รักหวานอมเปรี้ยวของหนุ่มสุดเซี้ยวและยัยเป๋อ

ลำดับตอนที่ #8 : ไม่เข้าใจตัวเองเลย

/"มาเล่นกันน่ะๆๆ อิอิ"

"หนุกจังเลยเล่นกะเธอเนี่ย " เด็กสองคนเล่นกันอีกแล้วหรอ แป๋วอยากจะบ้าตาย - -"
อะไรเนี่ย งงๆๆ @?@


........

"ปริศนา.."

"ปริศนา"

"นางสาวปริศนา!!"

"ค่ะๆๆ " ชั้นรับงัวเงียตกใจรีบสะดุ้งจากฝันทันที

"ห้องเรียนไม่ใช่ที่นอนน่ะ" จารย์ดุจนได้TT^TT นี่ชั้นนอนไปตั้งเเต่เมื่อไหร่เนี่ย โอ๊ยๆๆ ชั้นแป๋วจอมเป๋อเอ๊ย ชั้นเอามือเขกกระโหลกตัวเองไปหลายที

"ขะขอโทดค่ะอาจารย์ T-T" เศร้าเลยเรา

"เอ๋า เรียนต่อได้ "

---*---กิ๊งก๊อง---*---

"เลิกเรียนซะที เฮ้อ.... ผ่านไปอีกวันเเล้วไอแป๋วเอ๊ย" ชั้นอุทานออกมาทันทีที่ออดคาบสุดท้ายจบลง ดีใจพิกล ^o^

"วันนี้คุณทั่นแป๋วเด็กเรียนของเราเป็นอันใดถึงขนาด นอนหลับในห้องเรียนได้เนี่ย 55+" ยัยเหม่เม้ล้อชั้นทั้งวันเรยเนี่ย วันนี้ TT^TT  เเง้ๆๆ อายๆๆ

"ช่างชั้นเถอะน่า เดี๋ยวชั้นต้องไปก่อนน่ะ วันนี้มีนัด บะบายเพื่อนยากปากเสีย แบร่" ชั้นรีบลำลาเพื่อนรักทันที เเร้วก้อรีบตรงดิ่งไปที่หน้า โรงเรียนทันที
//*-*//อ๊ายๆๆนี่ชั้นมาคอยใครกันเนี่ย งงกะตัวเองจริงๆ ทันใดนั่นเอง!!  

"สวัสดีครับแป๋ว"
..... ....^O^ มาเเร้วๆๆๆ ชั้นรีบหันหน้าไป มองหน้าเจ้าของเสียงทันที ..

" @o@ ....-O- ?O?...#%#&$ พี่เตย!! "

"สวัสดีจ้า-^^-"

"สวัสดีค่ะ" ชั้นอ้ำๆอึ้งๆเล็กน้อยๆ

"แฮะๆ วันนี้พี่เตยมาหาแป๋วถึง ร.ร. เลยหรอค่ะ " ชั้นถามออกไปเพราะม่ารุจาถามรัยแหละ 

"ครับ พี่มารับแป๋วกลับบ้านไงครับ" สุภาพเหมือนเดิมม่ามีเปี่ยนเรยแฮะ

"อะเเหะๆ "ชั้นหัวเราะแห้งๆออกมา 

"จุ๊ฟๆ ยัยเป๋อไหงมายืนตรงนี้หล่ะ" @0@ ชั้นหันหน้าไปทันที

"ทะทีม สะ..สวัสดี เหะๆ" T^T นี่ชั้นต้องหัวเราะแห้งๆไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย พูดติดอ่างหมดเเร้ว

"...หมอนี่ใคร" ทีมถามทันทีที่มองพี่เตย

"พี่เตยอ่ะ ลูกพี่ลูกน้องเราเองจำไม่ได้หรอ" ชั้นกล่าวเเนะนำพี่เตยอีกครั้งให้อีตาอัลไซเมอร์รับประทานรู้อีกที 55+

"เรอะ จำไม่ได้ เพราะไม่อยากจำ " อีตาหมอนั่นทำหน้าทะเล้น เเร้วทำเปนม่ารุเรื่อง เจ๊อะ ชั้นรู้น่ะย่ะว่านายแกล้งทำเป็นไม่รู้

"น้องแป๋วครับ เรากลับบ้านกันเถอะ "พี่เตยพูดกับชั้น

"อ้าว...เฮ้ย แป๋วต้องกลับกับเราน่ะ จะไปกับนายไม่ได้ ตั้งใจหาเรื่องใช่ม่ะ" อีตาบ้า พูดจากวนอีกแหละ >.< 

"อะเอ่อ..คือว่าแป๋ว" ง่า ชั้นจะไปกับใครดีหล่ะเนี่ย 

"ไปกับชั้น..."อีตาหมอนั่น จับมือชั้นเเล้วลากชั้นไปซะงั้น

"เอ๋... อ่า พะพี่เตย ขะขอโทดน่ะค่ะ ลาเเล้วค่ะ " ชั้นรีบบอกลาพี่เตย ก่อนที่จะเดินลับไป

"เลิกล่ำลากันได้เเร้ว หมดเวลา แฟนมาห้ามนอกใจ เข้าใจ๋" ง่ะ-*- ไหงพูดงี้

"ทำไมถึงพูดงี้อ่ะนายทึ่ม เด่วก็กัดเรยหนิ ขี้ตู่จริงๆเลยนายนี่"

"เราขี้ตู่เรื่องอะไร" อ๊าย ทำเป็นไม่รุเรื่อง

"ใครเเฟนนายมิทราบ มั่วๆๆ" ชั้นก้อเรยพูดไป

"เรอะ เราไม่ได้ขี้ตู่ซะหน่อย เธอนั่นแหละ ชอบหว่านเสน่ห์กะคนอื่นทั้งที่มีเราอยู่เเร้ว

" อ้าว ไหงงั้น -*-

"เชอะ ทำไมกันหล่ะ ก็คนมันเสน่ห์เเรงหนิ55+" ชั้นเรยแกล้งยั่วอีตาหมอนั่นไป

"เออ จะทำไรก้อเชิญเลย เเม่คนเสน่ห์เเรง " อ้าว เฮ้ย!! ไหงงั้น  อย่าบอกน่ะว่าอีตาบ้านั่น งอนชั้นอ่ะ

"ง่า โอ๋เอ๋ๆๆ อย่างอนน่ะคนดี๊คนดี " เหอะๆ ทำไมชั้นต้องมาง้อนายด้วยเนี่ย

"เราไม่ชอบที่แป๋วไปสนิทกับคนอื่นน่ะ " ง่า

"แหม คิดมากไปได้ เราหน้าตายังงี้ จะมีใครที่ไหนบ้ามาจีบเล่า55+  " ชั้นพูดปนแกมตลกๆไป

"เหอะๆ ช่างมันเถอะ กลับบ้านกัน" ว่าเเล้วชั้นก็ ขึ้นรถให้อีตาบ้าไปส่งที่คอนโด //*-*มีฟามสุขเหมือนกันแหะ //*-*



** ตอนนี้ไว้เเค่นี้น๊า ไว้จามาอัพใหม่จร้า

++อ่านเรื่องนี้ต้องทำใจกะนิสัยนางเอก-พระเอก เน้อ  55+ ติงต๊องพอกัน (คนแต่งก้อต๊อง 555++)