เรื่องวุ่นของ 5 หนุ่มสุดฮอตกับ 5 สาวป็อบสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : >>เรื่องวุ่นวายในร้านแม็ค~

ท่ามกลางผู้คนมากมายที่เดินกันอย่างขวักไขว่ดูวุ่นวาย กลุ่มเด็กสาวกลุ่มหนึ่งที่กำลังมองหาที่จุติในการสวาปามของพวกตน พวกเธอนั่งคิดอย่างตีสีหน้าเครียด บ้างก็หันมองซ้ายมองขวาหวังหาตัวช่วย บ้างก็ลอยชายอย่างไม่สนใจ แต่ในที่สุด เสียงหนึ่งก็เป็นดังสวรรค์เบิกทางแห่งการสวาปาม



“เฮ้ย เราอยากกินพิซซ่าอ่ะ อยากกินตั้งแต่เมื่อวานแล้วแต่อดใจรอวันนี้นะเนี่ย ไปกินกันเหอะว่ะ” เฟรมเอ่ยขึ้น หันซ้ายหันขวา ก่อนจะไปเจอร้าน Pizza Hut แล้วชี้ไปที่มัน



แต่.....กลับกัน ทันทีที่เอ่ยชื่อของที่จะทำการกิน ทุกคนต่างก็เบ้หน้าทันที บ้างก็ส่ายหัวอย่างคิดว่ามันไร้สาระ เฟรมยิ้มแหะๆ และเพื่อนอีกคนก็เอ่ยขึ้น



“ขอเหอะว่ะ พิซซ่า เบื่อ...แพงด้วย ไปกินอย่างอื่นเหอะว่ะ” หยาเอ่ยขึ้น และมองไปรอบๆ “ไปกินข้าวมันไก่กันมั้ย?”เธอเสนอความคิด



“ถ้าหยาอยากกิน เรากินไรก็ได้จ๊ะ” อายพูดขึ้นพร้อมทำหน้ากระแหนะกระแหนประจบหยาทันที อ่ะน้า ก็มันบ้าหยานี่หว่า



“หืมม์ อยากกินเหรอ? เอาดิ เอาไงก็ได้” ส้มเอ่ยอย่างไม่สนใจ



“เออ กินไรก็กินวะ ไปดิ” บุ๋มพูดอย่างเอาไงเอากัน ก่อนสายตาจะไปสบกะสิ่งหนึ่ง!!! ร้านแม็คโดนัล... “เฮ้ย เอางี้ดีกว่าว่ะ ไปกินแม็คกันเหอะ ง่ายดี ถูกด้วย เร็วด้วย” และเดินนำไปอย่างไม่คิดจะฟังความเห็นคนอื่นเลย



“แล้วมันจะถามทำซากไรวะ แม่งไม่ฟังความคิดเห็นคนอื่นเลย” ทุกคนบ่นอุบ แต่ก็ต้องเดินตามบุ๋มไปอยู่ดี



ภายในร้านแม็คโดนัลที่คับคั่งไปด้วยผู้คนมากมาย เด็กสาว 5 คนยาวต่อแถวเรียงคิวกันอยู่หน้าเคาท์เตอร์ สายตาจับจ้องไปที่เมนูอย่างเคร่งเครียด ไอ้โน่นก็อยากกิน ไอ้นี่ก็น่าอร่อย แล้วกูจะกินไรดีวะเนี่ย - -



“สวัสดีครับ จะรับอะไรดีครับ?” พนักงานชายหนุ่มเอ่ยถามพวกเรา พร้อมด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มเพื่อการค้า...



