนี่หมายความว่าเธอกำลังก้าวสู่โลกของการเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว

“สวัสดีจ้ะ”

หญิงสาวตัวเล็กหันไปตามเสียงเรียก พบกับผู้หญิงที่ดูแล้วน่าจะอายุมากกว่าเธอประมาณสักสิบปี ตอนนี้เธออายุยี่สิบหก ผู้หญิงตรงหน้าพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ยื่นมือออกมาข้างหน้า และส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

“ยินดีต้อนรับสู่สแตนด์ลีย์จ้ะ” ญาณินยื่นมือไปจับทักทาย รู้สึกโล่งใจที่อย่างน้อยก็ได้สัมผัสถึงมิตรภาพในวันแรก

“สวัสดีค่ะ ฉัน…” ยังไม่ทันจะได้แนะนำตัวคนตรงหน้าก็พูดขึ้นมาก่อน

“ญาณิน ฉันเรียกถูกมั้ย ขอโทษนะฉันออกเสียงนามสกุลเธอไม่ค่อยถูก”

“ถูกค่ะ เรียกชื่อฉันเถอะค่ะ นามสกุลฉันเรียกยาก” นามสกุลของเธอคือศิริภักดิ์ มันออกเสียงยากสำหรับฝรั่ง

“ฉันซาร่า” เธอแนะนำตัวเอง

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

“เช่นกันจ้ะ เอาละ ฉันจะพาเธอไปที่โต๊ะแล้วจะแนะนำส่วนต่าง ๆ ของบริษัท” เธอบอกพร้อมกับเดินนำหน้าไป ญาณินเองเดินตามหลังเธอไปเงียบ ๆ พลางสังเกตบรรยากาศโดยรอบไปด้วย

“ฉันคิดว่าฉันควรจะไปรายงานตัวกับหัวหน้าก่อน คุณช่วยบอกฉันหน่อยได้มั้ยคะว่าห้องทำงานเขาอยู่ไหน”

“อ้อ ทอมเหรอ ห้องทำงานเขาอยู่ตรงมุมหลังน่ะ ติดกับโต๊ะทำงานเธอพอดี แต่เขามักจะติดประชุมไปจนถึงเที่ยงนั่นแหละ ระหว่างนี้ให้ฉันแนะนำที่ทำงานให้เธอก่อนดีกว่าจะได้รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน”

“ได้เลยค่ะ” เธอยิ้มอย่างยินดี

ซาร่าพาเธอเดินไปยังส่วนต่าง ๆ ของออฟฟิศ บอกว่าอะไรอยู่ตรงไหน ระหว่างนั้นก็เล่าเรื่องซุบซิบต่าง ๆ ในออฟฟิศให้ฟังไปด้วย เธอดูเหมือนจะรู้ทุกเรื่อง และเป็นเจ้าแม่กอซซิปพอตัว แต่ความมีอัธยาศัยดีของเธอก็ช่วยให้ญาณินผ่อนคลายลงไปมาก อย่างน้อยวันนี้ก็ได้เพื่อนร่วมงานที่ที่ดีแล้วหนึ่งคน

และแล้วจู่ ๆ ซาร่าก็ฉุดให้หลบมาด้านข้างของโถงทางเดิน เธอแปลกใจจึงหันกลับไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น เป็นผู้ชายในชุดสูทราคาแพงเดินผ่านไป เขาเดินโดยไม่ได้สนใจคนรอบข้างเลยสักนิด แต่ตรงกันข้าม เธอกลับห้ามสายตาไม่ให้หยุดมองเขาไม่ได้

เขาหล่อเหลา ด้วยผมสีน้ำตาลเข้ม ตัวสูง หัวไหล่กว้าง แล้วยิ่งใส่สูทสั่งตัดเฉพาะยิ่งทำให้เห็นว่าเขามีรูปร่างดีแค่ไหน ยังไม่นับสันกรามที่ช่วยขับใบหน้าให้เขาดูคมเข้มนั่นอีก เป็นผู้ชายที่มองไกล ๆ ก็สัมผัสได้ถึงพลังแห่งเพศชายอันเข้มข้น

“นั่นใครคะ” เธอกระซิบถามซาร่าขณะที่ตายังจับจ้องแผ่นหลังของคนที่เดินผ่านไป เพียงแค่เห็นแผ่นหลังความรู้สึกบางอย่างคล้ายถูกปลุกเร้าขึ้นมา

“เอาจริง? นี่เธอไม่รู้จักเขาเหรอ?” ซาร่าหันกลันมามองด้วยสีหน้าแปลกใจเสียเต็มประดา

“เขาคือรัสเซล สแตนลีย์ บอสใหญ่ของพวกเราไง” เธอเฉลย

“อ้อค่ะ ฉันพอรู้เกี่ยวกับเขามาบ้าง แต่ไม่ได้สนใจรายละเอียดมากนักเพราะคิดว่าไม่ได้ทำงานกับเขาโดยตรง ฉันคิดว่าเขาจะนั่งทำงานแต่ในออฟฟิศชั้นบนสุดเสียอีก ไม่คิดว่าจะได้เดินเฉียดเขาแบบนี้”

“เธออาจจะเห็นเขาบ่อย ๆ เขาชอบลงมาควบคุมทุกอย่างด้วยตัวเอง ถ้าเห็นเขาก็ออกมาห่าง ๆ ดีกว่า เขาค่อนข้างเจ้าระเบียบและถือตัว แต่ในอีกด้านหนึ่ง เขาเป็นอัจฉริยะแห่งวอลสตรีทและเพลย์บอยตัวพ่อ”

และนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขา…รัสเซล สแตนลีย์