“อ่ะ..อ่า เอาชุดแฮปปิ้มิล 1 ชุดค่ะ...เฮ้ย พวกแกเอาไรกันวะ?” บุ๋มหันมาถามเพื่อนที่เหลือ ที่ต่างก็ยังตีหน้าเครียด คิดไม่ออกว่าจะกินไร



“แกสั่งชุดแฮปปิ้มิลไปทำไมวะ เออ เรากินไก่เปบเปอร์ จ่ายตังค์ไปก่อน เอาไปให้เราด้วยนะ” เฟรมสั่งเสร็จ ก็เดินไปนั่งโต๊ะที่ว่างอย่างไม่สนใจใคร



“เออ ก็กูอยากได้ของเล่นมันนี่หว่า ผิดด้วยหรอ? แล้วพวกแกอ่ะ จะเอาไร?” บุ๋มบ่นอุบอิบ และหันหน้าไปถามเพื่อนที่เหลืออีกครั้ง



“เราเอาดับเบิ้ลชีสเบอร์เกอร์ไม่เอาแตงกวาดอง ย้ำไม่เอาแตงกวาดองนะ อ่ะตังค์ เอาไปให้ที่โต๊ะด้วยนะ” หยายื่นเงินส่งให้ และเดินจากไป....



“อ่ะหยาจ๋า รอเค้าด้วยสิจ๊ะ เฮ้ย ไอ้บุ๋ม เราเอาแฮปปิ้มิลเหมือนแก เอาไปให้เราด้วยเรานะเว้ย” อายรีบวิ่งตามหยาไปทันที แต่กลับถูกอะไรบางอย่างดึงไว้!!!



“เฮ้ย แกไปไม่ได้ แกต้องช่วยชั้นยกไปให้อีพวกนั้น...” บุ๋มเอ่ยเสียงเหิ้ยม ประมาณ ถ้ามึงไม่ช่วยกู มึงตาย... อายตีหน้าเศร้าและต้องช่วยบุ๋มยกไปอย่างโดยดี... (น้ำตาตกใน)



“เฮ้ย...แล้วพวกมึงไม่คิดจะถามกูบ้างรึไงวะ?” เสียงแหบแห้งแผ่วเบาลอยมาอย่างน่าสยดสยอง บุ๋มกับอายรีบหันซ้ายหันขวาทันที และเกือบต้องแทบสิ้นชีวีอยู่หน้าเคาท์เตอร์ร้านแม็ค



เมื่อส้มเด็กสาวผู้ถูกลืมบัดนี้จ้องเขม็งตาเขียวปั๊ด รังสีอำมหิตถูกปลดปล่อยออกมาอย่างรู้สึกได้ชัด เด็กสาว 2 คนบัดนี้กลับกลายเป็นเหมือนลูกหนูตัวเล็กๆก็ไม่ปาน ตัวสั่นระริกราวเจ้าเข้า หน้าซีดราวไก้ต้ม กับเหงื่อที่แตกพลั่กราวกลับไปวิ่งมาสักร้อยเมตร ส้มมองอย่างบุ๋มและอายอาฆาตแค้นแล้วกระแทกเท้าเดินไปสั่งที่เคาท์เตอร์เสียเอง



พนักงานรีบคิดเงินเร็วปานสายฟ้าแลบ ไม่นานของที่ส้มสั่งก็มาก่อนเป็นคนแรก ส้มหยิบของตัวเองและเดินจากไป ...อะไรวะ กูสั่งตั้งนานยังไม่ได้เลย นี่มันมาคนสุดท้ายกลับได้คนแรก กูล่ะงง... บุ๋มคิดอย่างเซ็งๆ



ไม่นาน ของที่ทุกคนสั่งก็เสร็จเรียบร้อย บุ๋มกับอายช่วยกันหารเงินจ่ายและหยิบถาดใส่ของกินต่างๆของพวกเพื่อนๆที่แสนดี....ไปที่โต๊ะ



“เฮ้ย ไปสั่งอาหารหรือไปเตะฟุตบอลมาวะ นานชิบหายเลย” เฟรมบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด พร้อมเอื้อมมือไปหยิบของที่ตัวเองสั่งทันที และมือของหยาก็ตามมา



ทุกคนเริ่มนั่งกินไปอย่างเงียบๆ ด้วยความว่าส้ม ไม่อยู่ในอารมณ์ที่สามารถจะคุยเล่นด้วยได้ และบุ๋มกับอายก็อยู่ในความตื่นตระหนกตกใจกลัว จึงมีแต่หยากับเฟรมที่พูดกันอย่างเมามันและไม่สนใจบรรยากาศรอบตัว



= = = = =